Μας επιβάλλουν μία νέα μορφή τουρκοκρατίας.

Άρθρο του Παναγιώτη Κλεοβούλου

Τον Ιανουάριο του 2009 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από το ινστιτούτο Stratfor ένα βιβλίο το οποίο προβλέπει ότι μέχρι το 2050 η Τουρκία θα καταστεί υπερδύναμη και σ’ αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος εντάσσονται στην τουρκική σφαίρα επιρροής. Δημοσιεύεται μάλιστα σχετικός χάρτης στην ιστοσελίδα www.stratfor.com

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του στη Λευκωσία ο, νυμφευμένος με τουρκάλα, υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μάθιου Μπράϊζα, επιβεβαίωσε, έμμεσα, το ως άνω σενάριο, δηλώνοντας: « Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία όπως παλαιότερα Η Τουρκία κατέστη πλέον περιφερειακή υπερδύναμη και εξαρτάται απόλυτα από τις δικές της δυνάμεις». Την περασμένη εβδομάδα παρακολουθήσαμε στον κρατικό τηλεοπτικό δίαυλο κάποιο σοβαροφανή πολιτικό αναλυτή, ο οποίος προσπαθούσε να μας πείσει ότι εμείς, ως οι χαμένοι του πολέμου, θα πρέπει να κάνουμε τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις!   Στην ίδια εκπομπή μίλησαν και όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων. Πρώτος μίλησε ο Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άνδρος Κυπριανού και οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί, πλην του κ. Συλλούρη, περίπου συμφώνησαν μαζί του. Ο κ. Κυπριανού, με το πονηρό αλαζονικό υπομειδίαμα του, μας δήλωσε ότι χρειάζεται πολύ σκληρός αγώνας για να πείσουμε την Τουρκία ότι την συμφέρει η λύση! Διερωτάται κανείς για την επάρκεια των πολιτικών μας! Δηλαδή η Τουρκία περιμένει τον κ. Κυπριανού να την διαφωτίσει ποιο είναι το συμφέρον της;


Στην εκπομπή μίλησε και ο Έρογλου. Η προσέγγιση του ουδόλως αφίσταται της προσέγγισης των εκπροσώπων των Ελληνοκυπρίων: «αφού ηττηθήκατε το 1974 τώρα λογικευτείτε και δώστε ότι σας ζητούμε». Λόγια σταράτα ενός πολιτικού που ξέρει που πηγαίνει! Λόγια ενός Τούρκου σωβινιστή απέναντι σε υποτελή ανθρωπάκια!

Είναι όντως εντυπωσιακή η πορεία την οποία το Κυπριακό διέγραψε από το 1955 μέχρι σήμερα. Από την Ένωση, οι δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα (κατά τον Βάρναλη) πολιτικοί κατέληξαν να επαιτούν για ‘’επανένωση’’, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παράδοση του κυπριακού κράτους στον αδηφάγο τουρκικό επεκτατισμό. Αυτό το οποίο πλέον η ηγεσία μας διαπραγματεύεται είναι το δικαίωμα των Ελλήνων να εξακολουθήσουν να «λαθροβιούν» στο Νησί!

Οι Τούρκοι το 1964, μέσω του Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος μετά τα γεγονότα των Κοκκίνων δραπέτευσε από την Κύπρο και κατέφυγε στην Άγκυρα, παρεδέχθη ήττα και παραίτηση της διεκδίκησης της Κύπρου. Σειρά όμως προδοτικών ενεργειών και λαθών της τότε ηγεσίας του Ελληνισμού (Λευκωσίας και Αθηνών), οδήγησαν την Τουρκία στην απόφαση της εισβολής. Μια εισβολή φιάσκο η οποία για τους στρατιωτικούς μελετητές θα μπορούσε να καταλήξει σε σαρωτική ήττα των εισβολέων. Εντούτοις η Τουρκία πέτυχε να καταλάβει τη μισή πατρίδα, διότι απλά οι επίορκοι αξιωματικοί της παρέδωσαν γην και ύδωρ.

