Τί συμβαίνει με την φερόμενη υπόσχεση του Γ. Παπανδρέου στον Τούρκο Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, πως οι Μουφτήδες στην Θράκη, θα εκλέγονται και δεν θα διορίζονται; - Ο εκλεγμένος Μουφτής θα είναι όργανο απόλυτα ελεγχόμενο από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μάντατζη διαβεβαίωσε τους τουρκόφρονες της Θράκης, ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε στον κ. Ερντογάν, πως οι μουφτήδες στη Θράκη θα εκλέγονται και δεν θα διορίζονται από το ελληνικό κράτος.
Πρόκειται για πάγιο αίτημα των Τούρκων, που από μόνο του θα έπρεπε να εμβάλει σε σκέψεις την ελληνική πολιτεία για τη σκοπιμότητα υιοθέτησής του.
Συνεπίκουρος του τουρκικού αιτήματος εμφανίσθηκε μεταξύ άλλων και ο αναπλ. Υπουργός κ. Ξυνίδης, βουλευτής Ξάνθης, ο οποίος υπεραμύνθηκε της κατάρτισης σχετικού νομοσχεδίου, «το οποίο θα αποτελεί γέφυρα μέχρι την οριστική κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων».
Για να προσδώσει βαρύτητα στις απόψεις του επικαλέσθηκε την ιδιότητά του ως δικηγόρου, ως επιστήμονα και ως Ευρωπαίου πολίτη, δηλαδή σύγχρονου με διευρυμένους ορίζοντες, σε αντίθεση προφανώς με τους οπισθοδρομικούς Έλληνες.
Η μόδα του «ελληνόφωνα Ευρωπαίου» τείνει φαίνεται να επικρατήσει.
Ο κ. Ξυνίδης μίλησε για τραγέλαφο, από την ύπαρξη νόμιμου Μουφτή και ψευτομουφτή, τον οποίο de facto όμως αναγνωρίζει ο ίδιος, με την κοινή συμμετοχή του σε εκδηλώσεις.
Υπάρχει πράγματι «τραγέλαφος», όπου όμως ο μεν κ. Ξυνίδης τον αποδίδει στην ύπαρξη νόμιμου μουφτή διορισμένου από το ελληνικό κράτος, εμάς όμως θα μας επιτρέψει να τον αποδώσουμε στην ύπαρξη του ψευτομουφτή, του οποίου τις παράνομες δραστηριότητες επιτρέπει η ελληνική πολιτεία, είτε λόγω οθωμανοφοβίας είτε λόγω οθωμανολαγνείας.
Το αποτέλεσμα το ίδιο.
Αφενός ευτελισμός του ελληνικού κράτους που όχι μόνον δεν εξαλείφει παράνομες δραστηριότητες και αφήνει ατιμώρητους τους δράστες, αλλά και επιτρέπει την τουρκική προπαγάνδα του Προξενείου Κομοτηνής, εις βάρος της Ελλάδας, μέσω του ψευτομουφτή.
Στον κ. Ξυνίδη απάντησε ο ειδικός ισλαμολόγος και δικηγόρος κ. Γιώργος Δούδος, μέσω της εφημ. «Ελεύθερη Θράκη».
Εμείς δε, έχουμε αναφερθεί στο θέμα από αυτή τη στήλη σε παλαιότερα σημειώματά μας, καλό όμως να τα ξαναθυμίσουμε, παρεμβάλλοντας και στοιχεία από την απάντηση του κ. Δούδου.
Ο κ. Ξυνίδης -και όχι μόνον αυτός- είναι αντίθετος προς τις δικαστικές δικαιοδοσίες του διορισμένου Μουφτή, διότι τις θεωρεί προφανώς απαράδεκτο κατάλοιπο ενός παρελθόντος, που πρέπει να απαλειφθεί.
Ίσως αγνοεί, ότι πρόκειται για μια πραγματικότητα που αφορά 2.100.000 Μουσουλμάνους του πλανήτη, μηδέ της ίδιας της Τουρκίας εξαιρουμένης, η οποία άλλα δέχεται στο εσωτερικό της, άλλα θέλει να επιβάλλει στις χώρες που επιβουλεύεται.
Θα αγνοεί όμως επίσης ο κ. Ξυνίδης, ότι στη Βρετανία, από το 2008, ιδρύθηκαν και λειτουργούν μουσουλμανικά Ιεροδικεία, όπου οι ιεροδίκες, όπως εδώ ο μουφτής, εφαρμόζουν τον Ιερό Νόμο του Ισλάμ (τη Σαρία) στην επίλυση οικογενειακών, κληρονομικών κ.λπ. διαφορών που αναφύονται μεταξύ των Βρετανών Μουσουλμάνων. Οι αποφάσεις αυτών των Ιεροδικείων αναγνωρίζονται από το βρετανικό κράτος.
Στη Γερμανία επίσης, τα κρατικά δικαστήρια γαμικών διαφορών σε υποθέσεις διαζυγίων μεταξύ μουσουλμάνων, που είχαν τελέσει θρησκευτικό γάμο, εφαρμόζουν όχι το κοινό γερμανικό δίκαιο, αλλά τους όρους περί διαζυγίου που προβλέπει ο Ιερός Μουσουλμανικός Νόμος.
Το ίδιο και στον Καναδά, όπου τα μουσουλμανικά Ιεροδικεία λειτουργούν νόμιμα.
Ας γίνει επί τέλους αντιληπτό, ότι το θέμα είναι πολιτικό -εθνικό θα έλεγα- και δευτερευόντως νομικό ή πολιτιστικό.
Ο εκλεγμένος μουφτής είναι υποχείριο του προξενείου Κομοτηνής, όπως και πολλοί αυτοδιοικητικοί στη Θράκη, ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Αυτό πια είναι πασίγνωστο.
Αυτός είναι και ο λόγος που απαιτεί η Τουρκία την εκλογή του μουφτή.
Ταυτόχρονα θα έχει τον έλεγχο όλων των εσόδων των μουσουλμανικών βακουφίων, όπου με χρήματα Ελλήνων πολιτών, θα ασκείται προπαγάνδα υπέρ της Τουρκίας.
Με το σημερινό καθεστώς, τα βακουφικά έσοδα επιμερίζονται σε 30 περίπου ιμάμηδες, ενώ το τουρκικό αίτημα είναι να τα αναλάβουν οι δυο εκλεγμένοι μουφτήδες. Δεν τα αντιλαμβάνεται αυτά ο κ. Ξυνίδης.
Ο διορισμένος μουφτής, έχει δικαστικές αρμοδιότητες σε θέματα οικογενειακού δικαίου, μόνον όταν όλοι οι διάδικοι αναγνωρίσουν την αρμοδιότητά του. Αλλιώς, προσφεύγουν στα τακτικά δικαστήρια.
Ουσιαστικά δηλαδή, παίζει τον ρόλο του επιδιαιτητή. Σε τι ενοχλεί αυτό την απονομή δικαιοσύνης.
Τα ίδια τα τακτικά δικαστήρια δεν συμβουλεύουν τους διαδίκους να επιλύσου εξωδικαστικά τις διαφορές τους;
Φοβούμαι πως η υπερβολική διάθεση να παραστήσουν κάποιοι τους «προοδευτικούς», τους οδηγεί σε προτάσεις βλαπτικές του δημόσιου συμφέροντος.
Ανεξάρτητα αν ενεργούν καλή τη πίστει ή όχι.
elthraki.gr
