Σε προηγούμενο κείμενο μου είχα διατυπώσει την αντίρρηση μου να γίνει μέρος της υποδοχής και της τελετής ενθρόνισης του νέου μητροπολίτη Διδυμοτείχου στις 19 Νοεμβρίου 2009, στην κεντρική πλατεία του Διδυμοτείχου κάτω από το ισλαμικό τέμενος, παραθέτοντας κάποιους αντικειμενικούς λόγους και επιφυλάξεις. Αναφέρω χαρακτηριστικά:
« Σε αντιδιαστολή και αντίφαση με την χιλιόχρονη και πλέον ιστορία των ενθρονίσεων των μητροπολιτών στο Διδυμότειχο, επιλέγεται επιπόλαια εν έτει 2009,ο χώρος της κεντρικής πλατείας όπου δεσπόζει το Μεγάλο Ισλαμικό Τέμενος κάτω από την σκιά του οποίου θα γίνει η υποδοχή του ιεράρχη.
Είναι τουλάχιστον ακαλαίσθητο και άκομψο ο τοπικός επικεφαλής της ορθόδοξου πίστεως να εμφανιστεί στην παρθενική του εμφάνιση στο Διδυμότειχο κάτω από την σκιά του τοπικού ισλαμικού συμβόλου πίστεως ιδιαίτερα στην παρούσα χρονική στιγμή. Ο χώρος που κουβαλά ιστορικές (ελληνικές) και θρησκευτικές(χριστιανικές) μνήμες αιώνων στο Διδυμότειχο και φυσικός χώρος για την ενθρόνιση του μητροπολίτη εδώ και μία χιλιετία είναι ο μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Αθανασίου όπου έγιναν στέψεις αυτοκρατόρων και ενθρονίσεις μητροπολιτών.
Όπως επίσης και στο πολυπολιτισμικό Διδυμότειχο από παλαιόθεν ο χώρος του Κάστρου είναι το κέντρο του ορθόδοξου ελληνισμού, και όχι η κεντρική πλατεία όπου δεσπόζει το Τέμενος του Βαγιαζήτ που ήταν το θρησκευτικό κέντρο των τούρκων μουσουλμάνων.»
Στην παρούσα χρονική στιγμή όμως υπάρχουν και άλλοι λόγοι που επισημαίνω παρακάτω αναλυτικά, πώς η τελετή υποδοχής πρέπει να γίνει οπωσδήποτε εκτός της κεντρικής πλατείας του Διδυμοτείχου.
Τελευταία έχει ενεργοποιηθεί για τους γνωρίζοντες, μαζικά το τουρκικό δόγμα Νταβούτογλου περί αναθέρμανσης (με κάθε ευφάνταστο τρόπο), των πυρήνων του νεοθωμανισμού στα Βαλκάνια και στην Θράκη , με όχημα μουσουλμανικούς πληθυσμούς ή ξεχασμένα οθωμανικά θρησκευτικά μνημεία που κουβαλούν ιστορικές τουρκικές μνήμες.
Ένα τέτοιο μνημείο είναι και το Τέμενος Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο. Ο Βαγιαζήτ ήταν δισέγγονος του Οσμάν ή Οθωμάν του γενάρχη των Τούρκων. Επίσης ο κατασκευαστής του δεύτερου εξώστη του Τεμένους του Διδυμοτείχου ήταν ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1913.Έτσι λοιπόν το Τζαμί αυτό του Διδυμοτείχου έχει υπερβολική συμβολική αξία και αποτελεί υπερόπλο για μία ανερχόμενη αλεπού της διεθνούς διπλωματίας που ακούει στο όνομα Νταβούτογλου.
Υπάρχουν λοιπόν βάσιμες υπόνοιες χρήσης του παραπάνω «υπερόπλου» όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Μία τέτοια κατάλληλη στιγμή πιθανής προβοκάτσιας και διπλωματικής σπέκουλας αναφύεται στις 19 Νοεμβρίου 2009, αν πραγματοποιηθεί μέρος της τελετής υποδοχής και ενθρόνισης του μητροπολίτη Διδυμοτείχου στην κεντρική πλατεία υπό την σκιά του Τεμένους του Βαγιαζήτ. Και εξηγώ τον λόγο πώς μπορεί να γίνει αυτό.
