«Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν,
να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε ένα ενιαίο κόσμο, ένα παγκόσμιο λαό…Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια.»
(Adam Weishaupt, ιδρυτής του Τάγματος των Πεφωτισμένων, γνωστών ως Illuminati)
Διαχρονικά, μέσα απ’ όλες αυτές τις δυνάμεις, πέρασε μια φυλετική οντότητα η οποία κατάφερε να διατηρήσει ακέραια -με τον ποιο αυστηρό τρόπο- την εθνική, κοινωνική, πολιτιστική και θρησκευτική της συνοχή. Αυτοί ήταν οι Εβραίοι, που κληρονόμησαν (η αφομοίωσαν) ως λαός, όλη την σοφία των αρχαίων Αιγυπτίων. Αν εξετάσει κάποιος τον ρόλο τους σε όλη την διάρκεια αυτών των αιώνων –που είναι κάτι που μπορεί να γίνει, αντίθετα από άλλες εθνότητες που έχει χαθεί η ιστορική τους συνοχή στο ρεύμα του χρόνου- τότε θα εκπλαγεί, καθώς θα διαπιστώσει την επιρροή που έχουν ασκήσει στις ιστορικές εξελίξεις. Θα διαπιστώσει, ότι αποτέλεσαν σχεδόν την κοινή συνισταμένη όλων των πολιτικών -και κατά κάποιον τρόπο και των θρησκευτικών- δυνάμεων. Λειτούργησαν σαν ηθικοί καθοδηγητές, ως το αντίπαλο δέος του ελληνικού πνεύματος, με την διαφορά, ότι ενώ το ελληνικό πνεύμα ήταν οικουμενικό, το εβραϊκό αντίθετα ήταν διαιρετικό. Μια αποτελεσματική τακτική, βασισμένη στο δόγμα: «Διαίρει και βασίλευε». Ταυτόχρονα φρόντιζαν, παρασκηνιακά, όντας «απελευθερωμένοι» οι ίδιοι από ηθικούς φραγμούς (οι θρησκευτικές τους παραδόσεις τους επέτρεπαν την εξαπάτηση των αλλόθρησκων), να εξασφαλίζουν υλικά οφέλη. Αυτό, τους έδωσε την δυνατότητα να γίνουν κυρίαρχοι του κεφαλαίου.
να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε ένα ενιαίο κόσμο, ένα παγκόσμιο λαό…Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια.»
(Adam Weishaupt, ιδρυτής του Τάγματος των Πεφωτισμένων, γνωστών ως Illuminati)
(Άρθρο του Σεπτεμβρίου 2008 που είχε δημοσιευθεί στο αρχικό Blog)
Ένας σύγχρονος Σπάρτακος(*)
Διαβάζω τον τελευταίο καιρό πολλά κείμενα και σχόλια, που φανερώνουν μια αγωνία… Είναι οι φωνές διαμαρτυρίας κάποιων ανθρώπων, που δείχνουν να φοβούνται πως επιχειρείται να γκρεμιστεί ό,τι ήταν υψωμένο σαν οχυρό, μέσα τους: οι ρίζες τους, τα ήθη και έθιμα, τα ιδανικά τους, ό,τι γενικά αγάπησαν και πίστεψαν, ό,τι τους προσδιορίζει ως άτομα και ως κοινωνική οντότητα. Βλέπουν να ορθώνεται ολόγυρα και να γιγαντώνει μια κενή ιδεολογία, χωρίς αντίκρισμα, που προωθεί την ουτοπία. Είναι η ιδεολογία του ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ… Μια ιδεολογία που και στόχους έχει και ταυτότητα, αλλά που καταφέρνει να ξεγλιστράει σαν το χέλι διότι κινείται ύπουλα, μεθοδικά. Αυτό συμβαίνει, διότι σημαία της έχει την ΑΠΑΤΗ.
