«Δεν ξεπερνιέται αυτή η δοκιμασία κλείνοντας τις εκκλησιές»
Η πίστη στην Παντοδύναμη και Πανάγαθη πρόνοια του Θεού, σώζει τους ευσεβείς από τις δοκιμασίες τους
« Η πίστις σου σέσωκέ σε »
Ο τυφλός του σημερινού ιερού Ευαγγελίου, αγαπητοί μου αδελφοί, μας δείχνει με τη σταθερή του πίστη και την άγια επιμονή του, τη δύναμη που έχει η πίστη,
προκειμένου να αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια, που παρεμβάλλονται στο δρόμο μας, για να πλησιάσουμε κι εμείς κοντά στο Χριστό. Καθώς ο Ιησούς πλησιάζει στην Ιεριχώ, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ένας τυφλός κάθεται στην άκρη του δρόμου και ζητιανεύει. Όταν ακούει το πλήθος που περνά, ρωτά να μάθει τι συμβαίνει.
Του λένε ότι περνά ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Τότε ο τυφλός φωνάζει δυνατά. «Ιησού Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με». Αυτοί που προπορεύονται, τον μαλλώνουν να σιωπήσει, αυτός όμως φωνάζει πιο δυνατά. «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με». Τότε ο Ιησούς στέκεται και δίνει εντολή να τον φέρουν κοντά Του. Όταν ο Κύριος πλησιάζει τον τυφλό, τον ρωτά «Τι θέλεις να σου κάμω;» Και ο τυφλός αποκρίνεται λέγοντας. «Κύριε, θέλω να αποκτήσω το φώς μου». Κι ο Ιησούς, τότε του λέει «Απόκτησε το φώς σου∙ η πίστη σου σε έσωσε». Αμέσως ο τυφλός, βρίσκει το φώς του και ακολουθεί τον Ιησού, δοξάζοντας τον Θεό.
Η θαυμαστή αυτή θεραπεία του τυφλού, που ήλθε σα βραβείο της σταθερής και θερμής πίστης του, δίνει την ευκαιρία σ’ εμάς σήμερα, να εκτιμήσουμε, κατά το δυνατό, το πόσο μεγάλη δύναμη πηγάζει από την πίστη στον Ιησού Χριστό.
Πράγματι, είναι μεγάλη η δύναμη της πίστης. Η πίστη στον Κύριο, μας κάνει ικανούς να αντιμετωπίζουμε με θάρρος τις δοκιμασίες της ζωής. Κάμνει δυνατά τα αδύνατα και κινεί πολλές φορές τον ουρανόν εις βοήθεια της γής. Όταν δεν φαίνεται διέξοδος πουθενά και όταν τα πάντα παρουσιάζονται αντίθετα και δεν υπάρχουν άνθρωποι να μας συμπαρασταθούν, τότε ακριβώς είναι η ώρα, που λάμπει η δύναμη της πίστης στον Θεό. Η πίστη στην Παντοδύναμη και Πανάγαθη πρόνοια του Θεού, σώζει τους ευσεβείς από τις δοκιμασίες τους (Β΄ Πέτρ. β΄9) και εμποδίζει την αποθάρρυνση και την απελπισία να εισβάλουν στην ψυχή μας, όσα μάλιστα κι αν είναι τα φοβερά κύματα των θλίψεων, των ασθενειών και των συμφορών. Όσο ζωηρότερη είναι η συναίσθηση αυτή της προστατευτικής παρουσίας του Κυρίου, πλησίον μας, τόσο και περισσότερο ατάραχοι και ήρεμοι ζούμε την ζωή μας. Γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι ο Ιησούς σώζει για πάντα, όσους μέσω Αυτού πλησιάζουν τον Θεό (Εβρ. ζ΄,25). Κι έτσι, τα θέλγητρα του κόσμου αυτού, οι αμαρτωλές απολαύσεις και οι φόβοι που προκαλεί ο κόσμος που ζει μακριά από το Θεό, κάθε τι το κοσμικό και αμαρτωλό, ο πιστός χριστιανός, με τη δύναμη της πίστης το υπερνικά και το κατανικά.
