Ένας ταξίαρχος του ΓΕΕΘΑ με μία ομιλία του μας βάζει όλους στη θέση μας για το θέμα των εξοπλισμών και της επιδικώμενης διαφάνειας. Πολιτικούς -πρώτα απ΄ όλους- στρατιωτικούς αλλά και δημοσιογράφους.
Όλα όσα πραγματικά συνέβησαν και κυρίως συμβαίνουν στον χώρο των εξοπλισμών περιγράφονται με απόλυτη σαφήνεια στην ομιλία του ταξίαρχου Βασίλη Γαρμπή,Διευθυντή Διεύθυνσης Αμυντικού Σχεδιασμού -Προγραμματισμού του ΓΕΕΘΑ. Η ομιλία έγινε στο συνέδριο EXPOSEC DEFENSEWORLD και αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη . Όλοι αναμέναμε μια “ξύλινη” ομιλία. Ακούσαμε όμως έναν αξιωματικό καταρτισμένο -από τους πάρα πολλούς που διαθέτουμε- να βάζει τα γυαλιά σε ειδικούς και “ειδικούς” και να λέει χωρίς κανένα δισταγμό αλήθειες. Με πρώτη και καλύτερη; Το δήθεν ζητούμενο της διαφάνειας οδηγεί τις ΕΔ της χώρας σε αφοπλισμό!
Επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες ομιλίες από στρατιωτικούς τολμούμε να να τη χαρακτηρίσουμε άκρως σημαντική κι ελπίζουμε κάποιοι έστω από τους 300 της Βουλής να βρουν το χρόνο -τον έχουν- και να την μελετήσουν. Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν θα χρειαστεί. Έχουν πράξει όλα όσα ο Ταξίαρχος με πολύ εύστοχο τρόπο επισημαίνει.
Τι είπε ο ταξίαρχος Βασίλης Γαρμπής:
• “Είναι αλήθεια ότι όταν αναφερόμαστε στη διαφθορά, οι προμήθειες αμυντικού υλικού αποτελούν ένα ζήτημα το οποίο στην χώρα μας είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για την ανάπτυξη κάθε είδους συζήτησης. Πράγματι υπήρξε στο παρελθόν αδιαφάνεια στις προμήθειες αυτές. Πράγματι υπήρξε κακοδιαχείριση. Και οπωσδήποτε οι καταστάσεις αυτές έχουν το μερίδιό τους στην διαμόρφωση της κατάστασης που ζούμε σήμερα. Θα ήθελα όμως να επιμείνω ότι θα πρέπει να αποδώσουμε στην αδιαφάνεια ,στην κακοδιαχείριση και στην διαφθορά που αφορούν στις προμήθειες αμυντικού υλικού,την ευθύνη που τους αναλογεί. Πολύ φοβάμαι ότι καλλιεργήθηκε η εσφαλμένη άποψη ότι οι ανεπιθύμητες αυτές καταστάσεις ευθύνονται ,σχεδόν αποκλειστικά,για τη δυσχερή οικονομική κατάσταση της χώρας”.
• “Σήμερα ολοι στην ρητορική τους εμφανίζονται να είναι υπέρμαχοι της νομιμότητας,κάτι ασφαλώς που έκαναν και στο παρελθόν. Η ασυνέπεια όμως λόγων και έργων του παρελθόντος οδήγησαν στην άλλη άκρη σήμερα. Ο νόμος 3978/2011,ο οποίος ενσωμάτωσε στο εθνικό δίκαιο την κοινοτική οδηγ΄θα 81/2011,θέτει το πλαίσιο για τη σύναψη συμβάσεων προμηθειών αμυντικού υλικού. Αποτελεί ένα νόμο που δεν αφήνει περιθώρια για την ανάπτυξη αδιαφανών διαδικασιών . Ένα νόμο που διαλαμβάνει διεξοδικά και με αυστηρότητα όλα τα θέματα των συμβάσεων . Και τελικά ένα νόμο που δεν επέτρεψε την υπογραφή ούτε μιας σύμβασης προμήθειας αμυντικού υλικού από το 2011 που τέθηκε σε ισχύ, με την εξαίρεση των διακρατικών συμβάσεων . Οι οποίες, από τη φύση τους,αποκλείουν κάθε ύποπτη συναλλαγή. Διερωτώμαι αν τελικά αυτό είναι το ζητούμενο. Η πάταξη της διαφθοράς διά της καταπολέμησης της σύναψης συμβάσεων!
