Το Sputnik εξετάζει τη δράση του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα. Ποιος είναι ο Τζέφρι Πάιατ και τι έχει έρθει να κάνει στην ελληνική επικράτεια;
Τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Αμερικανός Πρέσβης Τζέφρι Πάιατ ήρθε στην Αθήνα ως επικεφαλής της διπλωματικής εκπροσώπησης των ΗΠΑ. Το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα είναι τεράστιο και ο έμπειρος διπλωμάτης καριέρας, κυριολεκτικά, εμφανίζεται παντού, σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής.
Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτό;
«Η δράση του κυρίου Πάιατ βεβαίως έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα διπλωματικά του καθήκοντα, μιας και η όλη του δράση και οι συχνές συναντήσεις που κάνει σήμερα με εκκλησιαστικούς παράγοντες, με τους βαρώνους των media, της επιχειρηματικής κοινότητας, με δημάρχους ανά την Ελλάδα. Συνεχίζει τη δράση με συστάσεις, που έκανε πρόσφατα στην Αλεξανδρούπολη, σε ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης που είχαν αναπτύξει σχέσεις με τη Ρωσική Ομοσπονδία και με πόλεις, που οι τότε αρχές είχαν ανοίξει διαδικασίες διαλόγου», επισημαίνει στο Sputnik, o πρώην Υπουργός Άμυνας, Κώστας Ήσυχος.
Ο ρόλος του Πάιατ στο πραξικόπημα του Κιέβου και η μετάβαση στην Αθήνα
Από την Ονδούρα, στην Ινδία και από εκεί στη Λαχόρη, (σ.σ. τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική πολιτικά επαρχία του Πακιστάν), στη συνέχεια στο γραφείο νοτιοανατολικής Ασίας και μετέπειτα στο Κίεβο, θεωρείται από τους αναλυτές, ο βασικός υποκινητής της κρίσης στην Ουκρανία.
«Στην Ουκρανία ανέλαβε επισήμως από το Αύγουστο του 2013. Είχε ενεργή ανάμιξη στα αντιπολιτευτικά κινήματα υπό την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών», στο Sputnik, o Δημήτρης Πατέλης, αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας και μέλος της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας «Η Λογική της Ιστορίας».
Το πραξικόπημα του Μαϊντάν του 2014, ανέτρεψε τον φιλορώσο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, φέρνοντας στην εξουσία τον φιλοαμερικανό Πέτρο Ποροσένκο. Τότε ο Τζέφρι Πάιατ, ακολουθούσε ένα παρεμβατικό πρόγραμμα προβολής, με συνεχή δημόσια παρουσία, ειδικότερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, εκτίναξε στα ύψη τη φήμη του το 2014, όταν είδε αναπάντεχα το φως της δημοσιότητας μια τηλεφωνική συνομιλία του, με την τότε βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ.
«Είχε δημοσιευθεί και μια τηλεφωνική συνδιάλεξη Πάιατ - Νούλαντ, όπου συζητούσαν την κατάσταση στην Ουκρανία. Συζητούσαν κανονικά, ωμά και ψυχρά για το ποια θα πρέπει να είναι η σύνθεση της κυβέρνησης στην Ουκρανία, με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, όσον αφορά τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης», αναφέρει ο Δ. Πατέλης.
Λίγο αργότερα, η Νούλαντ παραδέχθηκε ότι η Ουάσιγκτον έχει δαπανήσει αρκετά χρήματα για να «στηρίξει τη Δημοκρατία στην Ουκρανία». «Κανονικό πραξικόπημα», σχολιάζει ο Δ. Πατέλης.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Κ. Ήσυχος που επισημαίνει: «Νομίζω ότι ο ρόλος του κυρίου Πάιατ και της κυρίας Νούλαντ ήταν καθοριστικός στην Ουκρανία, τότε με εκείνες τις μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Να θυμηθούμε ότι τότε μοίραζαν μπισκοτάκια και σοκολατάκια στους παρευρισκομένους. Το θυμόμαστε από τα πλάνα που είδαν το φως της δημοσιότητας. Ο ίδιος έπαιξε κεντρικό ρόλο πριν και μετά το πραξικόπημα στο να καθοδηγήσει τη νέα κυβέρνηση του Κιέβου και να την οδηγήσει σε μια νέα αντιρωσική υστερία».