Πρόκειται για μια ιδεολογία που μολονότι πρεσβεύει την μη βία, τα μέσα εντούτοις που χρησιμοποιεί είναι ποιο βίαια κι’ από τα διηπειρωτικά βαλλιστικά βλήματα και από τις «έξυπνες» βόμβες, που ισοπέδωσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία. Ο στόχος των Μέσων Μαζικής …Εξόντωσης (ΜΜΕ), που αυτοί χρησιμοποιούν, είναι, ο ΝΟΥΣ.
Τα μέσα: Η εξαγορά συνειδήσεων, η προπαγάνδα, και η στράτευση των απανταχού ταλαίπωρων, πεινασμένων και προβληματισμένων ανθρώπων, που τους χρησιμοποιούν, όπως χρησιμοποίησε ο Μπούς τους μισθοφόρους του στον δολοφονικό πόλεμο του Ιράκ. Έχουν στην κατοχή τους το μεγαλύτερο τμήμα των ΜΜΕ, παγκόσμια, καθώς και τα μέσα ψυχαγωγίας και θεάματος, όπως είναι τα video games, μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, και το Χόλυγουντ. Έχουν καταφέρει να θέσουν υπό τον έλεγχό τους, επίσης, σε μεγάλο ποσοστό, ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και διάφορα πολιτικά κόμματα.
Τα συνθήματα: «Προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «προστασία στις εθνικές, γλωσσικές και θρησκευτικές μειονότητες», «δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού», «δικαιώματα σεξουαλικών προτιμήσεων», «προστασία του περιβάλλοντος», «κατάργηση συνόρων», «ισότητα», κ.ά.
Εμφανίζονται ως ο «νέος Σπάρτακος», που έχει ξεκινήσει τον αγώνα για την …απελευθέρωση των σύγχρονων σκλάβων. Είναι όμως έτσι; Τι κρύβεται πίσω από το προσωπείο του ανθρωπισμού. Τι σκοπούς έχει πραγματικά για τις στρατιές των ταλαιπωρημένων, που στρατολογούνται απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη; Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι και ποιοι κρύβονται στο παρασκήνιο …τρίβοντας τα χέρια τους;
Εμφανίζονται ως ο «νέος Σπάρτακος», που έχει ξεκινήσει τον αγώνα για την …απελευθέρωση των σύγχρονων σκλάβων. Είναι όμως έτσι; Τι κρύβεται πίσω από το προσωπείο του ανθρωπισμού. Τι σκοπούς έχει πραγματικά για τις στρατιές των ταλαιπωρημένων, που στρατολογούνται απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη; Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι και ποιοι κρύβονται στο παρασκήνιο …τρίβοντας τα χέρια τους;
Κάποιοι απ’ αυτούς που υιοθέτησαν αυτή την «ιδεολογία» θα μιλήσουν για δήθεν ελευθερία από «αναχρονιστικά ταμπού», από «αγκυλώσεις του παρελθόντος», από «παρωχημένους ηθικούς κώδικες». Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πρόκειται εδώ όντως για απελευθέρωση ή μήπως πρόκειται μάλλον για νοητική υποδούλωση;
Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα;
Ο Πυθαγόρας είχε κάποτε πει: «Το να παρασιωπάς την αλήθεια όταν την ξέρεις, είναι σα να θάβεις χρυσάφι.» Είναι όμως δυνατό να …σερβίρεις έτσι απλά την αλήθεια και να γίνει αυτή απριόρι αποδεκτή;
Θα μπορούσα να γράφω εδώ με τις ώρες, να παραθέτω κείμενα διαχρονικής αξίας, να παραπέμπω σε αυθεντίες και σε αμέτρητες αποδείξεις, αλλά τότε θα κούραζα και δεν θα πετύχαινα τίποτε περισσότερο απ΄ ότι έχουν πετύχει μέχρι τώρα οι χιλιάδες σελίδες που έχουν γραφεί αναφορικά με τη νέα αυτή απειλή.
