Mετά τo χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου ο κόσμος έπαυσε να είναι ο ίδιος. Η μεγάλη στροφή στον πολιτικό σχεδιασμό που επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα για την καθυπόταξη των λαών. Το δόγμα του Μπους του νεότερου, όποιος δεν είναι μαζί μας εναντίον των τρομοκρατών είναι με τους τρομοκράτες, δεν προχώρησε.
Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και οι λαοί όσων από τις χώρες συμμετείχαν στην εισβολή του Ιράκ, διαφώνησαν με αυτή. Έπρεπε τα λουριά να σφίξουν και άλλο, ώστε οι λαοί να υποκύψουν. Η οικονομική κρίση βρέθηκε λοιπόν προ των πυλών.
Η δήθεν οικονομική κρίση ατμομηχανή των εξελίξεων
Πολλές φορές το έχουμε τονίσει ότι δεν υπάρχουν οικονομικές κρίσεις, αλλά πολιτικές. Πίσω από τις οικονομικές κρίσεις υπάρχουν πολιτικοί σχεδιασμοί και επιδιώξεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια οικονομία παραδόθηκε στη (νεοφιλελεύθερης έμπνευσης) ελεύθερη αγορά.
Η πρώτη κρίση που εκδηλώθηκε ήταν η ενεργειακή, που έφερε την Ευρώπη προ της καταστροφής, αλλά ταυτόχρονα την έσπρωξε σε συμφωνίες με τη Ρωσία για την προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου. Χάρη σε αυτές τις συμφωνίες, οι Ευρωπαίοι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, ήταν σε θέση να αρνηθούν στις ΗΠΑ την επέκταση του ΝΑΤΟ σε Ουκρανία και Γεωργία, την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας και την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Δεν πρόλαβε να σβήσει ο απόηχος της άρνησης των Ευρωπαίων και έσκασε το κανόνι της «Lehman Brothers».
Μπήκαμε τότε στην τροχιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η μία οικονομία μετά την άλλη άρχισαν να καταρρέουν ή να φθάνουν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Μόνο που το γεγονός ήταν άγαρμπα σκηνοθετημένο. Δεν είναι μόνον ότι κάποιοι από τους οικονομολόγους είχαν προειδοποιήσει για την πτωτική πορεία. Ήταν μια καλά μελετημένη εξέλιξη. Η κρίση θα μπορούσε να περιοριστεί μέσα στις ΗΠΑ, αν τα επισφαλή ομόλογα δεν είχαν γίνει αμοιβαία κεφάλαια που μοιράστηκαν σε όλο τον κόσμο, παρασέρνοντας κυβερνήσεις και απλούς επενδυτές στην αγορά τους.
Το εκπληκτικό είναι ότι οι τράπεζες, που διαθέτουν χιλιάδες οικονομολόγους, ήταν οι κύριοι αγοραστές των επισφαλών ομολόγων. Όλοι γνώριζαν ότι ο χωρίς εγγυήσεις δανεισμός θα οδηγούσε στην κατάρρευση. Δεν βρέθηκε ούτε ένας οικονομολόγος να αποτρέψει την αγορά των επισφαλών ομολόγων. Αν αυτό δεν είναι εκτέλεση σχεδίου, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Η καθ' ημάς κρίση
Με την εκδήλωση της κρίσης, η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και οι διεθνείς αναλυτές, συμφώνησαν ότι η κρίση ελάχιστα άγγιξε την Ελλάδα, γιατί οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν αγοράσει επισφαλή ομόλογα. Άρα η παγκόσμια οικονομική κρίση έμμεσα επηρέασε την ελληνική οικονομία. Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας έχει άλλα αίτια και η αρχή της τοποθετείται στο 1975. Είναι δε συνυφασμένη με την πορεία του εξωτερικού χρέους και την αποβιομηχάνιση της χώρας.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου κατέλειπε εξωτερικό χρέος 700 εκατομμύρια δολάρια ή γύρω στα 500 εκατομμύρια ευρώ.
Η πράξη που άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της κατάρρευσης, ήταν η κρατικοποίηση του Ομίλου Ανδρεάδη. Δεν είναι η κρατικοποίηση τόσο των Ναυπηγείων Ελευσίνας όσο και του υπόγειου σιδηροδρόμου . Το κτύπημα στην οικονομία το έφερε η κρατικοποίηση των δύο πιο μεγάλων σε μέγεθος τραπεζών, της Εμπορικής και της Ιονικής. Τότε μπήκαν κάτω από κρατικό έλεγχο οι χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων. Είναι σίγουρο ότι βιομηχανίες που έκλεισαν γιατί τους κόπηκαν οι χορηγήσεις, «Πειραϊκή Πατραϊκή», «Σόφτεξ», «Χρωπεί» κλπ., θα είχαν βρει κεφάλαια να συνεχίσουν την λειτουργία τους, αν η Εμπορική και η Ιονική ήταν στα χέρια του Στρατή Ανδρεάδη.
Από εκεί και πέρα, η μία επιχείρηση μετά την άλλη άρχισαν να χαρακτηρίζονται προβληματικές, με μοιραίο αποτέλεσμα να φουσκώσει ο δημόσιος τομέας και ο εξωτερικός δανεισμός να εκτιναχθεί στα ύψη. Η τότε αποβιομηχανοποίηση έχει κοινά στοιχεία με το σημερινό κλείσιμο της στρόφιγγας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που μαθηματικά τις οδηγεί σε κλείσιμο. Παράλληλα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχαμε το κάψιμο των μεγάλων ελληνικών καταστημάτων («Μινιόν», «Κατραντζος». «Κ. Μαρούσης»), που είχε σαν αποτέλεσμα την είσοδο στην ελληνική αγορά των πολυεθνικών εταιρειών με τα δεκάδες υποκαταστήματα και την παράδοση του λιανικού εμπορίου σε ξένα συμφέροντα. Τώρα έφθασε η ώρα των μικρομεσαίων καταστημάτων, για να βασιλεύσουν τα ξένα συμφέροντα στην ελληνική οικονομία. Στο τέλος έφθασε και η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων που μας αποτελείωσε, αφού όλα τα έργα έγιναν με δανεικά.
Η προαναγγελθείσα υποταγή
Η οικονομική αδυναμία έδεσε ακόμα περισσότερο τους λαούς στο άρμα του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου, όπου κυριαρχούν οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ. Η ελληνική οικονομία αλλοπρόσαλλα σχεδιασμένη, ή σχεδιασμένη για κατάρρευση, έφερε τα πολιτικά δεσμά που μέχρι τώρα δεν είχαν κατορθώσει να επιβάλλουν. Η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ δεν είναι μόνο οικονομική υποταγή. Πίσω από το δανεισμό, υπάρχουν όροι καθαρά πολιτικοί. Αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε διαρθρωτικές αλλαγές, είναι καθαρά πολιτικές.
Ο περιορισμός των δαπανών έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, αλλά και των κρατικών κοινωνικών παροχές, ενώ διαλύουν και οι εργασιακές σχέσεις. Το κυριότερο όμως είναι η έκδοση της κάρτας του πολίτη και του καταναλωτή. Με αφορμή την πάταξη της φοροδιαφυγής και την υποχρεωτική συναλλαγή των αγορών με την κάρτα του καταναλωτή, θα έχουν στο πιάτο το υπόλοιπο των χρημάτων που έχουμε, θα γνωρίζουν τις αγοραστικές συνήθειές μας, τον τόπο της αγοράς και το που βρισκόμαστε, ακόμα κι όταν πληρώνουμε το λογαριασμό ενός ξενοδοχείου, που θα φαίνεται αν το δωμάτιο που κλείσαμε ήταν για ένα ή δύο άτομα. Στην κάρτα του πολίτη θα περιέχονται ο αριθμός ταυτότητας, της κοινωνικής ασφάλισης (ΑΜΚΑ) και όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Αν μάλιστα περάσουν και την ιριδοσκόπηση που έχουμε δεχθεί για να αρθεί η βίζα από τις ΗΠΑ, τότε θα γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τις αρρώστιες που έχουμε περάσει και αυτές που θα μας βρουν. Με την ηλεκτρονική πληρωμή των διοδίων, θα γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή το που βρισκόμαστε. Σ' αυτές τις παρακολουθήσεις θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι με βάση την απόφαση των Βρυξελών, όλες οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις καταγράφονται και φυλάσσονται επί τρίμηνο από το «Έσελον». Είμαστε με άλλα λόγια δεμένοι χειροπόδαρα στις διαθέσεις των εξουσιαστών, που θα γνωρίζουν τα πάντα για εμάς.
Θα βρισκόμαστε κάτω από ένα συνεχή έλεγχο, για να μην μπορούμε να αντιδράσουμε στην εξαθλίωση που μας οδηγούν, με απώτερο σκοπό η παγκόσμια ηγετική ομάδα να απομυζά και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα μας και να γεμίζουν τα τραπεζικά αποθεματικά. Η μοίρα μας θα είναι χειρότερη από την μοίρα που είχαν οι δουλοπάροικοι του Μεσαίωνα. Η πολιτεία που είχε οραματιστεί ο Όργουελ θα μοιάζει με παράδεισο σε σχέση με αυτό που μας ετοιμάζουν. Οι εξαθλιωμένοι Έλληνες είμαστε αυτή τη φορά τα πειραματόζωα.
Τα δεδομένα που θα περιλαμβάνονται στις κάρτες, περιλαμβάνονται για πρώτη φορά. Έπρεπε η οικονομία μας να φθάσει σε αυτά τα χάλια, για να μας υποτάξουν εντελώς. Δύσκολα θα μας πείσουν οι πολιτικοί μας ότι δεν συνέργησαν γνωρίζοντας το που οδεύει η χώρα.
ΠΗΓΗ