Θα πρέπει λοιπόν να λεχθεί ότι η Τουρκία το 1974 εισέβαλε με άτολμη διάθεση. Εάν η αντίδρασή μας στα επόμενα χρόνια ήταν η αντίδραση ενός λαού αποφασισμένου να πολεμήσει, η Τουρκία θα έδινε μάχη για να περισώσει ό,τι μπορούσε. Δεν είχε τότε βλέψεις να αλώσει το Κράτος μας. Το Κράτος, τής το πρόσφεραν (μέσω των ομοσπονδιακών λύσεων) οι ηγεσίες μας. Η Τουρκία τότε ανέμενε να αντιμετωπίσει ένα λαό αποφασισμένο, μια κοινωνία θωρακισμένη και ένα στράτευμα αξιόμαχο υλικά και ηθικά. Θα ανέμενε ακόμη ότι το Κυπριακό Κράτος μαζί με το Ελλαδικό θα αναζητούσε συμμάχους και θα δημιουργούσε φιλελληνικό ρεύμα στην Ευρώπη. Σε μια Ευρώπη των εθνών ή έστω των αντιτουρκικών συμφερόντων. Σε μια Ευρώπη η οποία διαθέτει την απαραίτητη οξυδέρκεια για να αντιληφθεί ότι μια αναγεννημένη νεο-οθωμανική Τουρκία αφού κατακτήσει είτε πολεμικά είτε δημογραφικά την Ελλάδα και Κύπρο, στη συνέχεια θα βάλει πλώρη για την Βιέννη (όπως άλλοτε).

Ωστόσο η ηγεσία μας, ταπεινωμένη και υποτελής, δηλώνει, έργοις και λόγοις, παραίτηση από κάθε διεκδίκηση. Δημιούργησε παράλληλα μια καταναλωτική κοινωνία πρεζάκηδων, δημογραφικά γερασμένη, όπου ο ένας εγκληματεί στο βιός και στη ζωή του συμπολίτη του, μια κοινωνία των καζίνων, ένα στρατό δημοσιοϋπαλληλίσκων αξιωματικών και φευγάτων φαντάρων και μια νεολαία φυγοστράτων. Αυτό δεν το ανέμενε η Τουρκία ούτε στους πλέον αισιόδοξους σχεδιασμούς της. Και αφού η κοινωνία μας αυτοπροσφέρεται, επανασχεδίασε την στρατηγική της. Τώρα τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα!

Στο μεταξύ ο κ. Κυπριανού δηλώνει ότι θα αγωνιστεί σκληρά για να πείσει την Τουρκία ότι αυτά που της δίνουν της αρκούν! Ποία σχολή κ. Κυπριανού σε δίδαξε ότι το βαθύ σωβινιστικό τουρκικό κράτος θα επιδείξει φιλευσπλαχνία στην ελεεινολογία σου; Αφού μπορεί να στα πάρει όλα, γιατί να σου χαριστεί;

Θα πρέπει να λεχθεί ότι κυκλοφορεί και ένα αισιόδοξο σενάριο, στους οικονομικούς κύκλους. Ότι η ‘’λύση’’ θα φέρει στην Κύπρο πολύ πλούτο! Αυτοί προφανώς έχουν κάθε λόγο να θέλουν και να βιάζονται για τη (διά)λυση. Στον σχεδιασμό των Άγγλων για περαιτέρω αφιονισμό της κοινωνίας, (ώστε ο αφελληνισμός της Κύπρου να ολοκληρωθεί) εντάσσεται και η ‘’οικοδομική ανάπτυξη’’ της Νέας Κύπρου. Φημολογείται ήδη ότι οι κύκλοι αυτοί, (ως νέοι φαναριώτες) τα έχουν βρει με τους Τούρκους επιχειρηματίες και μαζί με Άγγλους επιχειρηματίες έχουν συστήσει εταιρείες, οι οποίες την επαύριον της λύσης θα πέσουν πάνω στην Κυπριακή γη για να την αναπτύξουν και να την μοσχοπουλήσουν στους ξένους. Και εμείς οι Έλληνες, όσοι δεν θα δολοφονηθούμε από τον υπόκοσμο και το παρακράτος των τούρκων, τελώντας σε απόγνωση και μη μπορώντας να αντέξουμε την κατάντια μας και τον βιασμό των γυναικών μας και των ψυχών μας. θα πουλήσουμε όσα-όσα στους επιτήδειους “ Developers” τη γη μας για να μεταναστεύσουμε κάπου σε μια γωνιά της ελεύθερης ακόμη Ελλάδας, για να αφήσουμε εκεί το σάπιο σαρκίο μας.

Στο μεταξύ στο νέο καθεστώς θα βολευτεί και το αγγλικό κράτος, το οποίο μαζί με το Τουρκικό θα απομυζήσουν τα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου των νοτίων ακτών της πάλαι ποτέ ελληνικής Κύπρου.

Λεμεσός 13 Ιουλίου 2009
Παναγιώτης Κλεοβούλου

Δικηγόρος

Στέλεχος του

Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης