Κάθε σοβαρή εξωτερική πολιτική, οφείλει να διαπνέεται από εθνικισμό, για να έχει κάποιες, πολλές ή λίγες, πιθανότητες να κερδίσει, ενώ, αντίθετα, αν διαπνέεται από το σύμπλεγμα του “δεν διεκδικούμε τίποτα”, τότε οι μόνες πιθανότητες που έχει, είναι να χάσει! Δε χρειάζεται να είσαι ανωτέρου πνευματικού επιπέδου για να το καταλάβεις αυτό. Εξάλλου η ιστορία και η σύγχρονη πρακτική το αποδεικνύει.
Εδικά στην περίπτωση της Ελλάδος η οποία περιστοιχίζεται από λαούς που ο καθένας τους, είτε αποτελείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του από εθνικιστές είτε επιτρέπει σε παρακρατικές, ακόμα δε και σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, όταν δεν τις δημιουργεί η ίδια η κυβέρνησή του, να δρουν εθνικιστικά εις βάρος, βασικά, του μόνου αφελούς ή δουλοπρεπούς ή δωσίλογου κράτους, όσον αφορά την εξωτερική του πολιτική, δηλαδή της Ελλάδος, είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα να επιμένουμε σ’ αυτή την τακτική.
Άραγε, όλοι αυτοί που πηδαλιουχούν το Ελληνικό σκάφος, δεν βλέπουν γύρω τους τον αποπνεόμενο εθνικισμό; Δεν πληροφορούνται την πραγματική κατάσταση; Δεν την υποπτεύονται; Αρκεί να κοιτάξει κανείς σε μερικές αν-θελληνικές ιστοσελίδες που «κυκλοφορούν» στο διαδίκτυο, για να νιώσει στο πετσί του με ανατριχίλα αυτόν το εθνικισμό. Μεταφέρω αντιγράφοντας ένα απόσπασμα από μια τέτοια ιστοσελίδα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: «ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ 1913: ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ».
«… ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ
2013 A.D. Third Balkan War. The end of Greece. 100 years after the 1913 Bucarest Treaty, a new unavoidable war will solve old disputes and impair justice in Balkans.
Ο επερχόμενος εφιάλτης των απανταχού Ελλήνων. Ολική σύρραξη υπό συνθήκες Βαλκανικού πολέμου. Ολοι εναντίον ενός. Κυκλωμένη από 4 εχθρικά κράτη (Αλβανία, Μακεδονία, Βουλγαρία, Τουρκία) η Ελλάδα διακατέχεται από ανομολόγητο τρόμο. Φοβάται και αντιδρά στο θέμα της ονομασίας της Δημοκρατίας Μακεδονίας. Τρέμει το Βαλκανικό σύνδρομο 1912/13. Ολοι εναντίον ενός. Αυτή την φορά όλοι κατά της Ελλάδας. Το 2013 συμπληρώνονται 100 χρόνια από το τέλος των δύο Βαλκανικών πολέμων και την συνθήκη του Βουκουρεστίου που διαμέλισε την Μακεδονία και χάραξε τα σημερινά σύνορα.
Η διμερής αυτή συνθήκη υπογράφηκε στις 20 Ιουλίου 1913 μεταξύ νικητών και νικημένων. Από την μία πλευρά οι τρεις νικήτριες δυνάμεις Ελλάδα, Σερβία και Ρουμανία. Από την άλλη η ηττημένη Βουλ-γαρία που υπέγραψε άνευ όρων.Ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι ο μεγάλος χαμένος, η Τουρκία που απώλεσε Μακεδονία, Θράκη και Ηπειρο ,δεν πήρε μέρος στην διάσκεψη και αρνήθηκε να υπογράψει. Οπως όλες οι διεθνείς συνθήκες, έτσι και η συνθήκη του Βουκουρεστίου έχει ημερομηνία λήξης. Η Αγ-γλοκινεζική συνθήκη για το Χονγκ Κονγκ τερματίσθηκε μετά από 99 χρόνια.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου λήγει τον Ιούλιο 2013, 100 χρόνια μετά την υπογραφή της. Η Τουρκία που δεν την έχει υπογράψει, θα την καταγγείλει ως ανυπόστατη για το Τουρκικό κράτος, το ίδιο η Δημοκρατία Μακεδονίας και η Αλβανία. Η Βουλγαρία θα την καταγγείλει και θα ζητήσει επαναχάραξη συνόρων, η μακρυνή Σερβία θα παραμείνει αδρανής αφού δεν την αφορά πιά. Μόνο η Ελλάδα θα επιδιώξει μάταια την διατήρησή της. Το Αιγαίο και τα νησιά του θα διχοτομηθή υπέρ της Τουρκίας.
Ο τρίτος Βαλκανικός πόλεμος, ο φονικότερος του 21ου αιώνα, είναι αναπόφευκτος για να επέλθει ισοροπία και δικαιότερη κατανομή εδαφών. Tα Βαλκάνια απ’ όπου ξεκίνησε το 1914 ο Α΄ Π.Π. παραμένουν η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Το απέδειξαν οι πρόσφατοι πόλεμοι σε Κροατία, Βοσνία και Κόσοβο…»
Είμαι, λοιπόν, Εθνικιστής – η άλλη επιλογή που είχα ήταν να ήμουν ηλίθιος! Επειδή δεν είμαι και δεν θέλω να είμαι ηλίθιος, είμαι Εθνικιστής. Κι ας μην αρέσει σε κάποιους. Αν, γι’ αυτό το λόγο, με κατηγορήσουν οι ρατσιστές, δεν με νοιάζει, γιατί είναι ρατσιστές. Αν, πάλι με κατηγορήσουν οι αντιρατσιστικές, τότε, πάλι δεν με νοιάζει, γιατί μόλις θα με κατηγορήσουν, αυτόματα θα γίνουν κι αυτοί ρατσιστές (αφού θα κατηγορήσουν κάποιον για τα φρονήματά του). Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θα είναι τιμητικό για μένα, αφού, πάντοτε σου περιποιούν τιμή οι ύβρεις από ηλίθιους!
Ιωάννης Παναγάκος
Ανχης (ΠΖ) ε.α. – Σ.Σ.Ε./1971
