Αμβλώσεις: H κραυγή απελπισίας ενός εμβρύου...
Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολύ σκληρές εικόνες και βίντεο που μας σόκαραν. Αμέτρητες εικόνες με νεκρά μωρά με αποκορύφωμα την σιωπηλή κραυγή του εμβρύου καθώς το πλησιάζουν τα χειρουργικά εργαλεία με σκοπό να το σκοτώσουν.
Μια κραυγή που ενώ δεν ακούγεται σε κάνει συθέμελα να ανατριχιάζεις καθώς βλέπεις το διάπλατα ανοιγμένο στόμα του να ζητάει βοήθεια… Είναι σαν ένα απονενοημένο διάβημα να ζήσει! Κανείς όμως δεν ακούει την κραυγή του. Είναι κιόλας αργά.
Από την Ασημίνα Ρούσσου
Είναι εντυπωσιακό το πόσο κακή ενημέρωση έχει ο κόσμος. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τον αριθμό εφήβων που καταφεύγουν στην έκτρωση. Όσο περνούν τα χρόνια, η μη σωστή ενημέρωση αυξάνεται και εξαπλώνεται σαν επιδημία.
Πιο συγκεκριμένα:
Στην Ελλάδα, όπως έδειξε έρευνα, η κύρια μέθοδος αντισύλληψης είναι το προφυλακτικό (73% ), ακολουθεί η απόσυρση(36%), ενώ το αντισυλληπτικό χάπι αποτελεί επιλογή για μόλις το 4% των γυναικών. Αντίθετα, στην Ευρώπη η χρήση του αντισυλληπτικού χαπιού φτάνει το 24% και ακολουθεί το προφυλακτικό με ποσοστό 23% ως ο μόνος τρόπος προφύλαξης από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Στην Ελλάδα οι προσπάθειες ενημέρωσης δεν αρκούν στο να αντιστρέψουν καθιερωμένες ιδέες και θέσεις.
Ηθική & Νομιμότητα…
Οι ηθικές και νομικές πτυχές της άμβλωσης έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης σε πολλά μέρη του κόσμου για το κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και, ως εκ τούτου, η έκτρωση ανθρωποκτονία καθώς και οι λόγοι που οδηγούν την έγκυο σε μία τέτοια πράξη.
Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία κάθε 11 δευτερόλεπτα πραγματοποιείται μία άμβλωση στην Ευρώπη, προκαλώντας έτσι τον θάνατο 2.725.820 εμβρύων ετησίως.
Στην Ελλάδα οι δηλωμένες αμβλώσεις στα Ελληνικά Δημόσια Νοσοκομεία ξεπερνούν τις 70.000 ετησίως, ενώ στο σύνολό τους εκτιμάται πως φτάνουν τις 200.000 σε μια χώρα όπου οι γεννήσεις δεν ξεπερνούν τις 100.000.
Από την Ασημίνα Ρούσσου
Αρχικά, ας δούμε τι είναι άμβλωση:
Άμβλωση ή αλλιώς έκτρωση είναι η διακοπή μιας αδιατάρακτης ενδομήτριου κυήσεως ενός εμβρύου που διενεργείται σε πρώιμη ηλικία κυήσεως (και όχι μόνο) και οδηγεί σε αφαίρεση του εμβρύου από τη μήτρα με συνέπεια τον θάνατο.
Άμβλωση ή αλλιώς έκτρωση είναι η διακοπή μιας αδιατάρακτης ενδομήτριου κυήσεως ενός εμβρύου που διενεργείται σε πρώιμη ηλικία κυήσεως (και όχι μόνο) και οδηγεί σε αφαίρεση του εμβρύου από τη μήτρα με συνέπεια τον θάνατο.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο κακή ενημέρωση έχει ο κόσμος. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τον αριθμό εφήβων που καταφεύγουν στην έκτρωση. Όσο περνούν τα χρόνια, η μη σωστή ενημέρωση αυξάνεται και εξαπλώνεται σαν επιδημία.
