ΚΑΤΟΧΗ !!!

 Εμείς ώς χώρα είμαστε το πρώτο μετά την Γιουγκοσλαβία θύμα του.!!!
Είμαστε χώρα υπό κατοχή !!!

Οι σκοποί των Ηνωμένων Εθνών είναι:
1. Να διαφυλάξουν την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια....
2. Να καλλιεργήσουν φιλικές σχέσεις μεταξύ των εθνών....
3. Να επιτύχουν τη συνεργασία όλων των κρατών στην επίλυση των διεθνών προβλημάτων οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού ή ανθρωπιστικού χαρακτήρα και στην προώθηση και την ενθάρρυνση του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις ανάλογα με το φύλο, τη γλώσσα ή τη θρησκεία.
Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, άρθρο 1.

Όλοι γνωρίζουμε γιατί πληρώνουμε “χαράτσια”, γιατί μάς εξαθλιώνουν συστηματικά, για να σώσουμε τους ντόπιους χρεοκοπημένους Τραπεζίτες και τις τράπεζές τους, να “στηρίξουμε” το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη διεθνή οικονομία, κι απʼ την άλλη να “βλέπουμε” την Γερμανία να “κερδίζει” μόνο από τη διαχείριση της κρίσης, πάνω από 60 δις  σε διάστημα μόλις δύο ετών.
Όμως στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με αφορμή το Δίστομο, εκκρεμεί η διένεξη Γερμανίας και Ιταλίας για το προνόμιο της ετεροδικίας, εάν δηλαδή τα ιταλικά δικαστήρια έχουν το δικαίωμα να επιδικάζουν αποζημιώσεις σε θύματα της ναζιστικής θηριωδίας σε ολόκληρη την Ευρώπη ή σε κράτη-μέλη της ΕΕ.

Στην Ιταλία κατέφυγαν και δικαιώθηκαν τα θύματα του Διστόμου προκειμένου να εκτελεστεί η απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία προβλέπει κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων.

Η Γερμανία επιθυμεί να μην εκδικάζονται ανάλογες υποθέσεις στα κράτη τα οποία υπέστησαν την “τραγωδία” των ναζί, αλλά μόνον σε “αρμόδια” δικαστήρια υπονοώντας τα γερμανικά δικαστήρια.

Καλό είναι να αναφέρω ότι οι επιπτώσεις του Βʽ Παγκόσμιου πολέμου έγιναν πιο αισθητές στην Ευρώπη παρά στον υπόλοιπο πλανήτη.

Η Ευρώπη ήταν ένας σωρός από ερείπια. Στη Σοβιετική Ένωση είχαν καταστραφεί 6.000.000 σπίτια, στην Πολωνία το 80% της βιομηχανίας, στη Γαλλία είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές σχεδόν όλα τα λιμάνια και μεγάλο μέρος του συγκοινωνιακού και σιδηροδρομικού δικτύου, στην Ελλάδα είχαν καεί περίπου 160.000 κτίρια και είχαν πυρποληθεί 1.700 χωριά.

Πόλεις όπως το Βερολίνο, το Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη), η Δρέσδη, η Χιροσίμα, το Ναγκασάκι και εκατοντάδες άλλες είχαν ισοπεδωθεί.

Η συνολική βιομηχανική παραγωγή της Ευρώπης έφτανε στα τέλη του Βʼ Παγκόσμιου πολέμου μόλις το 50% της προπολεμικής αντίστοιχης.

Η Ελλάδα είχε χάσει σχεδόν το 75% της εμπορικής της ναυτιλίας και περίπου το 100% της αγροτοκτηνοτροφίας της. Τα περισσότερα κράτη είχαν δανειστεί για να προετοιμαστούν για τον πόλεμο και τώρα υποχρεώνονταν να το ξανακάνουν για να αρχίσουν την ανοικοδόμηση. (Οποία χαρά εις τους πιστωτάς-Τραπεζίτες !!!).

Το μεγαλύτερο μέρος των δανείων προερχόταν από τις ΗΠΑ.

Η ναζιστική Γερμανία συνδέθηκε με την φρίκη και τον όλεθρο, τα στρατόπεδα εξόντωσης, τούς θαλάμους αερίων, τα φρικιαστικά πειράματα των ναζί «γιατρών του θανάτου» σε αιχμαλώτους, τα βασανιστήρια και τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων ως αντίποινα.

