Χρηματοδοτούμενη τρομοκρατία και μεθοδευμένες επαναστάσεις..Έχει γίνει αντιληπτό τα τελευταία χρόνια ότι, για λόγους που σχετίζονται με τις γεωστρατηγικές δυνατότητες και επιλογές της Ελλάδας στα εθνικά θέματα και τις διεθνείς εξελίξεις, δεχόμαστε ασύμμετρες απειλές
που προέρχονται από "μεταμοντέρνες" εγκληματικές ομάδες υβριδικού τύπου. [...] Κυκλώματα που αφορούν το εμπόριο ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο όπλων και μεταναστών, και την εξαγωγή τρομοκρατίας έχει βρεθεί ότι διασυνδέονται. [...] Όταν μιλάμε για αυτοκρατορία της παγκοσμιοποίησης αναφερόμαστε σε αδίστακτους μηχανισμούς εξουσίας που χειρουργικά μπορούν να δρουν και να αποτρέπουν ή να διαστρέφουν κάθε εθνικο-απελευθερωτική προοπτική και κάθε υγιές κοινωνικό μέτωπο. Αντί για τέτοιες ενοχλητικές καταστάσεις, για τους Επικυρίαρχους είναι σαφώς προτιμότερες οι ομάδες εθνομηδενιστών "επαναστατών" που δεν κουβαλάνε κανένα θετικό όραμα. Είναι προτιμότερα τα δήθεν αριστερά "αντιρατσιστικά" και "αντιφασιστικά" γκρουπ, ένοπλα ή κουκουλοφόρα, που μισούν την πατρίδα τους, τον λαό και τους εργαζόμενους, ενώ πρόθυμα υπηρετούν τα "πολιτικά ορθά" πολυπολιτισμικά παραμύθια της Νέας Τάξης και τον επελαύνοντα νεο-οθωμανισμό.
που προέρχονται από "μεταμοντέρνες" εγκληματικές ομάδες υβριδικού τύπου. [...] Κυκλώματα που αφορούν το εμπόριο ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο όπλων και μεταναστών, και την εξαγωγή τρομοκρατίας έχει βρεθεί ότι διασυνδέονται. [...] Όταν μιλάμε για αυτοκρατορία της παγκοσμιοποίησης αναφερόμαστε σε αδίστακτους μηχανισμούς εξουσίας που χειρουργικά μπορούν να δρουν και να αποτρέπουν ή να διαστρέφουν κάθε εθνικο-απελευθερωτική προοπτική και κάθε υγιές κοινωνικό μέτωπο. Αντί για τέτοιες ενοχλητικές καταστάσεις, για τους Επικυρίαρχους είναι σαφώς προτιμότερες οι ομάδες εθνομηδενιστών "επαναστατών" που δεν κουβαλάνε κανένα θετικό όραμα. Είναι προτιμότερα τα δήθεν αριστερά "αντιρατσιστικά" και "αντιφασιστικά" γκρουπ, ένοπλα ή κουκουλοφόρα, που μισούν την πατρίδα τους, τον λαό και τους εργαζόμενους, ενώ πρόθυμα υπηρετούν τα "πολιτικά ορθά" πολυπολιτισμικά παραμύθια της Νέας Τάξης και τον επελαύνοντα νεο-οθωμανισμό.
Από τα σημαντικότερα και χρηστικότερα εργαλεία της Νέας Τάξης είναι - τι άλλο; - το διαδίκτυο. Τρανή απόδειξη η "επανάσταση του Twitter" στη Μολδαβία, όπου το πλήθος πληροφορήθηκε και οργανώθηκε μέσω του δημοφιλούς συνδέσμου δικτύωσης "σε χρόνο dt"! Και αυτό έγινε σε μια χώρα που η χρήση του Twitter είναι εξαιρετικά χαμηλή! Φανταστείτε τι μπορεί να γίνει σε άλλες χώρες με μεγαλύτερη χρήση του διαδικτύου γενικότερα και των "συνδέσμων κοινωνικής δικτύωσης" ειδικότερα...
