Μια νέα «απειλή» εμφανίζεται το τελευταίο χρονικό διάστημα στην Ορθοδοξία. Πρόκειται για τη δυναμική και διεκδικητική εμφάνιση που πραγματοποιεί ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ο οποίος με τη στάση του «απειλεί» τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο τορπιλίζοντας την προσπάθειά του να συγκαλέσει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, την πρώτη μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών μεταξύ Ανατολής και Δύσης το 1054. Ταυτόχρονα προσπαθεί να αποκτήσει νέες σφαίρες επιρροής «εξαπολύοντας επιθέσεις» στην Αγία Γη και «απειλώντας» την πνευματική δικαιοδοσία του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλου.
Ο κ. Δανιήλ φαίνεται ότι προετοιμαζόταν επί χρόνια για την ανάδειξη του Πατριαρχείου Ρουμανίας σε κυρίαρχη δύναμη. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του αμερικανού πρεσβευτή κ. Ν. F. Τaubman στο Βουκουρέστι, ο οποίος σε τηλεγράφημά του που μεταδόθηκε από το WikiLeaks δηλώνει: «Επειτα από δεκαετίες της πατριαρχίας Θεοκτίστου υπάρχει μια νέα αύρα στη ρουμανική Εκκλησία». Οπως μάλιστα προσθέτει, «ο Πατριάρχης Δανιήλ έχει μεγάλη εμπειρία, μιλάει άπταιστα αγγλικά και άλλες γλώσσες, επίσης έχει πλήρη επίγνωση της δύναμης και της επιρροής της Εκκλησίας στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης».
Η συνάντηση του προκαθημένου της ρουμανικής Εκκλησίας με τον αμερικανό πρεσβευτή έγινε το 2007, μικρό μόνο χρονικό διάστημα μετά την εκλογή του, και κύριο θέμα της συνάντησης ήταν η αντιμετώπιση της πορνείας και της διακίνησης όπλων. Από τότε πέρασαν τρία χρόνια και με κύρια δύναμη τους 20 εκατομμύρια πιστούς, τους 14.500 ιερείς, τους 9.000 φοιτητές θεολογικών σχολών, σεμιναρίων και εκκλησιαστικών σχολείων και, πάνω απ' όλα, τους εκατοντάδες μοναχούς και μοναχές ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ αποτελεί τη νέα, μεγάλη, ισχυρή δύναμη των ορθοδόξων, η οποία έρχεται να απειλήσει τα δικαιώματα και τις δικαιοδοσίες των ελληνόφωνων προκαθημένων και ιδιαίτερα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλου.
Η πρώτη απροκάλυπτη και εκ των πραγμάτων ανησυχητική για τους ελληνοφώνους επίδειξη της δύναμης και των διεκδικήσεων της ρουμανικής Εκκλησίας σημειώθηκε στο τέλος Φεβρουαρίου στη Γενεύη, όταν οι εκπρόσωποι των Ορθόδοξων Εκκλησιών συζητούσαν για τον τρόπο παραχώρησης των Αυτοκεφαλιών στην προσπάθεια προετοιμασίας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, η οποία θα αποτελέσει την πρώτη σύνοδο των ορθοδόξων μετά το Σχίσμα. Ολοι οι εκπρόσωποι των ελληνόφωνων Εκκλησιών και δη των Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Κύπρου και Αθηνών, ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πιθανά επιχειρήματα των σλαβοφώνων υπό την ηγεσία του Πατριαρχείου Ρωσίας.
Ωστόσο ξαφνικά άστραψε «νέος κεραυνός» και ένας φίλος μετατράπηκε σε αντίπαλο. Επρόκειτο για τον εκπρόσωπο του Πατριαρχείου Ρουμανίας, έναν λαϊκό, λέκτορα του Κανονικού Δικαίου, ο οποίος σύμφωνα με έλληνες κληρικούς χάραζε τη δική του γραμμή. Για πρώτη φορά το Πατριαρχείο Ρουμανίας εμφανίστηκε να μην αποδέχεται τα ιδιαίτερα προνόμια του εκάστοτε οικουμενικού πατριάρχη. Ετσι αρνήθηκε να αποδεχθεί την πρόταση του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη, κάθε φορά που παραχωρείται αυτοκέφαλο σε μια Ορθόδοξη Εκκλησία να υπογράφει πρώτος και με τον χαρακτηρισμό «αποφαίνεται» ο εκάστοτε προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και να ακολουθούν με τον χαρακτηρισμό «συναποφαίνονται» οι υπογραφές των υπόλοιπων πατριαρχών και αρχιεπισκόπων.
