Συνειρμικά ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει σε δεκάδες θέματα για όσους δεν είναι μυημένοι ή επιμορφωμένοι, ενήμεροι για τα σχέδια «σκοτεινών κύκλων» -όπως είθισται να τους ονομάζουμε αν και καθόλου σκοτεινοί δεν είναι τελικά- για την επιβολή της παγκόσμιας εξουσίας. Η «Επιχείρηση Κόκκινος Ιούδας» δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια των Εβραίων να διαλύσουν την μισητή σε αυτούς Ρωσική Αυτοκρατορία αρχικά και να επιβληθούν παγκοσμίως, χρησιμοποιώντας ως μέσο τον κομμουνισμό, εξολοκλήρου δικό τους δημιούργημα. Και αυτό ακριβώς αποδεικνύει το βιβλίο παραθέτοντας όχι την άποψη ή την αυθαίρετη κρίση του συγγραφέα, αλλά τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα που αποτελούν και τον αδιαμφισβήτητο μάρτυρα της αλήθειας. Μιας αλήθειας που σίγουρα ενοχλεί. Μιας αλήθειας που τεχνητά διατηρείται στη λήθη και την απόκρυψη. Και προς αυτή την κατεύθυνση έχει σταθεί αρωγός η ιστορική επιστήμη. Μια επιστήμη που ενώ ο σκοπός της είναι να μελετάει τη συγκεκριμένη πορεία ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας και τις νομοτέλειές της έχει διαφύγει του έργου της για συγκεκριμένους λόγους και έχει ταχθεί να υπηρετεί οτιδήποτε άλλο, παρά την ίδια την ιστορική αλήθεια. Aλλωστε αυτή ακριβώς την πτυχή την βιώνουμε ιδιαιτέρως έντονα στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, στην οποία αμφισβητούνται όσα αφορούν την Ιστορική μας συνέχεια ως Έθνος, αλλά αποσιωπούνται γεγονότα ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο, που άλλαξαν μάλιστα τον ρου της ιστορίας. Και διαστρεβλώνονται για να εξυπηρετήσουν τα ίδια συγκεκριμένα συμφέροντα.
Αυτό ακριβώς εξετάζει το πόνημα του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου, όπως ακριβώς
το χαρακτηρίζει και ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου.
Μέσα από τις σελίδες του παρακολουθούμε βήμα –βήμα την γέννηση του κομμουνισμού από τα σπάργανά του και την πορεία του μέχρι την στιγμή της επιβολής του, δια της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία. Μια πορεία άρρηκτα συνδεδεμένη με τις βλέψεις των Εβραίων για την επικράτησή τους σε παγκόσμιο επίπεδο, μια πορεία με ποταμούς αίματος. Αντιλαμβανόμαστε σε όλο της το μεγαλείο την σύνδεση του ρόλου των Εβραίων στην κατάρρευση της Ρωσίας και στην μετατροπή της σε φέουδο των μπολσεβίκων, γεννήτορες των οποίων ήταν οι Εβραίοι. Για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως, κοινός παρανομαστής του χθες με το σήμερα, για τους ίδιους πάντα κύκλους των σιωνιστών, παραμένει η αποδυνάμωση των ευρωπαϊκών εθνικών κρατών.
Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο του βιβλίου που ασχολείται με την γέννηση του Μαρξισμού και τα πρώτα του βήματα, ο αναγνώστης αρχίζει σταδιακά να μυείται στον τρόπο σκέψης και οργάνωσης των εβραϊκών σχεδίων –πάντα μέσα από διαδρόμους σκοτεινούς και πάντα με δολοπλοκίες- και να αντιλαμβάνεται την δράση τους ως συγκοινωνούντων δοχείων, καθώς διαπλέκονται εκατοντάδες ονόματα γνωστών εβραίων της εποχής, που καταλήγουν όμως στον ίδιο παρανομαστή. Την κυριαρχία τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναγωγή των μαρξιστικών αρχών και της δικτατορίας του προλεταριάτου στο σήμερα. Σύμφωνα με τον Εβραίο Καρλ Μαρδοχάι, τον πασίγνωστο Μαρξ, το καθεστώς που ονειρευόταν έπρεπε να καταστρέψει εξ ολοκλήρου τις δομές και τον κρατικό μηχανισμό του αστικού κράτους και τις προνομιούχες τάξεις και να επιβάλλει μια σκληρή δικτατορία, βασιζόμενη στην «λαϊκή βία». Να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία, γιατί αυτή προάγει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να την αντικαταστήσει με την κοινοκτημοσύνη. Να καταργήσει την μισθωτή εργασία, η οποία είναι «σκλαβιά». Να καταργήσει την οικογένεια, η οποία αποτελεί θεσμό του αστικού κράτους και να την αντικαταστήσει με την ελεύθερη συμβίωση των δυο φύλων. Να καταργήσει την έννοια του Έθνους, που είναι αποκύημα νοσηρών εγκεφάλων. Να καταργήσει τον θεσμό της θρησκείας που είναι το όπιο των λαών. Στηριζόμενοι σε αυτές τις αρχές και χρησιμοποιώντας τις ως Δούρειο Ίππο, οι Εβραίοι έθεσαν σε εφαρμογή τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους.
