Όπως έχει αναφέρει πρόσφατα η στήλη, το θέμα της λαθρομεταναστεύσεως (γιατί η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα μεταναστεύσεως, αλλά λαθρομεταναστεύσεως) έχει αντιμετωπισθεί στη χώρα μας από κάθε σκοπιά, ανθρωπιστική, κοινωνικής συνοχής, εγκληματικότητας κ.λπ., ελλιπώς από απόψεως κόστους για το σύστημα υγείας, αλλά ουδέποτε από απόψεως εθνικής ασφαλείας, πράγμα φυσικό, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει καν αυτό που είναι παγκοσμίως γνωστό ως Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας.
Να σημειωθεί, πάντως, ότι στο πλαίσιο των ενεργειών του ΥΠΕΘΑ για επαναπροσδιορισμό της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ), ο νέος τίτλος του κειμένου αυτού είναι Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας, γεγονός παρήγορο (αν φυσικά το θέμα δεν περιορισθεί στον τίτλο του).
Και τούτο, διότι στη σύγχρονη εποχή η έννοια της Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας (National Security Policy) υπερβαίνει τα στενά όρια της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας, δεδομένου ότι η πρώτη περιλαμβάνει το σύνολο των ενεργειών που αποσκοπούν στην έγκαιρη και επαρκή διάθεση των αναγκαίων μέσων και τη λήψη των κατάλληλων μέτρων, διά των οποίων ικανοποιούνται οι ανάγκες ασφαλείας ενός έθνους και αποσοβείται κάθε άμεσος και ορατός κίνδυνος, αλλά και κάθε λανθάνουσα απειλή κατά των εθνικών συμφερόντων.
Έτσι, η Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας περιλαμβάνει, πέραν της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας, η οποία αποβλέπει στην αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών, και την κατά Huntington Πολιτική Εθνικής Συνοχής. Η τελευταία έχει ως σκοπό την πρόληψη ενδεχόμενης διαβρώσεως της Εθνικής Ασφαλείας από τάσεις και μεταβολές κοινωνικής, οικονομικής, δημογραφικής και οικολογικής φύσεως -οι επιπτώσεις των οποίων εκδηλώνονται σε βάθος χρόνου- με την Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας συμπληρούμενη από ένα κείμενο Πολιτικής Εσωτερικής Ασφαλείας (Internal Security Policy, κατά Huntington), η οποία αποσκοπεί στην αποσόβηση της υπονομεύσεως της Εθνικής Ασφαλείας εκ των έσω.
Πολλαπλή απειλή.
Το αν η μετανάστευση, ή λαθρομετανάστευση και ακόμη χειρότερα -όπως στην περίπτωση της Ελλάδας-, η μαζική λαθρομετανάστευση αποτελούν απειλή για την Εθνική Ασφάλεια των κρατών είναι ένα ερώτημα με προφανή απάντηση. Η γενική παραδοχή σήμερα είναι ότι η μαζική μετανάστευση / λαθρομετανάστευση απειλεί τα κράτη με τους εξής τρόπους:
- Εισαγωγή πάσης φύσεως εθνοπολιτισμικών-εθνοφυλετικών-θρησκευτικών διενέξεων και αντιπαραθέσεων, δυνάμενων να κλιμακωθούν σε ευθείες και άμεσες απειλές κατά της εθνικής ασφαλείας, όπως τρομοκρατικές ενέργειες κ.λπ.
- Σταδιακή υπονόμευση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, δεδομένου ότι η μαζική εισροή μεταναστών απειλεί τα κεκτημένα επίπεδα ευημερίας και κοινωνικής προνοίας ενός έθνους (σε αντίθεση με την περίπτωση που η είσοδος μεταναστών είναι ελεγχόμενη και γίνεται βάσει σαφώς καθορισμένων κριτηρίων, οπότε μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την εθνική οικονομία). Επί πλέον, η μαζική εισροή μεταναστών διαβρώνει την εθνική και κοινωνική συνοχή διά του σχηματισμού παράλληλων κοινωνιών (γκετοποίηση), με συνέπεια τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, την ανατροπή κρίσιμων δημογραφικών και ανθρωπογεωγραφικών ισορροπιών και την εμφάνιση μεσο-μακροπροθέσμως εσωτερικών εθνοτικών και πολιτισμικών διενέξεων τόσο μεταξύ αλλογενών στοιχείων όσο και μεταξύ των τελευταίων και των πολιτών της χώρας υποδοχής.
