Είναι το μεγάλο, το μείζον ζήτημα που έχει ανακύψει τους τελευταίους μήνες και χρήζει άμεσης και αποφασιστικής απάντησης:
τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα στο θέμα της πανδημίας, δεδομένου του ότι «χάρη» στη Μετάλλαξη Δέλτα τα εμβόλια αποτρέπουν μεν την βαριά νόσηση και το θάνατο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως οι εμβολιασμένοι δε νοσούν;
Τα περισσότερα κράτη, ως γνωστόν, βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στη «μάχη» που δίνεται για να φτάσουμε στο τέλος της καταραμένης πανδημίας, που έχει αλλάξει άρδην τις ζωές μας: πώς πορευόμαστε από τούδε και στο εξής, μια και, καταπώς φαίνεται, ο κορωνοϊός αρνείται να πάρει τα μπογαλάκια του και να πάει σε άλλη πλανητική παραλία, η οποία ευχόμαστε ολόψυχα να είναι τα τσακίδια;
Η συνηθέστερη απάντηση- και αυτή που βγάζει περισσότερο νόημα- είναι «εμβολιασμοί, εμβολιασμοί, εμβολιασμοί», ούτως ώστε να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο θωρακισμένοι απέναντι στον ιό.
Ναι, αλλά τι γίνεται με αυτούς που έχουν κάνει εδώ και καιρό τις πρώτες δύο δόσεις, είναι μεγάλοι ηλικιακά με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή/και έχουν υποκείμενα νοσήματα; Όλες οι έρευνες δείχνουν πως στην περίπτωσή τους η προστασία δε διαρκεί περισσότερο από μισό χρόνο, επομένως… τι;
«Θα κάνουν μια τρίτη ενισχυτική δόση, η οποία θα τους παρέχει προστασία για περισσότερο καιρό», είναι η (ορθή, στη θεωρία) απόκριση των ειδημόνων.
Μόνο που αυτή η λύση της τρίτης δόσης θα οδηγήσει σε πολύ περισσότερους θανάτους από τις ζωές που θα σώσει- και όχι, δεν αφήσαμε αίφνης την στοιχειώδη λογική στην άκρη κι αρχίσαμε να αμφιρρέπουμε μεταξύ αρνητών και ψεκασμένων.
Υπάρχει εξήγηση: αν τα δυτικά, εύρωστα κράτη προχωρήσουν σε τρίτες δόσεις σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους, αυτό θα σημάνει αυτομάτως πως θα σταλούν πολύ λιγότερα (ου μην και καθόλου…) εμβόλια στα πιο φτωχά έθνη, τα οποία επίσης μαστίζονται από την πανδημία και δεν έχουν στα χέρια τους τα «όπλα» των Δυτικών για να την καταπολεμήσουν ή έστω να την περιορίσουν.
«Η μεγάλης κλίμακας ενίσχυση σε μια πλούσια χώρα θα έστελνε ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο ότι χρειάζονται ενισχυτικά εμβόλια παντού. Αυτό θα απορροφήσει πολλές δόσεις εμβολίου από το σύστημα και πολλοί περισσότεροι άνθρωποι θα πεθάνουν επειδή δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πάρουν ούτε μία δόση. Αν ενισχυθούν εκατομμύρια εμβόλια ελλείψει ισχυρής επιστημονικής τεκμηρίωσης, η ιστορία θα θυμάται τη στιγμή κατά την οποία οι πολιτικοί ηγέτες αποφάσισαν να απορρίψουν την ευθύνη τους απέναντι στην υπόλοιπη ανθρωπότητα στη μεγαλύτερη κρίση της ζωής μας», γράφουν χαρακτηριστικά στον Guardian ο καθηγητής Σερ Άντριου Πόλαρντ και ο Σεθ Μπέρκλεϊ, ο διευθύνων σύμβουλος της Gavi (της συμμαχίας εμβολίων).
«Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που θα πεθάνουν φέτος από το Covid θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχαμε κάνει το σωστό.
Ο εμβολιασμός όσων κινδυνεύουν παντού είναι προς το συμφέρον μας. Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης νέων παραλλαγών και θα ανακουφίσει τα συστήματα υγείας, θα ανοίξει τα ταξίδια, θα αναζωογονήσει την παγκόσμια οικονομία και θα αυξήσει το διεθνές κύρος των πολιτικών που είναι έτοιμοι να αναλάβουν μια τέτοια ηθική ηγεσία», συμπληρώνουν.
Ιδού, λοιπόν, επαναδιατυπωμένο το ζέον ερώτημα: τι θα κάνουν τα προηγμένα κράτη; Θα επιμείνουν στην τρίτη δόση για τους άνω των 50 ή θα φανούν πιο… φιλάνθρωπα και θα μοιραστούν το αγαθό του εμβολίου;
Ρητορικής υφής προφανώς η ερώτηση…