Έτσι λοιπόν, μετά από τις κατευθυνόμενες με προσοχή και φροντίδα από τη Νέα Τάξη επαναστάσεις, όπως η "Πορτοκαλί Επανάσταση" στην Ουκρανία (2004) και η "Επανάσταση των Ρόδων" στη Γεωργία, αμφότερες χρηματοδοτούμενες από τον Τζ. Σόρος, ήρθε και η "επανάσταση του twitter"... Τα λαμόγια ξέρουν καλά να προσαρμόζονται στις τεχνολογικές εξελίξεις!
Το δίκτυο του Τζορτζ Σόρος χρηματοδότησε μια σειρά από μεθοδευμένες «δημοκρατικές επαναστάσεις», όπως η «Επανάσταση των Ρόδων» στη Γεωργία, η «Πορτοκαλί Επανάσταση» στην Ουκρανία, η «Επανάσταση των Κέδρων» στον Λίβανο, η «Επανάσταση της Ελιάς» στην Παλαιστίνη (για να αποκλειστεί η Χαμάς από την εξουσία), η «Επανάσταση της Τουλίπας» στην Κιργισία, η «Πορφυρή Επανάσταση» στο Ιράκ (αποκλείστηκαν από την εξουσία οι σιίτες) και η «Κίτρινη Επανάσταση» στην Μπούρμα (που κατεστάλη από τον Στρατό).
Ανεπιτυχείς προσπάθειες «χρωματιστών» επαναστάσεων έγιναν από τον Σόρος σε Μολδαβία και Λευκορωσία, ενώ χρηματοδοτήθηκε και το Πορτοκαλί Δημοκρατικό Κίνημα με τους χιλιάδες νεκρούς στην Κένυα, μέχρι που συγκατοίκησε στην εξουσία ο πρωθυπουργός Ράιλα Οντίνγκα του οποίου ο πατέρας, Οντίνγκα Οντίνγκα, υπήρξε στενός φίλος με τον πατέρα τού Μπάρακ Ομπάμα.
Εκτός από την Οσετία και την Αμπχαζία, οι Τζορτζ Σόρος και Μιχαήλ Σαακασβίλι, πάντα με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ξεκαθάρισαν τα πολιτικά πράγματα και σε μία άλλη σχεδόν ξεχασμένη αυτόνομη περιοχή της Γεωργίας, την Ατζαρία. Στη διάρκεια της προεδρίας του Σεβαρντνάτζε, η Ατζαρία διατηρούσε τον ίδιο βαθμό αυτονομίας με την Οσετία και την Αμπχαζία, αλλά -σε αντίθεση μ' αυτές- δεν έχει σύνορα με τη Ρωσία. Η περιοχή που κατοικείται κυρίως από μουσουλμάνους έγινε ο πρώτος στόχος του Σαακασβίλι και του, εβραϊκής καταγωγής, υπουργού Ανάπτυξης της Γεωργίας Τεμούρ Γιακομπασβίλι, μετά την «Επανάσταση των Ρόδων». Οι Σαακασβίλι και Γιακομπασβίλι οργάνωσαν διαδηλώσεις εναντίον του Ασλάν Αμπασίτζε, τότε προέδρου της Ατζαρίας, τον οποίο παλαιότερα είχε ορίσει διαπραγματευτή στην κρίση της Γεωργίας με την Αμπχαζία ο Εντουαρντ Σεβαρντνάτζε.
Το 2004 ο Σόρος χρηματοδότησε μέσω των άπειρων μη-κυβερνητικών οργανώσεων που ελέγχει τη μίνι αυτή «Επανάσταση των Ρόδων» στην Ατζαρία και όλοι μαζί κατάφεραν να διώξουν τον Αμπασίτζε στη Ρωσία. Η Ρωσία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη 12η ναυτική της βάση στο λιμάνι του Μπατούμι, έπειτα από σειρά προβοκατόρικων ενεργειών και συνεχών «ατυχημάτων» κατά του προσωπικού της από το καθεστώς της Τιφλίδας. Οι πολιτικές ανατροπές που σημειώθηκαν τότε στην Ατζαρία ελάχιστα απασχόλησαν τα διεθνή media παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες της Μόσχας εναντίον του προκλητικού Σαακασβίλι.