• “Εκτιμώ όντας καλοπροαίρετος και διακατεχόμενος από καλή πίστη,ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ναι να καταπολεμηθεί η διαφθορά,η οποία όμως για να υπάρξει απαιτείται ένα ξενιστής, οι αμυντικές προμήθειες . Όταν αυτές δεν υπάρχουν δεν υπάρχει διαφθορά, αλλά θα πρέπει να δούμε ποιοι χάνουν και ποιοι κερδίζουν. Σας ανέφερα ότι συνάπτονται κάποιες διακρατικές συμφωνίες από τις οποίες αποκομίζουν οφέλη κάποιες ξένες εταιρείες. Και εκεί μένουμε. Ποιος άλλος κερδίζει; Οι Ένοπλες Δυνάμεις; Όχι! Αυτές υφίστανται τις συνέπειες της αδυναμίας σύναψης συμβάσεων με της καθημερινές διαθεσιμότητες των κύριων οπλικών συστημάτων να προβληματίζουν. Η αμυντική βιομηχανία; Όχι! Είναι ουσιαστικά αποκλεισμένη από τη διαδικασία με όρους ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς. Άκουσα πριν από κάποιο διάστημα ,τον προηγούμενο Γενικό Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων να λέει ότι απαιτούνται περί τα 40 δικαιολογητικά για να λάβει μέρος μια εταιρεία στις διαγωνιστικές διαδικασίες,έστω κι αν έχει αποκλειστικότητα του προϊόντος. Αποτέλεσμα; Οι εταιρείες δεν εκδηλώνουν ενδιαφέρον και οι διαγωνισμοί καθίστανται άγονοι. Μήπως κερδίζει το ελληνικό δημόσιο; Μάλλον όχι! Θα πει κάποιος ότι τελικά τα χρήματα δεν δαπανώνται,επιστρέφουν αδιάθετα στα κρατικά ταμεία στο τέλος κάθε έτους και η όλη κατάσταση βοηθάει στο να παρουσιάσει η κυβέρνηση πλεονάσματα. Και στο κάτω-κάτω πόλεμος δεν έγινε! Όμως πέραν του επικινδυνου κατά τη γνώμη μου της σκέψης αυτής, θα πρέπει να σκεφθούμε και το συνολικό επιδιωκώμενο έργο της κυβέρνησης. Όταν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προβάλλουν ως στόχο τους την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας ,διερωτώμαι πόσο επιτυγχάνουν αυτές τις επιδιώξεις τους. Θα καταμαρτυρήσω ότι το το προηγούμενο έτος υπηρξε αμυντική βιομηχανία,κρατικού χαρακτήρα,την οποία η κυβέρνηση ήθελε να διατηρήσει εν λειτουργία και να μην τεθεί σε διαδικασία εκκαθάρισης. Προς το σκοπό αυτό οι Ένοπλες Δυνάμεις προσανατόλισαν ένα μέρος των κονδυλίων τους προς την εξυπηρέτηση συμβάσεων που είχαν συναφθεί με την εν λόγω εταιρεία.Τι συνέβη τελικά; Κάποιο από το αντικείμενο των συμβάσεων πρόλαβε να παραδοθεί στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά η εταιρεία δεν μπόρεσε να εισπράξει τα χρήματα γιατί δεν είχε φορολογική ενημερότητα ή ασφαλιστική ενημερότητα ώστε να μπορεί να εισπράξει χρήματα, Η εταιρεία δεν πληρώθηκε ,τα κονδύλια περέμειναν αδιάθετα και επέστρεψαν στο κρατικό ταμείο και η δαπάνη βαρύνει τον προϋπολογισμό των ΕΔ των επομένων ετών ανατρέποντας τον προγραμματισμό τους”.
