᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 14ῃ Φεβρουαρίου 2013
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
«ΑΡΙΣΤΕΡΑ & ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
Ὁ μεγάλος Ρῶσσος διανοητής Νικόλαος Μπερδιάγιεφ δήλωσε στήν γνωστή γαλλική ἐφημερίδα Le Monde τό 1947 ὅτι ὁ Διαφωτισμός στήν Εὐρωπαϊκή Ἠπειρο ἀλλά καί στήν παγκόσμια κοινωνική διαδικασία ἔφθασε στά ὅρια του καί ἀποδόμησε ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του ἀποδεικνύοντας τήν ἀνεπάρκειά του καί τήν ἀδυναμία του νά νοηματοδοτήσει τόν ἀνθρώπινο βίο καί νά ἑρμηνεύσει τό μυστήριο τῆς ζωῆς στό ἐφιαλτικό Ὁλοκαύτωμα ἑκατομμυρίων ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων ἀπό τήν ναζιστική θηριωδία τῶν ὁπαδῶν τοῦ ὑπερανθρώπου καθώς καί στίς ἑκατόμβες τῶν θυμάτων τῆς δικτατορίας τοῦ δῆθεν προλεταριάτου στά ἐφιαλτικά γκουλάγκς καί στά ψυχιατρεῖα τοῦ αἱμοσταγοῦς σταλινισμοῦ.
Ἀποτέλεσμα τῆς ἀνειπώτου φρίκης καί τῆς εἰδεχθεστάτης κακουργίας κατά τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς τῶν δύο αὐτῶν ἐκ πρώτης ὄψεως ἀντιθετικῶν συστημάτων τοῦ ναζισμοῦ καί τοῦ σταλινισμοῦ ὑπῆρξε ἡ ἀπόπειρα ἐπανορθρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς τόσον μέ τήν ἵδρυση τοῦ ΟΗΕ ὅσον καί μέ τήν περιώνυμον περεστρόϊκα καί τήν σημειολογίαν τῆς κατεδαφίσεως τοῦ τείχους τοῦ αἴσχους στό Ἀνατολικό Βερολίνο τοῦ λεγομένου ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ.
Ἑτεροχρονισμένα λοιπόν ὅπως πάντοτε συμβαίνει στόν τόπο μας τόν δῆθεν διαφωτισμό πού διϊστορικά ἀπέτυχε καί συνετρίβη κάτω ἀπό τό βάρος τοῦ ἀγνωστικισμοῦ του καί τῆς ἀποϊεροποιήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τόν ἔχουν ἐναγκαλισθῆ «περιπαθῶς» τά κόμματα τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ΔΗΜΑΡ καί ΚΚΕ πού ἐπαίρονται ὡς «ριζοσπαστικά» κόμματα μέ τό ἰδεολόγημα τῆς κοπῆς τῶν ριζῶν πού ἀναφέρονται στό ἱερό τρίπτυχο οἰκογένεια, πατρίδα, θρησκεία. Πυροβολοῦν τίς ἀνωτέρω λέξεις μέ ὑπερβάλλουσα θρασύτητα καί δέν διδάσκονται ἀπό τήν ἱστορική πορεία τῶν ἄλλων λαῶν πού βάδισαν τό ἴδιο σαπρό καί σκωληκόβρωτο μονοπάτι. Εἶναι δέ ἐνδεικτικό ὅτι ἐνῶ ὁ ὑπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε ὡς χάρτινος πύργος ἀπό τά ἴδια ἀκριβῶς ἰδεολογήματα οἱ ἐντόπιοι διατάκτες του, συνεχίζουν ἀπτόητοι νά κυμματίζουν τά ἰδεοληπτικά φλάμπουρα τῆς ἀνερμάτιστης, ἀσύνετης, σκοτεινῆς καί ἀπάνθρωπης ἱστορικῆς πορείας τοῦ δῆθεν διαφωτισμοῦ. Στήν ἔννοια τῆς πατρίδος ἀντιπαραθέτουν ἀφελῶς στήν καλυτέρα περίπτωση γιατί δυστυχῶς ὑπάρχει καί ἡ ἐντεταλμένη ἀπό διεθνιστικά σιωνιστικά γνωστά κέντρα ὑπηρεσία τόν διεθνισμό, τήν δῆθεν πολυπολιτισμικότητα καί τήν καταδολίευση τῆς ἐννοίας τοῦ Ἔθνους καί τοῦ Γένους, στήν ἔννοια τῆς οἰκογένειας ἀντιπαραθέτουν τήν θεσμοποίηση κάθε ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς καί ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης φυσιολογίας καί ὀντολογίας καθώς καί τήν μετατροπή τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου σέ χρηστικό ἀντικείμενο ὅπως λ.