Σε τέτοιες χρονικές περιόδους διχονοιών και φοβερών ερίδων υπήρξαν απώλειες και αλλαγές και σημειώθηκαν λεηλασίες και αρπαγές. Και τότε κατά το παράδειγμα του Κάιν με τον Άβελ άνοιγε η όρεξη για διεκδικήσεις ακόμη και από ομοδόξους μας Ορθόδοξους Χριστιανούς που δεν κατανοούσαν πως ήταν δυνατόν τα Ιερά Προσκυνήματα να βρίσκονται σε ελληνικά χέρια.Ο φθόνος, η ολοφάνερη πενία πνευματικής ζωής και πορείας και η απουσία των πνευματικών απαραίτητων εφοδίων προσέδωσε μια κοσμική διάσταση στην πορεία της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας.
Ο κίνδυνος αλλαγής του θρησκευτικού Status Quo στους Αγίους Τόπους είναι ορατός και δια γυμνού οφθαλμού. Το δυστύχημα όμως είναι ότι τόσο η Ελληνική κυβέρνηση, όσο και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα δεν τον έχουν συνειδητοποιήσει και αδυνατούν να τον αντιμετωπίσουν.
Ποιοι όμως επιβουλεύονται το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;
Ποιοι είναι αυτοί που διακαώς επιθυμούν την απομάκρυνση του Τάγματος των Σπουδαίων, της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας; Σκοτεινές δυνάμεις, ξένα κέντρα εξουσίας ή αόριστα διπλωματικά παιχνίδια; Δεν έχουν καμιά σημασία οι ίντριγκες, οι μηχανορραφίες, τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, τα τηλεοπτικά μαλλιοτραβήγματα και οι δημόσιες διαπομπεύσεις... Σημασία έχει η τάχιστη επαναφορά της ενότητας, η επιστροφή στις αρετές που κοσμούσαν την Αγιοταφιτική Αδελφότητα, η καταλλαγή και η ειλικρινής ειρήνευση που προσφέρει η λαμπρή για τους Ορθοδόξους οδός της μετανοίας.Για την Ελληνική διπλωματία καλύτερα να μην ασχοληθούμε γιατί παρά το δήθεν ενδιαφέρον της εμμένει να διατηρεί υποβαθμισμένο το όλο ζήτημα και να αντιμετωπίζει με τη νοοτροπία του ζητιάνου την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Η λύση βρίσκεται στην κοινή λειτουργική ζωή των αντιμαχομένων και στην επαναφορά στο Κοινό Ποτήριο, τη Θεία Ευχαριστία που φωτίζει τις ψυχές. Το μόνιασμα των Αγιοταφιτών και όχι η αναγνώριση του νέου ή η βιαία απομάκρυνση του παλιού είναι το ζητούμενο. Και προς την κατεύθυνση αυτή επιβάλλεται να εργαστούν όλοι αν πραγματικά επιθυμούν να καταστούν σπουδαίοι στο Τάγμα των Σπουδαίων.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θα μπορούσε να είναι το ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ-ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ "εργαλείο" της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. ΚΑΝΕΝΑΣ! ΟΥΤΕ ΟΙ Η.Π.Α. ΟΥΤΕ Η ΡΩΣΙΑ, (που είναι ισχυρότερη σήμερα από τις ΗΠΑ στο Ισραήλ, λόγω ενέργειας και ενός πολύ ισχυρού εθνικού στοιχείου που αγγίζει αν δεν ξεπερνάει το 1,5 εκτμ ψυχές), ΚΑΝΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ δεν θα μπορούσε να επιβάλλει καλύτερα από την Ελλάδα τις θελήσεις του στην περιοχή αν βέβαια αξιοποιούσε αναλόγως τον απίστευτης αξίας παράγοντα που λέγεται ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.