•” Εν κατακλείδι:
Διαφάνεια; ναι!
Διαφθορά; όχι!
Αποτελεσματικότητα; όχι!
Κερδισμένοι; κάποιες ξένες ετιαρείες.
Χαμένοι; Οι Ένοπλες Δυνάμεις και η εγχώρια αμυντική βιομηχανία,μάλλον ο μεγαλύτερος χαμένος.
Μήπως βρισκόμαστε σε τέλμα;
…Η γνώμη μου είναι ότι η διαφάνεια δεν είναι μονόδρομος για ην καταπολέμηση της διαφθοράς. Νομίζω ότι ειδικά στις προμήθειες αμυντικού υλικού η πληροφόρηση θα πρέπει να περιορίζεται στη βάση του “need to know”.Δεν νομίζω όμως ότι είμαστε απολύτως έτοιμοι γι΄αυτό και θα σας εξηγήσω.
Το θέμα της ενότητας περιλαμβάνει στον τίτλο του τη “Νέα Στρατηγική Προμηθειών”. Ο επιθετικός προσδιορισμός “νέα” αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει μια Στρατηγική , η οποία αλλάζει. Είναι όμως πράγματι έτσι;
Αίσθησή μου είναι ότι ο όρος “Στρατηγική” τείνει να χρησιμοποιείται με υπερβολή και καταχρηστικά. Ομιλούμε για στρατηγικές εκεί που δεν απαιτείται. Αντιθέτως παρατηρείται έλλειμμα παραγωγής Στρατηγικής εκεί που η ύπαρξή της είναι επιβεβλημένη. Και εξηγούμαι: Υφίσταται άραγε “Εθνική Στρατηγική”, η οποία θα αποτελεί την πηγή εκπόρευσης και την κατευθυντήρια γραμμή όλων των υπολοίπων στρατηγικών τους κράτους; Υφίσταται άραγε “Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική”, η οποία θα καθορίζει τα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και θα θέτει πλάνο για την ανάπτυξή της;
•” Είναι προφανές ότι πρέπει να υφίσταται μια “Στρατηγική Προμηθειών”. Μια Στρατηγική η οποία εκκινώντας από την ικανοποίηση των επιχειρησιακών αναγκών και των προτεραιοτήτωντων Ενόπλων Δυνάμεων, θα προωθεί την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας,κατά τρόπο συντεταγμένο και με στόχους μεσο-μακροπρόθεσμους,πέραν από ευκαιριακές συνεργασίες υψηλού επικοινωνιακού περιεχομένου αλλά μικρού χρόνου ,περιορισμένου εύρους και χαμηλών προσδοκιών. Αυτό απουσιάζει. Το σχέδιο της “Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανικής Στρατηγικής” που περιήλθε στα χέρια μας για σχολιασμό ήταν ένα κακό κείμενο. Και γι΄ αυτό εκκρεμεί η έγκρισή του. Ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί τις στρατηγικές τις αναθέτουν σε επιτροπές. Έχουμε περιορίσει το ρόλο των ατόμων . Παραβλέπουμε ότι οι στρατηγικες είναι θέμα εκπαιδευμένων ,κατάλληλων ,διορατικών και γενικά ικανών στελεχών. Υιοθετήσαμε ,ασφαλώς καταχρηστικά, την “επιτροπολαγνεία” για να μην πω “επιτρομανία”, ως αποτέλεσμα της ευθυνοφοβίας μας.
