Μέ βαθύτατη θλίψη καί πραγματική ἀγωνία διαπιστώνω ὅτι ὁρισμένοι πατέρες καί ἀδελφοί προβληματίζονται γιά τό ἐνδεχόμενο νά προχωρήσουν στή διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου ὡς ἔντονη διαμαρτυρία γιά τούς οἰκουμενιστικούς ἀκροβατισμούς τοῦ Φαναρίου καί τῶν συνοδοποιπόρων του.
Ὀφείλω, κατά Θεόν καί κατά συνείδηση, νά καταθέσω μέ πολύ πόνο τήν ἐντονότατη διαφωνία μου γι’ αὐτό τό ἐνδεχόμενο καί νά ἱκετεύσω υἱκά ὅσους σεβαστούς πατέρες καί ἀδελφικά ὅσες ἀγαθές ψυχές σκέφτονται νά ἀποτολμήσουν αὐτό τό ἄκαιρο ἐγχείρημα νά κάνουν δεύτερες σώφρονες σκέψεις...
“Καιρός ἐστιν παντός πράγματος”! Καί αὐτή ἡ χρονική στιγμή ΔΕΝ προσφέρεται γιά "ἀποτείχιση”. Τό πρόσφατο ἄρθρο τῆς κᾶς Ἀντωνιάδου στό “Βήμα” εὔχομαι νά προβλημάτισε ὅλους δεόντως. Ἐλπίζω σύντομα νά προσφέρω τή δική μου ἀνάγνωση τοῦ ἄρθρου τῆς κᾶς Ἀντωνιάδου τό ὁποῖο, πέραν τῶν ὅσων ὀρθῶν κατέγραψαν ἤδη πολλοί πατέρες καί ἀδελφοί μέ σχόλια καί ἄρθρα τους, μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει νά κατανοήσουμε τούς στόχους τῶν Οἰκουμενιστῶν καί νά φυλαχθοῦμε ἀπό τίς κακοτοπιές καί τίς παγίδες πού μᾶς ἔχουν στημένες. Γι’ αὐτά, ὅμως, ἐλπίζω νά ἐπανέλθω, σύν Θεῶ, σύντομα σέ προσεχές ἄρθρο.
Τό μόνο πού πρέπει νά σημειωθεῖ αὐτή τή στιγμή εἶναι ὅτι οὔτε κατά διάνοιαν δέν ἐξαντλήθηκαν τά περιθώρια ἀντίδρασης στά οἰκουμενιστικά σχέδια, ὥστε νά δικαιολογεῖται “διακοπῆ μνημοσύνου”, δηλαδή ἡ ἐνεργοποίηση τοῦ πιό ἀκραίου ἐπιτρεπτοῦ κανονικοῦ μέσου διαμαρτυρίας ὅταν ὁ ἐπίσκοπος κηρύσσει “γυμνή τή κεφαλή” αἱρέσεις.
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ
Τό παράδειγμα τῆς ἀκύρωσης τῶν ἄνομων οἰκουμενιστικῶν σχεδίων στήν Πάφο ἀπέδειξε στήν πράξη ὅτι μποροῦν νά γίνουν πολλά, πάρα πολλά, καί ἐξόχως ἀποτελεσματικά γιά νά ματαιωθοῦν οἱ οἰκουμενιστικοί σχεδιασμοί.
Ὁ κ. Τσελεγγίδης, ὅσοι πρωτοστάτησαν στή σύνταξη καί ὅσοι ὑπέγραψαν τήν Ὁμολογία τῆς πίστεως γιά τόν Οἰκουμενισμό, ἡ Ἱερά Μονή Σταυροβουνίου, ὁ σύλλογος "Κοσμᾶς Φλαμιάτος" καί τόσοι ἄλλοι πατέρες καί ἀδελφοί καί οἱ ἱεράρχες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἔδειξαν στήν πράξη ὅτι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μπορεῖ καί πρέπει νά διεξαχθεῖ χωρίς "ἀποτειχίσεις".
ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ
Δέν εἶναι μόνον ἡ συνάντηση Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν στήν Πάφο πού ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ πιέσεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ (χωρίς “ἀποτειχίσεις”) ἔχει ἀποδώσει καρπούς.
Οἱ Ἐκκλησίες τῆς Βουλγαρίας καί τῆς Γεωργίας ἀποχώρησαν ἀπό τό Παγκόσμιο συμβούλιο τῶν αἱρέσων, γνωστό ὡς ΠΣΕ, κατόπιν ΠΙΕΣΕΩΝ τοῦ ποιμνίου τους πρός τούς οἰκείους ἱεράρχες καί τίς τοπικές συνόδους.
