Πρός τή Διαρκή Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:
● Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί ὄχι κρατικός φορέας! Εἶναι δέ ἀληθινή Ἐκκλησία ὅταν ἔχει Κεφαλή τόν Χριστό καί ὄχι τόν "Καίσαρα"!
● Ρηχό σέ πνευματικότητα, πρόχειρο καί ἐπιπόλαιο στίς τοποθετήσεις καί κυρίως ἀθεολόγητο, ἕως καί ἀσεβές, τό περιεχόμενο τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου ὑπέρ τοῦ συγκεκριμένου ἐμβολιασμοῦ.
τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Αὐτό πού ἀπευχόμασταν, συνέβη. Ἡ Διαρκής Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑποκύψασα στίς πιέσεις καί τίς ἐντολές τῆς Κρατικῆς ἐξουσίας, ἀπεδέχθη πλήρως, ἔργῳ καί λόγῳ, τή στήριξη καί προώθηση τῆς κρατικῆς προπαγάνδας ὑπέρ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ (κατά τοῦ Κορωνοϊοῦ) παρά τίς σχετικές ἔντονες ἐνστάσεις καί ἐπιφυλάξεις διαπρεπῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων ἀνά τόν κόσμο, τίς σοβαρές ἠθικές προεκτάσεις τοῦ θέματος (χρήση γιά τά ἐμβόλια κυτταρικῶν σειρῶν ἀπό ἐκτρωθέντα ἔμβρυα), τό μεγάλο παρασκήνιο τῶν σκοτεινῶν σχεδιασμῶν οἱ ὁποῖοι ἀποκαλύπτεται συνεχῶς ὅτι ἐνεργοῦνται καί ἐξελίσσονται μέ ἐφαλτήριο τήν λεγομένη πανδημία παγκοσμίως, καί, βεβαίως, τήν ἀνησυχία καί ἀντίδραση σέ ὅλα αὐτά ἐκ μέρους μεγάλης μερίδος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἀφοῦ δέχθηκε τίς συστάσεις καί ἀποδέχθηκε τίς θέσεις τῶν ἐκπροσώπων τῆς Κυβερνήσεως, κυρίων Κικίλια καί Τσιόδρα, οἱ ὁποῖοι διά ζώσης τά ἔθεσαν ὑπ' ὄψιν τῆς συνεδριαζούσης Συνόδου, ἡ τελευταία προχώρησε στή λήψη σχετικῆς Ἀποφάσεως καί ἐξέδωσε Συνοδική Ἐγκύκλιο (ὑπ' ἀριθμόν 3045) ἐπί τοῦ θέματος, ἡ ὁποία θά διαβαστεῖ σέ ὅλους τούς Ναούς ἀνά τήν Ἑλληνική ἐπικράτεια τήν προσεχή Κυριακή 25 Ἰουλίου 2021 "κατά τήν διάρκειαν τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀντί ἄλλου κηρύγματος"!
Ὁ τίτλος τῆς ἐν λόγῳ Ἐγκυκλίου εἶναι "Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας". Ἡ ἔκτασή της (τό κυρίως κείμενο) καλύπτει δύο σελίδες, στίς ὁποῖες ἡ Σύνοδος οὐσιαστικῶς προτρέπει τούς πιστούς νά ἐμβολιαστοῦν, ὑποστηρίζει τήν χρησιμότητα καί ἀποτελεσματικότητά του (!) καί ἐπιπλέον "αὐθεντικῶς διαβεβαιώνει" ὅτι τό συγκεκριμένο ἐμβόλιο "δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας." !
Ἐπιβάλλεται, ὅμως, νά δοῦμε ἀναλυτικότερα τί ἀναφέρουν και τί Συνοδικῶς ἀποφαίνονται (τά κυριότερα σημεῖα), ἐπί τοῦ θέματος, οἱ ὑπογράφοντες καί συγκροτοῦντες τήν Διαρκή Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:
α) Ἀναφέρεται στή Συνοδική Ἐγκύκλιο ὅτι "Ὁ Δημιουργός μας, γιά νά ἀπαλύνει τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς ἀσθένειες, μᾶς χάρισε τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τά φάρμακα."
Ἡ ἁπλούστευση γενικῶς, ἀλλά καί ἡ ἁπλοϊκότητα τῆς συγκεκριμένης θέσεως δέν ἐνδείκνυνται γιά ἕνα Συνοδικό κείμενο πού ἀφορᾶ σέ ἕνα πολύ σοβαρό ζήτημα. Κατ' ἀρχάς, ὅταν διατυπώνονται τέτοιες θέσεις πού προφανῶς ἀποσκοποῦν στό νά ἀποτελέσουν τή βάση ὥστε νά πληροφορηθοῦν καί πεισθοῦν οἱ πιστοί περί τῆς ὀρθότητος κάποιων περαιτέρω εἰδικῶν τοποθετήσεων, εἶναι σκόπιμο καί μᾶλλον ἐπιβεβλημένο νά παρατίθενται μαζί μέ σχετικές ἁγιογραφικές καί πατερικές μαρτυρίες καί τεκμηριώσεις περί αὐτῶν. Μέ αὐτόν τόν τρόπο δίνεται ἡ δυνατότητα στόν ἀναγνώστη ἤ ἀκροατή νά ἐννοήσει καί νά ἐλέγξει ὁ ἴδιος τά ὑποστηριζόμενα.
