Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

«Βγάλτε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες». Ο τυφώνας της αθεΐας από την Ευρώπη

Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε χθες Τούρκο υπήκοο που προσέφυγε διαμαρτυρόμενος για παραβίαση του δικαιώματος θρησκευτικής ελευθερίας στη χώρα του επειδή δεν του επετράπη να γράψει στην ταυτότητά του ότι είναι αλεβίτης και του επιβλήθηκε να δηλώσει ότι το θρήσκευμά του είναι το Ισλάμ. Το δικαστήριο ζήτησε από την Τουρκία να καταργήσει την αναφορά του θρησκεύματος στις ταυτότητες των πολιτών της επειδή αντιτίθεται στην ανεξιθρησκία.
 Η αφαίρεση αυτή θα είναι «η κατάλληλη επανόρθωση» για την παραβίαση των δικαιωμάτων του Σινάν Ισίκ, κατοίκου Σμύρνης, ο οποίος είχε προσφύγει στο δικαστήριο με το επιχείρημα ότι αναγκάστηκε να αποκαλύψει την πίστη του εξαιτίας της αναφοράς του θρησκεύματος στην ταυτότητά του.
Εμείς πάντως στην Ελλάδα δώσαμε την μάχη αμαχητί, χωρίς καμία αντίσταση.
http://www.tanea.gr/

Θέμα αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες ανέκυψε ξαφνικά και στην Τουρκία! Με ψήφους 6-1 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου ζήτησε από την Αγκυρα να απαλείψει κάθε αναφορά στο θρήσκευμα των πολιτών, κρίνοντας ότι παραβιάζεται η θρησκευτική τους ελευθερία και η αρχή της ανεξιθρησκίας, κατά το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Αφορμή για την ετυμηγορία ήταν η προσφυγή ενός Σμυρνιού αλεβίτη, του Σινάν Ισίκ, ο οποίος ζητούσε να γράφει στην ταυτότητά του «Αλεβί» αντί για «Ισλάμ». Οι Αρχές, όμως, του το αρνήθηκαν, επειδή . Γι’ αυτό δεν τους επιτρέπει τη χωριστή αναγραφή του θρησκεύματος, όπως π.χ. στους ελληνορθόδοξους (Ρουμ Ορτοντόξ) ή τους Εβραίους της Τουρκίας.

Βέβαια, από το 2006 όποιος θέλει μπορεί να αφήσει κενό το «κουτάκι» του θρησκεύματος. Ομως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι ακόμη και αυτό μπορεί να αποτελέσει αφορμή για διακρίσεις σε βάρος των μειονοτήτων και των φιλοσοφικά άθεων ή αγνωστικιστών Τούρκων.

Αξίζει να σημειωθεί πως ούτε οι στρατηγοί ούτε οι κεμαλιστές αντιτάχθηκαν ποτέ στην αναγραφή του μουσουλμανικού θρησκεύματος στις ταυτότητες, αφού έτσι ξεχώριζαν οι «γνήσιοι» Τούρκοι από τις «ύποπτες» μειονότητες. Τυπικά, πάντως, το Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του Ισίκ να αυτοπροσδιοριστεί ως αλεβίτης, υποστηρίζοντας ότι ακόμη και η προαιρετική ή συναινετική αναγραφή οποιουδήποτε θρησκεύματος στο δελτίο ταυτότητας παραβιάζει τις ευρωπαϊκές συνθήκες.

Σε άλλη μία υπόθεση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε αίτημα 8 Κούρδων της Τουρκίας να χρησιμοποιούν στα ονόματά τους τα λατινικά γράμματα q, w και x, που δεν υπάρχουν στο τουρκικό αλφάβητο. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν όποιο κουρδικό όνομα θέλουν΄ήταν το σκεπτικό του Δικαστηρίου, αλλά οι κανόνες γραμματικής και προφοράς αποτελούν προνόμιο του κράτους, για λόγους «διοικητικής τάξης».

Κουρδικό
Το Κουρδικό, όμως, δεν είναι ζήτημα... ορθογραφίας αλλά πολιτικής. Η Εισαγγελία της Αγκυρας διέταξε έρευνα σε βάρος του νεοσύστατου κουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), επειδή στο ιδρυτικό του συνέδριο, διαβάστηκαν τα ονόματα νεκρών ανταρτών του ΡΚΚ και δεν ακούστηκε ο τουρκικός εθνικός ύμνος. Το συνέδριο του BDP ολοκληρώθηκε την Κυριακή εκλέγοντας πρόεδρο τον νεαρό Σελαχατίν Ντεμιρτάς, καθώς τα ιστορικά στελέχη Αχμέτ Τουρκ και Αϊσέλ Τουγλούκ τελούν υπό πενταετή πολιτική απαγόρευση.

Στοιχεία
Ποιοι και πόσοι είναι οι αλεβίτες
Οι αλεβίτες (ή αλεβήδες) διαφέρουν ουσιωδώς από τη σουνιτική πλειοψηφία της Τουρκίας στον τρόπο λατρείας και στη θεολογική σύλληψη του Ισλάμ. Τυπικά ανήκουν στη σιιτική οικογένεια, αλλά στην πραγματικότητα συνδέονται με μυστικιστικά τάγματα, όπως οι Σούφι.

Η Υπατη Αρμοστεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εκτιμά ότι έχουν αφομοιώσει χριστιανικές πεποιθήσεις των Βυζαντινών, μαζί με προϊσλαμικές δοξασίες του Ιράν. Σημαντικά ποικίλλουν οι εκτιμήσεις για τον πραγματικό αριθμό τους στην Τουρκία. Η Ομοσπονδία Αλεβήδων-Μπεκτασήδων τους υπολογίζει σε 25 εκατομμύρια έναντι 6-10 εκατ. των κρατικών στατιστικών.

Το 1978 σφαγιάστηκαν 100 αλεβίτες από Γκρίζους Λύκους στο Καραμάν Μαράς, άλλοι 67 σκοτώθηκαν το 1993 από σουνίτες στη Σεβάστεια και 20 το 1995 στην Κωνσταντινούπολη. Πέρα από τις κοινωνικοπολιτικές διακρίσεις, δυσχεραίνονται και στην ανέγερση των ναών τους (τζεμεβί).

Γιάννης Παπαδάτος
http://www.ethnos.gr/