Και σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί το άκρων άωτον της παράνοιας που χαρακτηρίζει τους μέχρι και σήμερα πιστούς και φανατικούς θαυμαστές του Μαρξ και του φιλοσόφου στενού του φίλου και συνεργάτη Ένγκελς, στη χώρα μας. Ο Ένγκελς και ο Μαρξ ήταν φανατικοί ανθέλληνες και επίσης φανατικοί τουρκόφιλοι, φτάνοντας σε σημείο να συκοφαντούν την Επανάσταση του 1821 και να αμφισβητούν ακόμη και την ίδια την καταγωγή των Ελλήνων, διακηρύσσοντας πως είμαστε σλαβικής καταγωγής!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πορεία και οι σχέσεις που ανέπτυξε ο Μαρξ με επιφανείς εβραίους της εποχής, όπως η βαθύπλουτη οικογένεια των Ρότσιλντ (που διαδραματίζει ρόλο μέχρι και τις μέρες μας). Σελίδα με την σελίδα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας το κοινό σημείο, ο συνδετικός κρίκος ονομάτων –που για αυτούς γράφτηκαν σελίδες στην παγκόσμια Ιστορία. Η καταγωγή τους. Και δημιουργείται στον αναγνώστη η ελπίδα πως κάποτε η Ιστορία οφείλει να κρίνει όσους σήμερα το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο κρατάει στο απυρόβλητο. Ο Μαρξ δε και η παρέα του, οι σκληροί επικριτές και αντίπαλοι του καπιταλισμού, προτιμούν πάντα τις καπιταλιστικές πόλεις για τα συνέδριά τους, για παράδειγμα την Νέα Υόρκη της… μισητής Αμερικής! Οι προσπάθειες των εβραίων να επικρατήσαν μέσω του κομμουνισμού πέρασαν δια πυρός και σιδήρου, τουλάχιστον προς αυτή την κατεύθυνση προσπαθούσαν οι «αγωνιστές» να πείσουν τον λαό. Γιατί οι εσωτερικές αντιπαλότητες, αντιδικίες και διασπάσεις λειτουργούσαν για τον ίδιο σκοπό. Και όταν ήρθε η ώρα, η περιβόητη «Οκτωβριανή Επανάσταση», όλοι οι έως τότε αντιφρονούντες ομονόησαν και τέθηκαν στο πλευρό όχι της Επανάστασης όπως αρέσκονται να την παρουσιάζουν, αλλά του στυγνού πραξικοπήματος, που στοίχισε τη ζωή εκατομμυρίων αθώων. «Παράπλευρες απώλειες» ονομάζονται σήμερα. Ο στόχος όμως είχε επιτευχθεί. Οι εβραίοι είχαν τότε καταλάβει και έλεγχαν πλήρως την Ρωσία.
Οι αιωνίως παρουσιαζόμενοι ως θύματα Εβραίοι, δέχτηκαν το πρώτο τους σοβαρό χτύπημα από την αυτοκρατορική Ρωσία, αμέσως μετά την δολοφονία του Τσάρου Αλεξάνδρου του Β’ Ρομανώφ. Η δολοφονία του Τσάρου που ήταν έργο των εβραιοσιωνιστών οδήγησε στο προγκρόμ κατά των Εβραίων. Μια κίνηση που έγινε δεκτή από τον ρωσικό λαό χωρίς αντιδράσεις, καθώς είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται τον ρόλο που έπαιζαν οι Εβραίοι στη Ρωσία, αλλά γιγάντωσε το μίσος των σιωνιστών εναντίον της Ρωσίας και των Τσάρων. Εκείνη την περίοδο εμφανίζεται και ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωφ, ο Λένιν, εβραίος στην καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του. Ο Λένιν έβαλε μάλιστα τις βάσεις για τους «επαγγελματίες κομμουνιστές», τα στελέχη που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας και το είδος τους ανθεί μάλιστα στην Ελλάδα.