Η κόντρα του με τη Ρωσία ήταν καθημερινό φαινόμενο.
«Στη διάρκεια σύρραξης στο Ντονμπάς στην Ανατολική Ουκρανία, κατηγορούσε ευθέως τη Ρωσία, ως δύναμη που υποστήριζε το αποσχιστικό κίνημα των Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ. Και τότε, ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, τον διόρισε στην Ελλάδα», τονίζει ο Δ. Πατέλης.
«Επομένως έχοντας την τεχνογνωσία του πραξικοπήματος του Μαϊντάν, του οποίου ήταν ένας εκ των βασικών αρχιτεκτόνων και έχοντας αναλάβει μια βασική γεωστρατηγική θέση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ευρύτερη βαλκανική και εν μέρει τουρκική εποπτεία από τη μεριά των συνόρων των ΗΠΑ, η όλη του δράση έχει ζημιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις πολύ καλές σχέσεις, που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε η Ελλάδα, όχι μόνο με τη Ρωσία αλλά και ολόκληρο το χώρο της Ευρασίας. Επίσης, κατάφερε να επεκτείνει τη ρωσοφοβία στην Ελλάδα», προσθέτει ο Κ. Ήσυχος.
«Είναι μια προσωποίηση του ωμού παρεμβατισμού αυτό που κάνει ο Πάιατ»
Την ίδια στιγμή, ο Κ. Ήσυχος εξηγεί ότι ο Πάιατ εφαρμόζει τη διπλωματία των αγωγών, θωρακίζοντάς την με στρατιωτική συνεργασία:
«Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο αγωγός east MED και οδηγεί σε συνεργασία Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ. Πρέπει να πούμε ότι η ιδέα που διαδίδεται είναι ότι θα βοηθήσει στην οικονομική συνεργασία, αλλά για το λόγο αυτό προηγείται η απαιτούμενη στρατιωτικοποίηση της περιοχής. Και σε αυτό ο κύριος Πάιατ, έχει έναν πολύ κεντρικό ρόλο.
Τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με την κυβέρνηση της ΝΔ, έχει πάρει σάρκα και οστά, μια σειρά στρατιωτικών διευκολύνσεων στις ΗΠΑ, με τη συμφωνία που προβλέπει νέες στρατιωτικές διευκολύνσεις και κοινές ασκήσεις Ελλάδας- ΗΠΑ ».
Παράλληλα, του επιρρίπτει ευθύνες, για την εκκλησιαστική κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις:
«Κεντρικός είναι ο ρόλος του Αμερικανού πρέσβη, στις σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδας με την εκκλησία της Ρωσίας, όπως αρνητικά εκδηλώνονται αυτό το διάστημα. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι κορυφαία συστημικά κανάλια στην Ελλάδα εκπέμπουν ρωσοφοβικές ειδήσεις».
Ο Δ. Πατέλης αναλύει ειδικότερα τη δράση του Πάιατ στην Ελλάδα στο στρατιωτικό σκέλος:
«Είναι μια προσωποίηση του ωμού παρεμβατισμού αυτό που κάνει. Ενδεικτικά, θα αναφέρω όχι μόνο την ανά την επικράτεια παρέμβαση που κάνει, αλλά και την επιχειρηματική δραστηριότητα της Αμερικής που προωθεί.
Έχει προβεί σε συναντήσεις με τη στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου τις χώρας, παρακάμπτοντας την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Σαν να είναι ύπατη αρχή, η οποία έχει άμεσα με τις ένοπλες δυνάμεις μια σχέση υπαγόρευσης, προκλητική για τα κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα ενός λαού.
Είναι αδύνατο ένας πρέσβης να κάνει αναφορές στα συμφέροντα των ενόπλων δυνάμεων.
Δεν είναι δυνατόν ένας πρέσβης να εξυπηρετεί μονομερώς τα συμφέροντα ή την πλεονεκτική θέση των αμερικανικών μονοπωλίων στη χώρα. Αυτά είναι πράγματα τα οποία κανέναν Έλληνα δεν τιμούν».
Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρει ο ίδιος, ο πρέσβης δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ελληνικό αθλητισμό, συναντώντας τον Αντετοκούνμπο ή και τον Υφυπουργό Αθλητισμού.
