«Ο καθένας μας είναι άγγελος αλλά με ένα μόνο φτερό. Ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πετάξουμε παρά μονάχα με έναν τρόπο, όταν δηλαδή αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον... Δεν υπάρχει ωστόσο ούριος άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει για που ταξιδεύει».
Τις γεμάτες σοφία αυτές διαπιστώσεις του μακαριστού Αλέξανδρου Τσιριντάνη αναμόχλευσα στη μνήμη μου καθώς ξεφύλλιζα τα ανακοινωθέντα και τα δημοσιεύματα που αναφέρονταν στις συζητήσεις και τις αποφάσεις της πρόσφατης τακτικής σύγκλισης της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.
Εκ της όλης γνωστής διαδικασίας που ακολουθήθηκε, των συμφωνιών η διαφωνιών, των ήπιων η έντονων τόνων, των ιδιοτελών η ανιδιοτελών εισηγήσεων των μελών της Ιεραρχίας έγινε για μία ακόμη φορά εμφανής η θεολογικό- διοικητική σύγχυση που είθισται να επικρατεί.
Και αυτό ακριβώς το κυρίαρχο τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες στοιχείο, όπως ο κοινός νους αντιλαμβάνεται, στερεί από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας τη δυνατότητα να βγει στην κοινωνία ενωμένη, να βγει με μία φωνή. Και η φωνή αυτή να μην είναι, όπως διαχρονικά θα μας δίδασκε ο Απόστολος Παύλος, του Παύλου η του Τίτου η του Βαρνάβα αλλά να είναι η φωνή του Χριστού. Να είναι η σαφέστατη, ξεκάθαρη και αναλλοίωτη διδαχή του ευαγγελίου.
Γιατί μία τέτοια φωνή θα αποτελούσε πάντα χαρμόσυνη είδηση για κάθε Χριστιανό. Θα διατύπωνε την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της ορθόδοξης πίστεως, η οποία θα διέλυε κάθε αμφιβολία και ψεύδος. Οι καλοί μας όμως, Ιεράρχες είναι ηλίου φαεινότερο, πως αν και φέρουν ως βαρύτατη κληρονομιά την αποστολική διαδοχή, εν τούτοις έχουν πάψει να λειτουργούν ως απόστολοι και διάκονοι του Χριστού. Έχουν αποδεχθεί και έχουν εξοικειωθεί με την φαρισαϊκή πολυφωνία, η οποία έχει μεν την ιδιότητα να καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της εξουσίας αλλά δεν παύει να απεικονίζει τη γνωστή ιουδαϊκή χάβρα...
Από τις εκδηλώσεις, τις θέσεις και τις αποφάσεις των καλών μας Ιεραρχών διαπιστώνεται δυστυχώς η προσαρμογή τους σε μία τυπική, άγνωστη, αόριστη η και μεταφυσική επικοινωνία με τον τριαδικό Θεό. Και είναι τυπική γιατί ο λόγος της προσευχής τους δεν εμπεριέχει το συστατικό εκείνο που θα την καταστήσει «πυρηνική» θα λέγαμε δύναμη. Και το συστατικό αυτό λέγεται αγάπη, λέγεται θυσία, λέγεται αλήθεια, λέγεται ανιδιοτέλεια. Η απουσία του συστατικού αυτού θυμίζει το στίχο του βασιλιά και προφήτη Δαυίδ «... και η προσευχή αυτού γενέσθω εις αμαρτίαν. Γενηθήτωσαν αι ημέραι αυτού ολίγαι, και την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος» (ψαλμ. 108).
Θυμίζει τα σοφά λόγια του αγιορείτη αγίου γέροντα Παϊσίου όταν είχε ρωτήσει νεαρό προσκυνητή να του πει πως έλεγαν τον Επίσκοπο στον τόπο της κατοικίας του. Όταν ο νεαρός του είπε είναι ο τάδε τότε ο σοφός γέροντας εμφανώς θλιμμένος του απάντησε πως κάνει λάθος και του υπέδειξε πως για τον Θεό λογίζεται Επίσκοπος ένας παντοπώλης της περιοχής του. Και αυτό γιατί ο παντοπώλης κουβαλούσε στις αποσκευές του όχι μίτρες με πολύτιμα πετράδια και χρυσούς σταυρούς με ρουμπίνια και διαμάντια αλλά το θυσιαστικό πνεύμα της ανιδιοτελούς αγάπης που σε κάνει να βλέπεις τον πλησίον σου από τη θέση του δούλου και να τον υπηρετείς ως Θεό.
Ανοίξτε λοιπόν τα μυαλά σας εσείς της Εκκλησίας και μην κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου. Γιατί με την όλη συμπεριφορά σας παρασύρετε και το ποίμνιό σας. Και ανοικτά μυαλά σημαίνει στροφή και εναγκαλισμό με την αγιότητα. Σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό και αποτίναξη του βδελυρού μανδύα της χαλαρότητας με τον οποίο σας έντυσε το πολιτειακό σύστημα. Το ένδυμα αυτό άλλωστε είναι η αιτία της σατανικής κατασκευής μίας ψευτο-πίστης στα μέτρα και τα σταθμά των κοινωνικά αποδεκτών μικροτήτων και σκοπιμοτήτων.
Γιατί καλοί μου Ιεράρχες δεν δύνασθε να δανείζεσθε εκατομμύρια ευρώ για να συμμετάσχετε στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου τραπεζών, επιστρατεύοντας τη φθηνή δικαιολογία πως βοηθάτε την Ελλάδα στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης!!! Και δεν δύνασθε γιατί ουδέποτε πράξατε κάτι τέτοιο για να συμβάλλετε στην χήρα γυναίκα, στο ορφανό παιδί, στον άνεργο νέο, στον ανήμπορο γέροντα, στον πονεμένο ασθενή... Όποια δικαιολογία και να επιστρατεύσετε μπορεί να πείσει τους ανθρώπους αλλά στο βάθος θα γνωρίζετε ότι αποτελεί κοροϊδία για τον ουρανό. Γιατί στην μεν πρώτη περίπτωση υπηρετείτε άμεσα η έμμεσα τον Μαμμωνά κινούμενοι από φοβικά σύνδρομα απώλειας κοσμικής αναγνώρισης της αρχιερατικής εξουσίας σας ενώ στη δεύτερη υπηρετείτε τον Χριστό, που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο κάθε κατατρεγμένου.
Μην αυταπατάσθε λοιπόν πως αναπτύσσετε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο γιατί το ίδιο έκαναν και οι Φαρισαίοι, το ίδιο κάνουν και οι Μασώνοι. Μην καμαρώνετε για τα πολυτελή κτίρια σας που χρησιμοποιείτε ως αντιστάθμισμα της προσωπικής ανασφάλειάς σας, προϊόν της ολιγοπιστίας σας. Μην αναλώνεσθε με την ψεύτικη υπεροχή που δημιουργεί ο επισκοπικός βαθμός και γίνεσθε θύματα αυλοκολάκων. Μην κάνετε όπως λέτε διπλωματικούς ελιγμούς που συνδέονται με εκπτώσεις σε θέματα πίστεως. Μην κλείνετε τα μάτια στις φωτιές που άναψαν ήδη στα διπλανά σπίτια και εφησυχάζετε στην ανίερη δεσποτική αδιαφορία σας. Μην ξεχνάτε ότι ο Χριστός σας ακούει στις σκέψεις σας, σας βλέπει στις συμπεριφορές σας και σας καταγράφει στις πράξεις σας στο μαυροπίνακα του ουρανού.
Σταθείτε καλοί μου ποιμένες στο ύψος σας και κηρύξτε την αλήθεια της πίστεως. Αυτό είναι το αποκλειστικό έργο σας, το κήρυγμα. Αυτό και μόνο αυτό σας ανετέθη ως παρακαταθήκη. Γιατί αυτό οδηγεί στη σωτηρία. Μετατρέψτε λοιπόν τον ξύλινο λόγο σας σε λόγο Θεού και τότε θα δείτε με τα μάτια σας και θα ακούσετε με τα αυτιά σας την χαρά του Κυρίου. Θα αναζωογονηθείτε με τα πλούσια χαρίσματα του Παρακλήτου που θα σας μεταβάλλουν από ψευτο- ηγέτες σε πραγματικούς ποιμένες και αγίους.
Ο πιστός ορθόδοξος λαός μας άλλωστε έχει μπουχτίσει από τους κάθε λογής ηγέτες και με κάθε τρόπο διαλαλεί πως έχει ανάγκη από αγίους και ποιμένες και από ηγουμένους που θα προτάξουν ενώπιον των κρίσεων και των κινδύνων τα όπλα της ταπείνωσης και της μετάνοιας τους.
Εμπρός λοιπόν καλοί μου Ιεράρχες, σπάστε τα δεσμά της αιχμαλωσίας σας και στρέψτε τα χέρια σας ικετευτικά προς τον ουρανό. Μη φοβάστε, ο Χριστός δεν είναι κωφός όπως οι πολιτικοί. Να είστε βέβαιοι πως θα σας ακούσει αν του μιλήσετε με την ειλικρίνεια του Ζακχαίου και ανοίξτε την πύλη της ψυχής σας με την μεταμέλεια και την ταπείνωση του Πέτρου. Μην φοβάστε ο Θεός, παρά την κατάντιά μας δεν έπαψε να εκλαμβάνει την Ελλάδα μας ως το διαμάντι της γης και να την αγαπά.
Ανοίξτε την καρδιά και τα χέρια σας για να λάβετε την ευλογία του ουρανού που όχι μόνο θα ανατρέψει κρίσεις και θα λύσει προβλήματα αλλά θα σηματοδοτήσει και την νέα αναγέννηση σε ολάκερη την οικουμένη διαλύοντας τα σχέδια των ανόμων περί επιβολής της παγκοσμιοποίησης. Ιερώνυμε, Ευστάθιε, Κύριλλε, Ιωάννη, Χρυσόστομε, Ιγνάτιε, Σεραφείμ, Άνθιμε, Δαμασκηνέ... μη στερήσετε την ελπίδα του Χριστού από το χριστεπώνυμο ποίμνιο. Γένοιτο!
Σ.Ο.
Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
ΠΗΓΗ