Έτσι λοιπόν, μετά από τις κατευθυνόμενες με προσοχή και φροντίδα από τη Νέα Τάξη επαναστάσεις, όπως η "Πορτοκαλί Επανάσταση" στην Ουκρανία (2004) και η "Επανάσταση των Ρόδων" στη Γεωργία, αμφότερες χρηματοδοτούμενες από τον Τζ. Σόρος, ήρθε και η "επανάσταση του twitter"... Τα λαμόγια ξέρουν καλά να προσαρμόζονται στις τεχνολογικές εξελίξεις!
Το δίκτυο του Τζορτζ Σόρος χρηματοδότησε μια σειρά από μεθοδευμένες «δημοκρατικές επαναστάσεις», όπως η «Επανάσταση των Ρόδων» στη Γεωργία, η «Πορτοκαλί Επανάσταση» στην Ουκρανία, η «Επανάσταση των Κέδρων» στον Λίβανο, η «Επανάσταση της Ελιάς» στην Παλαιστίνη (για να αποκλειστεί η Χαμάς από την εξουσία), η «Επανάσταση της Τουλίπας» στην Κιργισία, η «Πορφυρή Επανάσταση» στο Ιράκ (αποκλείστηκαν από την εξουσία οι σιίτες) και η «Κίτρινη Επανάσταση» στην Μπούρμα (που κατεστάλη από τον Στρατό).
Ανεπιτυχείς προσπάθειες «χρωματιστών» επαναστάσεων έγιναν από τον Σόρος σε Μολδαβία και Λευκορωσία, ενώ χρηματοδοτήθηκε και το Πορτοκαλί Δημοκρατικό Κίνημα με τους χιλιάδες νεκρούς στην Κένυα, μέχρι που συγκατοίκησε στην εξουσία ο πρωθυπουργός Ράιλα Οντίνγκα του οποίου ο πατέρας, Οντίνγκα Οντίνγκα, υπήρξε στενός φίλος με τον πατέρα τού Μπάρακ Ομπάμα.
Εκτός από την Οσετία και την Αμπχαζία, οι Τζορτζ Σόρος και Μιχαήλ Σαακασβίλι, πάντα με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ξεκαθάρισαν τα πολιτικά πράγματα και σε μία άλλη σχεδόν ξεχασμένη αυτόνομη περιοχή της Γεωργίας, την Ατζαρία. Στη διάρκεια της προεδρίας του Σεβαρντνάτζε, η Ατζαρία διατηρούσε τον ίδιο βαθμό αυτονομίας με την Οσετία και την Αμπχαζία, αλλά -σε αντίθεση μ' αυτές- δεν έχει σύνορα με τη Ρωσία. Η περιοχή που κατοικείται κυρίως από μουσουλμάνους έγινε ο πρώτος στόχος του Σαακασβίλι και του, εβραϊκής καταγωγής, υπουργού Ανάπτυξης της Γεωργίας Τεμούρ Γιακομπασβίλι, μετά την «Επανάσταση των Ρόδων». Οι Σαακασβίλι και Γιακομπασβίλι οργάνωσαν διαδηλώσεις εναντίον του Ασλάν Αμπασίτζε, τότε προέδρου της Ατζαρίας, τον οποίο παλαιότερα είχε ορίσει διαπραγματευτή στην κρίση της Γεωργίας με την Αμπχαζία ο Εντουαρντ Σεβαρντνάτζε.
Το 2004 ο Σόρος χρηματοδότησε μέσω των άπειρων μη-κυβερνητικών οργανώσεων που ελέγχει τη μίνι αυτή «Επανάσταση των Ρόδων» στην Ατζαρία και όλοι μαζί κατάφεραν να διώξουν τον Αμπασίτζε στη Ρωσία. Η Ρωσία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη 12η ναυτική της βάση στο λιμάνι του Μπατούμι, έπειτα από σειρά προβοκατόρικων ενεργειών και συνεχών «ατυχημάτων» κατά του προσωπικού της από το καθεστώς της Τιφλίδας. Οι πολιτικές ανατροπές που σημειώθηκαν τότε στην Ατζαρία ελάχιστα απασχόλησαν τα διεθνή media παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες της Μόσχας εναντίον του προκλητικού Σαακασβίλι.