* “Θα τελειώσω τις επισημάνσεις μου με ένα θέμα που νομίζω ότι δεν έχει προβληθεί ανάλογα. Αυτό είναι το θέμα της απουσίας της Εθνικής Στρατηγικής ,δηλαδή της ανώτερης Στρατηγικής της Πολιτεία. Σε μένα δεν είναι γνωστό να υφίσταται το κείμενο αυτό. Όμως έπρεπε να υπάρχει και να είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες. Η Εθνική Στρατηγική είναι υπόθεση όλων μας. Λεπτομέρεια: Στις αντίστοιχες στρατηγικές των χωρών που τις έχουν εκδώσει περιγράφονται τα Εθνικά Συμφέροντα. Τα Εθνικά Συμφέροντα δεν μπορεί να είναι κάτι ασαφές,να τα επικαλείται ο καθένας κατά το δοκούν (“το Εθνικό Συμφέρον”:ποιο είναι αυτό;). Τα Εθνικά Συμφέροντα πρέπει να είναι συγκεκριμένα ,να τα γνωρίζει όλο το Έθνος και να συμβάλλουμε ΄όλοι στην προάσπισή τους. Ακόμα μια λεπτομέρεια: Στα Εθνικά Συμφέροντα πειλλαμβάνονται πάντοτε οι αξίες του Έθνους . Και το πρόβλημα της διαφθοράς στην ελληνική κοινωνία δεν είναι πρόβλημα έλλειψης νόμων κατά της διαφθοράς. Είναι πρόβλημα ελλείμματος αξιών”.
• “Ο γεωγραφικός μας περίγυρος χαρακτηρίζεται από αστάθεια. Με την εθνική μας ασφάλεια δεν μπορούμε να παίζουμε. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας οφείλουν και δικαιούνται να απολαμβάνουν της ασφάλειας του εφοδιασμού τους με κρίσιμα υλικά και υπηρεσίες. Τα οφέλη από την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας,η οποία θα υλοποιήσει την επιθυμητή ασφάλεια εφοδιασμού ξεφεύγουν από αυτό το στενό,αν και κρίσιμο πρίσμα,και διαχέονται σε όλη την κοινωνία δια της καταπολέμησης της ανεργίας,της τόνωσης της επιχειρηματικότητας,της ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας,της αύξησης των εξαγωγών και της ισχυροποίησης των δεσμών με τρίτες χώρες.
Ο δρόμος προς αυτό δεν είναι δια της εξασφάλισης της απόλυτης διαφάνειας για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αυτό πλέον θεωρείται δεδομένο και κεκτημένο τόσο στη συνείδηση όσο και στην πρακτική. Απαιτείται πλέον βούληση,η θεσμοθέτηση στρατηγικών στόχων και η συνεπής ενασχόληση για την υλοποίηση τους”
onalert.gr
Επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες ομιλίες από στρατιωτικούς τολμούμε να να τη χαρακτηρίσουμε άκρως σημαντική κι ελπίζουμε κάποιοι έστω από τους 300 της Βουλής να βρουν το χρόνο -τον έχουν- και να την μελετήσουν. Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν θα χρειαστεί. Έχουν πράξει όλα όσα ο Ταξίαρχος με πολύ εύστοχο τρόπο επισημαίνει.
Τι είπε ο ταξίαρχος Βασίλης Γαρμπής:
• “Είναι αλήθεια ότι όταν αναφερόμαστε στη διαφθορά, οι προμήθειες αμυντικού υλικού αποτελούν ένα ζήτημα το οποίο στην χώρα μας είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για την ανάπτυξη κάθε είδους συζήτησης. Πράγματι υπήρξε στο παρελθόν αδιαφάνεια στις προμήθειες αυτές. Πράγματι υπήρξε κακοδιαχείριση. Και οπωσδήποτε οι καταστάσεις αυτές έχουν το μερίδιό τους στην διαμόρφωση της κατάστασης που ζούμε σήμερα. Θα ήθελα όμως να επιμείνω ότι θα πρέπει να αποδώσουμε στην αδιαφάνεια ,στην κακοδιαχείριση και στην διαφθορά που αφορούν στις προμήθειες αμυντικού υλικού,την ευθύνη που τους αναλογεί. Πολύ φοβάμαι ότι καλλιεργήθηκε η εσφαλμένη άποψη ότι οι ανεπιθύμητες αυτές καταστάσεις ευθύνονται ,σχεδόν αποκλειστικά,για τη δυσχερή οικονομική κατάσταση της χώρας”.