Η γενοκτονία των Εβραίων όμως θα αποτελεί για πάντα το σύμβολο του απόλυτου εγκλήματος σε βάρος του ανθρώπου.

Η κατεστραμμένη Ευρώπη του 1945 ήταν, πλέον, αντικείμενο ανταγωνισμού των δύο νέων υπερδυνάμεων, των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης.

Παράλληλα, φούντωνε και το κίνημα ανεξαρτητοποίησης των αποικιών, οι λαοί διακδικούσαν το δικαίωμα αυτοδιάθεσής των.

Ο Βʽ Παγκόσμιος πόλεμος άρχισε το 1939 στην Ευρώπη, εξαπλώθηκε σε πολλές περιοχές του πλανήτη και έληξε, μετά από σχεδόν πέντε χρόνια, με ήττα του Άξονα (Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία), η Ελλάδα δέχτηκε αρχικά επίθεση από την Ιταλία, η οποία αντιμετωπίστηκε-αναχαιτίστηκε αποτελεσματικά, αλλά στη συνέχεια η επίθεση από τη Γερμανία οδήγησε στην κατάληψη της χώρας.Η Ελλάδα ήταν πλέον υπό την κατοχή των Γερμανών.

Κατά την Κατοχή, η έλλειψη βασικών αγαθών, ο αυταρχισμός των κατακτητών, η στέρηση της Ελευθερίας και των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι εκτελέσεις πατριωτών, είχαν ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού της Ελλάδας.Εκτός αυτής της εξαθλίωσης παρέμειναν οι πάσης φύσεως συνεργάτες των Γερμανών, οι σύγχρονοι “Εφιάλτες” του Έθνους και οι μονίμως “ατιμώρητοι”.

Οι παραπάνω παράγοντες, σε συνδυασμό με την ισχυρή θέληση των Ελλήνων να απαλλαγούν από τον Γερμανό κατακτητή, γέννησαν ένα ρωμαλέο κίνημα αντίστασης το οποίο, κατά την περίοδο της κατοχής, κατάφερε να ελέγξει σημαντικό τμήμα της χώρας.

Αργότερα η χώρα “οδηγήθηκε” σε εμφύλιο πόλεμο ικανοποιώντας την σύγκρουση γεωπολιτικών συμφερόντων στην περιοχή, ακολουθώντας την περιβόητη ρήση-εκφραστή του γεωπολιτικού δόγματος “Ανήκωμεν στην Δύσην”.

Οι επιπτώσεις του Βʼ Παγκόσμιου πολέμου υπήρξαν βαριές για ολόκληρη την ανθρωπότητα, με αποτέλεσμα μεταπολεμικά, να ιδρυθεί ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, με κύριο στόχο την αποτροπή μελλοντικών συγκρούσεων.

Ο ΟΗΕ, ωστόσο, έγινε από νωρίς πεδίο ανταγωνισμού των ισχυρών, κυρίως των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις (1947: ιταλο-γιουγκοσλαβική διένεξη για την Τεργέστη) πέτυχε τους στόχους του.

Δεν ήταν λίγες, όμως, οι φορές κατά τις οποίες, αποδείχθηκε αδύναμος να επιβάλει το διεθνές δίκαιο (1974: τουρκική εισβολή στην Κύπρο).

Βέβαια, σημαντικό υπήρξε και εξακολουθεί να είναι το έργο του ΟΗΕ στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και στη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητος.

Η συνέχεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου ήταν η περίοδος η οποία ονομάστηκε ο Ψυχρός Πόλεμος, ήταν μία περίοδος πολιτικών διενέξεων, πολιτικής έντασης και οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των χωρών οι οποίες την υποστήριζαν και του Δυτικού κόσμου, κυρίως της Αμερικής, μετά το τέλος του Β! Παγκοσμίου Πολέμου και διήρκεσε από το 1945 έως το 1991.

Παρά το γεγονός οτι, τα αντίπαλα μέρη, στρατιωτικά, δεν αντιπαρατάχθηκαν ποτέ, αποτέλεσε περίοδο στρατιωτικών συνασπισμών, στρατηγικών ενεργειών, και εξοντωτικό αγώνα για τον πυρηνικό εξοπλισμό των κυρίων ανταγωνιστών, προπαγάνδας και κυρίως πορεία “τεχνολογικού” ανταγωνισμού.

