H 6η Aπριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι ΜογγολόΤουρκοι του Μουσταφά Κεμάλ επέλεξαν για να κατασφάξουν και να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιzύης, αλλά και άλλων περιοχών της Ανατολικής Θράκης μας.
Ήταν Kυριακή της Αναστάσεως και στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Aπριλίου 1914 σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους ΜογγολόTουρκους.
Η γενοκτονική συμπεριφορά των ΜογγολόΤουρκων ήταν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα αρχεία: ...»»»
Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.Έτσι την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη τότε Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.
Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι ΜογγολόΤουρκοι πρόσφυγες Μουσουλμάνους από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρά Ασία επέστρεψαν στις εστίες τους, zωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000.
Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Ανατολική Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης
παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 - 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι.Κορύφωση των διωγμών σε βάρος των Ελλήνων υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου). Τότε αναγκάστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (μοναδικός προστάτης του Σκλαβωμένου Ελληνισμού), έπειτα από προηγηθείσες διαμαρτυρίες, να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμό και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροκομιτατzήδες με την μανία τους οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος των Ελλήνων και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην Τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην Ελεύθερη Ελλάδα.
Με σχετικό ψήφισμα στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών (Διδυμότειχο – Ιούνιος 2006) καθιερώθηκε να τιμάται η 6η Απριλίου ως ημέρα μνήμης για Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης και όχι μόνον.
ΠΗΓΗ
Ήταν Kυριακή της Αναστάσεως και στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Aπριλίου 1914 σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους ΜογγολόTουρκους.
Η γενοκτονική συμπεριφορά των ΜογγολόΤουρκων ήταν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα αρχεία: ...»»»
Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.Έτσι την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη τότε Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.
Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι ΜογγολόΤουρκοι πρόσφυγες Μουσουλμάνους από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρά Ασία επέστρεψαν στις εστίες τους, zωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000.
Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Ανατολική Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης
παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 - 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι.Κορύφωση των διωγμών σε βάρος των Ελλήνων υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου). Τότε αναγκάστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (μοναδικός προστάτης του Σκλαβωμένου Ελληνισμού), έπειτα από προηγηθείσες διαμαρτυρίες, να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμό και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροκομιτατzήδες με την μανία τους οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος των Ελλήνων και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην Τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην Ελεύθερη Ελλάδα.
Με σχετικό ψήφισμα στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών (Διδυμότειχο – Ιούνιος 2006) καθιερώθηκε να τιμάται η 6η Απριλίου ως ημέρα μνήμης για Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης και όχι μόνον.
ΠΗΓΗ
.jpg)