Πιο συγκεκριμένα:
Στην Ελλάδα, όπως έδειξε έρευνα, η κύρια μέθοδος αντισύλληψης είναι το προφυλακτικό (73% ), ακολουθεί η απόσυρση(36%), ενώ το αντισυλληπτικό χάπι αποτελεί επιλογή για μόλις το 4% των γυναικών. Αντίθετα, στην Ευρώπη η χρήση του αντισυλληπτικού χαπιού φτάνει το 24% και ακολουθεί το προφυλακτικό με ποσοστό 23% ως ο μόνος τρόπος προφύλαξης από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Στην Ελλάδα οι προσπάθειες ενημέρωσης δεν αρκούν στο να αντιστρέψουν καθιερωμένες ιδέες και θέσεις.
Ηθική & Νομιμότητα…
Οι ηθικές και νομικές πτυχές της άμβλωσης έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης σε πολλά μέρη του κόσμου για το κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και, ως εκ τούτου, η έκτρωση ανθρωποκτονία καθώς και οι λόγοι που οδηγούν την έγκυο σε μία τέτοια πράξη.
Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία κάθε 11 δευτερόλεπτα πραγματοποιείται μία άμβλωση στην Ευρώπη, προκαλώντας έτσι τον θάνατο 2.725.820 εμβρύων ετησίως.
Στην Ελλάδα οι δηλωμένες αμβλώσεις στα Ελληνικά Δημόσια Νοσοκομεία ξεπερνούν τις 70.000 ετησίως, ενώ στο σύνολό τους εκτιμάται πως φτάνουν τις 200.000 σε μια χώρα όπου οι γεννήσεις δεν ξεπερνούν τις 100.000.
Ποιος ο λόγος;
Οι λόγοι διακοπής μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης είναι, όπως πάντα, κοινονικο-οικονομικοί. Ιδιαίτερα σε παλαιότερες εποχές όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε κλειστές κοινωνίες, ένα παιδί θεωρούσαν ως “θείο δώρο” μόνο εάν ήταν εντός γάμου. Σε αντίθετη περίπτωση ήταν πρόβλημα, λόγος συζήτησης και αρνητικών σχολίων για όλο το χωριό, ντροπή, πράξη κοινωνικά κατακριτέα... Μία τέτοια εγκυμοσύνη έπρεπε να διακοπεί…
Στην εποχή μας, οι γυναίκες είναι ανεξάρτητες, κάνουν τις δικές τους επιλογές για τη ζωή τους, δεν είναι υποχρεωμένες να λογοδοτούν στις κλειστές κοινωνίες και τις πατριαρχικές οικογένειες.. Παρ’ όλα αυτά ο αριθμός των αμβλώσεων συνεχώς αυξάνεται, επειδή πλέον πρωταρχικός στόχος της γυναίκας δεν είναι η οικογένεια αλλά η καριέρα, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και η οικονομική τους κατάσταση καθώς δεδομένων των συνθηκών είναι δύσκολο να διασφαλίσει κανείς πως τα οικονομικά του θα είναι αρκετά ώστε να μεγαλώσει και ν’ ανατραφεί σωστά ένα παιδί.
Όποιος και να είναι ο λόγος μιας έκτρωσης το βασικό ερώτημα είναι το εξής: Το έμβρυο είναι ανθρώπινο ον, ανθρώπινη ζωή από την αρχή της κύησης, ή όχι, και αν ναι από πότε;
Το ερώτημα αυτό έχουν προσπαθήσει ν’ απαντήσουν πλήθος επιστημόνων από διάφορες ειδικότητες, όπως βιολόγοι, γενετιστές, γιατροί, θεολόγοι ακόμα και φιλόσοφοι, όμως τα συμπεράσματα τους διαφέρουν. Ο διεθνούς φήμης Γάλλος καθηγητής της Γενετικής J. Lejeune είπε χαρακτηριστικά σε σχετική του ομιλία: «...η ζωή έχει μια πολύ, πολύ μακρά ιστορία, αλλά κάθε άτομο έχει μια πολύ ξεκάθαρη αρχή, τη στιγμή της σύλληψής του... Η αποδοχή του γεγονότος ότι μετά από την πραγματοποίηση της γονιμοποίησης ένας νέος άνθρωπος έρχεται σε ύπαρξη, δεν είναι πια ζήτημα αρεσκείας ή γνώμης...» Με λίγα λόγια φτάνει στο συμπέρασμα πως από την πρώτη στιγμή της σύλληψης το γονιμοποιημένο ωάριο είναι ένας ανθρώπινος οργανισμός σε πλήρη ανάπτυξη.
