Εκεί, ο Μιλτιάδης με 11.000 Αθηναίους και Πλαταιείς στρατιώτες κατατρόπωσε τον πολυάριθμο στρατό των Περσών το 490 π.Χ. Στο ίδιο σημείο, μερικούς αιώνες αργότερα, ο Γιάννης Γκούρας με 600 αγωνιστές ήρθε αντιμέτωπος με 3.000 Οθωμανούς Τούρκους που προσπάθησαν να κυριεύσουν την Αττική.
Η μάχη σημειώθηκε στις 5 Ιουλίου 1824.
Ο πασάς της Καρύστου Ομέρ σκόπευε να επιτεθεί κατά της Αττικής, την οποία κλήθηκε να υπερασπιστεί ο φρούραρχος της Ακρόπολης Γιάννης Γκούρας. Ο Ομέρ πασάς αποβιβάστηκε με το στράτευμά του στον Ωρωπό και κατευθύνθηκε προς την Αθήνα. Ο Γκούρας με ένα σώμα 600 ανδρών, ανάμεσά τους ο Μαμούρης, ο Ρούκης και ο Πρεβεζιάνος, στρατοπέδευσαν στον Μαραθώνα και περίμεναν το στρατό του Ομέρ.
Όταν οι Τούρκοι εμφανίστηκαν, εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον των ελληνικών δυνάμεων με το πυροβολικό. Στη συνέχεια οι γενίτσαροι με το ιππικό εφόρμησαν στη μάχη, όμως οι Έλληνες στρατιώτες τούς απώθησαν με επιτυχία. Ο Γκούρας δεν σταμάτησε να υπενθυμίζει στους άντρες του το κατόρθωμα των Αθηναίων το 490 π.Χ., προσπαθώντας να τους αναπτερώσει το ηθικό.
Κομβικό σημείο για την έκβαση της μάχης ήταν η συνδρομή του στρατηγού Διονύσιου Ευμορφόπουλου και των αντρών του. Είχαν έρθει από την Κόρινθο για να βοηθήσουν τους Έλληνες να υπερασπιστούν την Αττική. Ο Γκούρας έδωσε το σήμα για επίθεση και οι Έλληνες στρατιώτες αντεπιτέθηκαν με σφοδρότητα, αναγκάζοντας τους Τούρκους σε υποχώρηση. Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή και οι Έλληνες πανηγύρισαν τη μεγάλη νίκη τους στο σημείο όπου οι Αθηναίοι είχαν αποτρέψει επίσης την εισβολή των Περσών.
Peter Von Hess: «Ο Γκούρας καταθραύει τους εχθρούς περί τον Μαραθώνα»
Οι Τούρκοι μέτρησαν 260 νεκρούς, ανάμεσά τους και ο αρχηγός των γενίτσαρων, Ιμπραήμ. Ο Γκούρας έκοψε τριάντα κεφάλια Τούρκων πεσόντων, όπως συνήθιζαν να κάνουν οι Τούρκοι μετά τις νίκες τους, και τα έστειλε στην Αθήνα. Στην επιστολή του προς τους δημογέροντες έγραφε ότι η νίκη του ήταν σημαντικότερη κι από τη Γραβιά διότι «ενίκησαν εκεί όπου ενίκησε πάλαι ποτέ και ο Μιλτιάδης»...
Υπενθυμίζεται ότι ο Γιάννης Γκούρας δεν έμεινε στην ιστορία για τη συνδρομή του στον αγώνα αλλά για το γεγονός πως ως φρούραρχος της Ακρόπολης συνέλαβε τον συναγωνιστή του και φίλο του Οδυσσέα Ανδρούτσο, και πήρε μέρος στην άγρια δολοφονία του.