Το δεύτερο στοιχείο, που φανερώνει τη δύναμη της πίστης στο Χριστό, είναι ότι αυτή μας τονώνει, για ν’ αποφεύγουμε την αμαρτία. «Τον Κύριο έβαλα για πάντοτε μπροστά μου, στα δεξιά μου, για να μην ταλαντεύομαι. Γι΄ αυτό και χαίρεται η καρδιά μου, ευφραίνεται η ατίμητη ύπαρξή μου και με ασφάλεια αναπαύεται το σώμα μου» (Ψαλμ. 15, ΙΣΤ΄, 8,9), μας λέει ο Ψαλμωδός Δαβίδ. Όσοι πιστεύουμε, μας λέει και πάλιν ο Ψαλμωδός Δαβίδ, μοιάζουμε με πελώρια και ακλόνητα βουνά που δεν σαλεύονται από τις λυσσαλέες επιθέσεις του σατανά. Δεν μας προκαλεί φόβο ο διάβολος με τους συνεργούς του, γιατί είμαστε βέβαιοι ότι Εκείνος που πολεμά μαζί μας, ο Ιησούς Χριστός, είναι ισχυρότερος απ’ αυτόν που κυριαρχεί μέσα στον κόσμο (Α΄Ιωανν. δ΄,4). Είναι ο Νικητής που μας εμπνέει θάρρος και δύναμη, ούτως ώστε να αποφεύγουμε τα τεχνάσματα του πονηρού και να μην παρασυρόμαστε από το ρεύμα του κακού, αλλά να ανθιστάμεθα στερεωμένοι στο βράχο της πίστης και τελικά να βγαίνουμε νικητές στον καλό και άγιο αγώνα κατά της αμαρτίας.
Όμως παράλληλα με όλα αυτά, η πίστη στο Χριστό, μας βοηθά και στα έργα της αγάπης προς τους συνανθρώπους μας. Όσοι πιστεύουμε ολόψυχα στον Κύριο θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε και χρόνο και χρήμα και ανάπαυση και υγεία, χάρη των άλλων. Η πίστη στο Χριστό είναι εκείνη που μας ενδυναμώνει και μας εμψυχώνει στο να προσφέρουμε αφιλοκερδώς την αγάπη μας προς τους αναξιοπαθούντες αδελφούς μας. Η πίστη στο Χριστό και η βεβαιότητα ότι οι λόγοι Του είναι η μέγιστη προσφορά προς τον συνάνθρωπο, μας εμπνέουν να τρέχουμε, όπου μπορούμε, να φέρουμε το μήνυμα της χαράς και της ειρήνης και σ’ αυτούς ακόμα που μας ειρωνεύονται και μας μισούν. Αυτή δροσίζει την ψυχή μας και δεν την αφήνει να απογοητευθεί, μπροστά στην αδιαφορία των άλλων. Αυτή η πίστη ήταν και το μυστικό του αποστόλου των Εθνών Παύλου, που έτρεξε σ’ όλο τον κόσμο, για την σωτηρία των συνανθρώπων του. «Δεν ζω πια εγώ», μας λέει, «αλλά ζεί στο πρόσωπό μου ο Χριστός». (Γαλ. β΄,20). Από την πίστη αυτή στο Θεάνθρωπο Ιησού, πηγάζει όλη εκείνη η έντονη δραστηριότητά του, που πραγματικά προκαλεί έκπληξη και θαυμασμό σ’ όλους μας. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι ο απόστολος Παύλος παρομοιάζει την πίστη με θυρεό. Με μεγάλη, δηλαδή, ασπίδα, που σκεπάζει όλο το σώμα του αγωνιστή Χριστιανού και τον προφυλάσσει έτσι από τα βέλη του σατανά και τον σώζει. «Να αναλάβετε», μας λέει, «τον θυρεόν της πίστης, με τον οποίο θα μπορέσετε να σβήσετε όλους τους καυστικούς πειρασμούς του πονηρού, που μοιάζουν με πύρινα βέλη» (Εφεσ. στ΄,16).
Αδελφοί μου! Ο δρόμος που οδηγεί στο Χριστό, είναι δρόμος μετ’ εμποδίων. Όμως πρέπει να γνωρίζουμε ότι και στις κορφές δεν οδηγούν πλατείς δρόμοι, αλλά επίπονα, στενά και δύσβατα μονοπάτια, που μόνο οι αγωνιστικές και ηρωικές ψυχές τα ανεβαίνουν. Αυτός είναι και ο δικός μας δρόμος. Ας παρακαλούμε, λοιπόν, τον Πανοικτίρμονα Κύριο, να ευαρεστηθεί και να ρίξει και στις ψυχές μας μια μικρή σπίθα από τη φωτιά της αγάπης του. Μια σπίθα που θα κάμει την ψυχή μας να φλέγεται συνεχώς για Εκείνο. Τότε η ζωή μας θα γίνει αληθινά πνευματική και η ευτυχία θα πλημμυρίζει την ύπαρξή μας. Ας εκφράσουμε στον Κύριο όλους τους πόθους της καρδιάς μας, τα βάσανα και τις πίκρες μας, τα προβλήματα και τα όνειρά μας κι Εκείνος θα απαντά στα αιτήματα των καρδιών μας. Όπως έδωσε τότε το φώς στον τυφλό της Ιεριχούς, θα χορηγεί και σ’ εμάς κατά το πλούσιο έλεός Του ότι του ζητήσουμε με πίστη. Αρκεί να μάθουμε να ζητούμε, να κραυγάζουμε, να επιμένουμε και να περιμένουμε με πίστη στην δύναμη Του και στην αγαθοσύνη Του.
† Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. β΄ 14-22
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιγ΄ 10-17
8 Δεκεμβρίου 2013