Θα αποφύγω να δώσω «μασημένη» τροφή, και θα περιοριστώ σε τίτλους και σε ερωτήσεις που οδηγούν σε σκέψη, για να δώσω έτσι την ευκαιρία για προσωπική έρευνα, σε όσους είναι «εραστές» της αλήθειας. Η αλήθεια δεν δίνεται σε …κονσέρβα. Η αλήθεια είναι αποτέλεσμα κατανόησης. Αυτό σημαίνει ότι δεν καταγράφεται ούτε με λίγα ούτε με πολλά λόγια. Αν κάνω το λάθος λοιπόν να καταγράψω αλήθειες, τότε θα δώσω την ευκαιρία για αντιπερισπασμό και ίσως βοηθήσω μάλιστα να σκαρφιστούν και νέα όπλα για την προώθηση της πλάνης και της παραπληροφόρησης. Όχι, θα δώσω μόνο τροφή για σκέψη σε όσους εξακολουθούν να έχουν ψήγματα πνεύματος και αντίληψης, στοιχεία που υπάρχουν μόνο σ’ εκείνους που έχουν διατηρήσει ήθος και αρχές, διότι αυτά είναι τα πρώτα που απαλλοτριώνονται όταν ασπάζεται κάποιος την ιδεολογία της «Νέας Τάξης».
Σιωνισμός: Η ραχοκοκαλιά όλων των «απελευθερωτικών» κινημάτων.
• Ποιο το όφελος των Εβραίων τραπεζιτών από την υποστήριξη της Γαλλικής και Αμερικανικής επανάστασης;
• Ποια η συμμετοχή τους στην ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών και της εξέγερσης των Μπολσεβίκων στην Ρωσία;
• Στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν όντως οι Εβραίοι τραπεζίτες της Γερμανίας αυτοί που χρηματοδότησαν την αμερικανική κυβέρνηση προκειμένου να εμπλακεί, μολονότι οι Άγγλοι ήταν έτοιμοι να συνθηκολογήσουν; Αν ναι, με ποια ανταλλάγματα;
• Ποια η σχέση των Σιωνιστών με τα αρχαία Αιγυπτιακά μυστήρια;
• Ήταν όντως ο Ναζισμός το αντίπαλο δέος των Σιωνιστών; Ή μήπως ήταν κάποιο στοιχείο το οποίο έχει την ρίζα του στην Αρχαία Ελλάδα; Επιδιώκουν πράγματι να εξοντώσουν αυτό το στοιχείο, και ποιο είναι αυτό;
• Είναι αλήθεια ότι έχουν αλλοιωθεί ή αποκρυφθεί σημαντικά στοιχεία της Ιστορίας, τα οποία θα έδιναν άλλη διάσταση στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο;
• Μολονότι υπάρχουν υπεραρκετές αποδείξεις που φανερώνουν την εμπλοκή του Σιωνισμού σε διεθνής συνωμοσίες γιατί έχει δαιμονοποιηθεί αυτός ο όρος και έχει χαρακτηρισθεί «συνωμοσιολογία»; Πως γίνεται να πλησιάζει κανείς ενίοτε κοντά σε αποκαλύψεις και ενώ κάποια πράγματα φαίνονται να ξεκαθαρίζουν ξαφνικά χάνονται ή θολώνουν ακόμα περισσότερο;
• Γιατί ο χαρακτηρισμός «αντισημιτισμός» περιορίζεται μόνο στους Εβραίους εφόσον και οι Άραβες είναι απόγονοι του Αβραάμ (από τον Ισμαήλ), άρα Σημίτες; Γιατί δεν λένε, για παράδειγμα, «αντισιωνιστές», εφόσον όλος ο κόσμος για την Σιωνιστική κίνηση διαμαρτύρεται και όχι ενάντια σε κάποια ορισμένη ανθρώπινη φυλή; Σημειωτέον ότι υπάρχουν ακόμα και Εβραίοι αντισιωνιστές.