• “Σήμερα ολοι στην ρητορική τους εμφανίζονται να είναι υπέρμαχοι της νομιμότητας,κάτι ασφαλώς που έκαναν και στο παρελθόν. Η ασυνέπεια όμως λόγων και έργων του παρελθόντος οδήγησαν στην άλλη άκρη σήμερα. Ο νόμος 3978/2011,ο οποίος ενσωμάτωσε στο εθνικό δίκαιο την κοινοτική οδηγ΄θα 81/2011,θέτει το πλαίσιο για τη σύναψη συμβάσεων προμηθειών αμυντικού υλικού. Αποτελεί ένα νόμο που δεν αφήνει περιθώρια για την ανάπτυξη αδιαφανών διαδικασιών . Ένα νόμο που διαλαμβάνει διεξοδικά και με αυστηρότητα όλα τα θέματα των συμβάσεων . Και τελικά ένα νόμο που δεν επέτρεψε την υπογραφή ούτε μιας σύμβασης προμήθειας αμυντικού υλικού από το 2011 που τέθηκε σε ισχύ, με την εξαίρεση των διακρατικών συμβάσεων . Οι οποίες, από τη φύση τους,αποκλείουν κάθε ύποπτη συναλλαγή. Διερωτώμαι αν τελικά αυτό είναι το ζητούμενο. Η πάταξη της διαφθοράς διά της καταπολέμησης της σύναψης συμβάσεων!
• “Εκτιμώ όντας καλοπροαίρετος και διακατεχόμενος από καλή πίστη,ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ναι να καταπολεμηθεί η διαφθορά,η οποία όμως για να υπάρξει απαιτείται ένα ξενιστής, οι αμυντικές προμήθειες . Όταν αυτές δεν υπάρχουν δεν υπάρχει διαφθορά, αλλά θα πρέπει να δούμε ποιοι χάνουν και ποιοι κερδίζουν. Σας ανέφερα ότι συνάπτονται κάποιες διακρατικές συμφωνίες από τις οποίες αποκομίζουν οφέλη κάποιες ξένες εταιρείες. Και εκεί μένουμε. Ποιος άλλος κερδίζει; Οι Ένοπλες Δυνάμεις; Όχι! Αυτές υφίστανται τις συνέπειες της αδυναμίας σύναψης συμβάσεων με της καθημερινές διαθεσιμότητες των κύριων οπλικών συστημάτων να προβληματίζουν. Η αμυντική βιομηχανία; Όχι! Είναι ουσιαστικά αποκλεισμένη από τη διαδικασία με όρους ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς. Άκουσα πριν από κάποιο διάστημα ,τον προηγούμενο Γενικό Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων να λέει ότι απαιτούνται περί τα 40 δικαιολογητικά για να λάβει μέρος μια εταιρεία στις διαγωνιστικές διαδικασίες,έστω κι αν έχει αποκλειστικότητα του προϊόντος. Αποτέλεσμα; Οι εταιρείες δεν εκδηλώνουν ενδιαφέρον και οι διαγωνισμοί καθίστανται άγονοι. Μήπως κερδίζει το ελληνικό δημόσιο; Μάλλον όχι! Θα πει κάποιος ότι τελικά τα χρήματα δεν δαπανώνται,επιστρέφουν αδιάθετα στα κρατικά ταμεία στο τέλος κάθε έτους και η όλη κατάσταση βοηθάει στο να παρουσιάσει η κυβέρνηση πλεονάσματα. Και στο κάτω-κάτω πόλεμος δεν έγινε! Όμως πέραν του επικινδυνου κατά τη γνώμη μου της σκέψης αυτής, θα πρέπει να σκεφθούμε και το συνολικό επιδιωκώμενο έργο της κυβέρνησης. Όταν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προβάλλουν ως στόχο τους την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας ,διερωτώμαι πόσο επιτυγχάνουν αυτές τις επιδιώξεις τους. Θα καταμαρτυρήσω ότι το το προηγούμενο έτος υπηρξε αμυντική βιομηχανία,κρατικού χαρακτήρα,την οποία η κυβέρνηση ήθελε να διατηρήσει εν λειτουργία και να μην τεθεί σε διαδικασία εκκαθάρισης. Προς το σκοπό αυτό οι Ένοπλες Δυνάμεις προσανατόλισαν ένα μέρος των κονδυλίων τους προς την εξυπηρέτηση συμβάσεων που είχαν συναφθεί με την εν λόγω εταιρεία.