Περί του ραδιοφωνικού σταθμού
της Εκκλησίας της Ελλάδος
του αγιορείτου μοναχού Μωϋσέως
Εἶναι γεγονός πώς οἱ, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου, ἀλλαγές τοῦ προγράμματος τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ρ.Σ.Ε.Ε) δημιούργησαν πολλές ἐρωτήσεις, ἀπορίες, προβληματισμούς καί δυσαρέσκειες, γιά νά χρησιμοποιήσουμε ἤπιες ἐκφράσεις.
Στό φιλόδοξο πρόγραμμα, γιά μεγαλύτερη ἀκροαματικότητα τῶν ὑπευθύνων τοῦ ΡΣΕΕ, ἐπῆλθε μία ἄμικτη μίξη• Χρυσοστόμου (καί ὄχι Ἁγίου), Παϊσίου (καί ὄχι Γέροντος), μέ Σ.. Καζαντζίδη καί Ρ. Σακελλαρίου… Οἱ ἀπορημένοι ἀκροατές νομίζουν ὅτι ἄλλαξε θέση στά ραδιοκύματα ὁ σταθμός. Δέν εἶναι πλέον "ἡ ἄλλη φωνή στά FM".
Κανείς δέν μπορεῖ ν᾽ ἀρνηθεῖ τό δικαίωμα τοῦ κάθε διευθυντῆ καί ὑπευθύνου γιά ἀλλαγές καί ἀνανεώσεις, ἀλλά νομίζουμε πρός τό καλύτερο. Ὁ σταθμός ἔχει μεταβληθεῖ ἐν πολλοῖς σε ὑψηλό σεμινάριο Θεολογίας. Μίας Θεολογίας ὅμως νεορθόδοξης, κουλτουριάρικης, στοχαστικῆς, ἀσαφοῦς καί νεφελώδους.
Πολλή λογοτεχνία, οἰκολογία καί τέχνη. Κανείς δέν λέγει νά μη ὑπάρχει ποικιλία καί ὅτι δέν ὑπάρχουν καί καλές ἐκπομπές.
Οἱ περισσότεροι τῶν ἀκροατῶν εἶναι ἡλικιωμένοι, ἀσθενεῖς, ἀνήμποροι, ἁπλοί, στίς ἐπαρχίες καί στίς πόλεις. Δέν θά πρέπει νά ἀγνοηθοῦν. Ζητοῦν κατήχηση, διδαχή, παραμυθία, ἐνίσχυση, λύση ἀποριῶν. Μέ τό νέο πρόγραμμα δημιουργοῦνται ἀπορίες καί δέν λύνονται.
Παλαιότερα εἶχα γράψει ἕνα ἄρθρο• "ἡ θεολογία τῆς γκρίνιας". Αὐτή ἡ συνεχής κριτική περί πάντων ὅσων συμβαίνουν μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀρκετά κουραστική. Ἄς διατηρηθεῖ σέ κάποια περιοδικά, ἄν εἶναι τόσο ἀπαραίτητη, καί ὄχι στόν ΡΣΕΕ, πού ταπεινά φρονοῦμε θά πρέπει ν᾽ ἀποτελεῖ προέκταση τοῦ ἱεροῦ ἄμβωνος.
Στίς συνόψεις ἤ τούς συνέκδημους τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἀγάπης τοῦ Πάσχα γράφεται σέ διάφορες γλῶσσες μέ ἑλληνικούς χαρακτῆρες. Κάπως ἔτσι διαβάζουν κάποιες νεαρές κυρίες κείμενα Πατέρων καί Γερόντων τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες, μεταξύ λαϊκῶν ἀσμάτων καί μάλιστα μπουζουκιῶν.