• Πως γίνεται ο Εβραϊκός πληθυσμός να είναι τα ποιο τραγικά θύματα του Σιωνισμού;
Και καταλήγοντας…
• Ποια η σχέση του Σιωνισμού με την κίνηση της «Νέας Τάξης Πραγμάτων»;
Με αυτά τα ερωτήματα έκανα μόνο την αρχή. Θα ακολουθήσει κι ένα δεύτερο μέρος, στο οποίο έχω σκοπό να βάλω επί τάπητος και άλλα θέματα, «ταμπού», τα οποία μολονότι, παραδόξως, συζητούνται από πολλούς, δεν τους έχει δοθεί εντούτοις η σημασία που πρέπει. Οι διάφοροι γραφικοί τύποι που ασχολούνται με τις λεγόμενες «συνωμοσιολογίες» -αυτό είναι απόλυτα διασταυρωμένο- είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, προκειμένου να διεστραυλώσουν και να δαιμονοποιήσουν την πραγματικότητα,. Με αυτή τη μέθοδο, αυτοί που κινούν τα νήματα καταφέρνουν να καλύψουν την αλήθεια μ’ ένα «αραχνιασμένο πέπλο» μυστηρίου, ώστε να λειτουργεί αποτρεπτικά για τους υγειά σκεπτόμενους ανθρώπους, κάνοντας έτσι το πλασματικό ποιο ελκυστικό. Αυτή είναι μια πάγια τακτική από αρχαιοτάτων χρόνων.
Στο επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε και με το αντίπαλο δέος του Σιωνισμού, το οποίο έχει όντως σχέση με την Αρχαία Ελλάδα και που εξηγεί πολλά απ’ αυτά που έχουν συμβεί, συμβαίνουν, και ίσως συμβούν ακόμα στον τόπο μας. Το άκρως ενδιαφέρον εδώ είναι, ότι και οι δύο αυτές δυνάμεις συναντήθηκαν και συνυπάρχουν μέσα στα πλαίσια της «Νέας Τάξης» και αυτό είναι ακριβώς εκείνο που προκαλεί την σύγχυση στους αναλυτές.
Είμαστε όμως έτοιμοι να αντιπαρατεθούμε με όλα αυτά; Είμαστε έτοιμοι να δούμε και να καταλάβουμε την αλήθεια; Ή μήπως προτιμάμε να ζούμε σ’ έναν φανταστικό, ουτοπικό κόσμο, σκεπτόμενοι: «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει»; Είναι γεγονός ότι τις περισσότερες φορές η επαφή με την αλήθεια αφήνει πίσω της μια πικρή γεύση. Ο Κάφκα είχε πει: «Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί, που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ’ αυτό». Μήπως γι’ αυτό κάποιοι πλησιάζουν αλλά γρήγορα πάλι απομακρύνονται προτιμώντας το σκοτάδι μάλλον παρά το φως; Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι φοβούνται -όσοι φοβούνται- και γιατί βλέπουν το φως της δημοσιότητας μόνο μισές αλήθειες;
Περιμένω τα σχόλιά σας και τις εισηγήσεις σας.
Και να θυμάστε, ότι με το να μιλάμε γι’ αυτά και να ψάχνουμε δεν χαλάμε το όνειρο, εμποδίζουμε μόνο την επέλαση του εφιάλτη, και κάνουμε μόνο κάποιους άλλους να χάνουν τον ύπνο τους!
Ο καρνάβαλος της «Νέας Τάξης» και ο πραγματικός ρόλος του Σιωνισμού;
Επειδή οι «εγκέφαλοι» πίσω από την προσπάθεια ανάληψης του οικονομικού ελέγχου, παγκόσμια, είναι στην πραγματικότητα …ανεγκέφαλοι, προσπαθούν να «φτιάξουν» το τερατούργημα της «Νέας Τάξης», οικειοποιώντας, ελλείψει ιδεών, αρχαίους πολιτισμούς.