Τι συνέβη τελικά; Κάποιο από το αντικείμενο των συμβάσεων πρόλαβε να παραδοθεί στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά η εταιρεία δεν μπόρεσε να εισπράξει τα χρήματα γιατί δεν είχε φορολογική ενημερότητα ή ασφαλιστική ενημερότητα ώστε να μπορεί να εισπράξει χρήματα, Η εταιρεία δεν πληρώθηκε ,τα κονδύλια περέμειναν αδιάθετα και επέστρεψαν στο κρατικό ταμείο και η δαπάνη βαρύνει τον προϋπολογισμό των ΕΔ των επομένων ετών ανατρέποντας τον προγραμματισμό τους”.
•” Εν κατακλείδι:
Διαφάνεια; ναι!
Διαφθορά; όχι!
Αποτελεσματικότητα; όχι!
Κερδισμένοι; κάποιες ξένες ετιαρείες.
Χαμένοι; Οι Ένοπλες Δυνάμεις και η εγχώρια αμυντική βιομηχανία,μάλλον ο μεγαλύτερος χαμένος.
Μήπως βρισκόμαστε σε τέλμα;
…Η γνώμη μου είναι ότι η διαφάνεια δεν είναι μονόδρομος για ην καταπολέμηση της διαφθοράς. Νομίζω ότι ειδικά στις προμήθειες αμυντικού υλικού η πληροφόρηση θα πρέπει να περιορίζεται στη βάση του “need to know”.Δεν νομίζω όμως ότι είμαστε απολύτως έτοιμοι γι΄αυτό και θα σας εξηγήσω.
Το θέμα της ενότητας περιλαμβάνει στον τίτλο του τη “Νέα Στρατηγική Προμηθειών”. Ο επιθετικός προσδιορισμός “νέα” αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει μια Στρατηγική , η οποία αλλάζει. Είναι όμως πράγματι έτσι;
Αίσθησή μου είναι ότι ο όρος “Στρατηγική” τείνει να χρησιμοποιείται με υπερβολή και καταχρηστικά. Ομιλούμε για στρατηγικές εκεί που δεν απαιτείται. Αντιθέτως παρατηρείται έλλειμμα παραγωγής Στρατηγικής εκεί που η ύπαρξή της είναι επιβεβλημένη. Και εξηγούμαι: Υφίσταται άραγε “Εθνική Στρατηγική”, η οποία θα αποτελεί την πηγή εκπόρευσης και την κατευθυντήρια γραμμή όλων των υπολοίπων στρατηγικών τους κράτους; Υφίσταται άραγε “Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική”, η οποία θα καθορίζει τα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και θα θέτει πλάνο για την ανάπτυξή της;
•” Είναι προφανές ότι πρέπει να υφίσταται μια “Στρατηγική Προμηθειών”. Μια Στρατηγική η οποία εκκινώντας από την ικανοποίηση των επιχειρησιακών αναγκών και των προτεραιοτήτωντων Ενόπλων Δυνάμεων, θα προωθεί την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας,κατά τρόπο συντεταγμένο και με στόχους μεσο-μακροπρόθεσμους,πέραν από ευκαιριακές συνεργασίες υψηλού επικοινωνιακού περιεχομένου αλλά μικρού χρόνου ,περιορισμένου εύρους και χαμηλών προσδοκιών. Αυτό απουσιάζει. Το σχέδιο της “Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανικής Στρατηγικής” που περιήλθε στα χέρια μας για σχολιασμό ήταν ένα κακό κείμενο. Και γι΄ αυτό εκκρεμεί η έγκρισή του. Ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί τις στρατηγικές τις αναθέτουν σε επιτροπές. Έχουμε περιορίσει το ρόλο των ατόμων . Παραβλέπουμε ότι οι στρατηγικες είναι θέμα εκπαιδευμένων ,κατάλληλων ,διορατικών και γενικά ικανών στελεχών. Υιοθετήσαμε ,ασφαλώς καταχρηστικά, την “επιτροπολαγνεία” για να μην πω “επιτρομανία”, ως αποτέλεσμα της ευθυνοφοβίας μας.