Οι πρώτες αψιμαχίες
Οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ Ελλήνων και Ρουμάνων είχαν σημειωθεί στην Κάτω Ιταλία με αφορμή τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή και, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, χρειάστηκε ακόμη και η παρέμβαση των καραμπινιέρων για να αποφευχθεί η σύρραξη. Το μοναστήρι, πάντως, έπειτα από παρέμβαση και της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιοχής, πέρασε στη διοίκηση του Πατριαρχείου Ρουμανίας, παρά τις επικλήσεις των Ελλήνων για τη μακραίωνη παρουσία τους στην περιοχή.
Σήμερα η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι οι τρεις χώρες της Δυτικής Ευρώπης στις οποίες ζουν χιλιάδες ρουμάνοι οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη Ρουμανία μετά την πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου. Οι μητροπολίτες και οι επίσκοποι τους οποίους έχει ορίσει το Πατριαρχείο Ρουμανίας σε αυτές τις χώρες είναι συνήθως ορμητικοί και διεκδικητικοί, με συνέπεια πολλές φορές να συγκρούονται με τους ιεράρχες του Οικουμενικού Πατριαρχείου οι οποίοι έχουν τον συντονιστικό ρόλο μεταξύ των ορθοδόξων.
«Η μάχη είναι σκληρή και υπάρχει πιθανότητα να δούμε τον ρουμάνο επίσκοπο να συναντά μόνος του τον βασιλιά και τη βασίλισσα της Ισπανίας και ο μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου να μάθει για την ακρόαση από τις ανακοινώσεις» τονίζει με νόημα μιλώντας στο «Βήμα» μητροπολίτης της Κεντρικής Ευρώπης. Ολα εξαρτώνται, όπως προσθέτει, από την ικανότητα και την ισχύ κάθε μητροπολίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αποφεύγει τις «κακοτοπιές»...
Η «πόλη της έριδος»
Η Ιεριχώ, η αρχαιότερη πόλη της Αγίας Γης, γνωστή ανά τον κόσμο από την Καινή Διαθήκη, αποτελεί σήμερα την «πόλη της έριδος» μεταξύ των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Ρουμανίας. Αφορμή για τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο Εκκλησιών αποτελεί ο ναός που έχτισε και λειτουργεί το Πατριαρχείο Ρουμανίας, παρ΄ ότι η περιοχή εντάσσεται στην πνευματική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Ο ναός άρχισε να χτίζεται πριν από περίπου δέκα χρόνια και, όπως αναφέρει στην επιστολή του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, «αι ενστάσεις και διαμαρτυρίαι του ημετέρου Πατριαρχείου δεν ηδυνήθησαν να ανακόψουν την ανέγερσιν του εν λόγω Ναού».
Σύμφωνα με τον κ. Θεόφιλο, «εάν και άλλαι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι ακολουθήσουν το παράδειγμα τούτο της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, τότε θα έχωμεν εις την Αγίαν Γην αντιπροσωπείας δεκατριών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπερ έσται παράδειγμα αυθαιρέτου ορθοδόξου πολυφωνίας και πολυαρχίας, δυσκόλως διοικητικώς οικονομουμένης...». Μέχρι στιγμής, όπως δηλώνει στον κ. Δανιήλ ο Πατριάρχης, «το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων αντιμετώπισε μετά λύπης βαθείας αλλά και μετ΄ ανεκτικότητος και μετριοπαθείας πολλής την εντός των κόλπων αυτού εμφυτευθείσαν αντικανονικήν ταύτην κατάστασιν, διό και περιωρίσθη όπως θέση εις ακοινωνησίαν μόνον τον πρωτεργάτην αυτής Οσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π.Ιερώνυμον Κρέτσου,χωρίς να καθαιρέση τούτον ή να διακόψη το μνημόσυνον της Ρουμανικής Εκκλησίας εν τοις Διπτύχοις όπερ εδικαιούτο να πράξη». Ωστόσο, αν η Εκκλησία της Ρουμανίας δεν συμμορφωθεί, τα Ιεροσόλυμα απειλούν να διακόψουν τη μνημόνευση του κ. Δανιήλ, όπως είχε πράξει στα μέσα της δεκαετίας του 2000 ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έναντι του μακαριστού Χριστόδουλου με αφορμή την υπόθεση των λεγομένων Νέων Χωρών.