- Ανεξέλεγκτη δράση στοιχείων του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος της διεθνούς ναρκω-τρομοκρατίας (narcoterrorism), της διεθνούς διακινήσεως και εκμεταλλεύσεως γυναικών και ανηλίκων κλπ.
- Απειλή κατά της δημόσιας υγείας με την εισαγωγή νέων ή αγνώστων νοσημάτων, ή την επανεμφάνιση ασθενειών που θεωρούντο μέχρι πρόσφατα εξαφανισθείσες (π.χ. φυματίωση, ελονοσία κ.λπ.).
Γαλλία.
Μια ακραία εκδήλωση όλων των παραπάνω δυνητικών κινδύνων είχαμε στη γνωστή εξέγερση στη Γαλλία την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2005, με αφορμή τον θάνατο δύο νεαρών μουσουλμάνων μεταναστών αφρο-αραβικής καταγωγής, κατόπιν ατυχήματος, που έγινε στην προσπάθεια τους να διαφύγουν από έναν έλεγχο εξακριβώσεως ταυτοτήτων. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για την εξέγερση και τη ραγδαία εξάπλωση των ταραχών στα κατοικούμενα από μετανάστες προάστια 300 (!) αστικών κέντρων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκασθεί να κηρύξει ολόκληρη τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία τελικώς διήρκεσε επί τρίμηνο.
Το πώς χαρακτηρίστηκε η κατάσταση αυτή είναι γνωστό. «Πραγματική περίπτωση αντάρτικου πόλεων» χαρακτήρισε την κατάσταση ο εκπρόσωπος της Εθνοσυνελεύσεως και δήμαρχος του Εβρέ (Evreux) Ζαν Λουί Ντεμπρέ, «εμφύλιο πόλεμο» την αποκάλεσε η Εθνική Ένωση Αστυνομικών της Γαλλίας, που ζήτησε από την κυβέρνηση την επέμβαση του στρατού, «εθνοπολιτισμικό (ισλαμικού χαρακτήρα) φαινόμενο» το Κέντρο Τρομοκρατίας, Αντιτρομοκρατίας και Εσωτερικής Ασφαλείας του υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (του Homeland Security).
Ο πρώτος απολογισμός απωλειών και ζημιών (μέχρι τις 11 Νοεμβρίου) δικαιολογούσε όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς:
- Νεκροί: Ένα γηγενής Γάλλος πολίτης 60 ετών, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από εξαγριωμένους διαδηλωτές έξω από το σπίτι του.
- Βαρέως τραυματισθέντες: Πέντε πολίτες και μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας, μεταξύ των οποίων μια ανάπηρη γυναίκα με κινητικά προβλήματα την οποία περιέχυσαν με βενζίνη και πυρπόλησαν οι διαδηλωτές, ένας πυροσβέστης επίσης πυρποληθείς, μια μητέρα συνοδεύουσα το νήπιο τέκνο της και δύο αστυνομικοί πυροβοληθέντες με κυνηγητικό όπλο.
- Ελαφρώς τραυματισθέντες: 75 αστυνομικοί των λόχων ασφαλείας της Δημοκρατίας και της Χωροφυλακής, 36 νοσηλευτές και οδηγοί νοσοκομειακών οχημάτων και εκατοντάδες άμαχοι πολίτες και ταραχοποιοί.
- Υλικές ζημίες: 7.000 οχήματα πυρολυθέντα, ιδιωτικά και δημόσια (ΜΜΜ, αστυνομικά, πυροσβεστικά, νοσοκομειακά κ.λπ.), εκατοντάδες δημόσια και δημοτικά καταστήματα πυρποληθέντα και καταστροφή ολικώς ή μερικώς (σχολεία, νηπιαγωγεία, βρεφοκομικοί σταθμοί, κέντρα νεότητας, πολιτιστικά κέντρα, υποκαταστήματα κοινωνικής προνοίας, κέντρα υγείας, εφορίες, νομαρχίες, αστυνομικά τμήματα, βιβλιοθήκες, θρησκευτικά ιδρύματα, ιδιωτικά καταστήματα κάθε μορφής κα.).