Ἐν προκειμένω, ἔχει, ὅπως πάντοτε, σημασία τό τί ἀκριβῶς λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἐκεῖ, λοιπόν, ἀναφέρεται σχετικῶς "Τίμα ἰατρόν πρός τάς χρείας αὐτοῦ καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος", καί "Κύριος ἔκτισε ἐκ γῆς φάρμακα.... αὐτός ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ" (Σοφία Σειράχ, κεφ. ΛΗ΄, στιχ. 1,1 και 4 & 6). Ὅπως εὔκολα ἀντιλαμβάνεται κανείς ἀπό τόν ἴδιο τόν Γραφικό λόγο καί ὄχι ἀπό τήν ἁπλούστευσή του ἤ κάποια γενικά συνθηματικά συμπεράσματα, εἶναι ἀπαραίτητο νά τίθεται αὐτούσιος διότι συνήθως ἐμπεριέχει τό πλαίσιο τοῦ θέματος, τό ὁποῖο ἡ Σύνοδος σεβομένη τόν ἑαυτόν της καί ἐφ' ὅσον θέλει νά ἐκφράζει τήν Ἐκκλησία, ἔπρεπε νά θέσει. Καί, ἐν προκειμένω, τό πλαίσιο αὐτό ἀφορᾶ στήν ὀφειλόμενη σχέση καί ἀναφορά τῆς Ἐπιστήμης μέ καί πρός τόν Θεό. Αὐτό, ὅμως, τό πλαίσιο, δυστυχῶς, δέν θεωρεῖται δεδομένο γιά τή σύγχρονη ἐπιστήμη, καθότι πολλοί θεράποντές της λόγῳ τῆς ἀθεΐας των κινοῦνται πέραν τῶν ὀρίων της καί ἐνίοτε σέ βάρος τῆς ἠθικῆς δεοντολογίας πού πρέπει νά διέπει τήν ἐργασία τους.
Καί γιά νά εἴμαστε σαφεῖς καί εὐθεῖς, τό μεγάλο πρόβλημα περί τήν ἐπιστήμη στήν ἐποχή μας εἶναι ὅτι τείνει νά ἀντιμετωπίζει καί ἀποδέχεται, θεωρητικῶς καί θεραπευτικῶς, τόν ἄνθρωπο ὡς ἀποκλειστικά ὑλική καί μόνον ὕπαρξη, πλανώμενη κατ' οὐσίαν καί ἀδιαφοροῦσα ἤ ἀρνούμενη τίς πραγματικές "διαστάσεις" τοῦ ἀνθρώπου ὡς ψυχοσωματικῆς ὀντότητος καί δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ὅμως, αὐτοακυρώνεται ἡ ἐπιστήμη καί ἡ δράση της χρήζει ἐλέγχου καί προσοχῆς μεγάλης, διότι εἰδικῶς στόν χῶρο τῆς ἰατρικῆς θά ἔπρεπε νά ἀποτελεῖ προϋπόθεση ἀσκήσεώς της ἡ ὀρθή θεώρηση τοῦ "ἀντικειμένου" τῆς ἐπιστήμης. Καί αὐτή τήν προϋπόθεση στήν Ἰατρική τήν ἔχει θέσει ὁ πατέρας της ὁ Ἰπποκράτης, ἐπισημαίνοντας μέ νόημα ὅτι "οὐκ ἔνι ἰατρικήν εἰδέναι, ὅστις μή οἶδεν ὅτι τί ἐστιν ὁ ἄνθρωπος", δηλαδή εἶναι ἀδύνατο νά γνωρίζει τήν ἰατρική αὐτός πού δέν γνωρίζει ἀκριβῶς τί εἶναι ο ἄνθρωπος.
β) Ἀναφέρεται στή Συνοδική Ἐγκύκλιο ὅτι "ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας τονίζει τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης λέγοντας: "οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες" (Ματθ. 9, 12), πού σημαίνει πώς ὅταν τό σῶμα ἀσθενεῖ, ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς συνδρομῆς τῶν ἰατρῶν."
