Οι Τούρκοι εμφανίζουν χάρτες με Μοσούλη, Κιρκούκ, Χαλέπι και ελληνικά νησιά εντός τουρκικού κράτους.
Με τον όρο Γαλάζια Πατρίδα διεκδικούν 3 θάλασσες. Μαύρη Θάλασσα, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειος. Επετειακή ανατροπή της Συνθήκης Λωζάνης στο Ιωβηλαίο της! ..
Οι τουρκικές επεκτατικές πολιτικές και οι ανησυχίες στην εκατονταετηρίδα της «Λωζάνης»!
Ίσως το σημαντικό γεγονός με το οποίο οι παρατηρητές και όσοι γνωρίζουν και τις λεπτομέρειες των θεμάτων συμφωνούν είναι ότι η πιθανότητα εξάλειψης του PKK από την Τουρκία φαίνεται σχεδόν αδύνατη.
Λίγα χρόνια μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), συγκεκριμένα στις 24 Ιουλίου 1923, συνήφθη η Συνθήκη της Λωζάνης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, οι περισσότερες από τις οποίες βρίσκονταν υπό την εξουσία, κυριαρχία και επιρροή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τη μια και το νέο τουρκικό κράτος, κληρονόμος της διαλυμένης αυτοκρατορίας από την άλλη.
Αυτή η συνθήκη ήταν μια επικύρωση, επιβεβαίωση και σταθεροποίηση μιας σειράς ηττών, οπισθοδρομήσεων και πολιτικών και στρατιωτικών αποτυχιών που επέφεραν την αποδόμηση μιας παγκόσμιας οντότητας που διήρκεσε περισσότερους από 6 αιώνες (1299-1922) .
Καθώς πλησιάζει η εκατονταετηρίδα – μόλις 13 μήνες απομένουν – πολλές μακροπρόθεσμες αναγνώσεις και αναλύσεις άρχισαν να υποδηλώνουν ότι η Άγκυρα οδεύει να ανακατέψει τα χαρτιά και να ανατρέψει τη ζυγαριά, εκμεταλλευόμενη τις κατάλληλες περιφερειακές και διεθνείς συνθήκες και καταστάσεις, καθώς και ικανότητες που πιστεύουν οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων αντιπροσωπεύουν μια καλή ευκαιρία για να αποκαταστήσουν τη δόξα της αυτοκρατορίας, ειδικά με το ‘‘χαντίθ” ότι η Συνθήκη της Λωζάνης είναι 100 ετών. Μετά από αυτό, κάθε συμβαλλόμενο μέρος μπορεί να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις που του επέβαλε, λαμβάνοντας υπόψη ότι η συνθήκη, με τα 143 άρθρα της, στερείται οποιουδήποτε κειμένου ή αναφοράς σε πλαφόν καταληκτικής ημερομηνίας.
Γενικά, και υπό το πρίσμα πολλών ιστορικών εμπειριών και γεγονότων, και μετά την πάροδο του χρόνου, όταν ένα μέρος που ήταν χαμένο και αναγκάστηκε να συνάψει μια συγκεκριμένη συνθήκη ανακτά νέους παράγοντες ισχύος, σκοπεύει με κάποιο τρόπο να αποκηρύξει τις προηγούμενες υποχρεώσεις του και επιβάλει ένα τετελεσμένο γεγονός που τα άλλα μέρη δεν θα μπορέσουν να τον αντιμετωπίσουν με περισσότερα από λόγια. Προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ότι κινείται η Τουρκία με το σημερινό πολιτικό της σύστημα και τις επεκτατικές της φιλοδοξίες.
Είναι φυσικό ότι η επιβολή ενός τετελεσμένου γεγονότος μπορεί να επιτευχθεί σε μαλακές και εύθραυστες τοποθεσίες και σε ανήσυχα και ταραγμένα πεδία. Για μια επίδοξη και άπληστη Τουρκία, χώρες όπως το Ιράκ και η Συρία είναι από τις καλύτερες τοποθεσίες και πεδία που είναι κατάλληλα για τουρκική επέκταση.
Το PKK μόνιμο πρόσχημα του τούρκικου επεκτατισμού..