Επειδή ο «καρνάβαλος» αυτός θα αποτελεί μια νέα αυτοκρατορία, θα πρέπει να υπερέχει σε (φαινομενικό) μεγαλείο από όλες τις αυτοκρατορίες που άφησαν το στίγμα τους στην παγκόσμια ιστορία, και έτσι στην συνείδηση των λαών. Για τον σκοπό λοιπόν αυτό, έχουν βάλει πλώρη οι κατασκευαστές του, να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια από τις πραγματικές αυτοκρατορίες, προκειμένου να τον συναρμολογήσουν.
Τα κομμάτια που απαραιτήτως χρειάζονται, πρέπει, εκτός από τη Ρώμη, να προέρχονται (προσέξτε!) κι από την Αρχαία Βαβυλώνα (σήμερα ερείπια, νότια της Βαγδάτης – Ιράκ), την Περσία (που διαδέχτηκε την Βαβυλώνα – Ιράν), καθώς και την Ελλάδα (που διαδέχτηκε τους Πέρσες – Μακεδονία). Δεν είναι όμως δυνατόν να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση των λαών αυτός ο καρνάβαλος, σαν ο νέος «αυτοκράτορας», αν δεν έχει εξασφαλίσει πρώτα την κυριαρχία επάνω στους κληρονόμους αυτών των αρχαίων αυτοκρατοριών. Αυτό είναι κανόνας, διότι αλλιώς θα υπάρχει ο κίνδυνος, να υποβόσκει μια κρυφή εθνική υπερηφάνεια, η οποία θα μπορούσε να πυροδοτήσει στο μέλλον ανεξέλεγκτες συσπειρώσεις.
Ας ρίξουμε όμως τώρα μια ματιά στο ιστορικό παρασκήνιο.
Οι αρχαίες αυτές αυτοκρατορίες είχαν μια πηγαία δυναμική, η οποία τις κατέστησε, στον καιρό τους, κυρίαρχους του τότε γνωστού κόσμου. Η μία διαδέχτηκε την άλλη, όταν η δύναμη της πρώτης αποδεικνύονταν τελικά ισχυρότερη. Η ελληνική υπεροχή όμως είχε κάτι το ιδιαίτερο, διότι μπόρεσε όχι μόνο να κυριαρχήσει διά των όπλων, αλλά κατάφερε να αφομοιώσει επίσης πολιτιστικά τους λαούς που κατέκτησε, δημιουργώντας έτσι μια εν δυνάμει παγκόσμια τάξη (στον τότε γνωστό κόσμο), που ήταν βασισμένη σε πολιτιστικές αξίες, που εξακολουθούν να αποτελούν και σήμερα πυξίδα για όλο τον ελεύθερο κόσμο.
Με την Ρώμη, καθώς και την Βρετανική αυτοκρατορία που ακολούθησαν, δεν συνέβη το ίδιο. Η Ρώμη δεν αποδείχτηκε ισχυρότερη της Ελλάδας. Απλά, εκμεταλλεύτηκε την εσωτερική διάσπαση και κυριάρχησε, εξασφαλίζοντας την συμμαχία της μιας από τις δύο ελληνικές δυνάμεις εκείνης της εποχής: Τους Σελευκίδες, στην ανατολή.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία «πάτησε» πολιτιστικά, αλλά ακόμα και οργανωτικά, επάνω σε ό,τι είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες, σε μια περίοδο αιώνων. Έχει σημασία να σημειωθεί ότι οι Ρωμαίοι κατακτητές μιλούσαν Ελληνικά και πως είχαν δηλώσει, ότι, «εμείς κατακτήσαμε τους Έλληνες με το σίδερο μα αυτοί κατέκτησαν εμάς με το πνεύμα τους».
Από του Ρωμαίους, μέχρι σήμερα, ισχύουν ακριβώς τα ίδια πράγματα: Η πνευματική κενότητα και η κακέκτυπη απομίμηση. Χωρίς το ελληνικό πνεύμα, που προσδίδει αίγλη, ομορφιά και νόημα, η σκληρή κυριαρχία των Ρωμαίων και των σημερινών διαδόχων τους δεν θα ήταν παρά ένα τερατούργημα, που θα προκαλούσε μόνο τον τρόμο!