Ἀτυχῶς, ἡ παρατιθέμενη ἑρμηνεία τῶν συγκεκριμένων λόγων τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης μᾶλλον ρηχότητα, "χρηστικότητα" καί ἐπιπολαιότητα ἐκ μέρους τῶν συντακτῶν τοῦ κειμένου προδίδουν καί ἐκφράζουν. Διότι, ὁ Κύριος λέγοντας αὐτά τά λόγια, τά ὁποῖα εἶπε ὅταν ἐπικρίθηκε μετά τήν ἐκ μέρους του ἀποδοχή τῆς προσκλήσεως τοῦ τελώνου Ματθαίου νά παρακαθήσει στό σπίτι του σέ γεῦμα πού αὐτός παρέθεσε πρός τιμήν του καί κατηγορήθηκε γι' αὐτό ὅτι "μετά τῶν τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν ἐσθίει", δέν ἀναφερόταν σέ σωματικές ἀλλά σέ πνευματικές ἀσθένειες, οὔτε ἀναφερόταν σέ ἐπιστήμονες ἰατρούς (μέ τή σημερινή ἔννοια), ἀλλά σέ ἰατρούς πνευματικούς καί κυρίως ἀναφερόταν στόν ἴδιο ὡς "ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων".
Ἐξάλλου, τί σχέση καί θέση μπορεῖ νά ἔχει, ἔστω μέσα ἀπό μία κυριολεκτική καί λεξιθηρική προσέγγιση τοῦ ἱεροῦ κειμένου, ὁ συγκεκριμένος Κυριακός λόγος ἐντός τοῦ πλαισίου τῆς προφανοῦς σκοπιμότητος τοῦ Συνοδικοῦ κειμένου νά προτρέψει τούς πιστούς νά ἐμβολιαστοῦν, ὅταν αὐτός ὁ λόγος εἶναι παντελῶς ἄσχετος μέ τό Συνοδικῶς συστηνόμενο ἐμβόλιο, τό ὁποῖο οὐσιαστικῶς ἀποτελεῖ ἰατρική πρόληψη σέ ὑγιεῖς ἀνθρώπους, μέ ἀποδοχή ὑπ' αὐτῶν πειραματικῶν καί ἀμφιλεγόμενων θεραπειῶν.
Ἄλλωστε ὁ Κύριος κατά τήν περίοδο τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Του ὑπῆρξε ἀλλά καί στό διηνεκές παραμένει ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν. Καί ὄχι μόνον ἐτέλεσε πολλές ἰάσεις καί θεραπεῖες σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά ἔδωσε καί στούς μαθητές καί Ἀποστόλους Του τήν χάρη καί τήν ἐξουσία τῶν ἰάσεων, ὥστε καί ἀκάθαρτα πνεύματα νά διώκουν καί νά θεραπεύουν κάθε σωματική ἀδυναμία καί καχεξία τῶν ἀνθρώπων (βλ. Ματθ. ι΄, 1). Δέν ἀπαιτοῦμε, βεβαίως, αὐτή τήν χάρη νά τή διαθέτουν οἱ σημερινοί διάδοχοί τους, ἐφ' ὅσον μάλιστα εἶναι ζητούμενο πλέον ἐάν ἐκτός ἀπό θρόνων εἶναι καί τρόπων διάδοχοι ἐκείνων, ἀλλά τουλάχιστον ἀναμένουμε καί ζητοῦμε νά ὀρθοτομοῦν, ὡς ὀφείλουν, τήν Ἀλήθεια. Ἀλλά περί ὅλων αὐτῶν, ἀτυχῶς, οὐδείς λόγος γίνεται στήν ἐν λόγῳ Ἐγκύκλιο.
γ) Ἀναφέρεται στή Συνοδική Ἐγκύκλιο ὅτι "Μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίπονη προσπάθεια τῶν ἐπιστημόνων ἐρευνητῶν, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πλέον
στή διάθεσή της τό ἐμβόλιο, τό ὁποῖο εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας. Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας."
Ἐδῶ, πλέον, δέν ἐπιχειρεῖται μόνον ἡ προπαγανδιστική παρουσίαση τοῦ συγκεκριμένου ἐμβολίου, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὡς θείου δώρου, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται, καί δέν υἱοθετεῖται ἁπλῶς καί πάντως ἀβασανίστως ἡ ἐκδοχή μερίδος ἐπιστημόνων ὅτι τό ἐμβόλιο αὐτό εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας - παρά τά πραγματικά δεδομένα, σύμφωνα μέ τά ὁποῖα κάτι τέτοιο ἔχει στήν πράξη διαψευσθεῖ μέ πρόσφατο χαρακηριστικό παράδειγμα τήν περίπτωση τοῦ Ἰσραήλ, ὅπου μετά ἀπό σχεδόν καθολικό ἐμβολιασμό τῶν πολιτῶν του ὁ ἰός κάνει καί πάλι θραύση! - ἀλλά υἱοθετεῖται ἀπό τόν συντάκτη καί ἀσφαλῶς τούς ὑπογράφοντες τό Συνοδικό κείμενο ἡ ἀφήγηση καί τρομολαγνική φρασεολογία τῶν κυβερνώντων καί τῶν συνεργαζομένων μετ' αὐτῶν ἐπιστημόνων περί ἀνατολῆς τῆς ἐλπίδος (τοῦ ἐμβολίου) ὡς ἀναγκαίας προϋποθέσεως ἐπιστροφῆς στήν κανονικότητα.