«Είναι το lifestyle που προωθεί. Προσπαθεί να κάνει μια κατ’ επίφαση λαϊκή διπλωματία, αξιοποιώντας τη δημοφιλία του αθλητισμού στο λαό και στη νεολαία, έτσι ώστε να φτιάξει ένα πρόσωπο αρεστό που συμμετέχει και προβάλλει τον αθλητισμό.
Είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα "μεντεσέ" για την προώθηση των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών στρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή. Όταν φλέγεται η περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής έχει συμβάλλει τα μέγιστα αυτός ο κύριος ώστε να διασφαλιστεί η δουλική πρόσδεση στο αμερικανονατοικό άρμα».
Στην Αλεξανδρούπολη
Μεγάλο είναι το ενδιαφέρον του Αμερικανού Πρέσβη για τη Θράκη και ειδικά για την Αλεξανδρούπολη. Τη δράση του εκεί, αναλύει ο Αντώνης Μποσνακούδης, στρατηγικός αναλυτής, μιλώντας στο Sputnik:
«Από το καλοκαίρι του 2017 που ήρθε για πρώτη φορά στην Αλεξανδρούπολη, ο Τζέφρι Πάιατ, τόσο οι κάτοικοι, όσο και οι ερευνητές, δημοσιογράφοι κλπ που ασχολούνται με τη δράση του έχουν βγάλει μερικά συμπεράσματα σχετικά με το "αποτύπωμα" του Πάιατ στην Αλεξανδρούπολη.
Η πρώτη επισήμανση είναι ότι έκανε συμβολικές ενέργειες κατά της ελληνορωσικής συνεργασίας αρχίζοντας με το ίδιο το ξενοδοχείο στο οποίο μένει και από το οποίο έκανε τις ανακοινώσεις στο συνέδριο του ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, δίνοντας σήμα σε όλους ότι αρχίζει ο ίδιος να υλοποιεί την επιβολή της εξουσίας των συμφερόντων τα οποία εκπροσωπεί στην Αμερική. Έκανε αίσθηση το γεγονός, ότι αυτό το ξενοδοχείο ήταν το αγαπημένο ξενοδοχείο των Ρώσων τουριστών που έρχονταν στην Αλεξανδρούπολη τα προηγούμενα χρόνια και η επιλογή του τόσο για να γίνει εκεί το συνέδριο, όσο και να μένει εκεί διαρκώς, έγινε αισθητό ότι αποτελεί κατάληψη ενός συμβόλου».
Συνεχίζοντας, ο κ. Μποσκανούδης κάνει λόγο στις «απρόκλητες και χονδροειδείς επιθέσεις που έκανε κατά του τότε Δημάρχου και του Προέδρου του Επιμελητηρίου σχετικά με τη συνεργασία που είχαν με ρωσικούς φορείς». «Στην αρχή», λέει, «πάγωσε πολλούς, διότι ήταν εντελώς εκτός του οποιοδήποτε ρόλου μπορεί να έχει ένας ξένος πρέσβης. Από την άλλη πλευρά, δημιούργησαν ένα αίσθημα ότι ο χώρος που εκπροσωπεί ο Τζέφρι Πάιατ αντιμετωπίζει την Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που η Ανατολική Ευρώπη αντιμετωπιζόταν από τη Σοβιετική εξουσία.»
Την ίδια στιγμή, ο αναλυτής εξηγεί τι κρύβεται, κατά τη γνώμη του, πίσω από το έργο της ανέλκυσης της βυθισμένης βυθοκόρου «Ολγα», που εδώ και χρόνια δημιουργούσε προβλήματα στην αξιοποίηση του συνόλου του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης. Η ανέλκυση κοστίζει 2,3 εκατ. ευρώ και έχει αναληφθεί εξ ολοκλήρου από τις ΗΠΑ υπό την επίβλεψη Πάιατ.
