Η οικονομική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα συμπίπτει με την αναζωπύρωση της συζήτησης για τα ανεκμετάλλευτα ενεργειακά κοιτάσματα που διαθέτει η χώρα και πως θα μπορούσαν, αν αξιοποιούντο, να συμβάλλουν στην εθνική ανάκαμψη.
Η επαναφορά του ζητήματος των «ελληνικών πετρελαίων» δεν είναι τυχαία. Αφ ενός η τεχνολογική εξέλιξη των μέσων επιτρέπει την εκμετάλλευση κοιτασμάτων η άντληση των οποίων πριν από χρόνια ήταν ασύμφορη.
Αφ ετέρου σημειώνονται γεγονότα στην περιοχή τα οποία θα έπρεπε να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Κατ΄ αρχήν η απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου να θεωρήσει βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα της Αλβανίας και ως εκ τούτου άκυρη τη συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ελλάδα, η οποία υπεγράφη πρόσφατα, επί κυβερνήσεως Καραμανλή, πρέπει να κάνει την Αθήνα να κοιτάξει ανατολικά για τα αίτια της αιφνίδιας εξέλιξης.
Η ακύρωση παραπέμπει σε παρασκηνιακή τουρκική παρέμβαση, καθώς η Άγκυρα δεν επιθυμεί την οριοθέτηση ΑΟΖ της Ελλάδας με καμία χώρα της Μεσογείου, προκειμένου η όποια διευθέτηση να μην αποτελέσει προηγούμενο για το Αιγαίο. Και σε αυτή την περίπτωση, της Αλβανίας, η Ελλάδα απλώς πληρώνει τα επίχειρα του φοβικού συνδρόμου των κυβερνήσεών της.
Όταν η Κύπρος επί Τάσσου Παπαδόπουλου οριοθέτησε, παρά τις τουρκικές απειλές, τη δική της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, τη Συρία και το Λίβανο και ζήτησε από την Ελλάδα να οριοθετήσουν και τη μεταξύ τους περιοχή, η κυβέρνηση Καραμανλή αρνήθηκε για να μην προκαλέσει την Τουρκία. Η ακύρωση της αντίστοιχης συμφωνίας από την Αλβανία ήταν λογικό επόμενο. Κανείς δεν υπολήπτεται χώρα που φοβάται να ασκήσει νόμιμα δικαιώματά της.
Πετρέλαιο στο Καστελόριζο
Η Τουρκία, εντωμεταξύ, η οποία επιχειρεί πάση θυσία να αποτρέψει την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου (και απ' ό,τι φαίνεται δεν χρειάζεται να καταβάλει και μεγάλη προσπάθεια), αμφισβητεί ότι το Καστελόριζο έχει δικιά του ΑΟΖ, παρ' ότι το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει το αντίθετο για τα κατοικημένα νησιά. Αποπειράθηκε να το αμφισβητήσει και στην πράξη διεξάγοντας έρευνες στην περιοχή ανοιχτά του Καστελόριζου με ναυλωμένο νορβηγικό ερευνητικό σκάφος, το οποίο συνόδευαν πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού.
Το ερευνητικό πλοίο απεσύρθη κατόπιν ελληνικού διαβήματος προς τη νορβηγική κυβέρνηση, αλλά η Τουρκία επιμένει στην «άποψή» της .Το Καστελόριζο εξασφαλίζει στην Ελλάδα μία κρίσιμη όσο και ευρεία θαλάσσια περιοχή στην Ανατολική Μεσόγειο, περιορίζοντας κατά πολύ την τουρκική ΑΟΖ και καθιστώντας παράλληλα εφαπτόμενες την ελληνική με την κυπριακή. Ενοποιεί έτσι, όσον αφορά την οικονομική εκμετάλλευση, τον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.
Η περιοχή νοτίως του Καστελόριζου σύμφωνα με πληροφορίες που φέρονται να έχουν στη διάθεσή τους οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου καθώς και πετρελαϊκές εταιρίες, είναι εξ αυτών στην Ανατολική Μεσόγειο στις οποίες έχουν εντοπιστεί σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Αυτό εξηγεί όλα τα υπόλοιπα και βέβαια όσα γίνονται στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Δεν μας υπολογίζουν
Το θλιβερό είναι ότι επειδή όλοι στην ευρύτερη περιοχή έχουν αντιληφθεί την αδυναμία της Ελλάδας, αμφισβητούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νόμιμα δικαιώματά της, προς όφελος των δικών τους συμφερόντων.
Η Λιβύη, όταν η Ελλάδα ζήτησε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες οριοθέτησης της μεταξύ τους ΑΟΖ, δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει ότι η... Γαύδος έχει δική της ΑΟΖ! Η Αίγυπτος, επίσης όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των εκατέρωθεν ΑΟΖ, πέρσι το καλοκαίρι, άρχισε ταυτόχρονα παράλληλες συνομιλίες με την Τουρκία αν και λόγω Καστελόριζου οι δικές τους ΑΟΖ δεν εφάπτονται!
Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία θέλησε να εξασφαλίσει εμμέσως την αμφισβήτηση της ΑΟΖ του Καστελόριζου και από την Αίγυπτο. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Κύπρος (επί Τάσσου Παπαδόπουλου ε;) κατάφερε παρά τις τουρκικές προειδοποιήσεις να οριοθετήσει τις ΑΟΖ με Συρία, Λίβανο και Αίγυπτο σε μία εύφλεκτη περιοχή και να αναθέσει έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε αμερικανικές, ρωσικές και ευρωπαϊκές εταιρίες.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συμφωνήσει με την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Με μία χώρα συμφώνησε, την Αλβανία, και αυτή αναίρεσε την υπογραφή της. Η εξήγηση δεν πρέπει να αναζητηθεί ούτε στην Τουρκία, ούτε στην Αλβανία, ούτε στην Αίγυπτο, αλλά στον ελληνικό πολιτικό κόσμο ο οποίος είναι αυτός που είναι και έφερε τη χώρα εδώ που την έφερε.
Η σκέψη και μόνο σε τι μεγέθους οικονομική ανάκαμψη μπορεί να οδηγηθεί η Ελλάδα αν οι ελληνικές κυβερνήσεις αποφασίσουν να ασκήσουν επιτέλους τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και να αξιοποιήσουν τον πλούτο που όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει, αρκεί για να στηθούν πολλά ειδικά δικαστήρια, μιας και είναι της μόδας, για όποια δεν το κάνει. Ειδικά τώρα.