ΠΗΓΗ
Ο κ. Δανιήλ φαίνεται ότι προετοιμαζόταν επί χρόνια για την ανάδειξη του Πατριαρχείου Ρουμανίας σε κυρίαρχη δύναμη. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του αμερικανού πρεσβευτή κ. Ν. F. Τaubman στο Βουκουρέστι, ο οποίος σε τηλεγράφημά του που μεταδόθηκε από το WikiLeaks δηλώνει: «Επειτα από δεκαετίες της πατριαρχίας Θεοκτίστου υπάρχει μια νέα αύρα στη ρουμανική Εκκλησία». Οπως μάλιστα προσθέτει, «ο Πατριάρχης Δανιήλ έχει μεγάλη εμπειρία, μιλάει άπταιστα αγγλικά και άλλες γλώσσες, επίσης έχει πλήρη επίγνωση της δύναμης και της επιρροής της Εκκλησίας στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης».
Η συνάντηση του προκαθημένου της ρουμανικής Εκκλησίας με τον αμερικανό πρεσβευτή έγινε το 2007, μικρό μόνο χρονικό διάστημα μετά την εκλογή του, και κύριο θέμα της συνάντησης ήταν η αντιμετώπιση της πορνείας και της διακίνησης όπλων. Από τότε πέρασαν τρία χρόνια και με κύρια δύναμη τους 20 εκατομμύρια πιστούς, τους 14.500 ιερείς, τους 9.000 φοιτητές θεολογικών σχολών, σεμιναρίων και εκκλησιαστικών σχολείων και, πάνω απ' όλα, τους εκατοντάδες μοναχούς και μοναχές ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ αποτελεί τη νέα, μεγάλη, ισχυρή δύναμη των ορθοδόξων, η οποία έρχεται να απειλήσει τα δικαιώματα και τις δικαιοδοσίες των ελληνόφωνων προκαθημένων και ιδιαίτερα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλου.
Η πρώτη απροκάλυπτη και εκ των πραγμάτων ανησυχητική για τους ελληνοφώνους επίδειξη της δύναμης και των διεκδικήσεων της ρουμανικής Εκκλησίας σημειώθηκε στο τέλος Φεβρουαρίου στη Γενεύη, όταν οι εκπρόσωποι των Ορθόδοξων Εκκλησιών συζητούσαν για τον τρόπο παραχώρησης των Αυτοκεφαλιών στην προσπάθεια προετοιμασίας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, η οποία θα αποτελέσει την πρώτη σύνοδο των ορθοδόξων μετά το Σχίσμα. Ολοι οι εκπρόσωποι των ελληνόφωνων Εκκλησιών και δη των Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Κύπρου και Αθηνών, ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πιθανά επιχειρήματα των σλαβοφώνων υπό την ηγεσία του Πατριαρχείου Ρωσίας.
Ωστόσο ξαφνικά άστραψε «νέος κεραυνός» και ένας φίλος μετατράπηκε σε αντίπαλο. Επρόκειτο για τον εκπρόσωπο του Πατριαρχείου Ρουμανίας, έναν λαϊκό, λέκτορα του Κανονικού Δικαίου, ο οποίος σύμφωνα με έλληνες κληρικούς χάραζε τη δική του γραμμή. Για πρώτη φορά το Πατριαρχείο Ρουμανίας εμφανίστηκε να μην αποδέχεται τα ιδιαίτερα προνόμια του εκάστοτε οικουμενικού πατριάρχη. Ετσι αρνήθηκε να αποδεχθεί την πρόταση του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη, κάθε φορά που παραχωρείται αυτοκέφαλο σε μια Ορθόδοξη Εκκλησία να υπογράφει πρώτος και με τον χαρακτηρισμό «αποφαίνεται» ο εκάστοτε προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και να ακολουθούν με τον χαρακτηρισμό «συναποφαίνονται» οι υπογραφές των υπόλοιπων πατριαρχών και αρχιεπισκόπων.