Μία λεπτομέρεια: Και οι δύο γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, η Direction des Renseignements Generaux (το γαλλικό ισοδύναμο της CIA) και η Direction de la Surveillance du Territoire (αντίστοιχο του FBI) είχαν προειδοποιήσει από καιρό και μετ’ επιτάσεως για την επερχόμενη εθνοπολιτισμική έκρηξη, χωρίς η κυβέρνηση να λάβει τις προειδοποιήσεις τους υπ’ όψιν της. Αν αυτά συνέβησαν σε μία οργανωμένη χώρα με στιβαρή μάλιστα διοίκηση και ανάλογη αποφασιστικότητα όταν χρειαστεί, ο καθένας μπορεί να φαντασθεί τι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα σε μία παρόμοια περίπτωση, με αφορμή κάποιο ανύπαρκτο σχίσιμο κορανίου ή κάποια ανάλογη αφορμή. Μια χαρακτηριστική ένδειξη είχαμε στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008, στα οποία υπήρξε καταγεγραμμένη και έντονη συμμετοχή λαθρομεταναστών.
Κλιμάκωση.
Το δυστύχημα είναι ότι στα πρόσφατα γεγονότα της Νομικής, το σύνολο του κρατικού μηχανισμού ή μάλλον η πολιτική ηγεσία απεδείχθη παντελώς ανίκανη να αντιμετωπίσει την κατάσταση, παρά το γεγονός ότι τόσο η Αστυνομία όσο και η ΕΥΠ είχαν επαρκή πληροφόρηση για τα επικείμενα γεγονότα. Αυτό που είναι ακόμη απογοητευτικότερο είναι ότι αντί η υπόθεση αυτή να αντιμετωπίσει με την απαιτούμενη σοβαρότητα στο πλαίσιο της πραγματικής διαστάσεως του φαινομένου, η όλη συζήτηση περιορίστηκε στο θέμα της καταργήσεως ή όχι του ασύλου των πανεπιστημίων(!), τούτο δε χωρίς να δοθεί καμία σημασία στον συμβολισμό της καταλήψεως της Νομικής, σύμβολο αντιστάσεως και αγώνων των Ελλήνων.
Μόλις δύο μήνες πριν, τον Νοέμβριο του 2010, είχαμε την κατάληψη – για λόγους προσευχής, υποτίθεται – του χώρου – σύμβολο του Διαφωτισμού της Ελλάδας, των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου και 17 άλλων πλατειών της Αθήνας, σε μία καθαρή και μεθοδευμένη επίδειξη δυνάμεως από την ηγεσία των μουσουλμάνων στη χώρα μας. Σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη του στο «Πρώτο θέμα» (21.11.2010), με τίτλο «Γιατί έβγαλα τους μουσουλμάνους στους δρόμους της Αθήνας», ο ιμάμης-γκουρού των μουσουλμάνων Μοχάμεντ Ζακί Μπατάρι, δήλωσε με τον χαρακτηριστικό πλάγιο λόγο των απανταχού της γης ιερωμένων: «Εγώ δεν το είδα ως επίδειξη δύναμης. Το είδα ως μία καλή ευκαιρία της Ελλάδας να αποδείξει σε όλο τον κόσμο πως σέβεται το δικαίωμα τον κάθε ανθρώπου να λάτρευα τον θεό του, όπου και αν βρίσκεται».
Και εκτός από την ευκαιρία αυτή, μας έδωσε και μία προειδοποίηση: «Αν το κράτος δεν λάβει μέτρα για να προστατευθούν οι μουσουλμάνοι, τότε η κατάσταση μπορεί να φτάσει στα άκρα…».
Η επίδειξη δυνάμεως και η κατάληψη της Νομικής μπορεί να μη συνδέονται μεταξύ τους (αν και είναι μάλλον απίθανο μία τόσο μεγάλη κίνηση να διέλαθε της προσοχής της ηγεσίας των μουσουλμάνων). Έτσι, τα δύο αυτά γεγονότα δεν μπορούν να εκληφθούν ως δύο σημεία ορίζοντα μία ευθεία προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Την επομένη, όμως, εβδομάδα οι μουσουλμάνοι ετοιμάζονται να εορτάσουν -αν δεν κάνουμε λάθος- την επέτειο γεννήσεως του Μωάμεθ, η οποία μπορεί κάλλιστα να εορτασθεί με κάθε άνεση, ευλάβεια και διακριτικότητα, σε ένα ή περισσότερα αθλητικά στάδια της Αθήνας. Αν, αντί τούτου, προτιμήσουν να το πράξουν σε χώρους με άλλους συμβολισμούς, τότε μάλλον θα έχουμε το δεύτερο σημείο, που δείχνει προς τη κατεύθυνση που αναφέρθη παραπάνω.
Μάνος Ηλιάδης / Κόσμος του Επενδυτή
ΠΗΓΗ