Και αν η Άγκυρα πέτυχε πριν από περισσότερα από 20 χρόνια να αναγκάσει τη Δαμασκό να εγκαταλείψει τον ηγέτη του αντιπολιτευόμενου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και τον απέλασε στις 9 Οκτωβρίου 1998, προετοιμάζοντας τη σύλληψή του που συνέβη στην πραγματικότητα λίγο μετά, συγκεκριμένα στις 15 Φεβρουαρίου 1999, όταν η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών (mit), σε συνεργασία με την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών (Μοσάντ) και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών κατάφεραν να τον πιάσουν και να τον μεταφέρουν από την Κένυα στην Τουρκία, και αν είχε παίξει σημαντικό ρόλο στα επιβαρυντικά πράγματα και στην εργασία για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος, ξεκινώντας από την άνοιξη του 2011, και απέκτησε σημαντικά ερείσματα στη συριακή γεωγραφία, -δηλαδή η Άγκυρα- βρήκε, για περισσότερα από 35 χρόνια, στο Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν μια ισχυρή αιτιολόγηση της παρουσίας της στο βόρειο Ιράκ, μέσω συμφωνιών που συνήφθησαν με το διαλυμένο καθεστώς του Κόμματος Μπάαθ, το οποίο ήταν απασχολημένο τότε με τον πόλεμο στο Ιράν.
Η Τουρκία ενισχύει τη γεωπολιτική παρουσία της.
Με τις συνεχιζόμενες καταστροφικές επιπτώσεις στο Ιράκ, που σχετίζονται με την εισβολή στο Κουβέιτ το καλοκαίρι του 1990, τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου το 1991, και στη συνέχεια 12 χρόνια αργότερα, την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ και το Ιράκ και τις διαφορετικές και διασταυρούμενες διεθνείς και περιφερειακές συγκυρίες, η Τουρκία ενίσχυε την παρουσία της και την επιτόπια παρουσία της, η οποία έφθασε στο σημείο να δημιουργήσει σταθερές βάσεις και στρατόπεδα σε αρκετές ιρακινές πόλεις από την περιοχή του Κουρδιστάν στο βόρειο τμήμα της χώρας, για να μην αναφέρουμε τα αρχηγεία πληροφοριών και τα κρησφύγετα. Όλα αυτά έγιναν με το πρόσχημα της καταδίωξης και παρακολούθησης στοιχείων του PKK και της προστασίας της τουρκικής εθνικής ασφάλειας.
Με τον καιρό, η Άγκυρα άρχισε να αποκαλύπτει όλο και περισσότερες τις επεκτατικές της φιλοδοξίες. Για να αναφέρουμε μερικές, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ισχυρίστηκε σε μια ομιλία του το 2016 ότι η Μοσούλη και το Κιρκούκ του Ιράκ και το Χαλέπι της Συρίας είναι τουρκικές πόλεις καταγωγής και πρέπει να προσαρτηθούν στο τουρκικό έδαφος.
Η Γαλάζια Πατρίδα
Στο ίδιο πλαίσιο, ορισμένα μέσα ενημέρωσης, ερευνητικά κέντρα και τουρκικοί πολιτικοί κύκλοι εξακολουθούν να προωθούν παλιούς ιστορικούς χάρτες που δείχνουν τη Μοσούλη, το Κιρκούκ, το Χαλέπι και ορισμένα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο εντός των συνόρων του τουρκικού κράτους, πέρα από τις εκκλήσεις του Ερντογάν για την ανάγκη τροποποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης, οδηγώντας στην αποκατάσταση των κλεμμένων δικαιωμάτων της χώρας του στο παρελθόν.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η αυξανόμενη συζήτηση τα τελευταία χρόνια για τα σφετερισμένα δικαιώματα της Τουρκίας και την αναγκαιότητα τροποποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης και προστασίας της τουρκικής εθνικής ασφάλειας, συνοδεύτηκε από την προώθηση και εμπορία της έννοιας ή του όρου «γαλάζια πατρίδα», που σημαίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι τα σύνορα της Τουρκίας εκτείνονται μέχρι τα βάθη της Μαύρης Θάλασσας, του Αιγαίου και της Μεσογείου και την υφαλοκρηπίδα, δηλαδή την ανατολική Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο Πέλαγος, που της επιτρέπει -δηλαδή στην Τουρκία- να χρησιμοποιεί όλους τους θαλάσσιους πόρους πιο ελεύθερα.» Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο λέγεται ότι είναι ο Τούρκος Υποστράτηγος Jim Gordones απόστρατος, ο οποίος υπηρέτησε ως επικεφαλής της μονάδας που ήταν υπεύθυνη για τα ναυτικά σχέδια και τις πολιτικές της Τουρκίας το 2006.
