Σε ένα πολύ ενδιαφέρων και αρκετά αποκαλυπτικό άρθρο στην ρωσική εφημερίδα Pravda που υπογράφεται από τον γαλλικής καταγωγής Nicolas Bonnal, για πρώτη φορά αναλύονται όπως αναφέρεται,
οι πέντε λόγοι
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Ο πρώτος λόγος είναι ο «πνευματικός», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Η Ρωσία χαρακτηρίζεται σαν μια ανερχόμενη πνευματική χώρα εξ αιτίας της αναδυόμενης Ορθοδοξίας και τον κυρίαρχο ρόλο στον χριστιανικό κόσμο που έχει αρχίσει να παίζει η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία. Ο Nicolas Bonnal υπενθυμίζει ότι το βασικό λήμμα της Μασονίας στον δέκατο ένατο αιώνα ήταν το ρητό, «Destroy the Cesar and the Pope», δηλαδή «Καταστρέψτε την εξουσία του Καίσαρ και του Πάπα». Είναι σχεδόν αδύνατο η σημερινή Δύση να αποδεχτεί μια ανερχόμενη ορθόδοξη υπερδύναμη που δεν μπορεί να ελεγχτεί. Είναι αδύνατο η σημερινή άθεη Δύση να συνδιαλλαχτεί με μια σημερινή Ρωσία που της θυμίζει τουλάχιστον την ορθόδοξη Ρωσία των Τσάρων, σε μια εποχή που επιδιώκει να επιβάλει με κάθε μέσο ένα ανεξίθρησκο και άθεο κοινωνικό πρότυπο.
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Ο πρώτος λόγος είναι ο «πνευματικός», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Η Ρωσία χαρακτηρίζεται σαν μια ανερχόμενη πνευματική χώρα εξ αιτίας της αναδυόμενης Ορθοδοξίας και τον κυρίαρχο ρόλο στον χριστιανικό κόσμο που έχει αρχίσει να παίζει η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία. Ο Nicolas Bonnal υπενθυμίζει ότι το βασικό λήμμα της Μασονίας στον δέκατο ένατο αιώνα ήταν το ρητό, «Destroy the Cesar and the Pope», δηλαδή «Καταστρέψτε την εξουσία του Καίσαρ και του Πάπα». Είναι σχεδόν αδύνατο η σημερινή Δύση να αποδεχτεί μια ανερχόμενη ορθόδοξη υπερδύναμη που δεν μπορεί να ελεγχτεί. Είναι αδύνατο η σημερινή άθεη Δύση να συνδιαλλαχτεί με μια σημερινή Ρωσία που της θυμίζει τουλάχιστον την ορθόδοξη Ρωσία των Τσάρων, σε μια εποχή που επιδιώκει να επιβάλει με κάθε μέσο ένα ανεξίθρησκο και άθεο κοινωνικό πρότυπο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο…σεξουαλικός. Αν και αυτό ακούγεται εκ πρώτης παράδοξο και όμως ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Νέας Τάξης, ο γνωστός Brzezinski, έχει επιμείνει σε αυτό το θέμα, δηλαδή στην επιβολή μιας ανώμαλης κατά φύση διπλωματίας και πολιτικής. Είχαμε εδώ ένα πολύ πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πριν από λίγο καιρό η Γάλλια έστελνε στο Βατικανό τον καινούργιο πρέσβη της ο οποίος όμως απελάθηκε σχεδόν αμέσως. Ο λόγος ήταν ότι ο Γάλλος πρέσβης ήταν δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος. Αλλά να μην πάμε μακριά. Πολλοί σημερινοί πολιτικοί της Δύσεως, (π.χ. πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, σημερινός πρωθυπουργός του Βελγίου κλπ), είναι δεδηλωμένοι ομοφυλόφιλοι. Αντιλαμβάνεται κανείς την δυτική λύσσα κατά του Πούτιν τον οποίο έχουν καταγγείλει ότι προωθεί την ομοφοβία. Εδώ καταλαβαίνουμε γιατί και στην δική μας χώρα έχουν λυσσάξει (μέχρι και νόμο προώθησαν), πολλοί όταν κάποιος εκφράζεται κατά αυτής της ανωμαλίας και σπεύδουν να τον καταδικάσουν σαν ομοφοβικό, κ.λ.π.