Στήν Κύπρο ἡ “Διαθρησκειακή συνάντηση” τῆς Λευκωσίας (πού προηγήθηκε τῆς συνάντησης Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν στήν Πάφο) πραγματοποιήθηκε μέ τή συμμετοχή ἐλάχιστων ἐπισκόπων της Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐξαιτίας τῆς ἐλεγκτικῆς ἐπιστολῆς πού τούς ἀπέστειλε ἡ Ἱερά Μονή Σταυροβουνίου. Ἄς σημειωθεῖ μάλιστα ὅτι ἡ ἀπόφαση γιά τήν πραγματοποίηση τῆς “Διαθρησκειακής” συνάντησης βάραινε οὐσιαστικά ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ὅλους τους ἱεράρχες τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας ἐπειδή εἴτε συμφώνησαν, εἴτε σιώπησαν, εἴτε συμμετέσχαν ἐνεργά στήν πραγματοποίησή της.
Ἑπομένως οὔτε κατά διάνοιαν ΔΕΝ πρέπει νά γίνεται προβληματισμός γιά “ἀποτείχιση” ἀφοῦ οἱ διαμαρτυρίες, οἱ πιέσεις, οἱ ἐπιστολές καί τά ὑπομνήματα ἀποδείχθηκαν στήν πράξη ἐξαιρετικά ἀποτελεσματικά μέτρα.
ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΗΝ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”;
Θά ἐρωτηθῶ: Ἀποκλείεται ἡ καταφυγή στήν “ἀποτείχιση”; Ἀπαντῶ: Ἡ κανονική παράδοση καί ἡ ἐκκλησιαστική πράξη μαρτυροῦν ὅτι ἡ "ἀποτείχιση"ΔΕΝ ἀποκλείεται. Ὑπάρχει “δυνητική”(ἐπαναλαμβάνω “δυνητική”) εὐχέρεια ἐφαρμογῆς τῆς ἄν συντρέχουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ οἱ ἀκόλουθες δύο προυποθέσεις: Ἄν χρησιμοποιηθεῖ ΜΟΝΟΝ ὡς ἔσχατον ὅπλον καί ΑΦΟΥ ἐξαντληθοῦν ὅλα τά ἄλλα μέσα, καί ἄν γίνει ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ὥστε νά ἔχει δόκιμον ἀρχή καί δόκιμον τέλος.
“ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ” “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
Ἐπιπλέον ὅταν ἀρχίσει ἡ "ἀποτείχιση" καί μάλιστα ὄχι ἀπό τούς "στρατηγούς" (δηλαδή τούς ἐπισκόπους) της Ἐκκλησίας, ὅπως προσφυῶς τούς χαρακτήρισε ὁ π. Ἐπιφάνιος, ἀλλά ἀπό μεμονωμένες ὁμάδες χριστιανῶν, διατρέχουμε σέ ΥΨΙΣΤΟ βαθμό τόν κίνδυνο νά ὁδηγηθοῦμε σέ σχίσμα.
Καί τό σχίσμα εἶναι τόσο σοβαρή ἁμαρτία ὥστε "οὔτε τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου δέν μπορεῖ νά τήν ξεπλύνει", μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος.
Εὔκολα ἀρχίζει μία "ἀποτείχιση" ἀπό ἕνα κληρικό πού τόν ἀκολουθοῦν λίγοι πιστοί. Ποιά ἐχέγγυα, ὅμως, ὑπάρχουν ὅτι ὅσοι βαδίζουν αὐτόν τό δρόμο δέν θά καταλήξουν σέ σχίσμα;
Τό ἀντίθετο, δυστυχῶς, ἰσχύει!
Ὁ κίνδυνος νά δημιουργηθεῖ σχίσμα θά ἐπικρέμμαται ἀπειλητικός πάνω ἀπό τά κεφάλια μᾶς κάθε στιγμή.
ΜΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
__________________________
Ἡ "ἀποτείχιση" πού δέν εἶναι “συντεταγμένη” μέ "στρατηγό", δηλαδή πού δέν κατευθύνεται ἀπό ἐπίσκοπο ἤ ἀπό θεσμικούς παράγοντες τεράστιας πνευματικῆς ἀκτινοβολίας ὅπως εἶναι τό Ἅγιον Ὅρος ἤ ἅγιες μορφές ὅπως ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής, κτλ. εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι θά ἔχει κακό τέλος καί ψυχοφθόρα ἐπίδραση.
Ἡ "ἀποτείχιση" πού δέν εἶναι “συντεταγμένη” μέ "στρατηγό", δηλαδή πού δέν κατευθύνεται ἀπό ἐπίσκοπο ἤ ἀπό θεσμικούς παράγοντες τεράστιας πνευματικῆς ἀκτινοβολίας ὅπως εἶναι τό Ἅγιον Ὅρος ἤ ἅγιες μορφές ὅπως ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής, κτλ. εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι θά ἔχει κακό τέλος καί ψυχοφθόρα ἐπίδραση.
Μία τέτοια μή κατά Θεόν ἐξέλιξη στήν καλύτερη περίπτωση θά ἀποδιοργανωθεῖ καί θά ἐκφυλιστεῖ μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου καί στή χειρότερη - τήν πιό πιθανή, ἄν δέν θέλουμε νά κοροιδεύουμε τόν ἑαυτό μας - θά καταλήξει σέ σχίσμα.
