Ξέρει κανείς την ιστορία του Υψώματος 731;
Ούτε εγώ την ήξερα. Μέχρι σήμερα, όταν έπεσε κατά τύχη στα χέρια μου ένα βιβλίο, που την έλεγε. 9 Μαρτίου 1941, κάπου στα Αλβανικά σύνορα, διάβασα για μια από τις πιο λυσσαλέες και ηρωικές μάχες του πολέμου.
Πώς 2-3 ελληνικοί λόχοι ήταν οχυρωμένοι στο στρατηγικής σημασίας Ύψωμα 731, περιμένοντας την ιταλική επίθεση. Πώς ξεκίνησε η μαζική επίθεση, με το ιταλικό πυροβολικό και την αεροπορία να ισοπεδώνουν τον τόπο. Πώς μετά επιτέθηκαν οι επίλεκτες ιταλικές μονάδες με σφοδρότητα. Πώς οι Έλληνες κρατήθηκαν, οργανώθηκαν, θέρισαν τους Ιταλούς. Πώς άντεξαν στις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις τους, χωρίς φαγητό και με λίγα πυρομαχικά. Πώς έκαναν την αντεπίθεση εναντίον των Ιταλών, τους συνέτριψαν, και κράτησαν το 731 σε ελληνικά χέρια. Νομίζετε πως, ως Έλληνες, ξέρουμε την ιστορία μας; Τρίχες. Τίποτα δεν ξέρουμε. Ιστορία δεν είναι τα χρονολόγια: Ναυμαχία Σαλαμίνας 480 π.Χ., Άλωση της Πόλης 1453 μ.Χ.
Το να θυμόμαστε μόνο τίτλους και χρονολογίες, είναι απλή στατιστική. Για μένα, ιστορία είναι η αναφορά ενός Έλληνα αξιωματικού, που βρέθηκε στο ύψωμα την περίοδο της μάχης, και περιέγραψε πώς κάτω από έναν χιτώνα είδε το "ξεκοιλιασμένο" στομάχι ενός νεκρού Έλληνα φαντάρου.
Το να θυμόμαστε μόνο τίτλους και χρονολογίες, είναι απλή στατιστική. Για μένα, ιστορία είναι η αναφορά ενός Έλληνα αξιωματικού, που βρέθηκε στο ύψωμα την περίοδο της μάχης, και περιέγραψε πώς κάτω από έναν χιτώνα είδε το "ξεκοιλιασμένο" στομάχι ενός νεκρού Έλληνα φαντάρου.
Ιστορία είναι η διαταγή που έδωσε ο Ταγματάρχης Κασλάς, που ηγείτο των ελληνικών δυνάμεων στο ύψωμα, προς τους στρατιώτες του, λίγο πριν αρχίσει η Ιταλική επίθεση: "ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ".
Και ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ...