Όταν ο Δαρείος θέλησε να κυριεύσει την Ελλάδα, έστειλε τους αγγελιοφόρους του στην Ελλάδα και ζήτησε από τους Έλληνες Γην και ύδωρ, δηλαδή την υποταγή της Ελλάδας στον Δαρείο. Εάν τότε το 480π.Χ. υπήρχε και ηλεκτρικό ρεύμα, θα το ζητούσε και αυτό.
Τότε είχαμε τους Πέρσες, τώρα έχουμε τους Τούρκους, παρόλο που πέρασαν 2.500 χρόνια, τα ίδια γεγονότα επαναλαμβάνονται και σήμερα, με ελάχιστες διαφορές. Τότε οι αγγελιοφόροι του Δαρείου ήταν με χλαμίδα και σανδάλια και άλογα, τώρα είναι κουστουμαρισμένοι με Μερσεντές και ο επικεφαλής τους αντί περσικό όνομα έχει αγγλικό και λέγεται Αλεξάντερ Ντάουνερ.
Όπως τότε είχαμε Έλληνες που συντάχθηκαν με τον Δαρείο για να κυριεύσει την Ελλάδα, όπως τους Ιστιαίον από Μίλητο, τον από Αθήνας Μιλτιάδη, ο Ίπποκλος από Λάμψακο, ο Αρισταγόρας από Καλλίπολη, ο Σάμιος Αιακός και ο δικός μας ο Κύπριος Γόργος, έτσι και τώρα έχουμε Έλληνες που λαποψύχησαν και ταυτίστηκαν με τις τουρκικές θέσεις. Και είναι πολύ περισσότεροι από τους πιο πάνω. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της τότε εποχής και της σημερινής εποχής είναι ότι οι Έλληνες τότε αρνήθηκαν να δώσουν στους Πέρσες γην και υδώρ, ενώ τώρα με παράδειγμα τον Λιμνίτη δώσαμε και γην και ύδωρ και ηλεκτρικό ρεύμα. Ό,τι όρους έθεσαν οι Τούρκοι για να ανοίξει το οδόφραγμα του Λιμνίτη, τα εδώσαμε και με το παραπάνω, δίχως να πάρουμε τίποτε.
Έχουμε παραχωρήσει διακόσια μέτρα γη από τις τουρκικές θέσεις προς την περιοχή μας, για να ιδρύσουν συνοριακό σταθμό, έχουμε δώσει αποζημιώσεις για να παρακαμφθεί η αμυντική γραμμή των κατοχικών δυνάμεων, στους Τούρκους κατοίκους του Λιμνίτη και ο έποικος εργολάβος εισέπραξε εντεκάμισι εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή της παρακαμπτήριου οδού, και, το χειρότερο, ενώ είμαστε σε κατάσταση κατάπαυσης του πυρός από το 1974, δίνουμε ηλεκτρικό ρεύμα στον κατοχικό στρατό για να νιώθει άνετος, αντί να του κάνουμε τη ζωή του όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Φαίνεται ότι βιώνουμε μια περίοδο που απολαμβάνουμε το βιασμό.
Και έρχονται και μας λένε, λίγες μέρες πριν από τη διάνοιξη του οδοφράγματος, ότι οι κάτοικοι του Πύργου δεν μπορούν να μεταφέρουν τα προϊόντα τους στη Λευκωσία, διότι, σύμφωνα με τον κανονισμό της «πράσινης γραμμής», μόνο προϊόντα από την Τουρκία που τα βαφτίζουν τουρκοκυπριακά δικαιούνται να περάσουν. Για να ανοίξει το οδόφραγμα Λιμνίτη πληρώσαμε βαρύ τίμημα, που οφείλεται στο βεβιασμένο άνοιγμα του οδοφράγματος της οδού Λήδρας, για δήθεν καλή θέληση και για να ικανοποιηθούν μερικοί επαναπροσεγγιστές, για να μεταβαίνουν στην κατεχόμενη Λευκωσία, για περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεών τους με τους Τούρκους, και αφού ενδώσαμε στο άνοιγμα της οδού Λήδρας, υποχωρήσαμε και από τις θέσεις μας, που ήταν να ανοίξουν και τα δυο οδοφράγματα ταυτόχρονα.
Αφού μας ξεγέλασαν και ανοίξαμε τη Λήδρας έναντι προφορικής και αόριστης υπόσχεσης, υποχρεωθήκαμε να ενδώσουμε και να ικανοποιήσουμε τους απαράδεκτους τουρκικούς όρους, παραχωρώντας και γην και ύδωρ και ηλεκτρικό ρεύμα, που ανοίγει η όρεξή τους για να ενδώσουμε και στην αποδοχή του απαράδεκτου σχεδίου τύπου Ανάν.
ΣΑΒΒΑΣ ΠΕΤΡΟΥ
* Ταγματάρχης Ε.Δ.
