“Ο Β. Ζελένσκι θα είναι ο τελευταίος Πρόεδρος της Ουκρανίας γιατί μετά από αυτόν δεν θα υπάρχει Ουκρανία”.
Έσπασε την σιωπή του ο θεωρητικός της ρωσικής επιχείρησης “αποναζιστικοποίησης” της Ουκρανίας και εξ απορρήτων του Β.Πούτιν, Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ δημοσιεύοντας ανάλυση σοκ σε μεγάλο κρατικό ρωσικό ΜΜΕ.
Το άρθρο είναι ιδιαίτερα σκληρό, σχεδόν ανατριχιαστικό θα λέγαμε, και έχει προκαλέσει σεισμό στην Δύση. Εκφράζονται ανοιχτά φόβοι για πολύ μεγάλη αιματοχυσία στην Ουκρανία.
Στα γεωπολιτικά κέντρα επικρατεί έντονη ανησυχία για το “τι έρχεται στην Ουκρανία” και “πόσο θα κρατήσει” ο πόλεμος αυτός.
Ο σύμβουλος του Πούτιν εξηγεί γιατί η “Ουκρανία ως κράτος τερματίζεται, τι θα συμβεί πως θα κινηθεί ο ρωσικός Στρατός, πόσα χρόνια θα απαιτηθούν”.
Κάνει λόγο για νέο Ομοσπονδιακό κράτος που δεν θα ονομάζεται καν Ουκρανία. Αυτό σημαίνει πως μιλάμε πλέον για ρωσική μάχη μέχρι τέλους και οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα για την Ρωσία θα είναι ήττα.
Δεν είναι τυχαίο πως και στην ρωσική κρατική τηλεόραση ακούγεται ξεκάθαρα ο εξής; σοκαριστικός διάλογος σχετικά με την πορεία της επιχείρησης:
“Ο Β. Ζελένσκι θα είναι ο τελευταίος Πρόεδρος της Ουκρανίας γιατί μετά από αυτόν δεν θα υπάρχει Ουκρανία”.
“Καμία διάκριση μεταξύ Εθνικών Ταγμάτων-Εδαφικής Άμυνας και Ουκρανικού Στρατού”
O Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ αναφέρει τα εξής:
“Πέρυσι τον Απρίλιο έγραψα για το αναπόφευκτο της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας. Ναζί, Μπαντέρα, η Ουκρανία ως εχθρός της Ρωσίας και εργαλείο της Δύσης για την καταστροφή μας. Σήμερα, το θέμα της αποναζιστικοποίησης έχει περάσει σε πρακτικό επίπεδο.
Η αποναζιστικοποίηση είναι απαραίτητη όταν ένα σημαντικό μέρος του λαού -πιθανότατα η πλειοψηφία- έχει κατακτηθεί και παρασυρθεί από το ναζιστικό καθεστώς στην πολιτική του. Δηλαδή, όταν «ο λαός είναι καλός – η κυβέρνηση είναι κακή». Η αναγνώριση αυτού του γεγονότος είναι η βάση της πολιτικής αποναζιστικοποίησης και όλων των επακόλουθων μέτρων της.
Δείτε το βίντεο
Οι Ναζί που πήραν τα όπλα πρέπει να καταστραφούν στο πεδίο της μάχης. Δεν θα πρέπει να γίνει σημαντική διάκριση μεταξύ του Ουκρανικού Στρατού (APU) και των λεγόμενων Εθνικών Ταγμάτων, καθώς και της Eδαφικής Άμυνας που ένωσε αυτούς τους δύο τύπους στρατιωτικών σχηματισμών.
Όλοι τους εμπλέκονται εξίσου στην ακραία σκληρότητα κατά του άμαχου πληθυσμού, είναι εξίσου ένοχοι για τη γενοκτονία του ρωσικού λαού, δεν συμμορφώνονται με τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου. Οι εγκληματίες πολέμου και οι Ναζί θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά και εκθετικά. Εκτός από την Διοίκηση, ένοχοι είναι και ένα σημαντικό μέρος των μαζών, που είναι παθητικοί ναζί, συνεργοί του ναζισμού. Υποστήριξαν και ενέδωσαν τη ναζιστική εξουσία.
“Επανεκπαίδευση του πληθυσμού”
Η δίκαιη τιμωρία αυτού του τμήματος του πληθυσμού είναι δυνατή. Η περαιτέρω αποναζιστικοποίηση αυτής της μάζας του πληθυσμού συνίσταται στην επανεκπαίδευση, η οποία επιτυγχάνεται με ιδεολογική καταστολή των ναζιστικών συμπεριφορών και αυστηρή λογοκρισία:
Όχι μόνο στην πολιτική σφαίρα, αλλά και αναγκαστικά στη σφαίρα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Μέσω του πολιτισμού και της εκπαίδευσης προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε ένας βαθύς μαζικός ναζισμός του πληθυσμού, εξασφαλισμένος με την υπόσχεση μερισμάτων από τη νίκη επί της Ρωσίας, τη ναζιστική προπαγάνδα, την εσωτερική βία και τον τρόμο, καθώς και ένα οκταετή πόλεμο με τον λαό του Ντονμπάς που επαναστάτησε ενάντια στον ουκρανικό ναζισμό.
Η αποναζιστικοποίηση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από τον νικητή, πράγμα που συνεπάγεται (1) τον απόλυτο έλεγχο της διαδικασίας αποναζιστικοποίησης και (2) την εξουσία να διασφαλίζει τέτοιο έλεγχο.
Από αυτή την άποψη, μια αποναζιστικοποιημένη χώρα δεν μπορεί να είναι κυρίαρχη. Η Ρωσία δεν μπορεί να προχωρήσει από μια φιλελεύθερη προσέγγιση όσον αφορά την αποναζιστικοποίηση.
“Χρειάζεται μια Γενιά”
Οι όροι της αποναζιστικοποίησης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να είναι λιγότεροι από μια γενιά, η οποία πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει και να ωριμάσει υπό τις συνθήκες της αποναζιστικοποίησης.
Ο ναζισμός της Ουκρανίας συνεχίστηκε για περισσότερα από 30 χρόνια, ξεκινώντας τουλάχιστον το 1989, όταν ο ουκρανικός εθνικισμός έλαβε νόμιμες μορφές πολιτικής έκφρασης και οδήγησε το κίνημα για «ανεξαρτησία» προς τον ναζισμό.
Η ιδιαιτερότητα της σύγχρονης ναζιστικοποιημένης Ουκρανίας έγκειται στην αμορφωσιά και την αμφιθυμία, που καθιστούν δυνατή τη συγκάλυψη του ναζισμού ως επιθυμία για «ανεξαρτησία» και «ευρωπαϊκό» (δυτικό, φιλοαμερικανικό) μονοπάτι «ανάπτυξης» (στην πραγματικότητα – προς την υποβάθμιση) , για να ισχυριστεί ότι στην Ουκρανία «δεν υπάρχει ναζισμός, μόνο ιδιωτικές υπερβολές».
Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει κανένα κύριο ναζιστικό κόμμα, κανένας Φύρερ, κανένας πλήρης φυλετικός νόμος (μόνο η περικομμένη εκδοχή τους με τη μορφή καταστολής κατά της ρωσικής γλώσσας). Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει αντιπολίτευση και αντίσταση στο καθεστώς.
“Το όνομα Ουκρανία δεν θα διατηρηθεί”
Το όνομα “Ουκρανία” προφανώς δεν μπορεί να διατηρηθεί ως ο τίτλος οποιασδήποτε πλήρως αποναζιστικοποιημένης κρατικής οντότητας σε μια περιοχή απελευθερωμένη από το ναζιστικό καθεστώς.
Οι λαϊκές δημοκρατίες που δημιουργήθηκαν πρόσφατα στον ελεύθερο από τον ναζισμό χώρο πρέπει και θα αναπτυχθούν στα επίπεδα Οικονομίας, αυτοδιοίκησης και κοινωνικής ασφάλισης, στην αποκατάσταση και τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων υποστήριξης της ζωής του πληθυσμού.