Ὀφείλουμε ὡστόσο νά ἐπισημάνουμε ὅτι στό συγκεκριμένο σημεῖο τό κείμενο ξεπερνᾶ τά ἀνωτέρω καί μᾶλλον ἐσκεμμένως, ἐφ' ὅσον δέ τοῦτο ἰσχύει ὑπούλως καί παραπειστικῶς, συνδέει τόν προωθούμενο ἐμβολιασμό, ὄχι μόνον μέ τήν θρυλούμενη ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά καί μέ τήν "ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.". Γιατί, ὅμως, γίνεται αὐτή ἡ ἀναφορά καί διασύνδεση; Ὑπάρχει τώρα κάποιο ἐμπόδιο στήν συμμετοχή στά Μυστήρια καί δή στή Θεία Εὐχαριστία; Ἄν δέν ὑπάρχει, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, τότε μήπως ἡ μελλοντική συμμετοχή σέ αὐτά θά εἶναι ἀνεμπόδιστη μόνον ὑπό τήν προϋπόθεση τοῦ ἐμβολιασμοῦ τῶν πιστῶν καί τῶν ἱερουργῶν; Γνωρίζουν κάτι περισσότερο ἤ τούς μεταφέρθηκε κάτι σχετικό ἀπό τούς κυβερνῶντες ἤ τέλος πάντων φοβοῦνται καί θά ἀνεχθοῦν κάτι τέτοιο οἱ ὑπογράφοντες Συνοδικοί;
δ) Ἀναφέρεται στή Συνοδική Ἐγκύκλιο καί διατυπώνεται ἡ ἐκτίμηση, ἡ σύσταση, ἀλλά καί ἡ ἀπόφανση ὅτι "Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γνωρίζοντας πώς ὁ ἐμβολιασμός ἀποτελεῖ μεγίστη πράξη εὐθύνης ἀπέναντι στόν συνάνθρωπο, συνιστᾶ σέ ὅλους, σέ συνεννόηση μέ τόν ἰατρό τους, νά ἀξιοποιήσουν τό δῶρο αὐτό πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, προκειμένου νά προστατεύσουμε τούς ἑαυτούς μας, ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπο....Καί θέλει αὐθεντικῶς νά διαβεβαιώσει πώς αὐτό τό ἐμβόλιο δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική Διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας."
Δυστυχῶς, ἡ Ἱερά Σύνοδος γιά δεύτερη φορά γραπτῶς καταφεύγει σέ ὑπερβολικές τοποθετήσεις καί κοσμικές θεωρήσεις τῶν πραγμάτων, οἱ ὁποῖες μάλιστα δέν ἀπηχοῦν τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα καί τήν πατερική διδασκαλία. Τήν πρώτη φορά εἶχε ἀναφερθεῖ στήν ζωή καί τήν ὑγεία τοῦ σώματος ὡς τοῦ ὑψίστου ἐπί γῆς ἀγαθοῦ, θέση πατερικῶς ἀμάρτυρη, ἡ ὁποία δέν συνάδει νά ὑποστηρίζεται καί προβάλλεται ἔτσι ἀπό πιστούς οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στό ἱ. Εὐαγγέλιο ἐκφράζεται ἀναλόγως ἀναφερόμενος ὅμως ὄχι στήν πρόσκαιρη ζωή, τό σῶμα καί τήν ὑγεία του, ἀλλά στήν ψυχή καί τήν μεγάλη ὑπόθεση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Τώρα, στό συγκεκριμένο Συνοδικό κείμενο υἱοθετοῦνται ἀκρίτως καί ἀβασανίστως οἱ ὑπερβολικές ἐκφράσεις καί τοποθετήσεις τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ πού σκοπίμως θεωροῦν καί ἀποκαλοῦν τόν ἐμβολιασμό μέγιστη πράξη εὐθύνης ἀπέναντι στούς συνανθρώπους μας, ἐκλαμβάνοντας ὡστόσο ὡς δεδομένα περί τοῦ συγκεκριμένου ἐμβολίου στοιχεῖα τά ὁποῖα δέν ἐπαληθεύονται, ἀμφισβητοῦνται ἐπιστημονικῶς καί τινά ἐξ αὐτῶν δέν ἀντέχουν κἄν στήν βάσανο τῆς κοινῆς λογικῆς.