Την άποψη αυτή αντικρούει ο υφηγητής της Εγκληματολογίας στην Πάντειο, κύριος Η. Δασκαλάκης, ο οποίος θεωρεί πως: «πραγματικά εκείνο που είναι άξιο προστασίας, είναι η ανθρώπινη προσωπικότητα την οποία δεν έχει το έμβρυο. Το έμβρυο αποτελεί απλώς βιολογική ύπαρξη...» Όμως η εξέλιξη αυτής της βιολογικής ύπαρξης είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη που αν μη τι άλλο θα έχει τη δική του προσωπικότητα και κατ’ επέκταση τα ίδια δικαιώματα με όλους μας.
Το Συνταγματικό δικαίωμα στη ζωή θεμελιώνεται στο άρθρο 5 § 2 του ισχύοντος Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους χωρίς διάκριση...».
Επομένως η μητέρα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει τι θα κάνει στη ζωή της, της δίνει δηλαδή το δικαίωμα της άμβλωσης, όμως τι γίνεται όταν η δική της επιλογή στερεί τα δικαιώματα κάποιου άλλου; Με άλλα λόγια ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με μια άλλη θεμελιώδη αρχή κατά την οποία «η ελευθερία του ατόμου σταματά εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου...», δηλαδή η ελεύθερη επιλογή της μητέρας προκαλεί το θάνατο μιας εν δυνάμει ζωής.
Δεν τίθεται θέμα επιλογής στην άμβλωση, εκτός από τις περιπτώσεις που κινδυνεύει η ζωή της μητέρας ή έχει διαγνωσθεί κάποια σοβαρή ασθένεια στο έμβρυο. Δυστυχώς όμως, καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της εγωιστικής, υλιστικής φιλοσοφίας μιας κοινωνίας που παρουσιάζει το παιδί σαν απειλή στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, στην οικονομική του κατάσταση, στον τρόπο ζωής και ψυχαγωγίας του, αλλά πάνω από όλα στον τρόπο που επέλεξε να ζει...
Οι λόγοι διακοπής μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης είναι, όπως πάντα, κοινονικο-οικονομικοί. Ιδιαίτερα σε παλαιότερες εποχές όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε κλειστές κοινωνίες, ένα παιδί θεωρούσαν ως “θείο δώρο” μόνο εάν ήταν εντός γάμου. Σε αντίθετη περίπτωση ήταν πρόβλημα, λόγος συζήτησης και αρνητικών σχολίων για όλο το χωριό, ντροπή, πράξη κοινωνικά κατακριτέα... Μία τέτοια εγκυμοσύνη έπρεπε να διακοπεί…
Στην εποχή μας, οι γυναίκες είναι ανεξάρτητες, κάνουν τις δικές τους επιλογές για τη ζωή τους, δεν είναι υποχρεωμένες να λογοδοτούν στις κλειστές κοινωνίες και τις πατριαρχικές οικογένειες.. Παρ’ όλα αυτά ο αριθμός των αμβλώσεων συνεχώς αυξάνεται, επειδή πλέον πρωταρχικός στόχος της γυναίκας δεν είναι η οικογένεια αλλά η καριέρα, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και η οικονομική τους κατάσταση καθώς δεδομένων των συνθηκών είναι δύσκολο να διασφαλίσει κανείς πως τα οικονομικά του θα είναι αρκετά ώστε να μεγαλώσει και ν’ ανατραφεί σωστά ένα παιδί.
