*
Μουσικό βίντεο για το μοναστικό άσμα "Μες της ερημιάς τα κάλλη", που δημιουργήθηκε από ειδικούς σκηνοθέτες και φωτογράφους οι οποίοι για ένα χρονικό διάστημα ήταν παρόντες στην Ι.Μ. Μπίγκορσκι, προσπαθώντας να 'κλέψουν' με την κάμερα καθημερινές στιγμές από την μοναχική ζωή στο μοναστήρι. Γίνεται λόγος για ένα τραγούδι το οποίο διηγείται για την μοναχική καθημερινότητα, που γράφτηκε από αγιορείτη μοναχό, ενώ τώρα μεταφράστηκε και ερμηνεύτηκε από την αδελφότητα της Μονής Μπίγκορσκι, δημιουργώντας έτσι ένα μέλος το οποίο με τους στίχους εκφράζει το βάθος της μοναχικής ζωής, ενώ η αρχαϊκή μελωδία φέρνει στον ακροατή την μυστική ατμόσφαιρα στην οποία ζει και κινείται ο μοναχός. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο "Alshar" Skopje Συνθέτης: Vladimir Dimovski Α΄ Βιολί - Vladimir Cvetkovski Β΄ Βιολί - Petar Taseski Βιόλα - Vladimir Dimovski Βιολοντσέλο - Kiril Josifov Κοντραμπάσο - Mitko Ivanov Λύρα, κλαρίνο - Petar Hristov Κανονάκι - Timko Chichakovski Άρπα - Vesna Mikikj Ειδική ομάδα: Σκηνοθεσία και μοντάζ: Goran Kostadinov Κάμερα: Kristijan Teodorov, Aleksandar Ivanovski Drone: Darko Danilov Παραγωγή: Ognen Shapkovski © Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται Κείμενο: Μες της ερημιάς τα κάλλη στις σπηλιές και στα βουνά κει που λούλουδα ανθούνε και λαλούνε τα πουλιά. Κατοικούν αγνές υπάρξεις σαν τα κρίνα του αγρού κι απ’ τα ρόδα πιο ωραίοι είν’ οι μοναχοί Χριστού. Εγκατέλειψαν τον κόσμο φίλους τους και συγγενείς τον Θεό και τους Αγίους έχουν τώρα για γονείς. Μέρα νύχτα γλυκά ψάλλουν στον Νυμφίο τους Χριστό που τους στόλισε με χάρι σαν περιστεράκι αγνό. Πριν ο ήλιος ανατείλει και ροδίσει η χαραυγή πριν η πούλια βασιλεύσει κάνουν θεία προσευχή. Και οι Άγγελοι διαβαίνουν δίπλα τους σαν τα πουλιά, παίρνουνε την προσευχή τους και την πάνε κει ψηλά. Τα σκελετωμένα χέρια που κρατούν στην προσευχή, το ιερό το κομποσχοίνι και τον Συναξαριστή. Πάντα είναι υψωμένα εις τα ύψη του ουρανού, σαν τα δέντρα δίχως φύλλα κι έχουν χρώμα του νεκρού. Σαν σημάνει η καμπάνα και το σήμαντρο μαζί, και ο ήχος του ταλάντου τότε αλλάζει η ζωή. Μας φορέσανε το ράσο την αγία φορεσιά, μας εδώσανε το σχήμα πάμε για τον Γολγοθά. Η ωραία τράπεζα τους τ’ αγιασμένα φαγητά, όσο φτωχικά κι αν είναι τους ευφραίνουν την καρδιά. Δια τούτο και το στέμμα άφησαν οι βασιλείς και κλειστήκαν στα κελιά τους δίχως πρόσωπο τιμής. Τι με ωφελούν αδέλφια φίλοι μου και συγγενείς που την ώρα του θανάτου δεν με βοηθεί κανείς. Τι τα ράσα κι αν φορώμεν πάλι τούτο δεν αρκεί, πρέπει να περιφρονώμεν και την κοσμικήν ζωήν. Έχετε καλήν υγείαν φίλοι μου και συγγενείς εγώ δεν αντέχω πλέον εις την κοσμικήν ζωήν
