Η Ελληνική Έπανάστασις του 1821 ήταν καρπός της πίστεως σε ιδανικά και πνευματικές αξίες. Η περίφημος φράσις «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία» υπήρξε το μέγιστο όραμα, η προσδοκία και η μελλοντική πορεία του Γένους.
Αξίζει να φέρουμε στο προσκήνιο και αυτή την τόσο σημαντική και αξιοπρόσεκτη πλευρά των αγωνιστών και ηρώων του 1821. Πρόκειται για την πίστη τους στον Θεό. Ως είναι γνωστόν, είχαν και αυτοί ως άνθρωποι τας αδυναμίας τους, όμως στηριζόντουσαν στον παντοδύναμο, κατέφευγαν στην προστασία της Ύπεραγίας Θεοτόκου και στην βοήθεια των αγίων.Ιδού μερικά δείγματα αυτής της αναφοράς τους στο Θεό.
Όταν ο Κολοκοτρώνης απομένει κατάμονος με το άλογο του στην Καρύταινα συνέβη το εξής, που το διηγείται ο ίδιος.
«Έκατσα που έσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους, απέ έκατέβηκα κάτου- ήτον μια εκκλησιά εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς».
Σίμωσα, έδεσα το άλογο μου σ’ ενα δέντρο και μπήκα μέσα. Γονάτισα και είπα:
Παναγιά μου, βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν.
Έκανε το σταυρό του. Ασπάσθηκε την εικόνα της, βγήκε από το εκκλησάκι, πήδησε στο άλογο του κι έφυγε.
Σε λίγο μπροστά του ξεπετάγονται οχτώ άρματομένοι: ο εξάδελφος του Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά άνήψια του.
- Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, του είπε ο Αντώνης, ούτε στην Άλωνίσταινα. Είναι όλοι φευγάτοι.
-Ας μην είναι κανείς, αποκρίθηκε ο Γέρος. Ο τόπος σε λίγο θα γιόμιση παλληκάρια. Ο Θεός, πρόσθεσε με την βροντερή του φωνή, υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του.
Πίστις και ελευθερία γίνονται ενα στο πνεύμα των Ελλήνων του Είκοσιένα. Ένα άλλο παράδειγμα:
Αξίζει να φέρουμε στο προσκήνιο και αυτή την τόσο σημαντική και αξιοπρόσεκτη πλευρά των αγωνιστών και ηρώων του 1821. Πρόκειται για την πίστη τους στον Θεό. Ως είναι γνωστόν, είχαν και αυτοί ως άνθρωποι τας αδυναμίας τους, όμως στηριζόντουσαν στον παντοδύναμο, κατέφευγαν στην προστασία της Ύπεραγίας Θεοτόκου και στην βοήθεια των αγίων.Ιδού μερικά δείγματα αυτής της αναφοράς τους στο Θεό.
Όταν ο Κολοκοτρώνης απομένει κατάμονος με το άλογο του στην Καρύταινα συνέβη το εξής, που το διηγείται ο ίδιος.
«Έκατσα που έσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους, απέ έκατέβηκα κάτου- ήτον μια εκκλησιά εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς».
Σίμωσα, έδεσα το άλογο μου σ’ ενα δέντρο και μπήκα μέσα. Γονάτισα και είπα:
Παναγιά μου, βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν.
Έκανε το σταυρό του. Ασπάσθηκε την εικόνα της, βγήκε από το εκκλησάκι, πήδησε στο άλογο του κι έφυγε.
Σε λίγο μπροστά του ξεπετάγονται οχτώ άρματομένοι: ο εξάδελφος του Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά άνήψια του.
- Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, του είπε ο Αντώνης, ούτε στην Άλωνίσταινα. Είναι όλοι φευγάτοι.
-Ας μην είναι κανείς, αποκρίθηκε ο Γέρος. Ο τόπος σε λίγο θα γιόμιση παλληκάρια. Ο Θεός, πρόσθεσε με την βροντερή του φωνή, υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του.
Πίστις και ελευθερία γίνονται ενα στο πνεύμα των Ελλήνων του Είκοσιένα. Ένα άλλο παράδειγμα:
Τη μεγάλη αυγή της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι δεν νομίζουν, ότι ο θάνατος που τους περιμένει, είναι το τέλος της ζωής τους, αλλά πιστεύουν ότι βρίσκονται στο κατώφλι της αίωνιότητος, όπου θα ανταμώσουν τον Δίκαιο Κριτή. Με τέτοια λόγια άποχαιρετώνται:
- Καλή ψυχή, παιδιά!
- Καλή ψυχή, απαντούσαν άλλοι.
- Να ζη το Μεσολόγγι.
Και οι τελευταίες φράσεις του φλογερού Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ ήσαν:
- «Ο Κύριος άποθανόντας ημάς υπέρ του αυτού νόμου, εις αιώνιον άναβίωσιν ζωής ημάς αναστήσει».
Τα παραπάνω δεν άποτελούν μυθεύματα η παραποιήσεις της ιστορίας. Εΐναι η ιστορική και αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα όπως έχει καταγραφεί και όπως πρέπει να διδάσκεται.
Μ’ αυτή την ακλόνητη πίστη στην πρόνοια και προστασία του Θεου που είχαν οι αγωνιστές του 1821 καλείται και σήμερα να όπλισθει ο Νεοέλληνας.
amen.gr
- Καλή ψυχή, παιδιά!
- Καλή ψυχή, απαντούσαν άλλοι.
- Να ζη το Μεσολόγγι.
Και οι τελευταίες φράσεις του φλογερού Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ ήσαν:
- «Ο Κύριος άποθανόντας ημάς υπέρ του αυτού νόμου, εις αιώνιον άναβίωσιν ζωής ημάς αναστήσει».
Τα παραπάνω δεν άποτελούν μυθεύματα η παραποιήσεις της ιστορίας. Εΐναι η ιστορική και αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα όπως έχει καταγραφεί και όπως πρέπει να διδάσκεται.
Μ’ αυτή την ακλόνητη πίστη στην πρόνοια και προστασία του Θεου που είχαν οι αγωνιστές του 1821 καλείται και σήμερα να όπλισθει ο Νεοέλληνας.
amen.gr