Η κοινή συνισταμένη
Διαχρονικά, μέσα απ’ όλες αυτές τις δυνάμεις, πέρασε μια φυλετική οντότητα η οποία κατάφερε να διατηρήσει ακέραια -με τον ποιο αυστηρό τρόπο- την εθνική, κοινωνική, πολιτιστική και θρησκευτική της συνοχή. Αυτοί ήταν οι Εβραίοι, που κληρονόμησαν (η αφομοίωσαν) ως λαός, όλη την σοφία των αρχαίων Αιγυπτίων. Αν εξετάσει κάποιος τον ρόλο τους σε όλη την διάρκεια αυτών των αιώνων –που είναι κάτι που μπορεί να γίνει, αντίθετα από άλλες εθνότητες που έχει χαθεί η ιστορική τους συνοχή στο ρεύμα του χρόνου- τότε θα εκπλαγεί, καθώς θα διαπιστώσει την επιρροή που έχουν ασκήσει στις ιστορικές εξελίξεις. Θα διαπιστώσει, ότι αποτέλεσαν σχεδόν την κοινή συνισταμένη όλων των πολιτικών -και κατά κάποιον τρόπο και των θρησκευτικών- δυνάμεων. Λειτούργησαν σαν ηθικοί καθοδηγητές, ως το αντίπαλο δέος του ελληνικού πνεύματος, με την διαφορά, ότι ενώ το ελληνικό πνεύμα ήταν οικουμενικό, το εβραϊκό αντίθετα ήταν διαιρετικό. Μια αποτελεσματική τακτική, βασισμένη στο δόγμα: «Διαίρει και βασίλευε». Ταυτόχρονα φρόντιζαν, παρασκηνιακά, όντας «απελευθερωμένοι» οι ίδιοι από ηθικούς φραγμούς (οι θρησκευτικές τους παραδόσεις τους επέτρεπαν την εξαπάτηση των αλλόθρησκων), να εξασφαλίζουν υλικά οφέλη. Αυτό, τους έδωσε την δυνατότητα να γίνουν κυρίαρχοι του κεφαλαίου.
Στο σημείο όμως αυτό, θα πρέπει να γίνει μια απαραίτητη διευκρίνιση, για να ριχτεί φως σε μια διαχρονική παρερμηνεία. Όταν μιλάμε για μια οργανωμένη Εβραϊκή κίνηση, αυτό δεν αναφέρεται στον ταλαιπωρημένο λαό, που είχε διασπαρθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, αλλά σε αυτούς, που ασκούσαν τον έλεγχο επάνω τους, στους ταγούς, οι οποίοι αποτελούσαν τον πυρήνα γύρω από τον οποίο αναγκαζόταν ο απλός Εβραϊκός λαός να συσπειρωθεί. Με τον τρόπο αυτό, και εξαιτίας ακριβώς της δυσμενούς κατάστασης που βρίσκονταν, λόγω του ότι ήταν παντού «οι ξένοι», οι «διαφορετικοί», ήταν υποχρεωμένοι να καταφεύγουν στην προστασία που τους διασφάλιζε το θρησκευτικό τους γκέτο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, την απόλυτη εξάρτηση και την έλλειψη δυνατότητας διαφυγής. Όσοι κατάφεραν να διαφύγουν από την δαγκάνα της εξάρτησης, διέπρεψαν: Σπινόζα, Μαρξ, Φρόιντ, Αϊνστάιν, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς από τους πολλούς που υπήρξαν και υπάρχουν. Οι υπόλοιποι λειτούργησαν απλά σαν η αγέλη, την οποία «έσερναν» μαζί τους οι φιλόδοξοι ηγέτες τους υποσχόμενοι σ’ αυτούς μια νέα «Γη της Επαγγελίας». Στην πραγματικότητα, όμως, τους οδηγούσαν στην εκάστοτε σφαγή, ως θυσία στο βωμό των φιλοδοξιών τους. Έτσι προέκυψε ο Σιωνισμός.
