Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Το κίνημα των ομοφυλοφίλων και οι ποίκιλλες εκδηλώσεις και διοργανώσεις των για μια ακόμη φορά φέτος,ιδιαίτερα την περίοδο που διανύουμε, βρίσκονται στο προσκήνιο της επικαιρότητος, υποδεικνύουν δε το καθήκον και το χρέος της ποιμενούσης Εκκλησίας για την ποιμαντική αντιμετώπιση της εδώ και δεκαετίες ανοιχτής αυτής πληγής μέσα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και την ανάληψη των επιβαλλομένων ποιμαντικών μέτρων προς ενημέρωση και προφύλαξη του πιστού λαού του Θεού.
Στις γραμμές που ακολουθούν θα δώσουμε μια σύντομη περιγραφή του κινήματος στην Ελλάδα, θα αναφερθούμε στην ιδεολογία που προβάλλουν και στους στόχους των, την σχέση του κινήματοςμε το γενικότερο κίνημα της Νέας Εποχής, την διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με το πάθος αυτό, τις κοινωνικές επιπτώσεις από την διάδοση και εξάπλωση αυτής της μάστιγος στη χώρα μας, και τέλος την θέση της ιατρικής επιστήμης και της ψυχολογίας σχετικά με την σεξουαλική αυτή διαστροφή.
Πρόκειται για ένα γενικότερο παγκόσμιο κίνημα, που προωθείται από τους σχεδιαστές της Νέας Εποχής, το οποίο δραστηριοποιείται κυρίως στην Ευρώπη και στην Αμερική και το οποίο έχει κάνει αισθητή την παρουσία του εδώ και 10 χρόνια περίπου και στην Ελλάδα με παρελάσεις Υπερηφανείας (GayPride), με φεστιβάλ και διακηρύξεις, με αιτήματα προς την πολιτεία για τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων, για αναγνώριση και νομική κατωχύρωση του γάμου, η της ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων, υιοθεσίας παιδιών κ.λ.π. Το κίνημα αυτό δεν υπερασπίζεται απλώς τό δικαίωμα των μελών του νά ζούν σύμφωνα μέ τήν δική τους σεξουαλική επιλογή, αλλά έχει θέσει ως στόχο τήν προβολή καί επιβολή μίας νέας ιδεολογίας μέ επικίνδυνες κοινωνικές προεκτάσεις. Σύμφωνα με την ιδεολογία αυτή η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί μια μορφή σεξουαλικής διαστροφής, μια αρωστημένη παρά φύσιν κατάσταση, όπως διδάσκει η Εκκλησία και όπως αυτό εθεωρείτο αυτονόητο και από όλους αποδεκτό, ακόμη και από την Ιατρική και την ψυχολογία, πριν από 30-35 χρόνια, αλλά αποτελεί απλώς ένα διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, μιά νόμιμη διαφορετικότητα. Η διαφορετικότητα αυτή προβάλλεται ως φυσιολογικός τρόπος ζωής, ο οποίος οφείλει να γίνει αποδεκτός από την ευρύτερη κοινωνία και να θεσμοθετηθεί από την πολιτεία με κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, ανεξαρτήτως των συνεπειών πάνω στήν ευρύτερη κοινωνία (οικογένεια, σχολείο, δομές κοινωνικές κ.λπ). Επίσης σύμφωνα με την καινούργια ιδεολογία και νοοτροπία, κάθε αντίδραση και κριτική προς την σεξουαλική αυτή διαστροφή θεωρείται «ομοφοβία» και ρατσισμός, η οποία πρέπει να καταστέλλεται και να πατάσσεται μέσω του ποινικού δικαίου. Εδώ υπενθυμίζουμε την απόφαση –ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 4 Φεβρουαρίου 2014, η οποία καταγράφεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολλών, ως ημέρα ντροπής στην νεώτερη ιστορία της Ευρώπης. Σύμφωνα με το ψήφισμα αυτό, το οποίο έχει τίτλο «Χάρτης πορείας της ΕΕ κατά της ομοφοβίας και των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου», οι ομοφυλόφιλοι, λέσβιες, αμφιφυλόφιλοι κ.λ.