Εμπλοκή Τουρκίας σε μετασοβιετικό χώρο
Όχι μόνο αυτό, όλα αυτά συνοδεύτηκαν από μια πολύ ξεκάθαρη τουρκική εμπλοκή σε πολλά ζητήματα και κρίσεις, όχι μόνο στη γειτονιά ή στο γεωγραφικό περιβάλλον, αλλά επεκτάθηκε σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις στη Βόρεια και Νότια Αφρική και σε διάφορες περιοχές της Ασίας , ειδικά ορισμένες δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης πρώην τουρκικές.
Η τούρκικη διείσδυση
Η Άγκυρα δεν άφησε μια μέθοδο που δεν χρησιμοποίησε. Ενώ ασχολείται με τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων, όπως συμβαίνει στο Ιράκ και τη Συρία, είναι πρόθυμη να υποστηρίξει κόμματα, πολιτικές προσωπικότητες, ελίτ και κοινωνικές ομάδες ορισμένων σεχταριστών και εθνικών χρωμάτων, καθώς και την ίδρυση οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, πανεπιστημίων και ιδρυμάτων που λειτουργούν υπό κάλυψη. Ανθρωπιστική φιλανθρωπία. ( σσ στη χώρα μας χρησιμοποιεί αυτές τις τακτικές;)
Και περισσότερο από αυτό, η είσοδος στη γραμμή των κρίσεων και του πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ των κομμάτων και o εναγκαλισμός πολιτικών προσώπων που κατηγορούνται ή καταδικάζονται για υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων και εμπλοκή σε εγκλημάτων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλες αυτές οι μέθοδοι δεν απέφεραν θετικά αποτελέσματα, αντιθέτως, προκάλεσαν μεγάλη πολυπλοκότητα, κρίση και σύγχυση και παρείχαν περισσότερες δικαιολογίες και προφάσεις στο Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν να επεκτείνει την παρουσία του στην ιρακινή αρένα. ΄Ωσπου έγινε επίσης αριθμός στις εξισώσεις του πεδίου και συμβαλλόμενο μέρος στις εσωτερικές κουρδικές συγκρούσεις και ευθυγραμμίσεις, σε βαθμό που οι Ιρακινοί δεν μπορούν να λύσουν τον κόμπο της σύγκρουσης μεταξύ Τουρκίας και ΡΚΚ, καθώς καθένα από τα δύο μέρη ισχυρίζεται ότι η ύπαρξη και η επέκτασή του οφείλεται στη στόχευση του άλλου μέρους και μόνο για λόγους άμυνας.
Όμως η πραγματικότητα της κατάστασης επιβεβαιώνει το αντίθετο, και η τουρκική κυβέρνηση συχνά λέει ότι οι στρατιωτικές της επιχειρήσεις στο έδαφος του Ιράκ διεξάγονται σε συντονισμό με την κυβέρνηση της Βαγδάτης, και αυτό το δήλωσε ξεκάθαρα πριν από λίγο ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος ευχαρίστησε τόσο την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τη Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν. Ωστόσο η ιρακινή κυβέρνηση αρνείται συνεχώς την ύπαρξη οποιουδήποτε συντονισμού από την κυβέρνηση της Άγκυρας μαζί της, όπως έκανε και το κουρδικό υπουργείο Πεσμεργκά, το οποίο επιβεβαίωσε σε δήλωση σχετικά με τις πρόσφατες επιχειρήσεις ότι καμία κουρδική δύναμη δεν συμμετείχε σε αυτές.
