Οι επισκέπτες των Αγίων τόπων πλήττονται συχνά από μια σπάνια ψυχική δυσλειτουργία καθώς επηρεάζονται απο το περιβάλλον και θεωρούν ότι μετατρέπονται σε βιβλικά πρόσωπα। Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται ως «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ»
( Γκρ.Κατζ – Ημερησία 23/12/07). Απο το σύνδρομο αυτό φαίνεται ότι κατελήθφη και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κατα την επίσκεψή του στο Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά εδάφη. Φαίνεται ότι κατά τις ώρες της εκεί επίσκεψής του, μεταβλήθηκε σε Πόντιο Πιλάτο. Πώς αλλοιώς να εξηγήσει κανείς την προκλητική απαξίωση των εκκλήσεων, να ασχοληθεί με το έγκλημα που συντελείται στο πρόσωπο του νομίμου και κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ.
Η συμπεριφορά του θυμίζει τη συμπεριφορα του George W।Bush, όταν κατα τη θητεία του σαν κυβερνήτης του Τέξας, όλη η διεθνής κοινότητα τον παρακαλούσε να δώσει χάρη σε μια γυναίκα που είχε καταδικασθεί σε θάνατο। Η μεν θανατοποινήτης, (Carla Faithtaker το όνομά της), είχε δικασθεί για φόνο. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος όμως; Ο κ. Πρωθυπουργός κατάφερε κάτι μοναδικό. Να αναιρέσει τον ίδιο του τον εαυτό. Εκείνος δεν είχε νομιμοποιήσει τον Πατριάρχη Ειρηναίο; Με βάση ποιά στοιχεία απέσυρε την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του; Υπάρχουν κάποιες αποδεδειγμένες εγκληματικές πράξεις του Πατριαρχη Ειρηναίου που γνωρίζει εκείνος και εμείς αγνοούμε; Αν ειναι έτσι γιατί δεν μας τις γνωστοποιεί; Είναι τουλάχιστον στοιχειώδης υποχρέωση του συνεπούς πολιτικού να εξηγεί τους λόγους αλλαγής της συμπεριφοράς και των επιλογών του. Ίσως να ισχυρισθεί ότι δεν επεμβαίνει στα εσωτερικά της Εκκλησίας. Το ίδιο έκανε και το 2001 το ΥΠΕΞ, όταν επιθυμούσε για Πατριάρχη Ιεροσολύμων τον Ελβετίας Δαμασκηνό;
Τον ξετρέλανε ο μεγαλόσταυρος του Παναγίου Τάφου που του απένειμε ο κ. Θεόφιλος; Μα τον ίδιο είχε πάρει και επι Πατριάρχου Διοδώρου. Κάνει συλλογή;
Όμως η συγκεκριμένη συμπεριφορά του κ.Γ.Α.Παπανδρέου προσέφερε και μια μεγάλη υπηρεσία στους σκεπτόμενους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Απέδειξε περα απο κάθε αμφισβήτηση ότι πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία συμπλέουν όταν πρέπει να διατηρήσουν αλώβητη την εξουσία.
Θα είναι πλέον αφελείς οι Χριστιανοί, αν σκύβουν το κεφάλι, στην εκκοσμικευμένη ηγεσία της Εκκλησίας. Οι σύγχρονοι Εκκλησιαστικόι ταγοί (στη μεγάλη τους πλειοψηφία) δεν είναι τίποτε άλλο παρα κοσμικοί άρχοντες που μόνο μέλημα τους είναι να απολαμβάνουν τη γοητεία και τα προνόμια της εξουσίας. Θυμίζουν τα λόγια κάποιου επισκόπου, που κατά το παρελθόν είπε: «Εζήσα τριάντα χρόνια σαν μεγιστάνας χάρις στο μύθο περι Χριστού». Αλλά και τη θέση κάποιου μακαριστού Πατριάρχου πρεσβυγενούς πατρειαρχείου, που έλεγε για κάποιους επισκόπους του: «Δεν πιστεύουν που δεν πιστεύουν, ας ήταν τουλάχιστον καλοί ηθοποιοί». Αλίμονό μας αν περιμέναμε απο τέτοιους κληρικούς να καθορίσουν τη σχέση μας με τον Θεό.
Όσο για τον πρωθυπουργό, μετά τη συγκεκριμένη θέση του στο θέμα του Πατριάρχη, πιστεύει ότι συμβάλλει στο κλίμα εμπιστοσύνης, συναίνεσης και διαφάνειας που επαγγέλεται ότι προσπαθεί να φέρει στην σύγχρονη δοκιμαζόμενη κοινωνία; και δεν παύει να το διακηρύσσει προς κάθε κατεύθυνση; Σε μία απο τις πολυ επιτυχημένες του εκπομπές, το «Αλ Τσαντίρι news», ο κ. Λάκης Λαζόπουλος είπε ότι ο κ. Παπανδρέου θα είναι «ο τελευταίος των Μοϊκανών ή ο τελευταίος των μή ικανών». Η επιλογή είναι δική του.