Ὁ πολύς κ. Χ. Γιανναρᾶς, ὁ κριτής τῆς οἰκουμένης, σέ μιά πρώτη του συνέντευξη στόν μεταλλαγμένο σταθμό εἶπε πώς, οἱ ἀντιδράσεις τῶν ἀντίοικουμενιστῶν εἶναι καραγκιοζιλίκια. Οἱ λόγοι τοῦ κάθε ἀνθρώπου τόν χαρακτηρίζουν.
Σέ μιά ἐλεύθερη καί ζωντανή Ἐκκλησία καί σέ μιά δημοκρατική χώρα ἔχουν νομίζουμε λόγο οἱ πάντες. Γιατί οἱ οἰκουμενιστές μποροῦν ἄνετα νά μιλοῦν και οἱ ἀντιοικουμενιστές νά φιμώνονται, τρομοκρατοῦνται καί ἀπειλοῦνται;
Ὅσο καί ἀν θέλουν νά δικαιολογήσουν οἱ πρῶτοι τά πράγματα καί νά σταθοῦν σέ ὁρισμένες ἐκφράσεις καί τακτικές, δέν ἀπαντοῦν ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ λίαν σοβαροῦ θέματος. Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι γεγονός πώς ἀποτελεῖ, κατά τόν Ὅσιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, παναίρεση.
Ἀλήθεια σᾶς λέγω καί μάρτυς μου ὁ Θεός. Οἱ χριστιανοί μας αἰσθάνονται προδομένοι, ἐγκαταλελειμένοι, συγχυσμένοι και λυπημένοι. Σταμάτησαν ν᾽ ἀκοῦν τόν ΡΣΕΕ. Ἀκοῦνε, ὅπου μποροῦν, τόν σταθμό τῆς "Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας". Ἱερές Μητροπόλεις σκέφτονται νά αὐξήσουν τίς ὧρες τῶν δικῶν τους προγραμμάτων καί νά δημιουργήσουν νέους σταθμούς.
Παρακαλῶ ἐπ᾽ οὐδενί μή θεωρηθεῖ ὅτι τά γράφω αὐτά ἐπειδή διεκόπη ἡ δική μου ἐκπομπή στόν ΡΣΕΕ. Δέν γράφω με καμμία χαρά. Γράφω μέ πόνο μεταφέροντας τήν ἔντονη διαμαρτυρία πολλῶν.
Ὑπάρχει μᾶλλον μία καί μόνη ἑρμηνεία στό ἀπρόσμενο αὐτό γεγονός. Στήν ὅλη ὑπόθεση κρύβεται ἕνας κρυφός, λεπτός και βαθύς βαθμός ἐκκοσμικεύσεως. Ἡ μεγάλη ἀγωνία γιά ὑψηλή ἀκροαματικότητα ὁδηγεῖ στην ἀπώλεια τοῦ ἐκλεκτοῦ λήμματος τῶν πιστῶν. Ἴσως ποῦν οἱ ὑπεύθυνοι πώς τώρα αὐξήθηκαν τά ποσοστά ἀκροαματικότητας.
Μειώθηκαν ὅμως τά ποσοστά ὀρθοδόξου παραδοσιακότητος καί εὐαισθησίας. Τά λόγια μου αὐτά μεταφέρουν, ὅπως ἀνέφερα, τή λύπη πολλῶν πιστῶν, πού δέν περίμεναν ποτέ μία τέτοια στροφή τοῦ ΡΣΕΕ.
Ἄς ἀναλογισθοῦν καλά οἱ ὑπεύθυνοι τήν ἀποκαρδίωση τόσων πιστῶν. Τώρα πλέον δέν μιλᾶμε γιά μια "ἄλλη φωνή στά FM". Οἱ ὑπεύθυνοι φέρουν ἰδιαίτερα μεγάλη εὐθύνη γιά τήν ἔμπνευση αὐτῆς τῆς σοκαριστικῆς ἀλλοτριώσεως, πού προβληματίζει καί σκανδαλίζει…
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος,
http://koinoniaagion.blogspot.com
www.zoiforos.gr