π. αποκτούν ιδιαίτερα προνόμια. Πέραν του γενικού πλαισίου περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε ευρωπαίου πολίτη με το ψήφισμα ζητείται η ιδιαίτερη μέριμνα για την «προαγωγή και προστασία της άσκησης όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων» από τις σεξουαλικές μειονότητες. Το ψήφισμα επίσης όχι μόνον αναγνωρίζει την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως μία φυσιολογική σεξουαλική επιλογή και όχι ως παρά φύσιν κατάσταση, αλλά ζητεί επί πλέον από τα κράτη–μέλη της «να δημιουργήσουν ειδικά προγράμματα για τη νεολαία και την εκπαίδευση», να διασφαλίζεται ο σεβασμός στις «παρελάσεις υπερηφανείας», (gaypride), και να καταπολεμηθούν ορισμένες μορφές και εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου, δηλαδή να θεωρηθεί ως έγκλημα και ποινικό αδίκημα η κριτική για την ομοφυλοφιλία, με την αιτιολογία ότι αποτελεί «πρακτική υποκίνησης μίσους για λόγους προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου». Ενώ δηλαδή απενοχοποιείται ή διαστροφή, συγχρόνως ενοχοποιούνται ως «ομοφοβικοί» και ρατσιστές και διώκονται ποινικώς, όσοι στιγματίζουν το πάθος ως μία παρά φύσιν κατάσταση, η οποία αποξενώνει τον άνθρωπο από τον Θεό και ακυρώνει τον αιώνιο προορισμό του. Και αυτό βέβαια αποτελεί καθήκον και χρέος της ποιμαντικής αποστολής της Εκκλησίας. Ουσιαστικά με την απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παρεμποδίζεται το έργο της Εκκλησίας και παραβιάζεται το θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και της εκφράσεως διαφορετικής γνώμης, πράγμα το οποίο αποτελεί την χειρότερη μορφή ρατσισμού. Και όλα αυτά εν ονόματι της Δημοκρατίας και της υπερασπίσεως των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Υπάρχει πράγματι μια πολύ βαθιά σχέση, διότι όπως θα αναπτύξουμε παρά κάτω τα ομοφυλοφιλικά κινήματα εντάσσονται στό ευρύτερο πλαίσιο της λεγομένης Νέας Εποχής καί της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων». Όπως επισημαίνουν ειδικοί ερευνητές, που ασχολήθηκαν σε βάθος με το φαινόμενο της Νέας Εποχής, η προβολή της ομοφυλοφιλίας συμβαδίζει άριστα μέτήν προβολή του αποκρυφισμού καί της μαγείας, που αποτελούν την πνευματική μήτρα της Νέας Εποχής. Η εξήγηση της παράλληλης προβολής καί διαφήμισης είναι εύκολη, αφού καί τα δύο αυτά μεγέθη, (ομοφυλοφιλία και Νέα Εποχή), στοχεύουν στην ανατροπή της χριστιανικής Ηθικής και στην ανοικοδόμηση του νέου μοντέλου της αντίστροφης ηθικής που αποτελεί την ηθική της Νέας Εποχής. Όπως είναι γνωστό οι σχεδιαστές της Νέας Εποχής επιδιώκουν εδώ καί αιώνες τώρα να δημιουργήσουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ανάδειξη μιάς παγκόσμιας κυβερνήσεως με ένα παγκόσμιο ηγέτη, ενός πλανητάρχη που θα λύσει όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητος. Γιάνά επιτύχουν αυτό τόν στόχο, δέν θέλουν κοινωνία ρωμαλέα μέ κοινωνική συνοχή, κοινωνία που θα διαπνέεται από τις ηθικές αρχές και αξίες του ευαγγελίου και από την αγάπη προς την πατρίδα. Δέν θέλουν ελεύθερους καί υπεύθυνους πολίτες, αλλά άβουλα όντα, ανθρώπους ρομπότ, απογυμνωμένους από κάθε έννοια αρετής, ανδρείας και ηρωϊσμού, ανθρώπους που θα εκτελούν πειθήνια και χωρίς αντιρρήσεις τις εντολές που θα δέχονται άνωθεν. Θέλουν να διαμορφώσουν μιά κοινωνία ανθρώπων υποδουλωμένων στο χρήμα, στις ηδονές, στα ναρκωτικά και σε κάθε είδους σεξουαλική διαστροφή, όπως η ομοφυλοφιλία. Και αυτό το κάνουν διότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι άνθρωποι χωρίς ρίζες, χωρίς αξίες καί ιδανικά, χωρίς ηθική προσωπικότητα καί ηθικές αντιστάσεις απέναντι στό πολύμορφο κακό, στή διαφθορά καίστή διαστροφή είναι ένα άμορφο υλικό, μιά μάζα εύκολα χειραγωγήσιμηκαίδιαχειρίσιμη από τούς πονηρούς συνωμότες της Νέας Εποχής. Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά, ότι η κατασκευασμένη οικονομική κρίση και η εξαθλίωση, στην οποία οδήγησαν τον ελληνικό λαό, δέν μπορεί από μόνη της νά γκρεμίσει τήν κοινωνία, όταν υπάρχουν υγιή αντανακλαστικά, αξίες καί αρχές πού δίνουν συνοχή και πνευματική δύναμη στήν κοινωνία. Αυτό το ομολογούν και οι ίδιοι. Ας θυμηθούμε τή γνωστή δήλωση του Κίσσινγκερ το 1944, ότι ο ελληνικός λαός είναι ένας δύσκολα χειραγωγήσιμος λαός. Γι’ αυτό θα πρέπει οι Έλληνες νά χτυπηθούν στίς ρίζες τους, δηλαδή στή γλώσσα, την ιστορία και την πίστη τους.