Οι δύο υπερδυνάμεις οι οποίες προέκυψαν μετά το τέλος του πολέμου, δηλαδή η Αμερική και η Ρωσία, παρά το γεγονός οτι συμμάχησαν εναντίον του Άξονα κατά τον πόλεμο, μετά το τέλος του, διαφώνησαν για την μετά τον πόλεμο διαμόρφωση του κόσμου.

Η Ρωσία με τις χώρες οι οποίες την υποστήριζαν δημιούργησαν το Ανατολικό Μπλοκ, ενώ οι δυτικές χώρες δημιούργησαν πολιτική προστασίας από τον κομουνισμό και συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ, επιβάλοντας οικονομικά μοντέλα βασιζόμενα στην ελεύθερη αγορά και αργότερα στην παγκοσμιοποίηση.

Επίσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν το Σχέδιο Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης, σχέδιο στο οποίο η Σοβιετική Ένωση δεν συμμετείχε. Παράλληλα, δεν επέτρεψε να συμμετέχουν και οι περισσότερες χώρες οι οποίες άνηκαν στο Ανατολικό Μπλοκ.
Η Σοβιετική Ένωση ακολουθώντας την πολιτική λογική του “διεθνισμού” επίσης ενθάρρυνε την εγκαθίδρυση του κουμμουνισμού σε άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως στη Νοτιοανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Ανάμεσα στις χώρες αυτές, ήταν και η Κούβα, ηγέτης της οποίας τότε ήταν ο Φιντέλ Κάστρο.

Η Κούβα αποδείχθηκε το επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, καθώς η Σοβιετική Ένωση τοποθέτησε αρκετούς πυρηνικούς πυραύλους στη χώρα αυτή, σε αντίβαρο της τοποθέτησης πυρηνικών πυραύλων στην Τουρκία απο τις ΗΠΑ, οδηγώντας σε κρίση τη παγκόσμια ειρήνη και παρολίγο τις δύο δυνάμεις σε πυρηνικό πόλεμο το 1962.

Εκτός από τη κρίση στη Κούβα, σημαντικά γεγονότα της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου ήταν ο Πόλεμος της Κορέας, ο Πόλεμος του Βιετνάμ και ο πόλεμος των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.

Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε το 1991 με την κατάρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αφήνοντας έτσι τις Ηνωμένες Πολιτείες την μόνη κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στο πλανήτη.

Σε όλη τη διάρκειά του, ήταν μια περίοδος παγκόσμιας ανησυχίας, κυρίως λόγω του έντονου αγώνα των χωρών για την εδραίωση και ανάπτυξη των πυρηνικών οπλοστασίων.

Ωστόσο, μετά το 1947 ο πρόεδρος Τρούμαν "αντελήφθη" πως η ευημερία της Ευρώπης απαιτεί μια σταθερή και παραγωγική Γερμανία, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στη Γερμανία να δεχθεί τους πρώτους πόρους του Σχέδιου Μάρσαλ για την ανοικοδόμησή της.

Πρόκειται για το μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας των Ηνωμένων Πολιτειών προς 16 ευρωπαικές χώρες, με σκοπό την ανοικοδόμησή και ανάπτυξή τους μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1948 και είχε διάρκεια 4 χρόνια. Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Γραμματέα Εσωτερικών της Αμερικής κ. George Marshall, και το ύψος του έφτανε τα 13 δις δολάρια τότε, δηλαδή περίπου 150 δις δολάρια σήμερα (2011).
Ειδικά στη Γερμανία, κατά τα τρία πρώτα χρόνια κατοχής της από τους Συμμάχους, εφαρμόστηκε ένα σχέδιο βιομηχανικής αποδιοργάνωσης της χώρας, με αφαίρεση του βιομηχανικού εξοπλισμού αλλά και εφαρμόζοντας εμπάργκο στις εισαγωγές σε πρώτες ύλες.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη σημαντική πτώση της παραγωγής της Γερμανίας και του εμπορίου στην Ευρώπη.

Τον Ιούλιο του 1947, η Ουάσινγκτον “συνειδητοποίησε” οτι η επαναφορά της οικονομίας της Ευρώπης δεν θα προχωρούσε χωρίς τη βιομηχανική ανοικοδόμηση της Δυτικής Γερμανίας ώς προμετωπίδα όμορη στο Ανατολικό Μπλόγκ.