Μέχρι και τα μισά του βιβλίου «Επιχείρηση Κόκκινος Ιούδας» ο αναγνώστης έχει πάρει μια μόνο γεύση για όσα ακολουθούν μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Τα σχέδια των εβραίων έτυχαν της υποστήριξης ακόμη και των μεγάλων δυνάμεων, με τις οποίες άλλωστε οι «μπολσεβίκοι» συνεργάστηκαν, όταν είχαν κάτι να κερδίσουν. Ασύστολα ψεύδη αποδεικνύονται τα κούφια λόγια που αναπαράγουν και εν έτη 2007 περί «καπιταλιστών».
Η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας, στη χώρα όπου βρήκαν πρόσφορο έδαφος οι Εβραίοι να δράσουν, εκμεταλλευόμενοι και τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων της εποχής αλλά και τον μεγάλο αριθμό συμπατριωτών τους (μεγάλο ποσοστό μάλιστα εκ των οποίων είχε βαπτιστεί για να μην κινεί υποψίες), άρχισε έντονα από τις αρχές του 20ου αιώνα και μάλιστα τα πρώτα κιόλας χρόνια του. Οι επιτροπές αγώνα των εργατών, τα «Σοβιέτ» ενεργούμενα των Εβραίων, ανέλαβαν την αποστολή δημιουργίας μεγάλων απεργιών, συνοδευόμενες από ταραχές. Ακολουθήθηκε δηλαδή η γνωστή και αλάνθαστη μέθοδος. Η επανάσταση του 1905 αποτέλεσε τον προπομπό για την επικράτηση της «Οκτωβριανής Επανάστασης» και των θηριωδιών που διέπραξαν οι μπολσεβίκοι και συνέχισε επάξια ο Τζουγκασβίλι, ο Στάλιν, επίσης εβραϊκής καταγωγής. Η κοινωνική προσέγγιση ως προς τον χαρακτήρα του Στάλιν και την διαμόρφωσή του από την παιδική του ηλικία είναι ένα σημείο στο οποίο ο αναγνώστης πρέπει να επιστήσει την προσοχή του, για να κατανοήσει επακριβώς τον ρόλο που διαδραμάτισε ο «πατερούλης», όπως χαϊδευτικά τον ονομάζουν οι κομμουνιστές. Δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο στο βιβλίο που να μην μας οδηγεί στη σύγχρονη πραγματικότητα και δράση των συνεχιστών εκείνων των σχεδίων. Οι πρώτες… απαλλοτριώσεις- όπως χαρακτηριστικά χρησιμοποιούσε τον συγκεκριμένο όρο η τρομοκρατική οργάνωση 17Ν- έγιναν από συντρόφους της εποχής και η λεία τους πήγαινε υπέρ του αγώνα! Υπέρ δηλαδή της επιβολής της δικτατορίας του προλεταριάτου. Για να επιτύχουν οι μπολσεβίκοι, οι εβραίοι, τον απώτερο σκοπό τους, δεν δίστασαν να συνεργαστούν και με τους Γερμανούς, από τους οποίους λάμβαναν γενναίες επιχορηγήσεις. Μια πτυχή που κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό, για να καταλήξουμε στην παγκόσμια αποδοχή του εβραϊκού ολοκαυτώματος όπως οι ίδιοι οι εβραίοι το παρουσιάζουν και στην καταδίκη οποιουδήποτε τολμήσει να έχει άλλη άποψη περί του θέματος.