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές τους φιλοδοξίες δεν μπορούν να είναι ουδέτερες, η εξιλέωση της ενοχής ενώπιον της Ρωσίας για τη μεταχείρισή της ως εχθρού μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη στήριξη της Ρωσίας στις διαδικασίες της αποκατάστασης, της αναβίωσης και της ανάπτυξης.
“Απο-Ουκρανοποίηση – Άμεση στρατιωτική υποστήριξη της Ρωσίας στις νέες Δημοκρατίες”
Δεν μπορεί να υπάρξει «ουδετερότητα» με την ιδεολογική και πρακτική έννοια, συμβατή με την αποναζιστικοποίηση. Τα στελέχη και οι οργανώσεις που αποτελούν το όργανο της αποναζιστικοποίησης στις πρόσφατα αποναζιστικοποιημένες δημοκρατίες δεν μπορούν παρά να βασίζονται στην άμεση στρατιωτική και οργανωτική υποστήριξη της Ρωσίας.
Η αποναζιστικοποίηση θα είναι αναπόφευκτα επίσης μια απο-ουκρανοποίηση – μια απόρριψη της τεχνητής εθνικής συνιστώσας αυτοπροσδιορισμού του πληθυσμού των εδαφών της ιστορικής “Μικρής Ρωσίας” και της “Νέας Ρωσίας” (σσ τα δύο κράτη που έχει αναφέρει το WarNews247 εδώ και καιρό), που ξεκίνησε από τις σοβιετικές αρχές.
Σε αντίθεση, ας πούμε, με τη Γεωργία και τις χώρες της Βαλτικής, η Ουκρανία, όπως έχει δείξει η ιστορία, είναι αδύνατη ως εθνικό κράτος, και οι προσπάθειες να «χτιστεί» οδηγούν στον ναζισμό.
Ο Ουκρανισμός είναι μια τεχνητή αντιρωσική κατασκευή που δεν έχει το δικό της πολιτισμικό περιεχόμενο.
Όσοι δεν υποστήριξαν το ναζιστικό καθεστώς, υπέφεραν από αυτό και τον πόλεμο που εξαπέλυσε στο Ντονμπάς. Πρέπει να εδραιωθούν και να οργανωθούν, πρέπει να γίνουν ο πυλώνας της νέας κυβέρνησης, κάθετης και οριζόντιας.
“Νέο Δημοκρατικό κράτος – Οργανωτικοί θεσμοί στις νέες περιοχές”
Η αποναζιστικοποίηση ως στόχος μιας ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στο πλαίσιο νοείται ως μια στρατιωτική νίκη επί του καθεστώτος του Κιέβου, την απελευθέρωση εδαφών από ένοπλους υποστηρικτές των Ναζί, την εξάλειψη των αδυσώπητων Ναζί, την σύλληψη εγκληματιών πολέμου, και τη δημιουργία συστημικών συνθηκών για την επακόλουθη αποναζιστικοποίηση σε καιρό ειρήνης.
Το τελευταίο, με τη σειρά του, θα πρέπει να ξεκινήσει με την οργάνωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, θεσμών όπως αστυνομία και άμυνα, που θα καθαριστούν από τα ναζιστικά στοιχεία, ξεκινώντας από τις διαδικασίες ίδρυσης ενός νέου δημοκρατικού κράτους.
Ενσωματώνοντας αυτό το κράτος σε στενή συνεργασία με την Ρωσία νομοθεσία για την αποναζιστικοποίηση, τον καθορισμό των ορίων και του πλαισίου για την άμεση εφαρμογή της ρωσικής νομοθεσίας και Ρωσική δικαιοδοσία στην απελευθερωμένη περιοχή, δημιουργία δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην πρώην Ουκρανία.
Από αυτή την άποψη, η Ρωσία θα πρέπει να ενεργήσει ως θεματοφύλακας της Δίκης της Νυρεμβέργης.
“Καμία ουδετερότητα”
Η εγγύηση για τη διατήρηση Ουκρανίας που θα απομείνει σε ουδέτερη κατάσταση θα πρέπει να είναι η απειλή της άμεσης συνέχισης της στρατιωτικής επιχείρησης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις. Ίσως αυτό να απαιτήσει μόνιμη ρωσική στρατιωτική παρουσία στο έδαφός της.
