Μας πληροφορούν φίλοι από τη Θράκη ότι τρεις μήνες μετά τη «διαβούλευση» του Ιουνίου (ημερίδα στην Κομοτηνή για το μέλλον της ΕΠΑΘ, για την οποία γράψαμε στο φύλλο της 4ης Ιουλίου), δρέπουμε ήδη τους πρώτους καρπούς από τις… αγκαλιές και τις προσεγγίσεις. Όπως είχαμε προβλέψει στο φύλλο μας της 1ης Αυγούστου, οι διαχυτικότητες των ημερίδων έπιασαν τόπο.
Το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να μη δεχθεί πια η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (ΕΠΑΘ) νέους σπουδαστές, αρχίζοντας από φέτος. Θα πείτε, αυτό δεν είναι είδηση, γιατί υπάρχουν στην ουρά αρκετοί αδιόριστοι «ΕΠΑΘίτες» που μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των μειονοτικών σχολείων για δασκάλους τα επόμενα χρόνια. Γιατί να μην κάνει η κυβέρνηση λίγη οικονομία; Ωστόσο, είναι είδηση. Γιατί αν το υπουργείο σκεφτόταν με τα ίδια μυαλά για την υπόλοιπη τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα έπρεπε να είχε κλείσει αρκετές σχολές που είναι γνωστό ότι βγάζουν άνεργους εκπαιδευτικούς εδώ και δεκαετίες. Οι πτυχιούχοι τους έχουν φτάσει τα… πενήντα και ούτε διορίστηκαν ούτε πρόκειται ποτέ να διοριστούν, έτσι όπως πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Όσο για το παραμύθι ότι η ΕΠΑΘ είναι δημιούργημα της Χούντας και γι' αυτό έπρεπε ήδη να είχε κλείσει, οι ίδιοι που τα λένε αυτά όχι απλώς σέβονται ευλαβικά αυτήν τη συμφωνία, αλλά υπερθεματίζουν για τις υπόλοιπες πτυχές του Ελληνοτουρκικού Πρωτοκόλλου του 1968 με το οποίο επισημοποιήθηκε η δίγλωσση εκπαίδευση στη Θράκη με τη διδασκαλία των μισών μαθημάτων του σχολικού προγράμματος στην τουρκική γλώσσα ύστερα από αίτημα της Τουρκίας και κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Χρειάζεται μεγάλη αφέλεια για να πάρει κανείς κατά γράμμα όσα δηλώνουν οι… κεμαλιστές από την Αριστερά που με τη θαλπωρή του νέου ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν σε θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, αφού πρώτα –λόγω γοητείας, υποθέτουμε– κατάφεραν να τους αναγνωριστούν παράνομα διδακτορικοί τίτλοι, χωρίς να έχουν βασικό πτυχίο σπουδών, και στη συνέχεια «καθηγητοποιήθηκαν» από «κολλητούς», τους οποίους τώρα στέλνουν… αξιοκρατικά να διευθύνουν το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο! Αν το πρώτο διδακτορικό ήταν προβληματικό, σίγουρα έχουν κερδίσει επάξια ένα δεύτερο διδακτορικό στην επιστήμη της… διαπλοκής.