Ο Τρότσκυ, ο διαβόητος καλόγερος Ρασπούτιν, ο Μπακούνιν, ο Γκέλφορντ (οικονομικός σύμβουλος μάλιστα από το 1910-15 της τουρκικής και βουλγαρικής κυβέρνησης) και δεκάδες άλλα ονόματα που εμπλέκονται στη δημιουργία του κομμουνισμού και την διάλυση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας είχαν αναλάβει συγκεκριμένη αποστολή ο καθένας, που την έφεραν εις πέρας. Συνετέλεσαν τα μέγιστα στην εγκαθίδρυση του πιο σκληρού, απάνθρωπου και κτηνώδους καθεστώτος που έζησε η Ευρώπη ολόκληρη, με τους κομισάριους και τα λαϊκά δικαστήρια να έχουν μετατραπεί σε μπολσεβίκικους δήμιους. Η τρομοκρατία βασίλευσε για πάνω από 60 χρόνια στη Ρωσία, ενώ οι κομμουνιστές είχαν δικαιώματα ζωής και θανάτου σε πάνω από 160 εκατομμύρια ανθρώπων. Καθόλου δε συμπτωματικά, ένας από τους πρώτους νόμους που ίσχυσαν στο κράτος που δημιούργησαν οι μπολσεβίκοι, ήταν ο νόμος «περί καταπολεμήσεως του αντισημιτισμού»! Καθόλου συμπτωματικά οι μπολσεβίκοι πολέμησαν την Ορθοδοξία και την Εκκλησία, επιβάλλοντας όχι μόνο τον διαχωρισμό Εκκλησίας- Κράτους, αλλά και την διδασκαλία της αθεΐας στα σχολεία, την κατάργηση του εορτασμού των θρησκευτικών εορτών, την κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ενώ χωρίς δεύτερη κουβέντα εκτελούσαν, αφού πρώτα τους διαπόμπευαν, όσους κληρικούς αντιδρούσαν. Η πιο αγαπημένη συνήθεια των ιερόσυλων εβραίων ήταν να βγάζουν τα μάτια των εικονιζόμενων αγίων, αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του ο Δημήτρης ο Ζαφειρόπουλος (σας θυμίζει μήπως την συνήθεια και των σημερινών αυτοαποκαλούμενων «αγωνιστών»;).
Η επιβολή των εβραίων στη Ρωσία, μέσω του κομμουνισμού, ήταν αναμενόμενο να τους ανοίξει την όρεξη. Την προσπάθεια τους να επιβληθούν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες παρακολουθούμε στο 10ο κεφάλαιο του βιβλίου για να φτάσουμε στο τελευταίο, το 11ο, το οποίο και μας αφορά άμεσα, μιας και αναφέρεται στα πρώτα βήματα του κομμουνισμού στην Ελλάδα και την τυχαία εμπλοκή των εν Ελλάδι εβραίων. Προφανώς λόγω ατυχών συμπτώσεων οι εβραίοι ευθύνονται για τόσα εγκλήματα παγκοσμίως! Ο «εκλεκτός λαός» δεν έκρυψε ποτέ τα αισθήματά του για τον Ελληνικό λαό, όπως δεν έκρυψε ποτέ και τα όνειρά του για επικράτηση στην Ελλάδα, την οποία προσπάθησε να επιτύχει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, χρησιμοποιώντας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας- άλλο ένα δημιούργημά του- και αποκαλώντας «Μικρή Ιερουσαλήμ» την Θεσσαλονίκη.
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα και κλείνοντας το βιβλίο «Επιχείρηση Κόκκινος Ιούδας» ο αναγνώστης ίσως νιώσει πως όσα διάβασε εντάσσονται σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, που αν μάλιστα αναλάμβανε το Χόλυγουντ –το οποίο μια ίδια σύμπτωση με όλες τις παραπάνω έχει φέρει στα χέρια των Εβραίων- να το γυρίσει ταινία, θα έσπαγε όλα τα ταμεία με τις εισπράξεις του. Δυστυχώς όμως για εμάς μόνο σενάριο επιστημονικής φαντασίας δεν αποτελούν τα όσα παραθέτονται στις σχεδόν 300 σελίδες του βιβλίου. Αλλωστε οι εβραίοι πέτυχαν με το πείραμά τους στη Ρωσία και να κατακτήσουν την εξουσία και να πλουτίσουν και να εξαθλιώσουν ένα πολυπληθή λαό. Την ίδια φόρμουλα ακολούθησαν και σε όλες τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, με τα ίδια αποτελέσματα.
Σήμερα που οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί τα ίδια κέντρα ακολουθούν διαφορετική μέθοδο, χωρίς να έχουν αλλάξει την πορεία τους. Η επιβολή τους θα επιτευχθεί όχι μέσω του κομμουνισμού, αλλά αυτή τη φορά μέσω της Νέας Τάξης (της νέας ανακάλυψής τους) που διακαώς επιθυμούν να προωθήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας και ο κομμουνισμός αποτελεί πλέον «καμένο χαρτί». Στο χέρι μας είναι να τους σταματήσουμε ως Έθνος και να διεκδικήσουμε τον ρόλο και την θέση που η ίδια η Ιστορία μας έχει τάξει.