Οι πρώτες αψιμαχίες
Οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ Ελλήνων και Ρουμάνων είχαν σημειωθεί στην Κάτω Ιταλία με αφορμή τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή και, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, χρειάστηκε ακόμη και η παρέμβαση των καραμπινιέρων για να αποφευχθεί η σύρραξη. Το μοναστήρι, πάντως, έπειτα από παρέμβαση και της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιοχής, πέρασε στη διοίκηση του Πατριαρχείου Ρουμανίας, παρά τις επικλήσεις των Ελλήνων για τη μακραίωνη παρουσία τους στην περιοχή.
Σήμερα η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι οι τρεις χώρες της Δυτικής Ευρώπης στις οποίες ζουν χιλιάδες ρουμάνοι οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη Ρουμανία μετά την πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου. Οι μητροπολίτες και οι επίσκοποι τους οποίους έχει ορίσει το Πατριαρχείο Ρουμανίας σε αυτές τις χώρες είναι συνήθως ορμητικοί και διεκδικητικοί, με συνέπεια πολλές φορές να συγκρούονται με τους ιεράρχες του Οικουμενικού Πατριαρχείου οι οποίοι έχουν τον συντονιστικό ρόλο μεταξύ των ορθοδόξων.
«Η μάχη είναι σκληρή και υπάρχει πιθανότητα να δούμε τον ρουμάνο επίσκοπο να συναντά μόνος του τον βασιλιά και τη βασίλισσα της Ισπανίας και ο μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου να μάθει για την ακρόαση από τις ανακοινώσεις» τονίζει με νόημα μιλώντας στο «Βήμα» μητροπολίτης της Κεντρικής Ευρώπης. Ολα εξαρτώνται, όπως προσθέτει, από την ικανότητα και την ισχύ κάθε μητροπολίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αποφεύγει τις «κακοτοπιές»...
Η «πόλη της έριδος»
Η Ιεριχώ, η αρχαιότερη πόλη της Αγίας Γης, γνωστή ανά τον κόσμο από την Καινή Διαθήκη, αποτελεί σήμερα την «πόλη της έριδος» μεταξύ των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Ρουμανίας. Αφορμή για τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο Εκκλησιών αποτελεί ο ναός που έχτισε και λειτουργεί το Πατριαρχείο Ρουμανίας, παρ΄ ότι η περιοχή εντάσσεται στην πνευματική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Ο ναός άρχισε να χτίζεται πριν από περίπου δέκα χρόνια και, όπως αναφέρει στην επιστολή του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, «αι ενστάσεις και διαμαρτυρίαι του ημετέρου Πατριαρχείου δεν ηδυνήθησαν να ανακόψουν την ανέγερσιν του εν λόγω Ναού».
Σύμφωνα με τον κ. Θεόφιλο, «εάν και άλλαι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι ακολουθήσουν το παράδειγμα τούτο της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, τότε θα έχωμεν εις την Αγίαν Γην αντιπροσωπείας δεκατριών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπερ έσται παράδειγμα αυθαιρέτου ορθοδόξου πολυφωνίας και πολυαρχίας, δυσκόλως διοικητικώς οικονομουμένης...». Μέχρι στιγμής, όπως δηλώνει στον κ. Δανιήλ ο Πατριάρχης, «το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων αντιμετώπισε μετά λύπης βαθείας αλλά και μετ΄ ανεκτικότητος και μετριοπαθείας πολλής την εντός των κόλπων αυτού εμφυτευθείσαν αντικανονικήν ταύτην κατάστασιν, διό και περιωρίσθη όπως θέση εις ακοινωνησίαν μόνον τον πρωτεργάτην αυτής Οσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π.Ιερώνυμον Κρέτσου,χωρίς να καθαιρέση τούτον ή να διακόψη το μνημόσυνον της Ρουμανικής Εκκλησίας εν τοις Διπτύχοις όπερ εδικαιούτο να πράξη». Ωστόσο, αν η Εκκλησία της Ρουμανίας δεν συμμορφωθεί, τα Ιεροσόλυμα απειλούν να διακόψουν τη μνημόνευση του κ. Δανιήλ, όπως είχε πράξει στα μέσα της δεκαετίας του 2000 ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έναντι του μακαριστού Χριστόδουλου με αφορμή την υπόθεση των λεγομένων Νέων Χωρών.
ΠΗΓΗ