Κατά την τελετή στην κεντρική πλατεία του Διδυμοτείχου στις 19 Νοεμβρίου 2009, η ορθόδοξη ιεραρχία δηλ. αρκετοί μητροπολίτες από όλη την Ελλάδα όπως και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος και σύσσωμη η ελληνική τοπική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία θα παρίστανται χωρικά εξ ανάγκης κάτω από το Τέμενος του Βαγιαζήτ.
Μία φωτογραφία από κάποιον «έξυπνο» δημοσιογράφο που θα περιλαμβάνει σαν κάδρο τα παραπάνω στοιχεία (ελληνική ιεραρχία στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, ορθόδοξο τελετουργικό) με φόντο το παραμελημένο Τέμενος Βαγιαζήτ με τον γκρεμισμένο μιναρέ, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από την γείτονα χώρα, αλλά και από τα ανεξάρτητα ευρωπαϊκά και αμερικανικά παρατηρητήρια για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, που μας επισκέπτονται κατά καιρούς στην Θράκη, με ποικίλους τρόπους.
Μία τέτοια φωτογραφία με ενσταντανέ του τύπου « Απίστευτη ιεροσυλία. Στο Διδυμότειχο της Δυτικής Θράκης θρησκευτική τελετή των Ελλήνων πραγματοποιείται δίπλα σε ιστορικό ισλαμικό Τέμενος . Το Τέμενος του Σουλτάνου Βαγιαζήτ απογόνου του γενάρχη των Τούρκων Οθωμάν, ηλικίας 600 ετών είναι παντελώς παραμελημένο με γκρεμισμένο τον μιναρέ τον οποίο ανήγειρε ο γενάρχης της σύγχρονης μητέρας Τουρκίας Κεμάλ Ατατουρκ το 1913.»
Μία τέτοια προβοκατόρικη φωτογραφία με λεζάντα, θα μπορούσε δυνητικά να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους «εκθέτοντας» την χώρα μας πολιτικά και διπλωματικά, όσον αφορά την καταπάτηση δικαιωμάτων των θρησκευτικών μειονοτήτων στην Θράκη.
Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην γειτονική χώρα (από κάποιους γκρίζους λύκους) για εσωτερική κατανάλωση, ότι δηλ. στην Δυτική Θράκη κορυφαίες χριστιανικές τελετές γίνονται χωρίς σεβασμό κοντά σε χώρο των μουσουλμανικών τεμένων και ιδιαίτερα στο εν λόγω σημαντικής συναισθηματικής αξίας Τέμενος Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο. Έτσι θα μπορούσαν σε μελλοντικό χρόνο, να υποδαυλίσουν θρησκευτικά μίση και αντιπαλότητες στην Θράκη, προκαλώντας τεχνητή κρίση με το πρόσχημα της καταπίεσης της μουσουλμανικής-τουρκικής μειονότητας και μη σεβασμού ετερόδοξου χώρου λατρείας.
Παρομοίως θα μπορούσε το οπτικό αυτό υλικό να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν από κάποιο ανεξάρτητο παρατηρητήριο θρησκευτικών μειονοτήτων που ελέγχει κατά καιρούς, κατά πόσο η ελληνική πολιτεία σέβεται στη Θράκη την μουσουλμανική μειονότητα και κατά πόσο λοιπόν η Θράκη αποτελεί θρησκευτικά «γκρίζα ζώνη».
Άτομα από τέτοια παρατηρητήρια όπως και άλλα άτομα από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια επισκέπτονται τελευταία την Θράκη και το Διδυμότειχο και πραγματοποιούν «επιστημονικές» έρευνες με θέματα την αρμονική ή μη συμβίωση θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Ο γράφων είχε συμμετάσχει προ 2μήνου ως ερωτώμενος σε μία τέτοια επιστημονική έρευνα που πραγματοποιούνταν στην Θράκη και στο Διδυμότειχο από το αυστριακό πανεπιστήμιο του Gratz, με θέμα την συμβίωση πληθυσμών με διαφορετικές θρησκείες και πολιτισμούς στην περιοχή μας.
Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η εντελώς «αθώα» ερώτηση, αν η εκκλησία της Παναγίας της Ελευθερώτριας στο Διδυμότειχο έγινε από την χριστιανική κοινότητα της πόλης και τον μακαριστό μητροπολίτη Νικηφόρο σε εκείνο το σημείο και με τέτοιες προδιαγραφές ύψου και όγκου, επίτηδες, για να επισκιάζει το ισλαμικό λατρευτικό Τέμενος του Βαγιαζήτ και κατά συνέπεια και την μουσουλμανική κοινότητα της περιοχής.
Η απάντηση του υποφαινόμενου παρουσίασε στην ερευνήτρια του Πανεπιστημίου μία άλλη οπτική. Δηλ. πως τα δύο θρησκευτικά μνημεία όπως τα βλέπει κάποιος ερχόμενος από την γέφυρα στα νότια της πόλης του Διδυμοτείχου να στέκονται ισοϋψή και αγέρωχα σαν να συνομιλούν μεταξύ τους, συμβολίζουν την ώσμωση και την αρμονική συνύπαρξη δύο πολιτισμών και δύο θρησκειών που συνυπάρχουν εδώ και αιώνες στο Διδυμότειχο.
Και στο κάτω κάτω οι μουσουλμάνοι γηγενείς όπως και οι Πομάκοι, είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα και όχι Τούρκοι στην καταγωγή, και πως η περιοχή του Έβρου δεν είναι γκρίζα ζώνη και τόπος καταπίεσης θρησκευτικών μειονοτήτων.
Πιστεύω πως η τελετή ενθρόνισης αν γίνει με αυτόν τον τρόπο συμπεριλαμβάνοντας την κεντρική πλατεία του Διδυμοτείχου όπου δεσπόζει το επιβλητικό τέμενος θα επισκιαστεί πλήρως σε επίπεδο συμβόλων όλη η θρησκευτική τελετουργία και η συμμετοχή της ελληνικής πολιτείας.
Ενώ για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω μία προβοκατόρικη φωτογραφία=χίλιες λέξεις θα μπορούσε να τορπιλίσει στο μέλλον την κατάλληλη στιγμή, την ελληνική διπλωματική φαρέτρα για την Θράκη, και να ενισχύσει όλες τις προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια από πονηρά κέντρα να γκριζαριστεί η Θράκη και τελευταία και ο Έβρος ως χώρος περιφρόνησης των μουσουλμάνων και των θρησκευτικών μνημείων τους.
Αντίθετα μία τελετή στο χώρο του Κάστρου και στην Εκκλησία του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αθανασίου με την χιλιόχρονη ιστορία (σε αντίθεση με την μόλις 600 ετών ιστορία του Τεμένους) και με τις ανάλογες επιλεγμένες φωτογραφίες που αναδεικνύουν την ελληνικότητα της περιοχής, θα εμποδίσει σε επίπεδο συμβόλων διεθνώς, κάθε μελλοντική και ενδεχόμενη προσπάθεια αμφισβήτησης- διεκδίκησης και γκριζαρίσματος του Έβρου και της Θράκης.
Σαν ντόπιοι κάτοικοι και με γνώση γεγονότων που συμβαίνουν στην περιοχή μας και έχουν ως στόχο μία μελλοντική, πιθανή, απευκταία «κοσσοβοποίηση;», μέσω της προσπάθειας του εκτουρκισμού Πομάκων και γηγενών αθίγγανων, μέσα στα πλαίσια της αναβίωσης του οθωμανισμού στα Βαλκάνια κατά το πρόσφατο δόγμα Νταβούτογλου (σημείο αιχμής της σημερινής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής) πρέπει να προβλέπουμε τα πάντα, αποφεύγοντας εκδηλώσεις όπως η επικείμενη τελετή ενθρόνισης του μητροπολίτη Διδυμοτείχου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τον πιο περίεργο και ευφυή τρόπο από εξελιγμένες οργανωμένες υπηρεσίες.
Διδυμοτείχου Ανάβασις