Τους παρά πάνω στόχους και σχέδιά τους επιτυγχάνουν μέσῳ της πνευματικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης, μέσῳ της πλύσης εγκεφάλου, πού γίνεται κυρίως μέσα από τά ΜΜΕ καί κυρίως τήν τηλεόραση, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Γίνεται από τα πληρωμένα εκείνα κανάλια, που έχουν αναλάβει εργολαβικά να διαμορφώσουν τό ήθος καί τις ιδέες της ελληνικής κοινωνίας με βάση τα ηθικά πρότυπα και την ιδεολογία της Νέας Εποχής, ενώ παράλληλα διαβάλλουν και συκοφαντούν ως ρατσισμό και φανατισμό, ως προσκόλληση σέ πράγματα ξεπερασμένα, την αγάπη στον Χριστό, τήν πατρίδα και τις αξίες, πού μας κράτησαν όρθιους ως Γένος τρεις χιλιάδες καί περισσότερα χρόνια. Έτσι με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να οδηγήσουν σε πλήρη διάβρωση και διάλυση τη ελληνική κοινωνία. Αυτή είναι, δυστυχώς η αλήθεια. Οι εξαιρέσεις, πού επιβεβαιώνουν τόν κανόνα, είναι δυστυχώς ελάχιστες. Δέν είναι τυχαίο ότι σπάνια βρίσκει κανείς στίς μέρες μας τηλεοπτικές σειρές καί εκπομπές, όπου νάμή διαφημίζεται η διαστροφή της ομοφυλοφιλίας καίνάμή βάλλονται, να μην πλήττονται οι αξίες πού συγκρατούν την κοινωνία και την προφυλάσσουν από την ηθική και πνευματική σήψη και διάβρωση.
Όπως είναι γνωστό από την βιβλική διήγηση της Γενέσεως οι συζυγικές σχέσεις ανδρός και γυναικός αποτελούν μεταπτωτικό φαινόμενο. Ο «Αδάμ έγνω Εύαν την γυναίκα αυτού» (Γεν.4,1) αφού πλέον παρέβη την εντολή του Θεού και εξεβλήθη του παραδείσου. Υιοθετούνται δε από τον Θεό οι σχέσεις αυτές ως οι μόνες κατά φύσιν ανθρώπινες σχέσεις, μέσα στους όρους της οικονομίας του Θεού και ως αντίδοτο τρόπον τινα του βιολογικού θανάτου, που ήταν αποτέλεσμα του πνευματικού θανάτου εξ αιτίας της αμαρτίας. Είναι προφανές λοιπόν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις ανδρός με άλλον άνδρα, ή γυναικός με άλλην γυναίκα αποτελούν μία παρά φύσιν κατάσταση, ένα είδος σεξουαλικής διαστροφής, ξένο και άγνωστο όχι μόνο στο αρχικό σχέδιο της δημιουργίας του ανθρώπου, αλλά και στο σχέδιο της οικονομίας του, μετά δηλαδή την πτώση των πρωτοπλάστων, αφού με μιά τέτοιου είδους σχέση είναι αδύνατη η αναπαραγωγή του ανθρωπίνου γένους. Τούτο μαρτυρεί πέραν των άλλων η ίδια η οντολογία της κατασκευής του ανθρώπου. Η κατασκευή δηλαδή υπό του Θεού των γεννητικών οργάνων ανδρός και γυναικός αποτελούν τρόπον τινά ένα οδοδείκτη, που μας δείχνει ποιά είναι η κατά φύσιν σχέση και ποιά η παρά φύσιν. Χρειάζεται άραγε κανείς να επιχειρηματολογήσει και να φιλοσοφήσει για να αποφανθεί περί του φυσιολογικού και του αφύσικου; Κι όμως, πολλοί δήθεν κουλτουριάρηδες και ψευδοπροοδευτικοί καμώνονται πως δεν το βλέπουν. Με την κοινωνική λοιπόν αποδοχή και τη νομική θεσμοθέτηση της σεξουαλικής αυτής διαστροφής, ουσιαστικά ο άνθρωπος, η πολιτεία και η κοινωνία εναντιώνεται στον Θεό, εναντιώνεται στην ίδια την φύση του και στους φυσικούς και πνευματικούς νόμους, που ο Θεός έθεσε για να λειτουργούν μέσα σε ορισμένα πλαίσια και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.