Επίσης, η ενδυνάμωση του κομμουνισμού σε μερικές ευρωπαικές χώρες όπως έγινε φανερό στις μετά τον πόλεμο εκλογές, ανησύχησε τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι πρώτες βοήθειες πήγαν στην Ελλάδα και στη Τουρκία, καθώς αυτές οι δύο χώρες ήταν στη πρώτη γραμμή της επέκτασης του κουμμουνισμού και το γεωπολιτικό συμφέρον επέβαλε τον πλήρη “έλεγχό” τους.
Στη συνέχεια και οι υπόλοιπες χώρες έλαβαν τη βοήθεια, η οποία ήταν ανάλογη με τη βιομηχανική δύναμη της κάθε μίας.

Η μεγαλύτερη βοήθεια δόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία και μετά στη Γαλλία. Ο μόνος περιορισμός στις δαπάνες της βοήθειας εφαρμόστηκε στη Γερμανία με όριο στην παραγωγή ατσαλιού. Επίσης, η Ισπανία εξαιρέθηκε από το πρόγραμμα, καθώς δεν συμμετείχε καθολικά στον πόλεμο.

Τα χρήματα τα οποία δόθηκαν με τη μορφή αγαθών μέσω του προγράμματος, δεν χρειαζόταν να αποπληρωθούν. Οι αμερικανοί προμηθευτές πληρώνονταν σε δολάρια από πόρους του προγράμματος.
Οι Ευρωπαίοι παραλήπτες, τα πλήρωναν με πίστωση, σε εθνικό νόμισμα. Αυτές οι πληρωμές κατατίθονταν σε έναν “ειδικό λογαριασμό” (σ.σ. Μας θυμίζει τον σημερινό ειδικό λογαριασμό στον οποίον οδεύουν τα έσοδα απο τις Αποκρατικοποιήσεις στην χώρα μας), του κάθε κράτους και χρησιμοποιούνταν από τις κυβερνήσεις για νέες επενδύσεις.!!!

Μέχρι το 1952 κατά το οποίο, ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα, οι οικονομίες όλων των ευρωπαικών χωρών οι οποίες συμμετείχαν είχαν ξεπεράσει τα προ πολέμου επίπεδα, τουλάχιστον κατά 35%.
Η φτώχια και η πείνα είχαν εξαλειφθεί. Τις επόμενες δύο δεκαετίες, η Ευρώπη γνώρισε πρωτοφανή ανάπτυξη και ευημερία.

Οι πολιτικές επιπτώσεις, ήταν εξίσου σημαντικές με τις οικονομικές. Στη Ευρώπη λόγω της ανάπτυξης και της ευημερίας, επικράτησε πολιτική σταθερότητα, η εξάπλωση του κουμμουνισμού μειώθηκε και οι σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Σοβιετικής Ένωσης με τις ευρωπαικές χώρες, έκαναν προφανές οτι η Ευρώπη ήταν πλέον χωρισμένη σε δύο σφαίρες επιρροής και βέβαια σε ποιά σφαίρα επιρροής ανήκε η Ελλάδα.

Η Γιουγκοσλαβία σχηματίστηκε το 1918 από την ένωση του Βασιλείου της Σερβίας με τις περιοχές της Σλοβενίας, Κροατίας και Βοσνίας-Ερζεγοβίνης οι οποίες έως τότε ανήκαν στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία.

Η αρχική της ονομασία ήταν Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων και μετονομάστηκε σε Γιουγκοσλαβία το 1929.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσε μέλος του ανατολικού μπλοκ, αν και η συνθήκη της Γιάλτας προέβλεπε ίση επιρροή των δυο ψυχροπολεμικών συνασπισμών.

Μετά την ρήξη του Τίτο με τον Στάλιν η Γιουγκοσλαβία βγήκε από την άμεση επιρροή της ΕΣΣΔ αν και παρέμεινε χώρα με κατά μεγάλο βαθμό κομμουνιστικό σύστημα.

O Τίτο αν και Κροάτης, πίστευε στην ενότητα της Γιουγκοσλαβίας την οποία και διατήρησε με αριστοτεχνικό τρόπο έως τον θάνατό του το 1980.

Από το 1981 άρχισε να στήνεται ή καλύτερα να εφαρμόζεται το “σκηνικό” διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Το 1981 έγινε η πρώτη “διαμαρτυρία” των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, οι οποίοι ζητούσαν, όλως τυχαίως, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο την ανακήρυξη του Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητης περιοχής.

