«Δεύτε λαοί, υμνήσωμεν και προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες Αυτού την εκ νεκρών Ανάστασιν...».
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, πριν από τη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου, τελείται ο Εσπερινός της Αναστάσεως. Κατά την ακολουθία του Εσπερινού, ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας μάς καλεί να υμνήσουμε και να προσκυνήσουμε την εκ νεκρών Ανάσταση του Χριστού.
Πώς ήταν δυνατό ο τάφος και ο Άδης να κρατήσουν κοντά τους Αυτόν που είναι η πηγή της ζωής;
Κατέβηκε ο Χριστός σαν νεκρός στον Άδη και συνέτριψε τη δύναμη του Άδη και ανέστη από τον τάφο αφού νίκησε το θάνατο. Ας γιορτάσουμε, λοιπόν, τη νέκρωση του θανάτου και τη συντριβή του Άδη. Ας γιορτάσουμε την έναρξη μιας άλλης ζωής, της αιώνιας και αθάνατης.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, Χριστιανοί. Τούτο τον ύμνο ας ψάλλουμε όλοι μαζί.
Η Ανάσταση του Θείου Λυτρωτή είναι γεγονός χαρμόσυνο, κοσμοϊστορικό και κοσμοσωτήριο. Από τη λαμπροφόρα εκείνη ημέρα της Ανάστασης, της πανηγύρεως των πανηγύρεων, οι αιώνες διαλαλούν: «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας».
Μέσα στους μαύρους αιώνες της δουλείας του Ελληνισμού, η Ανάσταση του Κυρίου έδιδε δύναμη στους βασανισμένους ραγιάδες, για να αντέξουν τα μαρτύρια της σκλαβιάς με την πίστη στην ψυχή ότι, «όποιου του μέλλει Ανάσταση, τον Γολγοθά περνάει».
Σήμερα, ο Ελληνισμός της Κύπρου και ιδιαίτερα οι εκτοπισμένοι, γιορτάζοντες την Ανάσταση του Κυρίου, πιστεύουν και περιμένουν ότι, σύντομα, το Γολγοθά της Κύπρου θα ακολουθήσει η Ανάσταση, η ελευθερία, η δικαίωση.
Είθε τούτο σύντομα να γίνει και να ακουσθούν αναστάσιμες οι καμπάνες όλων των κατεχομένων τώρα εκκλησιών μας.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Γ. ΠΑΧΟΥΛΙΔΗΣ
