Για τη μοναδική στα ελληνικά δεδομένα απόφαση του ΣτΕ για ζητήματα δημόσιας υγείας που έρχεται να ανατρέψει τα ισχύοντα δεδομένα,
χωρίς όμως να έχει όπως προκύπτει σχέση με τη COVID-19, μίλησε στο Sputnik ο γνώστης του θέματος και νομικός Ανδρέας Κουτσολάμπρος.
Κεραυνός εν αιθρία, στην κυριολεξία, με μια πρωτοφανή στα ελληνικά δικαστικά δεδομένα απόφαση του ΣτΕ, που οι πάντες, λανθασμένα, αλλά σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα, συνέδεσαν με τα εμβόλια για την COVID-19.
Η είδηση που «έσκασε» διογκώνοντας την εμβολιοφοβία και δίνοντας τροφή σε ιστορίες συνωμοσίας για τα γνωστά εμβόλια που διακινούνται και χρησιμοποιούνται στην εθνική εκστρατεία εμβολιασμού, κάνει λόγο ρητώς για αποζημίωση που δικαιούνται από το κράτος «όσοι πάθουν αποδεδειγμένα βλάβη στην υγεία τους από εμβόλιο».
Οι παθόντες μπορούν να ζητήσουν «υλική» αλλά και «ηθική αποκατάσταση» από το κράτος «με βάση συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις» όταν συντρέχουν προϋποθέσεις, σύμφωνα με την απόφαση που εξέδωσε το Α’ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Όπως διαβάζουμε, συγκεκριμένα, στην Περίληψη της απόφασης ΣτΕ 622/2021 Α' Τμ. (Ευθύνη προς αποκατάσταση ηθικής βλάβης από νόμιμη πράξη εμβολιασμού – Ερμηνεία άρθρου 73 ΚΔΔ): «Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλομένη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως πχ χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά τη διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ' ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του. Τούτο δε, διότι, στις περιπτώσεις αυτές, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου».
Αμέσως επικράτησε η άποψη ότι η απόφαση ελήφθη εν μέσω τρίτου κύματος πανδημίας, ενώ η υποχρεωτικότητα του εμβολίου σταδιακά επελαύνει.
«Αυτή είναι μια παντελώς λανθασμένη εντύπωση» επισημαίνει στο Sputnik ο γνώστης του θέματος και γνωστός νομικός Ανδρέας Κουτσολάμπρος, «καθώς η υπόθεση κινήθηκε από μια συγκεκριμένη μεμονωμένη περίπτωση».
«Μετά από αγωγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, που ασκήθηκε από μητέρα, που είχε μόνη τη γονική μέριμνα της ανήλικης κόρης της. Το παιδί από τον εμβολιασμό του με το εμβόλιο MMR ΙΙ, το τριδύναμο εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς, νόσησε από πανεγκεφαλίτιδα, μια σπανιότατη παρενέργεια του εμβολίου (να σκεφτείτε 1:1.000.000) που οδήγησε στο θάνατό του» μας εξηγεί ο κ. Κουτσολάμπρος.
Με την αγωγή της μητέρας η ευθύνη του θανάτου βαραίνει το Ελληνικό Δημόσιο και το Δήμο, στα ιατρεία του οποίου πραγματοποιήθηκε ο εμβολιασμός, κατά τα άρθρα 105, 106 ΕισΝΑΚ, λόγω παρανόμων πράξεων των οργάνων των και, ειδικότερα:
1.«Λόγω αντιθέσεως προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ και προς τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας του επιβαλλομένου για τη φοίτηση των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση εμβολιασμού και
2.λόγω της κατά παράβαση του Συντάγματος και της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού παραλείψεως να θεσπισθεί νομοθετικά σύστημα αποζημιώσεως για βλάβη ή θάνατο από εμβολιασμό».
«Είναι η μοναδική απόφαση του ΣτΕ για ζητήματα δημόσιας υγείας» σχολιάζει ο νομικός, η οποία, όπως προσθέτει «έρχεται να ανατρέψει τα ισχύοντα δεδομένα χωρίς όμως να έχει καμία σχέση με τη COVID-19, παρότι συμπίπτει χρονιά με τους μαζικούς εθνικούς εμβολιασμούς για αυτήν και επομένως δημιουργείται ένας λανθασμένος συσχετισμός».
Είναι μια θετική εξέλιξη; «Δέχεται κριτικής και ήδη υπάρχει κριτική. Πάντως, σαφώς πρόκειται για μια ανατροπή καθώς θεωρούσαμε ότι η απόφαση 2387 του 20 είναι ο προάγγελος της συνταγματικότητας ενδεχόμενης υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού» τονίζει ο κ. Κουτσολάμπρος.
Η όλη υπόθεση δεν ξεκίνησε από το ΣτΕ, αλλά από το διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών προ ετών, εξηγεί ο νομικός.
«Δεν ξέρουμε ακόμα πότε ακριβώς. Έχασε η μάνα την υπόθεση στο διοικητικό Εφετείο και τότε προσέφυγε στο ΣτΕ, το οποίο ξαναπαρέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο. Με άλλα λόγια, πλέον δέχεται το ΣτΕ ότι ο παθών από παρενέργειες εμβολίου έχει αξιώσεις προκειμένου να λάβει από το δημόσιο αποζημίωση όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις».
Η υπόθεση της προσφυγής της μάνας δεν έχει τελεσιδικήσει ακόμα!
Η απόφαση παρόλα αυτά του ΣτΕ δίνει το «πάτημα» στο εξής σε πολίτες να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη πλέον μετά από παρενέργειες και από το εμβόλιο για τη COVID-19;
«Βεβαίως και μπορούν, αρκεί μονάχα να πληρούνται οι προϋποθέσεις πάντα» συνοψίζει ο κ. Κουτσολάμπρος.