Ο τρίτος λόγος είναι ο «μεσσιανικός». Η Αμερική, (βλέπε Νέα Τάξη) σήμερα ουσιαστικά και μέσω της Γερμανίας κυβερνά την Ευρώπη αλλά δεν κυριαρχεί ένεκα της Ρωσίας στην Ευρασία και αυτό την έχει εξοργίσει. Τα μεσσιανικά της σχέδια είναι να επικρατήσει απόλυτα στο μαλακό υπογάστριο της Γης, δηλαδή στην Ευρασία μέσω Ουκρανίας, Ρωσίας και Καζακστάν. Αλλά αυτό προς το πάρων δεν είναι εφικτό. Παλαιοτέρα είχε προσπαθήσει να στρέψει την Κίνα, (βλέπε γεωστρατηγικές αναλύσεις του καθηγητή Mearsheimer), κατά της Ρωσίας αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει σε βάρος της Αμερικής καθώς η Κίνα διάκειται φιλικά προς την Ρωσία. Για τον λόγο αυτό πολλοί θερμοκέφαλοι στην Ουάσιγκτον δεν βλέπουν άλλο μέσο να εκπληρώσει η Αμερική τον μεσσιανικό της ρόλο από τον ατομικό πόλεμο. Προς τον σκοπό αυτό έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια να προπαγανδίζεται και αυτό προωθείται από τις διάφορες προτεσταντικές σέκτες και τα δορυφορικά τηλεοπτικά θρησκευτικά κανάλια, ο μεσσιανικός ρόλος της Αμερικής που προϋποθέτει την απόλυτη κυριαρχία της και στην περιοχή της Ευρασίας για το…καλό της ανθρωπότητας.
Ο Ατλαντικός παράγοντας είναι ο πέμπτος λόγος. Η Ευρώπη από το 1945 μέσω του βορειοατλαντικού συμφώνου είναι στρατηγικά μια αμερικανική αποικία. Η κατάρρευση της ανατολικής Ευρώπη έδωσε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να επεκταθεί στις βαλτικές χώρες και στην ανατολική Ευρώπη στις παρυφές της Μόσχας. Παρ όλο που ο σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν να καταπολεμηθεί ο κομουνισμός, σήμερα αντί να καταργηθεί αφού εξέλειπε αυτός ο λόγος ύπαρξης, επεκτείνεται και η αμερικανική προπαγάνδα το παρουσιάζει σαν τον κύριο προστάτη της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της Ευρώπης που καταπατώνται στην Ρωσία. Έτσι το στρατοκρατικό αμερικανοκρατούμενο ΝΑΤΟ προβάλλεται σαν… ο προστάτης των ανθρωπίνων ελευθεριών. Αυτό όμως έχει προκαλέσει κάποιες πολιτικές αντιδράσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που βλέπουν πως η Ευρώπη έχει καταντήσει ένα στρατηγικό προτεκτοράτο του αμερικανικού ΝΑΤΟ και ένα υποχείριο μιας αδίστακτης τοκογλυφικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απόρροια αυτών των αντιδράσεων είναι το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν στην Γαλλία, ο Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία, οι Ποντέμος στην Ισπανία, το UKIP στην Αγγλία. Το ΝΑΤΟ για να δικαιολογεί την συνέχηση της ύπαρξης του πρέπει να προβάλλει τον ρωσικό «κίνδυνο» μέχρι τελικής εξοντώσεως της Ρωσίας.
Τέλος υπάρχει και ο γεωστρατηγικος παράγοντας. Η Αμερική φαντάζει πως είναι το κέντρο του κόσμου όπως είχαν περιγράψει κάποτε την Αγγλία οι συγγραφείς, McKinder και Spykman. Ο κόσμος όλος γύρω από τον κεντρικό αμερικανικό άξονα θα πρέπει να ελέγχεται απόλυτα και με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι η Ουκρανία έπρεπε να καταστραφεί αντί να πέσει στα χέρια της Ρωσίας. Τώρα ο Ομπάμα σχεδιάζει ένα ολοκληρωτικό παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποιώντας και δορυφορικές χώρες. Για παράδειγμα χρησιμοποίει την Ιαπωνία εναντίον της Κίνας για να ελέγξει όσο μπορεί την ανερχόμενη κινεζική υπερδύναμη. Μια διάσπαση της Ρωσίας σήμερα είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για το Αμερικανικό Κέντρο του κόσμου, όπως και μια μελλοντική σε δεύτερη φάση διάσπαση της Κίνας, σύμφωνα πάντα με τα σχέδια του μεγάλου διδασκάλου του Ομπάμα, του Zbigniew Brzezinski.
Με όλα αυτά αντιλαμβάνεται κανείς γιατί στην Ουάσιγκτον έχουν «λυσσάξει» να καταστρέψουν την σημερινή Ρωσία του Πούτιν που αποτελεί ένα μεγάλο «αγκάθι», έναν απροσδιόριστο παράγοντα ανασταλτικό για τα περίφημα σχέδια τους, της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ω μη γένοιτο!