Δείγμα της αποστροφής του Θεού προς το βδελυκτό αυτό πάθος είναι η καταστροφὴ του αρχαίου κόσμου μὲτὸνκατακλυσμὸ του Νώε. Σκοπὸς της δημιουργίας του ανθρώπου απὸ σώμα καὶ ψυχή, ήταν η υποταγὴ της σάρκας στὸ πνεύμα, η πνευματοποίησηκαὶθέωση του ανθρώπου, καὶ όχι τὸ αντίθετο, η σαρκοποίηση, η υποταγὴ του πνεύματος στὴ σάρκα. Βλέποντας λοιπὸν ο Θεὸςτοὺς ανθρώπους της εποχής του Νώε νὰ αθετούν αυτὸντὸνσκοπὸ της δημιουργίας καὶ όλη τους η ζωὴνὰ διέρχεται ζυμωμένη μὲτὰσαρκικὰκαὶτὴν πονηρία, ωσὰννὰ μεταμελήθηκε ποὺεδημιούργησετὸνανθρωπο, τὸν παραβάτη του θείου σχεδίου, με την συνέργειᾳ του διαβόλου, καὶ αποφάσισε νὰτὸν καταστρέψει παιδαγωγικά, ενώ συγχρόνως μὲτὴν εξαίρεση του Νώε απὸτὴνκαταστροφὴ έδειχνε τὴν φιλανθρωπία Του καὶτὴνπροοπτικὴ της μελλοντικής σωτηρίας του απὸτὸν Θεάνθρωπο Σωτήρα Χριστό.
Το ίδιο αυτό πάθος υπήρξε η αιτία της καταστροφής των δύο αρχαίων πόλεων των Σοδόμων και των Γομόρων. Όπως διηγείται η Γραφή στο βιβλίο της Γενέσεως οι κάτοικοι των δύο αυτών πόλεων είχαν επιδοθεί τόσο πολύ στο πάθος αυτό και είχαν φθάσει σε τέτοιο βάθος κακών, ώστε ο ίδιος ὁ Θεός ηθέλησε νὰ κατέβει προσωπικά, διὰνὰ δη αν πράγματι γίνεται μια τέτοιου είδους αμαρτία, ωσὰννὰμὴνεπίστευε καλά, αν ήταν δυνατὸννὰευρεθή επάνω στὴ γη μία τέτοια τερατώδης κακία: «Καταβὰςουν όψομαι ει κατὰτὴνκραυγὴν αυτών τὴνερχομένηνπρός με συντελούνται, ει δὲμή ίνα γνω» (Γέν. 18, 13), λέγει χαρακτηριστικά το βιβλικό κείμενο. Ο Θεός εξολόθρευσε τους κατοίκους των πόλεων αυτών, ρίχνοντας φωτιά και θειάφι από τον ουρανό. Αργότερα, στη Μωσαϊκή Νομοθεσία, το πάθος αυτό χαρακτηρίζεται από τον Θεό ως βδέλυγμα: «Ος εάν κοιμηθή μετά άρσενοςκοίτην γυναικός, βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι. Θανάτωθανατούσθωσαν, ένοχοι εισίν» (Λευϊτ.20,13).
Στην Καινή Διαθήκη ο απόστολος Παύλος στιγματίζει με τα μελανώτερα χρώματα στις επιστολές του την σεξουαλική αυτή διαστροφή: «αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήνχρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήνχρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι» (Ρωμ.1,26-28). Δηλαδή: Οι γυναίκες άλλαξαν την φυσικήνσχέσιν και χρήσιν με την παρά φύσιν και εξευτελίσθηκαν με ακατονόμαστες ασέλγειες. Κατά παρόμοιο τρόπο και οι άνδρες άφησαν την φυσική σχέση και χρήση της γυναικός και κάηκαν από την ασυγκράτητη φλόγα της επιθυμίας μεταξύ τους, διαπράττοντες άρρενες με άρρενες απαράδεκτες και άτιμες πράξεις. Στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή προσθέτει: «μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε πλεονέκται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α΄Κορ.6,9-11).