Πῶς, ἄραγε, θεωρεῖ καί ἐκλαμβάνει τήν ἀποδοχή τοῦ συγκεκριμένου ἐμβολιασμοῦ ἡ Συνοδική Ἐγκύκλιος ὡς προστασία τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῶν συνανθρώπων μας καί μάλιστα, καίτοι ἀναρμόδια, τόν προωθεῖ καί τόν συστήνει ἀνεπιφυλάκτως, ὅταν ἤδη ἔχουν παρουσιασθεῖ πολλές σοβαρές παρενέργειες σέ ἐμβολιασθέντες καί ἔχουν σημειωθεῖ ἐπίσης ἀρκετοί θάνατοι ἐξ αἰτίας του; Ἁρμόζει σέ Κληρικούς νά ἀναλαμβάνουν τέτοια εὐθύνη καί ἄραγε δέν προκαλοῦνται ἐξ αὐτῆς τῆς στάσεώς τους ἠθικές καί κανονικές συνέπειες γιά τήν ἰδιότητα καί τό λειτούργημά τους; Τί ἀπαντοῦν ἐπ' αὐτοῦ;
Ἐπιπλέον, τίθεται τό ἐρώτημα: Δέν δημιουργεῖται μεῖζον πρόβλημα καί ἐπικίνδυνος διχασμός στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα ὅταν ἡ μέν Σύνοδος διά τῆς ἐν λόγῳ Ἐγκυκλίου της αὐθεντικῶς διαβεβαιώνει "πώς αὐτό τό ἐμβόλιο δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας" καί προτρέπει τούς πιστούς νά ἐμβολιασθοῦν, ἐνῶ δεκάδες ἐγκρατεῖς τῆς Θεολογίας καί ἐνάρετοι Πνευματικοί, Γέροντες, Ἀσκητές καί Θεολόγοι, ἐκ τῶν ὁποίων ἀρκετοί εἶναι ἐπιστήμονες καί μάλιστα ἀπό τόν χῶρο τῆς Ἰατρικῆς, ὑποστηρίζουν τό ἀντίθετο, ἐπιστηρίζοντες τή θέση τους καί μέ συγκεκριμένα ἐπιστημονικά καί πνευματικά στοιχεῖα, ὅπως ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἁγιορειτικῆς Μονῆς Ἁγίου Παύλου π. Παρθένιος, ὁ π. Στυλιανός Καρπαθίου, ὁ π. Ἀντώνιος Στυλιανάκης , ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος, ὁ Ἁγιορείτης Γέρων Γαβριήλ, ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός π. Παῦλος, ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης, ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος κ. π. ἄ.;
Τέλος, σέ αὐτή τήν ἐνδεικτική ἀναφορά στά κύρια προβληματικά σημεῖα τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου,
ε) Ἀναφέρεται στή Συνοδική Ἐγκύκλιο ὅτι "Ὁ φόβος γιά ὁτιδήποτε εἶναι πρωτόγνωρο συχνά δημιουργεῖ ἀντιδράσεις ἤ καχυποψία μέ ἀποτέλεσμα, πολλές φορές νά ἀκούγονται φωνές, πού προκαλοῦν σύγχυση και διαχωρισμό. Αὐτό ὅμως ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό αἴτημα τοῦ Κυρίου μας, κατά τήν Ἀρχιερατική Του προσευχή, "ἵνα πάντες ἕν ὦσι" (Ἰω. 17, 21)".
Ἐδῶ, τήν ρηχότητα, ἐπιπολαιότητα καί παραπειστικότητα τῶν προηγουμένων τοποθετήσεων, διαδέχεται μία οἰκουμενιστικῆς ἀποχρώσεως καί συλλογιστικῆς θεώρηση, λόγῳ τῆς παραθέσεως καί τῆς ἐμμέσως πλήν σαφῶς ὑπονοουμένης ἀντορθόδοξης ἑρμηνείας (ὅπως ἀντιστοίχως ἀμετανοήτως καί κατά κόρον πράττουν οἱ οἰκουμενιστές), τοῦ γνωστοῦ χωρίου ἐκ τῆς Ἀρχιερατικῆς Προσευχῆς τοῦ Κυρίου "ἵνα πάντες ἕν ὦσι", ἡ ὁποία ἀγγίζει τά ὅρια τῆς ἀσέβειας!
Ἡ συγκεκριμένη παράγραφος καί ὄχι μόνον, δέν ἀπηχεῖ τόν εὐθύ καί καθαρό λόγο τῆς Ἀληθείας, μέ τόν ὁποῖο ὀφείλει νά ὁμιλεῖ ἡ Ἐκκλησία πρός τά τέκνα της. Δέν εἶναι κἄν σαφές τί ἐννοεῖ ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου. Ἴσως αὐτό πού θέλει νά πεῖ δέν λέγεται εὐθέως καί πρέπει πλαγίως καί μέ ὑπονοούμενα νά τό "περάσει"! Περί τίνος, ὅμως, πρόκειται; Ἡ λογική καί γραμματολογική ἀνάλυση τῆς τοποθετήσεως κατά κυριολεξία ἤ κατά διαστολή ἤ ἀκόμη καί μεταφορικῶς, δέν φαίνεται νά ἀποδίδει.
