Στην εσχατιά του Αιγαίου, βρίσκεται ένα από τα πιο ελληνικά νησιά της πατρίδας μας. Το Αγαθονήσι, κρατά ατόφιες τις παραδόσεις της Ελλάδας και της ορθοδοξίας. Δυο μεγάλες γιορτές πανηγύρια, του Αγίου Παντελεήμονα και τον Δεκαπενταύγουστο, έρχεται κόσμος για να γιορτάσει αγνά και παραδοσιακά, μαζί με τους 150 κατοίκους του νησιού. Οι επισκέπτες καταφθάνουν με βάρκες και καϊκάκια, και οι ντόπιοι τους υποδέχονται με χορούς, φαγητά και μουσικές.
Στο Αγαθονήσι, τρεις είναι οι οικισμοί. Οι δύο παραδοσιακοί, με υπέροχη και πρωτότυπη αρχιτεκτονική, το Μικρό και το Μεγάλο Χωριό. Ο ‘Αγιος Γεώργιος, είναι νεώτερος οικισμός και αποτελεί και το λιμάνι του νησιού. Το νησί έχει πέντε σπήλαια και σε αυτά, κρυβόντουσαν οι κάτοικοι, από τους πειρατές. Ας μην ξεχνάμε πως αυτό το νησί, αποτελούσε άντρο των πειρατών, που ήταν το φόβητρο των καραβιών, που περνούσαν από την περιοχή. Επίσης, υπάρχει το ενδεχόμενο, αυτό το μικρό νησάκι, να υπήρξε τόπος εξορίας των Βυζαντινών και των Ρωμαίων.
Παρ όλα αυτά, έχει τις οικιστικές του ρίζες, στην προελληνική περίοδο, τότε που οι πρώτοι του κάτοικοι ήταν Κάρες, και το νησί λεγόταν Τραγαία. Μετά ήρθαν οι Δωριείς και ακολούθησαν οι Ίωνες της Μιλήτου, που εξεδίωξαν τους Δωριείς.
Λένε πως το όνομά του το απέκτησε από ένα χόρτο που συναντάται συχνά στο νησί, το Αγαθόχορτο. Άλλοι όμως λένε πως πήρε το όνομά του από έναν ιερέα στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η λέξη Αγαθός σημαίνει καλός ή ίσως και εύπιστος, και σε μια ευρεία έννοια, το Αγαθονήσι είναι το Νησί με την καλή καρδιά. Ας σημειωθεί ότι το όνομα αυτό, επιλέχθηκε και ψηφίστηκε από όλους τους κατοίκους του νησιού. Το νησί απέκτησε ηλεκτρικό ρεύμα και τηλεφωνικές γραμμές τη δεκαετία του 1980.
Η μετακίνηση στις παραλίες και τους οικισμούς γίνεται με τα πόδια. Ίσως να μπορέσουν κάποιοι βαρκάρηδες να μεταφέρουν τους επισκέπτες, εκεί που θέλουν. Ψαροντούφεκο, σνόρκελινγκ και πεζοπορία είναι σπορ που είναι στα φόρτε τους σε αυτό το νησί. Υπάρχουν ταβερνούλες και μικρά ενοικιαζόμενα καταλύματα. Η σπεσιαλιτέ είναι τα τοπικά μπιζέλια, το κατσικάκι και βεβαίως το ζυμωτό ψωμί. Μην ξεχνάμε ότι το Πάσχα εδώ δεν σουβλίζουν, αλλά μαγειρεύουν ένα πεντανόστιμο γεμιστό κατσικάκι.
Για να έρθει κάποιος εδώ, πιο ξεκούραστα, είναι ευκολότερο να έρθει μέσω Πάτμου. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι το νησί ανήκε κάποτε στο μοναστήρι της Πάτμου.
www.trivago.de
.jpg)