Ο εθνικισμός χρησιμοποιείται αριστοτεχνικά απο τούς σχεδιαστές της “διάλυσης” της Γιουγκοσλαβίας και αποδυνάμωσης της Σερβίας.

Η Σλοβενία αποσχίζεται αναιμάκτως απο την τέως πλέον Γιουγκοσλαβία η οποία μαστίζεται από οικονομική κρίση, η Κροατία αποσχίζεται μετά από πόλεμο με τους Σέρβους και το 1992 η Βοσνία κηρύσσεται ανεξάρτητη.

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης “συμπαρέσυρε” στην διάλυση την Γιουγκοσλαβία και "προκάλεσε" εν πολλοίς τις γεωπολιτικές “αλλαγές” της περιοχής, τις οποίες οι Ευρωπαίοι και γενικά οι Δυτικοί είχαν ώς στόχο απο την συνθήκη της Γιάλτας (συμφωνία ίσης επιρροής στην Γιουγκοσλαβία).
Για αυτόν τον λόγο και δεν “συγχώρησαν” ποτέ τον Τίτο για την ένταξη της χώρας στην άμεση επιρροή της ΕΣΣΔ, παραβιάζοντας ουσιαστικά την συνθήκη της Γιάλτας.

Ο σχεδιασμός της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και κατόπιν η ένταξη υπό αυστηρές πολιτικές προϋποθέσεις, των τμημάτων της, στην ΕΕ, εφαρμόζεται έως σήμερα, έχοντας αναπτύξει μία σχεδόν απόλυτη αυτόνομη δυναμική στην περιοχή.

Οι μνηστήρες πολλοί, το διακύβευμα ένα, η νέα υπό διαμόρφωση γεωπολιτική σφαίρα επιρροής της ΕΕ στο υπογάστριό της δεν αφήνει περιθώρια αμφισβητήσεων.

Όμως το διακύβευμα, δηλαδή ο έλεγχος αυτής της ευαίσθητης περιοχής των Βαλκανίων εξελίσσεται σε πεδίον “σύγκρουσης” ευρύτερων γεωπολιτικών συμφερόντων.

Οφείλω να επισημάνω ότι από το 1918 έως το 1980, ο στρατάρχης Τίτο διαχειρίστηκε με άριστο τρόπο τις συγκρουσιακές αντιπαραθέσεις των γεωπολιτικών συμφερόντων στην χώρα του και στην περιοχή του, διατηρώντας την Γιουγκοσλαβία ενωμένη και πανίσχυρη επι τουλάχιστον 60 χρόνια.

Τα βαλκάνια ανέκαθεν αποτελούσαν “πεδίον” σύγκρουσης γεωπολιτικών συμφερόντων και το “διαίρει και βασίλευε” επιτυχημένη “συνταγή” διαχείρισης και ελέγχου των “ευέξαπτων” και “υπερευαίσθητων” Βαλκάνιων.
Το Κόσοβο και τα Μετόχια ή Κοσσυφοπέδιο (Kosovo, σερβικά: Косово и Метохија, λατινικά Kosovo i Metohija και Kosmet, αλβανικά: Kosova ή Kosovë), είναι μια περιοχή των Βαλκανίων (πρώην επαρχία της Σερβίας), η οποία από το 1999 βρίσκεται υπό την προσωρινή διοίκηση-κατοχή του ΟΗΕ και τη στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ.
Η λέξη Κοσσυφοπέδιο προέρχεται από το αρχαϊκό “κόσσυφος” «κοτσύφι»+πεδίο, και αποτελεί το πεδίο της μάχης του Κοσσυφοπεδίου το 1389 στο οποίο και ηττήθηκαν οι Σέρβοι από τους Τούρκους, οι οποίοι εγκατέστησαν τούς Αλβανούς στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου.

Το Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίσθηκε άμεσα από τις ΗΠΑ και τις τέσσερις μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γερμανία) μεταξύ άλλων, ενώ κάποιες άλλες, όπως η Ρωσία και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, θεωρούν την απόσχισή του απο την Σερβία παράνομη.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε στις 8 Οκτωβρίου του 2008 το αίτημα της Σερβίας να παραπέμψει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το ζήτημα της μονομερούς απόφασης του Κοσσυφοπεδίου να κηρύξει την ανεξαρτησία του.