Ἄς ἐπιχειρήσουμε, λοιπόν, ἕνα στοιχειῶδες ξεκαθάρισμα μήπως καί κατανοήσουμε τί θέλει νά πεῖ ὁ συντάκτης καί ἐάν εἶναι ἡ συγκεκριμένη διατύπωση καί δή ἡ χρήση τοῦ συγκεκριμένου χωρίου θεμιτή καί δικαιολογημένη.
Ἄς ξεκινήσουμε ἐκ τοῦ ὅτι τό αἴτημα τοῦ Κυρίου καί ἡ ἑνότητα στήν ὁποία αὐτό ἀναφέρεται δέν ἀφορᾶ ἀορίστως τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες, οὔτε γενικῶς καί ἀορίστως κάποια ἐξωτερική καί κυρίως μία ἀπροϋπόθετη ἑνότητα. Ἔχει ἑρμηνευθεῖ καί διασαφηνισθεῖ ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅτι ὁ Κύριος στό συγκεκριμένο χωρίο ἀναφέρεται στήν ἑνότητα τῶν πιστῶν στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία καί ἡ ὁποία ἑνότητα ἐπιτυγχάνεται οὐσιαστικῶς ὅταν οἱ πιστοί ἔχουν κοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό, δηλαδή ὅταν συμμετέχουν στήν ἄκτιστη δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος μέσα ἀπό τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ.
Ἑπομένως, τί σχέση καί ποιό νόημα ἔχουν οἱ φυσικές καί ἐν πολλοῖς εὔλογες ἀντιδράσεις ἤ καί ἡ καχυποψία (τά ὁποῖα ἀναφέρει ἀπαξιωτικά ὁ συντάκτης) γιά κάτι πρωτόγνωρο, ὅπως εἶναι τό πειραματικό ἐμβόλιο μιᾶς νέας τεχνολογίας μέ ἄγνωστες ἐπιπτώσεις (τοῦ ὁποίου ἡ δοκιμαστική περίοδος ὁλοκληρώνεται τό 2023, ὁπότε καί θά μπορεῖ νά λάβει ἤ νά μή λάβει ὁριστική ἔγκριση ἀπό τόν παγκόσμιο ὀργανισμό φαρμάκων), μέ τό αἴτημα τοῦ Κυρίου πρός τόν Πατέρα Του γιά τήν Θέωση τῶν πιστῶν καί τήν σωτηρία τους;! Μήπως ἐδῶ, καθ' ὑπερβολήν καί χάριν τῆς σκοπιμότητος γιά τήν προώθηση τοῦ ἐμβολιασμοῦ τῶν πιστῶν, ἡ Συνοδική Ἐγκύκλιος φθάνει νά περιστρέφει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά διδάσκει ἐμμέσως πλήν σαφῶς στρεβλή πίστη στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας;
Ἐλπίζουμε νά μή ἰσχύει κάτι τέτοιο, περί τοῦ ὁποίου πάντως ὑπάρχει αὐστηρή πρόβλεψη στόν ιθ΄ Κανόνα τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού λέγει ὅτι "Δεῖ τούς τῶν Ἐκκλησιῶν προεστῶτας,...τόν λαόν ἐκδιδάσκειν τούς τῆς εὐσεβείας λόγους ἐκ τῆς Θείας Γραφῆς ἀναλεγομένους τά τῆς ἀληθείας νοήματά τε καί κρίματα· καί μή παρεκβαίνοντας τούς ἤδη τεθέντας ὅρους, ἤ τήν ἐκ τῶν Θεοφόρων Πατέρων παράδοσιν, ἀλλά καί εἰ γραφικός ἀνακινηθείη λόγος, μή ἄλλως τοῦτον ἑρμηνευέτωσαν, ἤ, ὡς ἄν οἱ τῆς Ἐκκλησίας φωστῆρες καί διδάσκαλοι διά τῶν οἰκείων συγγραμμάτων παρέθεντο, καί μᾶλλον ἐν τούτοις εὐδοκιμείτωσαν, ἤ λόγους οἰκείους συντάττοντες ἵνα μή, ἔστιν ὅτε, πρός τοῦτο ἀπόρως ἔχοντες, ἀποπίπτειν τοῦ προσήκοντος!" [ ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ὅπως, δυστυχῶς, γίνεται στήν ἐν λόγῳ Συνοδική Ἐγκύκλιο σέ πολλά σημεῖα της!], ἀλλά νά πρόκειται περί ἐκ συναρπαγῆς ἤ ἀβλεψίας ἤ ἐκ παραδρομῆς λάθους, τό ὁποῖο μολαταῦτα χρήζει ἀποκαταστάσεως.