Όποιος και να είναι ο λόγος μιας έκτρωσης το βασικό ερώτημα είναι το εξής: Το έμβρυο είναι ανθρώπινο ον, ανθρώπινη ζωή από την αρχή της κύησης, ή όχι, και αν ναι από πότε;
Το ερώτημα αυτό έχουν προσπαθήσει ν’ απαντήσουν πλήθος επιστημόνων από διάφορες ειδικότητες, όπως βιολόγοι, γενετιστές, γιατροί, θεολόγοι ακόμα και φιλόσοφοι, όμως τα συμπεράσματα τους διαφέρουν. Ο διεθνούς φήμης Γάλλος καθηγητής της Γενετικής J. Lejeune είπε χαρακτηριστικά σε σχετική του ομιλία: «...η ζωή έχει μια πολύ, πολύ μακρά ιστορία, αλλά κάθε άτομο έχει μια πολύ ξεκάθαρη αρχή, τη στιγμή της σύλληψής του... Η αποδοχή του γεγονότος ότι μετά από την πραγματοποίηση της γονιμοποίησης ένας νέος άνθρωπος έρχεται σε ύπαρξη, δεν είναι πια ζήτημα αρεσκείας ή γνώμης...» Με λίγα λόγια φτάνει στο συμπέρασμα πως από την πρώτη στιγμή της σύλληψης το γονιμοποιημένο ωάριο είναι ένας ανθρώπινος οργανισμός σε πλήρη ανάπτυξη.
Την άποψη αυτή αντικρούει ο υφηγητής της Εγκληματολογίας στην Πάντειο, κύριος Η. Δασκαλάκης, ο οποίος θεωρεί πως: «πραγματικά εκείνο που είναι άξιο προστασίας, είναι η ανθρώπινη προσωπικότητα την οποία δεν έχει το έμβρυο. Το έμβρυο αποτελεί απλώς βιολογική ύπαρξη...» Όμως η εξέλιξη αυτής της βιολογικής ύπαρξης είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη που αν μη τι άλλο θα έχει τη δική του προσωπικότητα και κατ’ επέκταση τα ίδια δικαιώματα με όλους μας.
Το Συνταγματικό δικαίωμα στη ζωή θεμελιώνεται στο άρθρο 5 § 2 του ισχύοντος Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους χωρίς διάκριση...».
Επομένως η μητέρα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει τι θα κάνει στη ζωή της, της δίνει δηλαδή το δικαίωμα της άμβλωσης, όμως τι γίνεται όταν η δική της επιλογή στερεί τα δικαιώματα κάποιου άλλου; Με άλλα λόγια ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με μια άλλη θεμελιώδη αρχή κατά την οποία «η ελευθερία του ατόμου σταματά εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου...», δηλαδή η ελεύθερη επιλογή της μητέρας προκαλεί το θάνατο μιας εν δυνάμει ζωής.
Δεν τίθεται θέμα επιλογής στην άμβλωση, εκτός από τις περιπτώσεις που κινδυνεύει η ζωή της μητέρας ή έχει διαγνωσθεί κάποια σοβαρή ασθένεια στο έμβρυο. Δυστυχώς όμως, καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της εγωιστικής, υλιστικής φιλοσοφίας μιας κοινωνίας που παρουσιάζει το παιδί σαν απειλή στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, στην οικονομική του κατάσταση, στον τρόπο ζωής και ψυχαγωγίας του, αλλά πάνω από όλα στον τρόπο που επέλεξε να ζει...
Κίνδυνοι, επιπλοκές, παρενέργειες και ψυχολογικές επιπτώσεις από μία έκτρωση
Aπ’ ό,τι δείχνουν οι έρευνες που έχουν γίνει σε σχέση με τους κινδύνους ή τις επιπλοκές των εκτρώσεων, μπορούν να χωριστούν σε κινδύνους και επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σε κινδύνους και επιπλοκές μετά απ’ αυτή. Oι τελευταίοι μπορεί να αφορούν το σώμα ή να είναι ψυχολογικές συνέπειες και διαταραχές.
Oι κίνδυνοι κατά τη διάρκεια της επέμβασης είναι σπάνιοι και είναι της ίδιας περίπου συχνότητας, όπως σε κάθε άλλη βραχείας διάρκειας επέμβαση στην κοιλιακή χώρα.
Eπιπλοκές
Oι επιπλοκές μιας έκτρωσης μπορεί να είναι προσωρινές, μακράς διάρκειας ή μόνιμες. Στις προσωρινές υπάγονται οι επιμολύνσεις, τα θρομβοεμβολικά επεισόδια, οι αιμορραγίες, η διάτρηση της μήτρας, ο τραυματισμός του εντέρου, η ρήξη του τραχήλου της μήτρας και ο τραυματισμός του ουρητήρα. Mερικές απ’ αυτές είναι πολύ σοβαρές, ενώ άλλες μπορεί να έχουν μακροχρόνιες ή και μόνιμες συνέπειες, όπως όταν ο τραυματισμός του ουρητήρα περιλαμβάνει και το σφιγκτήρα της κύστης.