Σήμερα όμως, επειδή η κάθε δράση προκαλεί αντίδραση, έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν, και βλέπουμε έτσι να αποκαλύπτεται όλο και ποιο καθαρά ο σκοτεινός τους ρόλος στις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις. Αρχίζει επίσης να διακρίνεται η ζημιά που έχει προκληθεί, κυρίως επάνω στον Εβραϊκό λαό, τον οποίο έχουν ζέψει στο αυτοκαταστροφικό τους άρμα, και ακολούθως επάνω στην υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Θα ήταν όμως υπερβολή να ισχυριστούμε, ότι οι ταγοί του Ιουδαϊσμού ευθύνονται για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Αυτό θα ήταν τραγικό λάθος! Υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι μέρος του προβλήματος. Δεν είναι όμως οι μόνοι υπεύθυνοι.
Στα δύο επόμενα άρθρα, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα, όπως:
– Ποιοι υπήρξαν διαχρονικά οι εχθροί του Ιουδαϊσμού και κατόπιν του Σιωνισμού;
– Είναι όντως στόχος του Σιωνισμού η διάσπαση του Ελληνισμού;
– Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Ελληνισμού για την «επιτυχία» των στόχων της «Νέας Τάξης», και ποιοι τον αποτελούν σήμερα;
– Ποιες είναι οι αντίπαλες δυνάμεις στην διαμάχη για την παγκόσμια κυριαρχία;
– Ποιος ήταν, και ποιος είναι σήμερα, ο ρόλος των θρησκειών;
– Ποιοι εξυπηρετούνται από την απάτη της νέας θρησκείας, που είναι ο «επιστημονισμός» (όχι η επιστήμη) και η αναπόδεικτη «θεωρία της εξέλιξης;
– Γιατί έχει μπει στο στόχαστρο ο οικογενειακός θεσμός και γιατί προωθείται η «νέα ηθική», που αφήνει ανεξέλεγκτα τα πάθη; Τι εξυπηρετεί αυτό;
– Είναι όντως στόχος του Σιωνισμού η διάσπαση του Ελληνισμού;
– Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Ελληνισμού για την «επιτυχία» των στόχων της «Νέας Τάξης», και ποιοι τον αποτελούν σήμερα;
– Ποιες είναι οι αντίπαλες δυνάμεις στην διαμάχη για την παγκόσμια κυριαρχία;
– Ποιος ήταν, και ποιος είναι σήμερα, ο ρόλος των θρησκειών;
– Ποιοι εξυπηρετούνται από την απάτη της νέας θρησκείας, που είναι ο «επιστημονισμός» (όχι η επιστήμη) και η αναπόδεικτη «θεωρία της εξέλιξης;
– Γιατί έχει μπει στο στόχαστρο ο οικογενειακός θεσμός και γιατί προωθείται η «νέα ηθική», που αφήνει ανεξέλεγκτα τα πάθη; Τι εξυπηρετεί αυτό;
Είναι γεγονός πως η αλήθεια βρίσκεται στα χαρακώματα και ότι οι σύγχρονοι Γκέμπελς είναι στρατοπεδευμένοι απέναντι, για μια μάχη μέχρις εσχάτων.
Ποιος θα βγει τελικά νικητής; Το ΦΩΣ ή το ΣΚΟΤΑΔΙ;
Μέλλει να δούμε…
(*) Η «Ένωση Σπάρτακος» (γερμ. Spartakusbund, Σπάρτακουσμπουντ), γνωστή και ως Σπαρτακιστική Ομοσπονδία, ή απλά Σπαρτακιστές ήταν ένα αριστερό Μαρξιστικό επαναστατικό κίνημα που δημιουργήθηκε στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το κίνημα ονομάστηκε έτσι από τον Σπάρτακο, ηγέτη της μεγαλύτερης εξέγερσης δούλων της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ιδρύθηκε από τον Καρλ Λίμπκνεχτ, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, την Κλάρα Ζέτκιν, και άλλους.