* “Θα τελειώσω τις επισημάνσεις μου με ένα θέμα που νομίζω ότι δεν έχει προβληθεί ανάλογα. Αυτό είναι το θέμα της απουσίας της Εθνικής Στρατηγικής ,δηλαδή της ανώτερης Στρατηγικής της Πολιτεία. Σε μένα δεν είναι γνωστό να υφίσταται το κείμενο αυτό. Όμως έπρεπε να υπάρχει και να είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες. Η Εθνική Στρατηγική είναι υπόθεση όλων μας. Λεπτομέρεια: Στις αντίστοιχες στρατηγικές των χωρών που τις έχουν εκδώσει περιγράφονται τα Εθνικά Συμφέροντα. Τα Εθνικά Συμφέροντα δεν μπορεί να είναι κάτι ασαφές,να τα επικαλείται ο καθένας κατά το δοκούν (“το Εθνικό Συμφέρον”:ποιο είναι αυτό;). Τα Εθνικά Συμφέροντα πρέπει να είναι συγκεκριμένα ,να τα γνωρίζει όλο το Έθνος και να συμβάλλουμε ΄όλοι στην προάσπισή τους. Ακόμα μια λεπτομέρεια: Στα Εθνικά Συμφέροντα πειλλαμβάνονται πάντοτε οι αξίες του Έθνους . Και το πρόβλημα της διαφθοράς στην ελληνική κοινωνία δεν είναι πρόβλημα έλλειψης νόμων κατά της διαφθοράς. Είναι πρόβλημα ελλείμματος αξιών”.
• “Ο γεωγραφικός μας περίγυρος χαρακτηρίζεται από αστάθεια. Με την εθνική μας ασφάλεια δεν μπορούμε να παίζουμε. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας οφείλουν και δικαιούνται να απολαμβάνουν της ασφάλειας του εφοδιασμού τους με κρίσιμα υλικά και υπηρεσίες. Τα οφέλη από την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας,η οποία θα υλοποιήσει την επιθυμητή ασφάλεια εφοδιασμού ξεφεύγουν από αυτό το στενό,αν και κρίσιμο πρίσμα,και διαχέονται σε όλη την κοινωνία δια της καταπολέμησης της ανεργίας,της τόνωσης της επιχειρηματικότητας,της ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας,της αύξησης των εξαγωγών και της ισχυροποίησης των δεσμών με τρίτες χώρες.
Ο δρόμος προς αυτό δεν είναι δια της εξασφάλισης της απόλυτης διαφάνειας για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αυτό πλέον θεωρείται δεδομένο και κεκτημένο τόσο στη συνείδηση όσο και στην πρακτική. Απαιτείται πλέον βούληση,η θεσμοθέτηση στρατηγικών στόχων και η συνεπής ενασχόληση για την υλοποίηση τους”
onalert.gr