Ἀτυχῶς, ἡ μόνη χρήσιμη καί ἁρμόζουσα γιά τήν περίσταση ἀναφορά καί ἐπισήμανση τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου εἶναι ἡ τῆς προτελευταίας παραγράφου της, ὅπου ὑπενθυμίζονται τά λόγια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου "μή παντί πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν" (Ἰω. Α΄, 4, 1). Πρέπει δέ νά ἐφαρμόσουν οἱ πιστοί τά Ἀποστολικά αὐτά λόγια πρός πᾶσαν κατεύθυνση καί πρωτίστως ὅσον ἀφορᾶ τό πνεῦμα πού ἐκφράζει καί ὑπηρετεῖ αὐτή ἡ ἴδια ἡ Συνοδική Ἐγκύκλιος!
Ἐάν δέν διαθέτετε, σεβαστοί Συνοδικοί, τήν πίστη καί τήν ὁμολογητική παρρησία τοῦ Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ, τόν ὁποῖο σέβεται καί στηρίζει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἤ τοῦ μακαριστοῦ φιλέλληνος Σέρβου Μητροπολίτου Μαυροβουνίου Ἀμφιλοχίου (Ράντοβιτς), ὁ ὁποῖος λίγο πρίν ἀπέλθει τῶν προσκαίρων ἐξέφρασε τήν λύπη και τήν ἀπορία γιά τήν ἐν γένει στάση σας ἐπί τῶν θεμάτων πού προκάλεσε ἡ λεγομένη πανδημία, θά μπορούσατε τουλάχιστον νά ἀκούσετε τή συνετή καί εἰλικρινή στάση τοῦ συναδέλφου σας Ἱεράρχου, Σεβ/του Μητροπολίτου Καρπενησίου κ. Γεωργίου. Ὁ τελευταῖος, μπροστά στίς κάμερες καί ἀπέναντι στόν πιεστικό καί προκλητικά ἐπίμονο Ὑπουργό κ. Πέτσα, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε ἀναιδῶς ἀπό τόν Μητροπολίτη νά παρακινήσει ἀπό τοῦ Ἄμβωνος τούς πιστούς νά ἐμβολιασθοῦν, δέν δίστασε νά πεῖ: "Εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νά λειτουργήσει καί νά σκεφτεῖ ὅπως θέλει....Δέν μπορῶ νά τό πῶ αὐτό. Θά μείνουμε μόνοι μας στίς ἐκκλησίες χωρίς πιστούς....Δέν θέλω νά πεῖ κάποιος ὅτι ἐγώ τόν ὤθησα νά κάνει τό ἐμβόλιο"! (Καρπενήσι, 23/7/2021).
Τά ὅρια ἔχουν ξεπερασθεῖ! Ὁ λαός ἔχει πλήρως ἀπογοητευθεῖ ἀπό τή στάση τῶν Ποιμένων του καί ἰδιαιτέρως τῶν Ἐπισκόπων. Τά σφάλματά εἶναι πολλά καί μάλιστα ἠθελημένα καί ἀδικαιολόγητα. Ἡ ἀποδοκιμασθεῖσα ἀπό τούς πιστούς ἀλλά ὑποστηριχθεῖσα τελικῶς σέ Συνοδικό ἐπίπεδο οἰκουμενιστική Σύνοδος τῆς Κρήτης, ἡ καταπάτηση μέ εὐθύνη τοῦ κ. Ἱερωνύμου τῶν πρώτων Ἀποφάσεων τῆς Ἱεραρχίας ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεώς της περί τῶν θεμάτων αὐτῆς, ἡ ἀνοχή καί ἀποδοχή τῶν ἀντισυνταγματικῶν καί ἀσεβῶν κρατικῶν ἀπαγορεύσεων καί ἐπεμβάσεων στήν ἐκκλησιαστική λατρευτική ζωή, ἡ πρωτοφανής ἀλλοίωση τοῦ καθιερωμένου ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, ὁ διωγμός Κληρικῶν ἐπειδή ἀρνήθηκαν τήν Κρατική ἀσέβεια καί ὑποστήριξαν τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ συμπόρευση καί ὑποστήριξη τῶν κυβερνητικῶν ἀπόψεων καί ἡ περιφρόνηση τῆς ἀγωνίας καί τῶν ἐνστάσεων τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀπέναντι στήν διαμορφωθεῖσα δυστοπία μιᾶς νέας κανονικότητος, μέ ἀποκορύφωμα τήν ἐπιβολή τοῦ ἐμβολιασμοῦ ὡς ὑποχρεωτικοῦ ὑπό τήν ἀπειλή καί ἤδη ψηφισμένη νομοθετική ρύθμιση περί ἀπομακρύνσεως ἀπό τήν ἐργασία καί στερήσεως τοῦ μισθοῦ στούς ἀρνούμενους τήν ἐπιβολή πολίτες, περί τῶν ὁποίων ἀδιάφορα σιωπᾶτε, εἶναι πολλά καί μεγάλα γιά νά ἀμνηστευθοῦν.