Στις 8 Μαΐου του 2009 έγινε δεκτό το αίτημα του Κοσόβου να γίνει μέλος του ΔΝΤ. Από τις 29 Ιουνίου του 2009 είναι μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Τόσο πολύ και απεγνωσμένα κάποια γεωπολιτικά συμφέροντα θέλουν το Κοσσυφοπέδιο ώς την διελκυνστίδα Ανατολής και Δύσης.

Το επόμενο “πρόβλημα” στα Βαλκάνια το οποίο δημιουργήθηκε μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας είναι το “Σκοπιανό”, ένα “πρόβλημα” το οποίο εντέχνως συντηρείται και διατηρείται συμμετέχοντας στο “παζάρι” και τούς εκβιασμούς των ισχυρών προς την Ελλάδα, θέλοντας και αποσκοπώντας στην αδρανοποίηση των τυχών αντιδράσεών της για τούς σχεδιασμούς τους στην περιοχή.
Ίδρυσαν το κρατος της FYROM έκ του μηδενός, του "έδωσαν" πλαστή Ιστορία και οικονομική οντότητα, έτσι, γιατί αυτό απροκάλυπτα "εξυπηρετεί" τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και σχεδιασμούς στην περιοχή. Τέτοιο θράσσος.!!!

Στόχος τους, οι Σέρβοι να μην έχουν κανέναν “σύμμαχο” στην περιοχή, ούτως ώστε κάθε “χειρισμός” να είναι “εύπεπτος”.
Η ελληνική διπλωματία από θέση ισχύος δεν συζητούσε στην αρχή «ούτε το όνομα Μακεδονία, ούτε παράγωγά του» για την ονομασία του γειτονικού κράτους.

Η οικονομική διείσδυση στην FYROM, το οικονομικό εμπάργκο, οι πολύπλοκες διαπραγματεύσεις, δεν έφεραν κανένα “αποτέλεσμα” και σήμερα η χώρα μας, έχοντας κάνει μια σημαντική Εθνική "έκπτωση", διαπραγματεύεται τη σύνθετη ονομασία, επειδή «η διεθνής κοινότητα δεν μας καταλαβαίνει».

Δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει.!!! Η Ιστορία της Ανθρωπότητος αποτελεί "φωνή βοώντος εν τη ερήμω".!!!

Η σημερινή κατάσταση των βαλκανίων χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια, οικονομική δυσπραγία, έξαρση των εθνικισμών, τάσεις επαναδιάταξεις των συνόρων, τυχοδιωκτισμούς είς βάρος της Ελλάδος, κτλ.

Αυτήν την περίοδο η Ελλάδα, όχι τυχαία, οδηγήθηκε μεθοδευμένα και συστηματικά, κατʼεφαρμογή σχεδίου, σε οικονομική δίνη, παραδόθηκε στούς εν δυνάμει πιστωτές της, από μία ομάδα πολιτικών υπό τον ΓΑΠ και τους πολιτικούς κληρονόμους του, σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους Τραπεζίτες, τους πολιτικούς εφιάλτες της χώρας και τα πέριξ αυτών περιφερόμενα λαμόγια και οικονομικά παράσιτα.
Άραγε ποιός είναι ο στόχος και ποιοί είναι οι διεκδικούντες την άμεση επιρροή των Βαλκανίων, η ΕΕ η Ρωσία οι ΗΠΑ ή η Κίνα ;;;

Η απόλυτη γεωπολιτική ρευστότητα στα Βαλκάνια, το ευαίσθητο υπογάστριο της ΕΕ, προφανώς αποτελεί στοιχείο “πίεσης” και “συνδιαλλαγής” εκ των υπολοίπων τριών Μεγάλων Δυνάμεων πρός την ΕΕ, άλλωστε ο πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος μεταξύ νομισμάτων δηλ, οικονομιών, είναι σε εξέλιξη και στην κορύφωσή του.

Εμείς ώς χώρα είμαστε το πρώτο μετά την Γιουγκοσλαβία θύμα του.!!!
Είμαστε χώρα υπό κατοχή !!!

Λάζαρος Ελευθεριάδης
aegeantimes.gr
αρχική καταχώρηση στις 5/2/2013, 14:56
τελ. ενημέρωση 5/2/2013