Το κίνημα των Σπαρατικιστών μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) το 1919, όταν έγινε μέλος της Κομιντέρν. Το κίνημα δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα κατά την Γερμανική επανάσταση του 1918, όταν επιχείρησε να υποκινήσει μία επανάσταση μέσω διακίνησης παράνομων υπονομευτικών εντύπων, όπως ήταν η εφημερίδα Spartakusbriefen. Η επανάσταση τερματίστηκε βίαια μετά από επιθέσεις του εθνικιστικού κινήματος Φράικορπς (Freikorps), τα οποία βασάνισαν και εκτέλεσαν τον Καρλ Λίμπκνεχτ και τη Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Το κίνημα των Σπαρατικιστών μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) το 1919, όταν έγινε μέλος της Κομιντέρν. Το κίνημα δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα κατά την Γερμανική επανάσταση του 1918, όταν επιχείρησε να υποκινήσει μία επανάσταση μέσω διακίνησης παράνομων υπονομευτικών εντύπων, όπως ήταν η εφημερίδα Spartakusbriefen. Η επανάσταση τερματίστηκε βίαια μετά από επιθέσεις του εθνικιστικού κινήματος Φράικορπς (Freikorps), τα οποία βασάνισαν και εκτέλεσαν τον Καρλ Λίμπκνεχτ και τη Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Δεν είναι τυχαίο που το «Σπάρτακος» ήταν το προσωνύμιο του Adam Weishaupt μέσα στο αδερφάτο των «Πεφωτισμένων».
***
1. Ιστορία της Ευρώπης» του Ντυροζέλ
ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/mzion.html
2. ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
http://forums.pathfinder.gr/Religion_Beliefs/thread.html?thread=76250&id=78415
3. Εβραίοι και Ταλμούδ – http://www.hypervorea.net/antepithesi/viewtopic.php?f=7&t=2453
4. Οι Εβραίοι που Μισούν το Εβραϊκό Κράτος
http://www.cohen.gr/mdlpg124.htm
5. An Introductory Exploration of Zionism,
http://www.nkusa.org/Books/Publications/exileandredemption.cfm
6. Ο άγνωστος σιωνισμός – ΙΟΣ
http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020428a.htm
7. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/mzion.html
8. „ Es gibt keinen „ Staat in Europa“
http://www.uni-muenster.de/PeaCon/wuf/wf-92/9230601m.htm
9. EUROPE AS BORDERLAND
http://www.ru.nl/socgeo/colloquium/Europe%20as%20Borderland.pdf
10. Διεθνισμός ή βαρβαρότητα – Ετιέν Μπαλιμπάρ
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=08.07.2007,id=32472436
11. Zionism versus Bolshevism – By Rt. Hon. Winston S. Churchill http://www.fpp.co.uk/bookchapters/WSC/WSCwrote1920.html
ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/mzion.html
2. ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
http://forums.pathfinder.gr/Religion_Beliefs/thread.html?thread=76250&id=78415
3. Εβραίοι και Ταλμούδ – http://www.hypervorea.net/antepithesi/viewtopic.php?f=7&t=2453
4. Οι Εβραίοι που Μισούν το Εβραϊκό Κράτος
http://www.cohen.gr/mdlpg124.htm
5. An Introductory Exploration of Zionism,
http://www.nkusa.org/Books/Publications/exileandredemption.cfm
6. Ο άγνωστος σιωνισμός – ΙΟΣ
http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020428a.htm
7. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/mzion.html
8. „ Es gibt keinen „ Staat in Europa“
http://www.uni-muenster.de/PeaCon/wuf/wf-92/9230601m.htm
9. EUROPE AS BORDERLAND
http://www.ru.nl/socgeo/colloquium/Europe%20as%20Borderland.pdf
10. Διεθνισμός ή βαρβαρότητα – Ετιέν Μπαλιμπάρ
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=08.07.2007,id=32472436
11. Zionism versus Bolshevism – By Rt. Hon. Winston S. Churchill http://www.fpp.co.uk/bookchapters/WSC/WSCwrote1920.html