χ. μέ τό γνωστό σύμφωνο συμβίωσης καί τέλος στήν ἔννοια τῆς πενυματικῆς ἀναγωγῆς καί τῆς θεϊστικῆς προοπτικῆς τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τόν ἀγνωστικισμό, τήν δῆθεν οὐδετερόθρησκη πολιτεία πού στήν περίπτωση τῆς χώρας μας, ἐξισοῦται μέ τόν ἀπηνῆ διωγμό τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς οὐσίας τοῦ Γένους καί τόν συμπνιγμό στήν ἐπιδερμικότητα καί στήν θεοποίηση τοῦ ἀσυνείδητου, ἄλογου καί κτιστοῦ κόσμου κηρύσσοντας τόν δῆθεν ἐκμηδενισμό τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος καί τόν παραλογισμό μέσα σέ μία πληθωρική Δημιουργία πού προϋποθέτει σκέψι, ἁρμονία τελονομία καί ὑπερμαθηματική ἀκρίβεια. Τό πλέον τραγικό εἶναι ὅτι οἱ παραπάνω κομματικοί σχηματισμοί δέν διδάχθηκαν τίποτα ἀπό τήν τραγική ἱστορία τῶν ὁμοϊδεατῶν τους καί ἐνῶ δακρύβρεκτα καταγγέλουν τήν παραβατικότητα καί τήν καταδολίευση ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο συνδράμουν πάσῃ δυνάμει τήν καπιταλιστική χυδαιότητα ἀρνούμενοι τήν αἰωνιότητα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου μέ προφανές ἀποτέλεσμα τό κτίσιμο ἑνός κόσμου χωρίς μεταφυσική ἀναγωγή, χωρίς πνευματικότητα, μέ τό ἐπιφαινόμενο τῆς δῆθεν κοινωνικῆς ἠθικῆς, ἡ ὁποία γκρεμίζεται ἀπό τήν ἄρνηση τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Τό μεῖζον ὑπαρξιακό ἐρώτημα ἐφ’ ὅσον πρόκειται νά πεθάνω καί νά ἐκμηδενισθῶ γιατί νά εἶμαι δίκαιος καί ἠθικός; γιατί νά μήν εἶμαι ἁρπακτικό; γιατί νά δέχομαι ἠθικές ἐπιταγές ἀφοῦ ὅλα ὅσα μέ συγκροτοῦν δέν εἶναι παρά μόνο ἐκροές κυττάρων καί συναρμογή φυσικῶν στοιχείων; ἀποτελεῖ τόν ἀκατάλυτο βράχο στόν ὁποῖον συντρίβονται τά «ἠθικά» ἰδεολογήματα τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς ὅπως καί ἱστορικά ἀποδείχθηκε καί χρειάστηκαν οἱ μυστικές ἀστυνομίες, τά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί τά γκουλάγκς γιά νά ἐπιβάλουν τήν κομματική καθαρότητα καί τήν κομματική γραμμή στούς ὀπορτσουνιστές καί τούς ἀμφισβητίες. Ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας καί Ἔθνους γιατί Ἐκκλησίας καί Κράτους ἔχει ἤδη συντελεστεῖ μέ τούς διακριτούς ρόλους τοῦ Συντάγματος 1975 πού «εὐαγγελίζονται» οἱ ἀνωτέρω κομματικοί σχηματισμοί ἰσοδυναμεῖ μέ τόν ἀπηνῆ διωγμό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀπόπειρα κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς περιθωριοποιήσεώς της. Γιά νά «χρυσώσουν» τό χάπι στόν εὐσεβῆ Ἑλληνικό λαό πού στό συγκεκριμμένο θέμα ἀσφαλῶς καί δέν τόν ἐκφράζουν χρησιμοποιοῦν ψεύδη καί ἀνακρίβειες ὅπως ἡ δῆθεν «ἀμύθητη» ἐκκλησιαστική περιουσία ἤ ἡ δῆθεν «χαριστική» μισθοδοσία τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου ἀποκρύποντες μεθοδικά τό αὐταπόδεικτο γεγονός ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό ἔτος τῆς ἀπελευθερώσεως 1833 μέχρι σήμερα καταληστεύθηκε ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία μέ τήν ἁρπαγή καί δήμευση τοῦ 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί ὅτι ἡ Ἐκκλησιαστική περιουσία τῶν 412 Μονῶν πού ἐδημεύθη τό 1833 θά δημιουργοῦσε Ἐκκλησιαστικό Ταμεῖο γιά τήν οἰκονομική ἐνίσχυση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὅτι ἡ ὑποχρέωση τῆς μισθοδοσίας τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου ἐπαναβεβαιώθηκε μέ τήν ὑπογραφή τῆς γνωστῆς σύμβασης τοῦ 1952 καί ὅτι ἡ ἀπόπειρα ἁρπαγῆς τῆς ἐναπομεινάσης μοναστηριακῆς περιουσίας ἀπό τό Νόμο 1700/1987 (Τρίτση) συνετρίβη μέ τίς γνωστές δύο ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου. Καί εἶναι τόση ἡ μανία, ἡ ἐμπάθεια καί τό σατανικό μῖσος κατά τῆς μητρός τοῦ Γένους Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἔνεκεν τῆς ὁποίας δέν ἀποτελοῦμε σήμερα τό ὑπόλοιπο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας ὥστε φθάνουν στό σημεῖο