Σε αυτή την περίπτωση, τα απαραίτητα αρχικά βήματα αποναζιστικοποίησης μπορούν να οριστούν ως εξής:
– εκκαθάριση ενόπλων ναζιστικών σχηματισμών (που σημαίνει οποιουσδήποτε ένοπλους σχηματισμούς της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας), καθώς και της στρατιωτικής, πληροφοριακής και εκπαιδευτικής υποδομής.
– ο σχηματισμός δημόσιων οργάνων αυτοδιοίκησης και πολιτοφυλακής (άμυνας και επιβολής του νόμου) των απελευθερωμένων περιοχών, για την προστασία του πληθυσμού από τον τρόμο των υπόγειων ναζιστικών ομάδων.
-εγκατάσταση ρωσικού χώρου πληροφοριών.
-την απόσυρση εκπαιδευτικού υλικού και την απαγόρευση εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε όλα τα επίπεδα που περιέχουν ναζιστικές ιδεολογικές κατευθυντήριες γραμμές.
-Μαζικές διερευνητικές ενέργειες για την ανάδειξη της προσωπικής ευθύνης για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τη διάδοση της ναζιστικής ιδεολογίας και την υποστήριξη του ναζιστικού καθεστώτος·
– εκκαθάριση, δημοσίευση ονομάτων συνεργών του ναζιστικού καθεστώτος, εμπλοκή τους σε καταναγκαστικά έργα για την αποκατάσταση της κατεστραμμένης υποδομής ως τιμωρία για τις ναζιστικές δραστηριότητες (μεταξύ εκείνων που δεν θα υπόκεινται σε θανατική ποινή ή φυλάκιση).
-την υιοθέτηση σε τοπικό επίπεδο, υπό την επίβλεψη της Ρωσίας, πρωτογενών κανονιστικών πράξεων αποναζισμού, απαγόρευση όλων των τύπων και μορφών αναβίωσης της ναζιστικής ιδεολογίας.
-την καθιέρωση αναμνηστικών πινακίδων, μνημείων για τα θύματα του ουκρανικού ναζισμού, διαιωνίζοντας τη μνήμη των ηρώων του αγώνα εναντίον του.
-η ένταξη ενός συμπλέγματος αντιφασιστικών και αποναζιστικών κανόνων στα συντάγματα των νέων λαϊκών δημοκρατιών.
-δημιουργία μόνιμων φορέων αποναζιστικοποίησης για περίοδο 25 ετών.
Η Ρωσία δεν θα έχει συμμάχους στην αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια καθαρά ρωσική επιχείρηση.
Και επίσης γιατί δεν θα εξαλειφθεί μόνο η εκδοχή Μπαντέρα της ναζιστικής Ουκρανίας, αλλά και, κυρίως, ο δυτικός ολοκληρωτισμός, τα επιβεβλημένα προγράμματα υποβάθμισης και αποσύνθεσης του πολιτισμού, οι μηχανισμοί υποταγής στην υπερδύναμη της Δύσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ποιος είναι ο συγγραφέας του άρθρου
Ο Σεργκέιτσεφ είναι υποστηρικτής του συντηρητικού ρωσικού κόμματος «Αστική Πλατφόρμα», καθώς εθεάθη σε συνέδριό του στη Μόσχα το 2017. Ιδρυτής του εν λόγω κόμματος είναι ο Ρώσος ολιγάρχης Μιχαήλ Προχόροφ, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα, που συγκαταλέγεται σε λίστα των ΗΠΑ με τους έμπιστους του Πούτιν.
Ο Σεργκέιτσεφ παρουσιάζεται σε ρωσικά ρεπορτάζ τόσο ως συγγραφέας όσο και ως παραγωγός ταινιών, φιλόσοφος και συνιδρυτής του Αρχείου του Ιδρύματος Μεθοδολογικής Λέσχης της Μόσχας. Είναι επίσης μέλος του Zinoviev Club της Rossiya Segodnya, αλλά σύμβουλος στο Διεθνές Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης Zinoviev στο Τμήμα Παγκόσμιων Διαδικασιών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας.
.jpg)