Η Άγκυρα αναφέρει επίσης ότι οι στρατιωτικές της επιχειρήσεις εντός του Ιράκ πραγματοποιούνται σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο επιτρέπει την άσκηση του δικαιώματος αυτοάμυνας. ( σσ αυτό θα επικαλεστεί και για αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών) Ωστόσο, η Βαγδάτη επιβεβαίωσε μέσω του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, Αχμέντ Al-Sahaf, «ότι η τουρκική πλευρά επικαλείται το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο δεν μπορεί να γίνει επίκληση από μόνο του, διότι δεν επιτρέπει την παραβίαση της κυριαρχίας ανεξάρτητων χωρών και το Υπουργείο θεωρεί στρατιωτικές επιχειρήσεις στο ιρακινό έδαφος μια κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας του Ιράκ και μια απειλή για την εδαφική του ακεραιότητα, λόγω του τρόμου και της ζημίας που αφήνουν πίσω οι επιχειρήσεις για την ασφάλεια των ιρακινών πολιτών».
Αυτές οι αλληλεπιδράσεις ήρθαν πρόσφατα στο πλαίσιο των τουρκικών βομβαρδισμών περιοχών στην πόλη Ντοχούκ και στην περιοχή Σιντζάρ, που προκάλεσαν το θάνατο και τον τραυματισμό αρκετών Ιρακινών αμάχων, εκτός από επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που λέγεται ότι είχαν στόχο μέλη των Εργατών του Κουρδιστάν. Κόμμα (PKK) στην πόλη Σουλεϊμανίγια.
Αυτό που βοηθά την Άγκυρα να πραγματοποιήσει αυτό που σχεδιάζει και θέλει, τις επεκτατικές πολιτικές, είναι η φύση των σχέσεών της με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες κλείνουν τα μάτια σε πολλές από τις παραβάσεις της Άγκυρας, λόγω των διαπλεκόμενων συμφερόντων και των αλληλοεπικαλυπτόμενων μεταξύ τους,συν τη συνεργασία υψηλού επιπέδου πληροφοριών και ασφάλειας και τον συντονισμό με το Ισραήλ. Ειδικά στους τομείς στους οποίους επιδιώκουν να παρευρεθούν τα δύο μέρη, όπως συμβαίνει με την περιοχή του Κουρδιστάν και την ανατολική Συρία.
Η Άγκυρα, με το καθεστώς ισλαμικού τύπου της, δεν βρίσκει πλέον αμήχανο να κινηθεί ανοιχτά για να εδραιώσει και να ενισχύσει τις σχέσεις της με το «Τελ Αβίβ», παρά τη γενική εχθρική πολιτική και λαϊκή ατμόσφαιρα στην περιοχή. Αυτό που βοηθά τη συνεργασία και τον συντονισμό μεταξύ της Άγκυρας και του “Τελ Αβίβ” στο Ιράκ είναι ότι υπάρχουν ιρακινά πολιτικά κόμματα που έχουν βαθιές σχέσεις με το “Ισραήλ” και έχουν ισχυρή σχέση μαζί του, γεγονός που τους επιτρέπει να διαδραματίσουν ρόλο στην προετοιμασία των εδαφών και κατάλληλο περιβάλλον τόσο για την Άγκυρα όσο και για το Τελ Αβίβ, για να εδραιώσουν την παρουσία τους και να περάσουν τις ατζέντες ασφαλείας και την πολιτική τους ατζέντα.
Ίσως το σημαντικό γεγονός με το οποίο οι παρατηρητές και όσοι γνωρίζουν τις λεπτομέρειες μπορεί να μην διαφωνούν, είναι ότι η πιθανότητα εξάλειψης του PKK από την Τουρκία φαίνεται σχεδόν αδύνατη, αν όχι αδύνατη, ακόμα κι αν συλλάβει όλους τους ηγέτες του κόμματος όχι μόνο τον Οτσαλάν.
Οι υπεύθυνοι λήψης πολιτικών αποφάσεων και οι ανώτεροι στρατιωτικοί και αξιωματούχοι ασφαλείας στην Άγκυρα το γνωρίζουν καλά αυτό, αλλά το “PKK” έχει γίνει, με την πάροδο του χρόνου, μια καλή δικαιολογία και προκάλυμμα για την Τουρκία να πλησιάζει όλο και πιο κοντά στο Κιρκούκ και τη Μοσούλη, ειδικά που η εκατονταετηρίδα της Λωζάνης πλησιάζει.
dimpenews.com
