Η Τουρκία ως “Δούρειος Ίππος” του ΝΑΤΟ στην Αφρική
Σύμφωνα με την εφημερίδα Yeni Safak,
η Τουρκία σχεδιάζει να δημιουργήσει δύο μόνιμες στρατιωτικές βάσεις στην Λιβύη οι οποίες θα εξυπηρετούν τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα σε διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό τομέα.
Γράφει ο Άγγελος Χωριανόπουλος
Είναι άξιο αναφοράς πως η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας GNA σχεδιάζει να κατασκευάσει μία αεροπορική βάση στην Al-Watiya, η οποία σύμφωνα με την Άγκυρα θα εφοδιαστεί με πλήθος drone, UAV και αντι-αεροπορικών συστημάτων. Η δεύτερη βάση θα βρίσκεται στην παράκτια πόλη Μισράτα, όπου θα φιλοξενούνται μονάδες του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού.
Σύμφωνα με την Τουρκική εφημερίδα, το τουρκικό κράτος ευελπιστεί να γίνει συνιδιοκτήτης της εταιρείας εκμετάλλευσης των Λιβυκών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και για αυτόν τον λόγο οφείλει να έχει ναυτική βάση στην περιοχή με σκοπό να διαφυλάξει τα συμφέροντά της. Επίσης, η Τουρκία το θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να έχει μία ναυτική βάση στην περιοχή, με σκοπό να έχει ένα επιπλέον ορμητήριο (στρατιωτικό-διπλωματικό) έναντι της Ελλάδας.
Το μελλοντικό πολιτικό εξουσιαστικό σύστημα της Λιβύης, σύμφωνα με τον γράφον, φαίνεται να αποτελείται τόσο από τον πρόεδρο Faiz Sarraj, όσο και από την πλειοψηφία των μελών του Λιβυκού Κοινοβουλίου της Βεγγάζης. Η Λιβύη θα τεθεί υπό καθεστώς συνομοσπονδίας, όπου άτυπα το ανατολικό κομμάτι θα λειτουργεί υπό το πρίσμα Ρωσικών, Αραβικών αλλά και Γαλλικών συμφερόντων, σε αντίθεση με το Δυτικό-Βόρειο, όπου όπως όλα δείχνουν θα τεθεί υπό Τουρκογερμανικής πολιτικό-οικονομικής κηδεμονίας.
Οι ρόλοι της Τουρκίας στην περιοχή είναι πολυδιάστατοι, ενδεικτικά αναφέρουμε πως θα δώσει έμφαση τόσο στην συμμετοχή της στην εξόρυξη-διανομή φυσικού αερίου των θαλασσίων κοιτασμάτων της Λιβυκής Θάλασσας, όσο και στην υιοθέτηση του ρόλου της ”εγγυήτριας δύναμης” της Λιβύης, αποκτώντας έτσι σημαντικό ρόλο στην πολιτική-οικονομική πορεία όχι μόνο της Λιβύης, αλλά και των γειτονικών κρατών, όπως Αλγερία και Τυνησία.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε πως η εξέλιξη αυτή ενισχύει την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Αφρικανική Ήπειρο, όπου αποτελεί προνομιακό χώρο εμπορικής-βιομηχανικής δράσης της Κίνας αλλά και της Ρωσίας, οι οποίες έχουν την πρωτοκαθεδρία εκμετάλλευσης των σπάνιων γαιών-πολύτιμων λίθων της περιοχής, αντλώντας σημαντικά οφέλη σε θέματα τεχνολογίας και εναλλακτικών ενεργειών. Με την κατασκευή αυτών των υπερπόντιων για τα Νατοϊκά δεδομένα Τουρκικών βάσεων (συμπεριλαμβανομένων και των Τουρκικών βάσεων στην Σομαλία), το ΝΑΤΟ αποκτά σημαντικό έλεγχο του εμπορίου των εγγύς Αφρικανικών υδάτων και ”κλειδώνει” την Δυτική κυριαρχία του θαλάσσιου εμπορίου της περιοχής. Η άνθιση μέσω Τουρκίας των ακραίων Ισλαμιστικών ριζοσπαστικών ομάδων στην Αφρική δύναται να δημιουργήσει ένα καθεστώς πολιτικής-οικονομικής ανασφάλειας στην περιοχή και να εκδιώξει πληθώρα Κινεζικών επενδύσεων, κλείνοντας έτσι την Κίνα σε βάθος χρόνου υπό την σκιά της Δύσης.
