Αθόρυβες αλλά μεθοδικές είναι πολεμικές προετοιμασίες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στα νότια της χώρας με στόχο την προετοιμασία τους για πολεμική εμπλοκή στη Συρία, σε περίπτωση πρώτα επιχειρήσουν κάτι ανάλογο οι δυτικές δυνάμεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες στις 17 Μαΐου ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin είχε διατάξει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του να ανεβάσουν το επίπεδο ετοιμότητάς τους από αυτό των «τοπικών συγκρούσεων» σε αυτό της «περιφερειακής σύγκρουσης» και να είναι πλήρως έτοιμες ώστε να μεταπέσουν αμέσως στο επίπεδο της «πλήρους πολεμικής σύγκρουσης».
Όλα σε περίπτωση που ΗΠΑ, Βρετανία , Τουρκία αλλά και Ισραήλ επιχειρούσαν στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Βάσει αυτής της πολεμικής προετοιμασίας ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergei Shoigu και κατόπιν εντολής του Vladimir Putin διέταξε (24 Μαΐου) οι δυνάμεις της νότιας στρατιωτικής περιοχής, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν 4 συντάγματα αντιαεροπορικών πυραύλων S-300, 185 μαχητικά αεροσκάφη, 240 τεθωρακισμένα οχήματα και 8700 στρατιώτες να είναι έτοιμες ώστε να μπορούν μέσα σε διάστημα λίγων ωρών να πραγματοποιήσουν επιθετικές και αμυντικές επιχειρήσεις μέσα στο έδαφος της Συρίας.
Στις ίδιες πληροφορίες αναφέρεται πως στρατιωτικές μονάδες της SVR (Foreign Intelligence Service) και ειδικότερα το τμήμα ειδικών αποστολών Zaslon να είναι έτοιμες να εισέλθουν «σε εμπόλεμη ζώνη».
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες άνδρες της Zaslon επιχειρούν ήδη στη Συρία και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που η ΕΕ αποφάσισε την άρση του εμπάργκο στους αντάρτες της Συρίας καθώς την εντολή του Αμερικανού προέδρου Barack Obama προς την στρατιωτική ηγεσία της χώρας του να ετοιμάσουν αμέσως σχέδια για Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων, πάνω από τη Συρία.
Η Μόσχα αφού πρώτα κατέκρινε την απόφαση της ΕΕ να προχωρήσει σε άρση του εμπάργκο όπλων στη συνέχεια προχώρησε ένα βήμα παραπάνω αναφέροντας ότι τα αντιαεροπορικά βλήματα S-300 θα παραδοθούν κανονικά ενώ μόλις σήμερα ανέφερε ότι το ίδιο θα γίνει και με 10 τουλάχιστον MiG-29M.
Μάλιστα όπως έγινε γνωστό τα συγκεκριμένα αεροσκάφη μπορούν να επιχειρούν μέσα σε περιβάλλον έντονων ηλεκτρονικών παρεμβολών δίνοντας στην Συριακή Αεροπορία ένα αξιόπιστο εργαλείο εκεί ακριβώς που χωλαίνει στις ηλεκτρονικές επιχειρήσεις στον αέρα. Γιρος επιβεβαίωση όλων αυτών ο πρόεδρος της Συρίας Bashar Al Assad δήλωσε στις 30 Μάιου πως «Έχουμε ειδοποιήσει όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη πως την επόμενη φορά θα πραγματοποιήσουμε αντίποινα σε οποιαδήποτε άλλη ισραηλινή επίθεση».
Η θέση των ανταρτών που χρηματοδοτούνται από τη Δύση έχει γίνει απελπιστική τις τελευταίες ημέρες σε σημείο που ανάγκασε αξιωματούχο των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών να δηλώσει στο ισραηλινό Debka:
«Το ενδεχόμενο για μια στρατιωτική και στρατηγική καταστροφή για τη Δύση είναι τόσο μεγάλο σήμερα και κανείς στην Ουάσιγκτον ή την Ιερουσαλήμ δεν κάνει τίποτα για αυτό. Τόσο η ισραηλινή κυβέρνηση όσο και οι στρατιωτικοί ηγέτες δεν περίμεναν ποτέ ότι ο πόλεμος στη Συρία μπορεί να πάρει αυτήν την κατεύθυνση. Καλύτερα να αφυπνιστούμε τώρα την ενδεκάτη ώρα πριν να είναι πολύ αργά».
Όπως εκτιμούν αναλυτές ο κυριότερος λόγος για την απόφαση της διάλυσης της Συρίας, είναι η καταστροφή του Σιιτικού καθεστώτος, η επιβολή μιας σουνιτικής δικτατορίας και η χρησιμοποίηση του εδάφους της Συρίας για τη μεταφορά φυσικού αερίου από τα κράτη του Κόλπου προς την Ευρώπη απομονώνοντας τη Ρωσία ως ενεργειακό προμηθευτή.
Βασικότερος προμηθευτής φυσικού αερίου σύμφωνα με αυτά τα σχέδια θα είναι το Κατάρ το οποίο έχει ένα τεράστιο προς εκμετάλλευση κοίτασμα φυσικού αερίου και μέσω ενός αγωγού που θα περνά από την Τουρκία και της Συρία θέλει να προμηθεύσει σχεδόν αποκλειστικά την Ευρώπη. Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ δεν θέλουν σε καμία περίπτωση τη Ρωσία να αναβαθμίσει το ενεργειακό της «εκτόπισμα» στην Ευρώπη και φυσικά μια από τις παράπλευρες απώλειες στην υπόθεση αυτή είναι και η ελληνική προσέγγιση με τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα που έγιναν η αιτία για όλα όσα διαδραματιστήκαν στη χώρα από το 2008 και μετά.
Τα συμφέροντα από τον πόλεμο στη Συρία είναι πραγματικά τεράστια και πολύ μεγαλύτερα από ότι ήταν στη Λιβύη. Η Ρωσία δεν φαίνεται διατεθειμένη να αφήσει τον Assad χωρίς όπλα πόσο μάλλον «μόνο» εάν η Δύση αποφασίσει στρατιωτική επέμβαση εναντίον του. Ο χρόνος όμως περνά, τα «στοιχήματα» αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο το ίδιο και οι ενδεχόμενες απώλειες που καμία πλευρά δεν θέλει να επωμιστεί. Μόνος χαμένος ο συριακός λαός.