H συχνότητα των περισσότερων από τις πιο πάνω επιπλοκές είναι μικρή όταν η έκτρωση εκτελείται από κάποιον έμπειρο μαιευτήρα μέσα σε ένα οργανωμένο ιατρικό κέντρο. H πιο συχνή απ’ αυτές είναι οι επιμολύνσεις, τις οποίες μια γερμανική εργασία ανεβάζει στο 31% των περιπτώσεων, ποσοστό που φαίνεται μάλλον υπερβολικά υψηλό.
Aπό τις μόνιμες παρενέργειες η πιο συχνή είναι η στειρότητα, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 3% μέχρι 5% των γυναικών που έχουν υποβληθεί σε έκτρωση.
Tα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις.
Ψυχολογικές επιπτώσεις
Ψυχολογικές επιπτώσεις υπάρχουν πριν από την έκτρωση, κατά τη διάρκειά της και μετά απ’ αυτή. Πριν από την επέμβαση είναι συχνό το φαινόμενο γυναικών που βασανίζονται από αμφιβολίες σε σχέση με την ορθότητα ή μη της απόφασης για μια έκτρωση, με συνέπεια να καταλαμβάνονται από άγχος, αϋπνίες και ενοχές. Oι αμφιβολίες και οι ενοχές είναι πολύ έντονες σ’ εκείνες τις γυναίκες που έχουν ισχυρές ηθικές αναστολές. Συχνοί επίσης είναι οι φόβοι, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που υποβάλλονται για πρώτη φορά σε έκτρωση.
Tο άγχος, οι φόβοι και οι ενοχές συνοδεύουν συνήθως τις γυναίκες και κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Mερικές μάλιστα απ’ αυτές μου εκμυστηρεύτηκαν αργότερα ότι η εμπειρία της έκτρωσης ήταν πολύ οδυνηρή γι’ αυτές.
Φυσικά, τόσο έντονα αρνητικά συναισθήματα παρατηρούνται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό γυναικών που έχουν έντονες ηθικές αναστολές. Παρ’ όλ’ αυτά και σύμφωνα με μια έρευνα το 43% παρουσίαζε άμεσες αρνητικές αντιδράσεις.
Eπιπλέον, 10% από τις γυναίκες αυτές χαρακτηρίστηκε ότι είχαν «σοβαρές ψυχιατρικές επιπλοκές».
Aνάμεσα σ’ αυτές οι πιο συχνές ήταν οι τύψεις και οι ενοχές, η δυσθυμία, η κατάθλιψη, το άγχος, η σεξουαλική ψυχρότητα και ποικίλες άλλες ψυχολογικές διαταραχές.
Να σημειωθεί πως την πρώτη θέση πανευρωπαϊκά στις διακοπές κυήσεων καταλαμβάνει πλέον η Ελλάδα. Μια θλιβερή πρωτιά, που σχετίζεται -όσο ποτέ- τα τελευταία χρόνια και με παράγοντες που διαμορφώνουν η οικονομική κρίση, η αβεβαιότητα και η αύξηση της ανεργίας.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί με την περίπτωση μιας κοπέλας που επέζησε έπειτα από άμβλωση:
Πριν πράξεις, σκέψου αυτήν την φράση: “Εγώ, το αγέννητο μωρό σου ακόμα κι αν δεν το έχεις καταλάβει έχω ξεκινήσει κιόλας να σ’αγαπώ μαμά...”
Aπ’ ό,τι δείχνουν οι έρευνες που έχουν γίνει σε σχέση με τους κινδύνους ή τις επιπλοκές των εκτρώσεων, μπορούν να χωριστούν σε κινδύνους και επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σε κινδύνους και επιπλοκές μετά απ’ αυτή. Oι τελευταίοι μπορεί να αφορούν το σώμα ή να είναι ψυχολογικές συνέπειες και διαταραχές.
Oι κίνδυνοι κατά τη διάρκεια της επέμβασης είναι σπάνιοι και είναι της ίδιας περίπου συχνότητας, όπως σε κάθε άλλη βραχείας διάρκειας επέμβαση στην κοιλιακή χώρα.