Ο μεγάλος Πατήρ της Εκκλησίας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει σχετικά με το πάθος αυτό: «Πάντα μὲνουν άτιμα τὰ πάθη, μάλιστα δὲ η κατὰ των αρρένων μανία». Όλα τὰ πάθη είναι άτιμα, πάνω απ᾽ όλα όμως άτιμο, ατιμότατο, είναι η Ομοφυλοφιλία. Και συνεχίζει: Οποιοδήποτε αμάρτημα καὶ αν αναφέρεις, δὲν είναι ίσο μὲαυτὴντὴν παρανομία, η οποία ανατρέπει όχι μόνο τοὺςθετοὺς ανθρώπινους νόμους αλλὰκαὶτοὺς νόμους της φύσεως: «Καὶ όπερ αν είποις αμάρτημα, ουδὲν ίσον ερείς της παρανομίας ταύτης… Ουγὰρ οι θετοὶ μόνον, αλλὰκαὶαυτοὶ οι της φύσεως ανατρέπονται νόμοι». Σὲ άλλο σημείο ονομάζει τὴν ομοφυλοφιλία «κολοφώνα των κακών καὶκεφάλαιον της συμφοράς». Επίσης ένας άλλος Πατέρας της Εκκλησίας, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει ότι δὲν υπάρχει τίποτε πιὸβρωμερὸκαὶ ακάθαρτο απὸαυτὴντὴν αμαρτία: «Ουδὲνγὰρ αληθώς μυσαρώτερον η ακαθαρτώτερον των ούτω πορνευομένων τε καὶπορνευόντων».Ο Μέγας Βασίλειος στον Ζ΄ Κανόνα του συγκαταριθμεί τους ομοφυλοφίλους με τους κτηνοβάτες, τους φονείς, τους φαρμακούς, τους μοιχούς και τους ειδωλολάτρες.
Προβάλλουν κάποιοι τον ισχυρισμό πως η προσωπική ζωή του καθενός είναι απαραβίαστη και κατά συνέπεια το σώμα του καθενός του ανήκει και μπορεί να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει. Ωστόσο τέτοιου είδους ισχυρισμούς μπορούν να προβάλλουν μόνον άθεοι και άπιστοι, ή οπαδοί άλλων θρησκευμάτων, που δεν είναι βαπτισμένοι και δεν αποτελούν μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σ’ όλους αυτούς ο Θεός σέβεται την ελευθερία της βουλήσεώς των και τις όποιες επιλογές των και τους αφήνει να ζήσουν σύμφωνα με τις επιθυμίες και τα θελήματά των, διότι ο οΘέοςεδημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα ιδική του, δηλαδή ελεύθερο. Σε όσους όμως είναι βαπτισμένοι δεν ισχύει το ίδιο, διότι σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας το ανθρώπινο σώμα ως δημιούργημα του Θεού, ως ναός του Αγίου Πνεύματος (Β΄Κορ.6,16), αλλά και ως μέλος του σώματος του Χριστού (Α΄Κορ.6,15), δεν ανήκει στους εαυτούς μας, αλλά στον Χριστό: «Ουκ εστέ εαυτών, ηγοράσθητε γαρ τιμής» (Α΄ Κορ.6,19-20). Και επομένως δεν μπορούμε, να το χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε και να το παραδίνουμε στην ακολασία και στην φθορά της αμαρτίας. Διαφορετικά θα υποστεί τις συνέπειες, σύμφωνα με τον λόγον του απ. Παύλου «ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει φθερεί τούτον ο Θεός, ο γαρ ναός του Θεού άγιος εστίν, οίτινεςεστέ υμείς» (Α΄Κορ.3,18). Μόνον μέσα στον ευλογημένο από τον Θεόν γάμο, ως ερωτική σχέση άρρενος και θήλεος, ή στην ευλογημένη από τον Θεό κατάσταση της Παρθενίας, στην οποία όμως υπάρχει άλλου είδους, πνευματικός γάμος, ο γάμος με τον επουράνιο νυμφίο Χριστό, βρίσκει ο άνθρωπος την εν Χριστώ ολοκλήρωση και θέωσή του και εν τέλει την σωτηρία του. Είναι ευνόητο ότι για την Εκκλησία μας, «τρίτο φύλο», transexual, εκτός του άνδρα και της γυναίκας, δεν υπάρχει. Αν κάποιοι πιστεύουν το αντίθετο, αυτό για την Εκκλησία μας αποτελεί φυσική διαστροφή. Και εφ’ όσον δεν υπάρχει «τρίτο φύλο», δεν υπάρχει, (δεν πρέπει να υπάρχει), ερωτική σχέση εκτός αυτής του άρρενος και του θήλεος.(Συνεχίζεται)
