Συρία: Pantsir-S1 και Buk κατέστρεψε το Ισραήλ, όμως…
Σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούνται στο διαδίκτυο σε πηγές με καλή συνήθως πληροφόρηση των στρατιωτικών εξελίξεων στο Ισραήλ, τα συστήματα που εντόπισαν και κατέστρεψαν στην επιδρομή των μαχητικών η οποία, να σημειωθεί, δεν έγινε υπό την κάλυψη του σκότους, ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικά αντιαεροπορικά συστήματα.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για το γνωστό από την υπόθεση της κατάρριψης του μαλαισιανού επιβατικού αεροσκάφους, αντιαεροπορικού συστήματος Buk (διαθέτει και η Κύπρος) ένα σύστημα εξαιρετικά ευκίνητο και αποτελεσματικό, καθώς επίσης και επίσης αντιαεροπορικά συστήματα τύπου Pantsir-S1, που μπορούν να αναχαιτίζουν τόσο αεροσκάφη όσο και βαλλιστικά βλήματα τύπου κρουζ.
Στην επιδρομή φέρεται να έχασε τη ζωή του ο επικεφαλής του τομέα επιμελητείας της Χεζμπολάχ, μια αναμφισβήτητα μεγάλη απώλεια για τη σιιτική οργάνωση του Λιβάνου, η οποία πολεμά στο πλευρό των δυνάμεων του ηγέτη της Συρίας, Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Η σημαντικότερη όμως επίπτωση από την επιδρομή, αφορά αφενός τις σχέσεις της Ρωσίας με το Ισραήλ, οι οποίες το τελευταίο διάστημα εξελίσσονταν πολύ καλά και αφετέρου στην καταλληλότητα των οπλικών συστημάτων που καταστράφηκαν για να αμφισβητηθεί στην πράξη ενδεχόμενη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.
Στην πρώτη περίπτωση φαίνεται πλέον ξεκάθαρα, ότι οι απόψεις Ισραηλινών και Ρώσων στο ζήτημα της Συρίας απέχουν σημαντικά, κάτι που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη συνεργασία των δυο πλευρών σε σειρά άλλων ζητημάτων (π.χ. αξιοποίηση υδρογονανθράκων στη ΝΑ Μεσόγειο), αν και το αντεπιχείρημα που μπορεί να προβληθεί, είναι ότι η κόκκινη γραμμή των Ισραηλινών αναφορικά με την παράδοση προηγμένων οπλικών συστημάτων στη Χεζμπολάχ ήταν εξαιρετικά σαφής και αφορούσε τους πάντες, χωρίς εξαιρέσεις.
Στη δεύτερη περίπτωση, δεν μπορεί κανείς να μη μπει στον πειρασμό και να διακρίνει κοινή οπτική στο μέτωπο της Συρίας, ανάμεσα στο Τελ Αβίβ και την Άγκυρα, με τους Ισραηλινούς να διατηρούν σχέσεις, σύμφωνα πάντα με ανοικτές πηγές, ακόμα και με τη Τζαμπχάτ Αλ Νούσρα, κάτι που ασφαλώς προϋποθέτει συμφωνία μη ανάφλεξης του μετώπου στα σύνορα Ισραήλ-Συρίας.
Το μέγα ερώτημα είναι φυσικά τι είναι αυτό που οδηγεί τους κατά κανόνα εξαιρετικά καχύποπτους απέναντι σε καθετί ισλαμιστικό Ισραηλινούς, να θεωρούν ότι οποιαδήποτε συμφωνία με τέτοιες δυνάμεις θα τηρηθεί, σε περίπτωση που ο στόχος της ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ επιτευχθεί. Το βέβαιο είναι, ότι η υπόθεση έχει πλούσιο παρασκήνιο.