Eπιπλοκές
Oι επιπλοκές μιας έκτρωσης μπορεί να είναι προσωρινές, μακράς διάρκειας ή μόνιμες. Στις προσωρινές υπάγονται οι επιμολύνσεις, τα θρομβοεμβολικά επεισόδια, οι αιμορραγίες, η διάτρηση της μήτρας, ο τραυματισμός του εντέρου, η ρήξη του τραχήλου της μήτρας και ο τραυματισμός του ουρητήρα. Mερικές απ’ αυτές είναι πολύ σοβαρές, ενώ άλλες μπορεί να έχουν μακροχρόνιες ή και μόνιμες συνέπειες, όπως όταν ο τραυματισμός του ουρητήρα περιλαμβάνει και το σφιγκτήρα της κύστης.
H συχνότητα των περισσότερων από τις πιο πάνω επιπλοκές είναι μικρή όταν η έκτρωση εκτελείται από κάποιον έμπειρο μαιευτήρα μέσα σε ένα οργανωμένο ιατρικό κέντρο. H πιο συχνή απ’ αυτές είναι οι επιμολύνσεις, τις οποίες μια γερμανική εργασία ανεβάζει στο 31% των περιπτώσεων, ποσοστό που φαίνεται μάλλον υπερβολικά υψηλό.
Aπό τις μόνιμες παρενέργειες η πιο συχνή είναι η στειρότητα, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 3% μέχρι 5% των γυναικών που έχουν υποβληθεί σε έκτρωση.
Tα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις.
Ψυχολογικές επιπτώσεις
Ψυχολογικές επιπτώσεις υπάρχουν πριν από την έκτρωση, κατά τη διάρκειά της και μετά απ’ αυτή. Πριν από την επέμβαση είναι συχνό το φαινόμενο γυναικών που βασανίζονται από αμφιβολίες σε σχέση με την ορθότητα ή μη της απόφασης για μια έκτρωση, με συνέπεια να καταλαμβάνονται από άγχος, αϋπνίες και ενοχές. Oι αμφιβολίες και οι ενοχές είναι πολύ έντονες σ’ εκείνες τις γυναίκες που έχουν ισχυρές ηθικές αναστολές. Συχνοί επίσης είναι οι φόβοι, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που υποβάλλονται για πρώτη φορά σε έκτρωση.
Tο άγχος, οι φόβοι και οι ενοχές συνοδεύουν συνήθως τις γυναίκες και κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Mερικές μάλιστα απ’ αυτές μου εκμυστηρεύτηκαν αργότερα ότι η εμπειρία της έκτρωσης ήταν πολύ οδυνηρή γι’ αυτές.
Φυσικά, τόσο έντονα αρνητικά συναισθήματα παρατηρούνται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό γυναικών που έχουν έντονες ηθικές αναστολές. Παρ’ όλ’ αυτά και σύμφωνα με μια έρευνα το 43% παρουσίαζε άμεσες αρνητικές αντιδράσεις.
Eπιπλέον, 10% από τις γυναίκες αυτές χαρακτηρίστηκε ότι είχαν «σοβαρές ψυχιατρικές επιπλοκές».
Aνάμεσα σ’ αυτές οι πιο συχνές ήταν οι τύψεις και οι ενοχές, η δυσθυμία, η κατάθλιψη, το άγχος, η σεξουαλική ψυχρότητα και ποικίλες άλλες ψυχολογικές διαταραχές.
Να σημειωθεί πως την πρώτη θέση πανευρωπαϊκά στις διακοπές κυήσεων καταλαμβάνει πλέον η Ελλάδα. Μια θλιβερή πρωτιά, που σχετίζεται -όσο ποτέ- τα τελευταία χρόνια και με παράγοντες που διαμορφώνουν η οικονομική κρίση, η αβεβαιότητα και η αύξηση της ανεργίας.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί με την περίπτωση μιας κοπέλας που επέζησε έπειτα από άμβλωση:
Πριν πράξεις, σκέψου αυτήν την φράση: “Εγώ, το αγέννητο μωρό σου ακόμα κι αν δεν το έχεις καταλάβει έχω ξεκινήσει κιόλας να σ’αγαπώ μαμά...”