«Η ιστορία με την ανέλκυση του ναυαγίου του πλοίου "Βασίλισσα Όλγα", αρχικά προβλημάτισε αρκετούς που αναρωτήθηκαν: "γιατί γίνεται με τόσες τυμπανοκρουσίες;", αλλά έγινε κατανοητό ότι η ανέλκυση θα επέτρεπε σε μεγάλα αμερικανικά πλοία να χρησιμοποιήσουν το λιμάνι, διότι θα απελευθέρωνε χώρο από τον βυθό του λιμανιού. Δηλαδή, ουσιαστικά, γίνεται για εξυπηρέτηση του αμερικανικού ναυτικού, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει και αυτό τη συμβολική του αξία για τους Αμερικανούς, διότι ο Πάιτ εξακολουθεί να "κάνει παιχνίδι" με ρωσικά σύμβολα, δεδομένου ότι η βασίλισσα Όλγα ήταν ρωσικής καταγωγής, που έχει εξαιρετική προσφορά στην Ελλάδα, και, με αυτό τον τρόπο, έμμεσα, ο αμερικανικός παράγοντας που εξυπηρετεί ο Πάιατ βάζει "πόδι" πάλι σε κάτι ρωσικό.
Δηλαδή η παρουσία του Πάιατ στην Αλεξανδρούπολη και η λειτουργία του έχει πρώτα τον χαρακτήρα της προσπάθειας εξουδετέρωσης καθετί που έχει επιτευχθεί από την ελληνορωσική συνεργασία τα τελευταία χρόνια, πάγωμα για οτιδήποτε σχεδιαζόταν, αλλά όλα αυτά ταυτόχρονα με μία προβολή κυριαρχίας του αμερικανικού παράγοντα, σε σημείο που όπως χαρακτηριστικά έχει αναφερθεί, είναι σαν να λέει "Εμείς είμαστε εδώ, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, βουλώστε το και αποδεχτείτε το"».
Και συνεχίζει:
«Όλο το πεδίο ελέγχου που έχει πέσει πάνω στην περιοχή, από τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο Τζέφρι Πάιατ, έχει παγώσει τις αντιδράσεις και τις οποιεσδήποτε παρατηρήσεις στην αμερικανική επέλαση, η οποία είναι χωρίς ουσιαστικό όφελος για την περιοχή, παρά μόνον με πραγματική και αισθητή ζημιά από την εξουδετέρωση της ελληνορωσικής συνεργασίας που υπήρξε.
Προς το τέλος του καλοκαιριού και κατά την περίοδο που υπήρχε το τρομερό πρόβλημα με την συγκοινωνία, μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης ,αποκαλύφθηκε ότι ένα μικρό μέρος από τα προγράμματα ελληνορωσικής συνεργασίας τα οποία προωθούνταν και πάγωσαν λόγω της αντιρωσικής εκστρατείας και της ενεργοποίησης του Πάιατ στην Αλεξανδρούπολη, ήταν και η προσπάθεια να γίνει συνεργασία για χρησιμοποίηση ρωσικών αμφιβίων αεροσκαφών κυρίως ως υδροπλάνων, τόσο για την συγκοινωνία με τη Σαμοθράκη όσο και με άλλους προορισμούς.
Υπήρχε η διάθεση να εξεταστεί η χρήση υποβρυχίων σε συνεργασία με ρωσικά ναυπηγεία, έτσι ώστε να υπάρχει διαρκής μεταφορά, τουλάχιστον εμπορευμάτων και τροφοδοσίας και στη συνέχεια επιβατών πάλι με τη Σαμοθράκη και με άλλους νησιωτικούς προορισμούς».
«Το ποιοι διορίζονται ως πρέσβεις των ΗΠΑ στην Αθήνα, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι, λόγω της στρατηγικής σημασίας που έχει η χώρα μας ιδιαίτερα σε κρίσιμες φάσεις. Αν δούμε την ιστορία, κανένας από τους προηγούμενους πρέσβεις δεν ήταν τυχαίος. Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος διπλωμάτης, με περγαμηνές, εστάλη στην Ελλάδα μόνο τυχαίο δεν είναι, αλλά και η παράταση της θητείας του. Εξυπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον αμερικανικό κρατικό μηχανισμό», τονίζει Δ. Πατέλης.
«Η επέκταση της θητείας του στην Ελλάδα, ενώ είχε λήξει, είναι μια επιβράβευση από τα think tank της Ουάσινγκτον, που του αναγνωρίζουν την πολύ καλή δουλειά, που έχει κάνει για τα συμφέροντα των ΗΠΑ», καταλήγει ο κ. Ήσυχος
