Οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες θα έχουν τεράστια και μακροχρόνια κέρδη τόσο από τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία, όσο και από τις αγορές των Ευρωπαίων.
Oι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες θα έχουν τεράστια και μακροχρόνια κέρδη τόσο από τις αποστολές αμερικανικών όπλων στην Ουκρανία, όσο και από τις αγορές τέτοιων όπλων από τους Ευρωπαίους και από την αύξηση των πολεμικών δαπανών του ΝΑΤΟ (για οπλικά συστήματα που, αν τυχόν χρησιμοποιηθούν όντως, θα στείλουν την ανθρωπότητα στον αγύριστο).
Το κλίμα εξάλλου που έχει τώρα δημιουργηθεί και με τη Ρωσία, αλλά και με την υποτιθέμενη «κίτρινη απειλή» από την Κίνα, οδηγεί σε πιέσεις ενός λόμπι Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων βουλευτών, που εκπροσωπούν στο Κογκρέσο τις πολεμικές βιομηχανίες, για αύξηση του ήδη τερατωδώς υψηλού «αμυντικού» προϋπολογισμού που έχει υποβάλλει η κυβέρνηση Μπάιντεν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει ένα δισεκατομμύριο δολάρια στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία από τα αποθέματά τους σε οπλικά συστήματα που τώρα θα αναπληρωθούν από τις βιομηχανίες τους. Στην Ουκρανία στέλνονται κυρίως αντιαρματικοί πύραυλοι Javelin και αντιαεροπορικοί πύραυλοι Stinger, που κατασκευάζονται από τη Raytheon (μέλος του Δ.Σ. της οποίας διετέλεσε ο Λόιντ ‘Αστον πριν γίνει Υπουργός ‘Αμυνας) και την Lockheed Martin.
H γραμμή παραγωγής των Stinger είχε σταματήσει έως το περασμένο καλοκαίρι όταν το Πεντάγωνο παρήγγειλε 340 εκατομμύρια από αυτούς, πιθανώς «προβλέποντας» να τους χρησιμοποιήσει για να κάνει την Ουκρανία Ιράκ ή Αφγανιστάν, όπως υποστήριζε από την Ουάσιγκτον Ποστ, προ του πολέμου, ο Ντέιβινβτ Ιγκνάτιους.
Αν εξακολουθήσει επί ένα έτος ο πόλεμος και αποστέλλονται μηνιαίως 1000 Stingers και 1000 Javelins κάθε μήνα στην ανατολική Ευρώπη, αυτό σημαίνει ένα έως δύο δισεκατομμύρια εισόδημα για τη Raytheon και τη Lockheed Martin. Δεν φαίνεται πολύ πιθανό οι δύο αυτοί γίγαντες της αμερικανικής βιομηχανίας να συνηγορήσουν, υπό παρόμοιες συνθήκες, υπέρ της ταχείας ειρήνευσης στην Ουκρανία.
Υποταγή της Γερμανίας
Στο μεταξύ οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι που κυβερνούν τη Γερμανία υποτάχθηκαν πλήρως στις ΗΠΑ και αποφάσισαν μεταξύ άλλων να αγοράσουν 35 F35 της Lockheed Martin, βοηθώντας την εταιρεία να ξεπεράσει τα προβλήματα διάθεσης του (με πολλά προβλήματα) προϊόντος της, αντικαθιστώντας με αυτά τα ευρωπαϊκά Tornado και αναβαθμίζοντας την απειλή πρώτου πυρηνικού πλήγματος κατά της Ρωσίας. Η Γερμανία διαθέτει περί τις 20 αμερικανικές πυρηνικές βόμβες βαρύτητος B-61 που μπορούν να μεταφέρουν τα F35. Σύμφωνα με τα στρατηγικά δόγματα της Συμμαχίας, ένας πυρηνικός πόλεμος θα καταστρέψει σε πρώτη φάση την Ευρώπη, γι’ αυτό και οι Γερμανοί παρέμεναν πάντα κάπως επιφυλακτικοί για όλους αυτούς τους σχεδιασμούς.
Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες ήταν όλο τον 20ό αιώνα το κατ’ εξοχήν κόμμα της αμερικανικής επιρροής στη Γερμανία, όπως και σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση την αριστερή τους πτέρυγα, όπως εκφράσθηκε από τον Βίλι Μπραντ, τον Όσκαρ Λαφοντέν και τον Γκέρχαρντ Σρέντερ (όταν αντιτάχθηκε στην εγκληματική εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ). Σήμερα, υπό την ηγεσία του μετριότερου των μετρίων Σολτς, επανήλθαν αύτανδροι στην αμερικανική «στρούγκα», αποδεχόμενοι την αυτοκαταστροφή της γερμανικής οικονομίας. Ενώ οι Πράσινοι, που γεννήθηκαν από την εξέγερση κατά των ΝΑΤΟϊκών πυρηνικών σχεδιασμών, έχουν μετατραπεί (ήδη από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας) στο πλέον πολεμοχαρές κόμμα. Υποτίθεται Οικολόγοι, ίσως να πιστεύουν ότι θα απαντήσουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη εξαπολύοντας τον πυρηνικό χειμώνα!
Δυστυχώς, και το κόμμα Linke της Αριστεράς, βρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση, βάζοντας όλο και πιο πολύ νερό στο κρασί του μετά το ελληνικό φιάσκο του 2015 και κατρακυλώντας στα ποσοστά του, με αποκορύφωμα την τωρινή κρίση, όπου η μη σοβαρή αντίστασή του στον ΝΑΤΟϊκό πολεμικό πυρετό υπήρξε ένας από τους λόγους της αποχώρησης του Όσκαρ Λαφοντέν, εκ των ιδρυτών του κόμματος και μεγάλης μορφής και της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και της γερμανικής Αριστεράς.
Η κοινή γνώμη ανησυχεί
Παρά όμως το ολοκληρωτικό κλίμα που έχουν επιβάλλει τα ΜΜΕ στην Ευρώπη σε ότι αφορά τις σχέσεις με τη Ρωσία, και τις πιθανότατα ψεύτικες δημοσκοπήσεις, οι λαοί δεν φαίνεται να ακολουθούν, αν κρίνουμε μάλιστα από τους εκλογικούς θριάμβους του Όρμπαν στην Ουγγαρία και του Βούτσιτς στη Σερβία, δύο πολιτικών που έπαιξαν έντονα το χαρτί των καλών σχέσεων με τη Μόσχα. Όπως μας εξηγεί ο σπουδαίος (πραγματικός) αριστερός ιστορικός από την Ουγγαρία Tamás Krausz:
«Ημέρες πριν τον πόλεμο, η συμφωνία μεταφοράς αερίου Πούτιν και Όρμπαν ερμηνεύθηκε από την αντιπολίτευση (σ.σ. ένα καιροσκοπικό συνονθύλευμα «αριστερών», ακροδεξιών και δεξιών δυνάμεων) ως προδοσία και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, παρόλο που η συμφωνία προσέφερε εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για την Ουγγαρία. Και τότε και αργότερα, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Όρμπαν παρουσίασε τον εαυτό του ως την ενσάρκωση της ειρήνης, υπογραμμίζοντας ότι η Ουγγαρία θέλει να μείνει μακριά από τον πόλεμο.
Αντίθετα, η αντιπολίτευση έμοιαζε να υποστηρίζει τον πόλεμο με την ισχυρή αφοσίωσή της στο ΝΑΤΟ. Στις τελευταίες προεκλογικές ομιλίες του ο Όρμπαν εκμεταλλεύτηκε άγρια αυτό τον παράγοντα. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ετάχθη εντίμως υπέρ της ειρήνης και αντιτάχθηκε στον περαιτέρω εφοδιασμό της Ουκρανίας με όπλα. Οι ψηφοφόροι δεν ήθελαν να ρίξουν κι άλλο λάδι στη φωτιά, γιατί φοβόντουσαν ότι η σύγκρουση θα μπορούσε να διευρυνθεί».