αὐτοί οἱ δῆθεν «οὐδετερόθρησκοι» νά ἐπιδιώκουν μέ κάθε μέσο τήν ἰσλαμοποίηση τῆς μαρτυρικῆς μας πατρίδος πού κάθε σπιθαμή γῆς εἶναι ποτισμένο μέ τό ἄσπιλο αἷμα τῶν χιλιάδων νοεμαρτύρων μας, ἔχοντας σάν στρατηγική τήν ἐφευρεθεῖσα ἀπό τόν Τουρκοαιγύπτιο Ἰμπραήμ Πασᾶ μεθοδεία τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους μέ τήν δημογραφική καί ἐθνοτική ἀλλοίωση μέσα ἀπό τόν ἐναγκαλισμό καί τήν προστασία τῆς λαθρομετανάστευσης, μέ στόχο καί σκοπό νά παύσει νά ὑπάρχει Ἑλληνορθόδοξο Γένος καί σέ κάθε γειτονιά νά «φυτρώσει» ὁ θρασύς μιναρές τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ πραγματικοῦ φονταμενταλισμοῦ πού ἀντιστρατεύεται τόν μόνο ἀληθινό Τριαδικό Θεό καί τόν ἐνσαρκωθέντα Υἱόν καί Λόγον Του ἀληθῆ Μεσσία καί Σωτῆρα, τέλειον Θεόν καί τέλειον ἄνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν. Βεβαίως ὅλοι οἱ παραπάνω σχεδιασμοί προσκρούουν στό ἐν ἰσχύι Σύνταγμα τοῦ ὁποίου ἡ τυχόν ἀναθεώρησι μπορεῖ νά ἀρχίση μέσα στό τρέχον ἔτος σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 110 τοῦ Συντάγματος ἀλλά πού προϋποθέτει τήν ηὐξημένη πλειοψηφία τῶν 180 ἑδρῶν γιά τήν ὑλοποιησή της, τήν ὁποία δέν διαθέτουν οἱ «ριζοσπάσται» τῆς δῆθεν «Ἀριστερᾶς» καί λέμε δῆθεν Ἀριστερᾶς διότι ὅλο τό ἰδεολογικό τους ὁπλοστάσιο στά κοινωνικά θέματα εἶναι κατακρεουργημένο δάνειο ἀπό τό Εὐαγγελικό μήνυμα καί τίς Εὐαγγελικές ἀρχές πού τονίζουν ἐμφαντικά «εὐκοπώτερον ἐστί κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος εἰσελθεῖν ἤ πλούσιον εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν» (Ματθ. ιθ΄24), καί «δυσκόλως οἱ τά χρήματα ἔχοντες εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται» (Μαρ. ι΄23) τό ὁποῖον ὅμως δάνειο τό ἀποδυναμώνουν καί τό εὐτελίζουν μέ τόν ἀγνωστικισμό πού ἀπομειώνει καί διαστρέφει τήν οὐσία καί τόν δυναμισμό του διότι μετατρέπει ἠθικά καί πνευματικά τόν ἀνθρώπινο βίο σέ «βοσκηματώδη» καί τήν ζωή σέ ζούγκλα καί ἑπομένως ἀναποδράστως ἀφανίζουν τήν ἔννοια τοῦ δικαίου. Νά γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη γνήσια ἀριστερά σέ κάθε οἰκονομικῆς ὑφῆς θέμα μέ τήν πραγματική διάσταση τοῦ ὅρου. Τέλος ὅσον ἀφορᾶ στόν ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ καί τήν ΔΗΜΑΡ πού αὐτοπροβάλλονται ὡς Εὐρωπαϊσταί θά πρέπει νά τούς ὑπενθυμίσει κάποιος τό λεγόμενο Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τό δικαιϊκό σύστημα τῶν κρατῶν δικαίου καί ὅσον μέ ἀφορᾶ μέ τήν πρώτη κίνηση οἱουδήποτε γιά τήν καταδολίευση τῆς συμβατικῆς ὑποχρεώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους πρός τήν Ὀρθόδοξο Καθολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διά τήν μισθοδοσία τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου εἶναι ἤδη ἕτοιμο τό νομικό ὁπλοστάσιο καί τά ἀπαιτούμενα νομικά κείμενα διά τήν διεκδίκησι τῆς Πειραϊκῆς χερσονήσου, πού ἀποτελοῦσε περιουσιακό στοιχεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Σπυρίδωνος Πειραιῶς πού διελύθη παρανόμως ἀπό τήν Βαυαρική Ἀντιβασιλεία καί πού θά πρέπει νά ἐπιστραφῆ στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τοῦ Πειραιῶς ἐφ’ ὅσον οὐδέποτε ἀποζημιώθηκε. Τό δεδικασμένο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἄν τό θέλουν οἱ παραπάνω δῆθεν προοδευτικές δυνάμεις θά μᾶς δώσει τήν λύση τοῦ προβλήματος καί τότε νά δοῦμε ποῦ θά κρυφτοῦν. Αὐτά πρός τό παρόν...
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