Γιά ὅλα αὐτά, ὁ πιστός λαός ἔχει ἀγανακτήσει μέ ἱερή ἀγανάκτηση. Γι' αὐτό καί δέν πρόκειται νά ἀποδεχθεῖ, οὔτε βεβαίως νά ὑπακούσει στήν ἐν λόγω ἀπαράδεκτη καί προκλητική Συνοδική Ἐγκύκλιο. Θά πρέπει δέ νά ἀναμένεται ἀκόμη καί ἐντός τῶν Ναῶν ὅτι ὅσοι πιστοί ἀπέμειναν, ἀνεχόμενοι σειρά ἀντικανονικοτήτων καί ἀλλοιώσεων τῆς λατρευτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, περισσότερο δέ ὅλων τήν κατώτερη τῶν περιστάσεων ἕως προδοτική στάση τῶν ποιμένων του, θά ἐκφράσουν τό "Στῶμεν καλῶς" μέ ἕνα βροντερό ΟΧΙ στίς ἀπαράδεκτες ὑποδείξεις σας. Θά καταθέσουν ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων ἕνα δυναμικό ΟΧΙ στή μετατροπή τῶν Ναῶν σέ Κρατικό ὑποκατάστημα καί τοῦ Ἄμβωνος σέ βῆμα Κρατικῆς προπαγάνδας, τήν ὁποία θά ζήλευαν πολλά ὀλοκληρωτικά καθεστῶτα.
Ἅγιοι Συνοδικοί,
Προκαλέσατε, δέν συνετισθήκατε, δέν σεβαστήκατε τόν λαό πού ὑποφέρει διπλά ἀπογοητευμένος καί παραγκωνισμένος καί ἀπό τήν Κρατική καί ἀπό τήν πνευματική του ἡγεσία. Δέν εἶναι ὅμως πλέον διατεθειμένος νά ὑπακούσει σέ ἄθεσμες καί αὐταρχικές ἐντολές πού προέρχονται ἀπό τόν Καίσαρα καί ὁ ὁποῖος ἀπέδειξε τήν ἀσέβεια καί τήν περιφρόνησή του στήν Ὀρθοδοξία καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ!
Ἀκόμη καί στήν ἀκροτελεύτεια παράγραφο τῆς ἀπαράδεκτης Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου δέν ἐπιλέγετε νά ἀπευθύνετε καθαρό καί ἀμιγῶς πνευματικό λόγο στηρίξεως καί παρηγορίας τῶν πιστῶν. Συνεχίζετε μέχρι τέλους τήν προπαγάνδα, τήν ὁποία σᾶς ἀνέθεσαν καί ἀσκεῖτε δουλοφρόνως, ἐργαλειοποιώντας τόν φόβο, καλλιεργώντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι μέ τά ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα, δηλαδή τά συγκεκριμένα ἐμβόλια, θά "ἐκλείψει ἡ πανδημία καί ἡ ὀσμή θανάτου ἀπό τήν ἀνθρωπότητα", χρησιμοποιώντας ὡς ἐπισφράγισμα τόν Εὐαγγελικό λόγο ὅτι ὁ Χριστός ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο "ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχωμεν" (Ἰω. ι΄, 10) ἀφήνοντας τήν αἴθηση ὅτι ἀκόμη καί αὐτό τό ἐκλαμβάνετε συνδυαστικά μέ τήν τήρηση ἰατρικῶν ὁδηγιῶν καί μέ τή βοήθεια τῶν ἐπιστημονικῶν ἐπιτευγμάτων, δηλαδή ἐγκοσμιοκρατικά καί χιλιαστικά!
Λυπούμαστε, ἀλλά δέν σᾶς ἐμπιστευόμαστε πλέον. Δέν ἀκοῦμε τή φωνή σας ὡς καλῶν ποιμένων πού ὄφειλαν νά θυσιάζονται γιά τό ποίμνιο. Γίνατε ἀλλότριοι γιά τό ποίμνιο μέ τή στάση καί τίς ἐπιλογές σας, ἀφοῦ δεχθήκατε νά θυσιάσετε τό ποίμνιο γιά χάρη σας. Ὡς ἐπίσκοποι εἶστε οἱ πνευματικοί ὀφθαλμοί μας, ἀλλά ἡ σκανδαλώδης στάση σας μᾶς ἐπιβάλλει νά ἐφαρμόσουμε σέ ἐσᾶς τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου "εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτόν καί βάλε ἀπό σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τήν ζωήν εἰσελθεῖν, ἤ δύο ὀφθαλμούς ἔχοντα βληθῆναι είς τήν γέεναν τοῦ πυρός" (Ματθ. ιη΄, 9), ὅπως αὐθεντικῶς τόν ἑρμηνεύει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέγων: "Βαδίζοντες τήν ἀπλανῆ καί ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμόν μεν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μή τόν αἰσθητόν ἀλλά τόν νοητόν. Οἷον ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται, καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ' αὐτούς ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα, εἰς τήν γέεναν τοῦ πυρός...ἵνα ἡ Ἐκκλησία ἀσκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται"! (P. G. 27, 1369 C)
Ἦλθε ἡ ὥρα τῶν πιστῶν!
.jpg)