Η ΕΠΑΘ, λοιπόν, κλείνει, αλλά κατά τα άλλα το χουντικό Ελληνοτουρκικό Πρωτόκολλο του 1968 ζει και βασιλεύει! Αυτή είναι η πρόοδος που διαφημίζει το… σοσιαλιστικό υπουργείο Παιδείας και οι τόσο… προλετάριοι αξιωματούχοι του! Καλύτερη υπηρεσία στον αλυτρωτισμό των σκληροπυρηνικών της μειονότητας και στον μεγαλοϊδεατισμό της Τουρκίας με τόσο λίγο κόστος για τα αφεντικά δεν θα μπορούσε εύκολα να προσφερθεί. Γιατί πίσω από την κατάργηση της ΕΠΑΘ βρίσκεται όχι μια λογική εναλλακτική λύση, όπως θα έπρεπε, αλλά η λύση που υπαγορεύει το τουρκικό προξενείο και ο «λαός της μειονότητας», δηλαδή η σκιώδης «κυβέρνηση» της Θράκης που έχει το αθώο όνομα «Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης», που μιλά εξ ονόματος της μειονότητας και την οποία οι αξιωματούχοι του ελληνικού υπουργείου Παιδείας σέβονται διαχρονικά μέχρι… παρεξηγήσεως. Και η λύση θα είναι να διδάσκουν στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί από την Τουρκία ή μειονοτικοί που έχουν πτυχία τουρκικών πανεπιστημίων. Εκτός αν γίνει κάτι ακόμη πιο προωθημένο που το «Κομιτάτο» ζητά εδώ και καιρό: τουρκικό πανεπιστήμιο στην Κομοτηνή. Η «κατηγορηματική» διαβεβαίωση του υπουργείου ότι δεν πρόκειται να αυξηθεί ο αριθμός των μετακλητών τούρκων εκπαιδευτικών είναι ένα επιβαλλόμενο επικοινωνιακό τέχνασμα. Ειδικά αυτό το υπουργείο Παιδείας δεν φημίζεται για τη «σθεναρότητα» των αντιστάσεών του απέναντι στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και τους συνεργάτες του στη Θράκη. Το είδαμε και με την περίπτωση Νικοπούλου. Άλλωστε σε λίγο έρχονται και… εκλογές. Και κάποιοι χρειάζονται στη Θράκη… πολιτικό κεφάλαιο. Και τώρα και αργότερα.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ένα απλό ερώτημα που χρειάζεται απάντηση: Αν στο υπουργείο και την κυβέρνηση έχουν αποφασίσει, χωρίς ακόμη να τολμούν να το πουν ευθέως στον ελληνικό λαό, να δώσουν εκπαιδευτική αυτονομία στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, γιατί δεν αφήνουν καλύτερα το τουρκικό προξενείο να αναλάβει επισήμως τα της εκπαίδευσης, αντί να κουράζονται να παίρνουν «γραμμή» από αυτό, πληρώνοντας τα έξοδα δεξιώσεων και τα… μεταφραστικά;
Και εξοικονόμηση εσόδων θα γινόταν και πιο αποτελεσματικοί θα ήταν οι άνθρωποι. Σαράντα χρόνια καλλιέργειας της τουρκικής γλώσσας –αυτό προβλέπει το Πρωτόκολλο της Χούντας– δεν ήταν, λοιπόν, αρκετά για να μπορέσουν να εκπαιδευτούν λίγες εκατοντάδες έλληνες πολίτες να διδάσκουν την τουρκική γλώσσα – οι άλλες δύο, ρομανί και πομακική, είναι ως γνωστόν απαγορευμένες γλώσσες για τα σχολεία της Θράκης, σαν να ζούσαμε εκτός Ευρώπης. Δεκατρία χρόνια «θαυμάτων» με το χρυσοπληρωμένο Πρόγραμμα Μουσουλμανοπαίδων, που υποτίθεται ότι μπορούν να το αναλαμβάνουν μόνο καθηγητές από την Αθήνα, σαν να μην υπήρχε πανεπιστήμιο στη Θράκη, δεν ήταν αρκετά για να βελτιώσουν την ελληνική γλώσσα των παιδιών της μειονότητας, ώστε να μπορούν να μπαίνουν και να σπουδάζουν σε κανονικά τμήματα των ελληνικών πανεπιστημίων για να γίνουν εκπαιδευτικοί, χωρίς «ειδικές διαδικασίες» εκπτώσεων κατά την είσοδο και την έξοδο.
Έλληνες μαθητές, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, διδάσκονται στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης Θρησκευτικά, Μαθηματικά, Φυσική και πολλά άλλα μαθήματα στην τουρκική γλώσσα, χωρίς να έχουν την επιλογή να φοιτήσουν σε ένα κανονικό δημόσιο σχολείο, γιατί απλούστατα τέτοια σε πολλές περιοχές δεν υπάρχουν. Αυτά τα απαράδεκτα μένουν από το Πρωτόκολλο της Χούντας και μας μάρανε η ΕΠΑΘ. Φτάσαμε, λοιπόν, να προτείνουμε ως λύση ή την «εξαγωγή» φοιτητών στη γείτονα ή την «εισαγωγή» εκπαιδευτικών και θεσμών από τη γείτονα για να καλύψουμε τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών μας!
Οι παντός καιρού «αριστεροί» και πλούσια αμειβόμενοι με κρατικά κονδύλια μεταρρυθμιστές που χωρίς αιδώ λογόκριναν και άλλαξαν σχολικά βιβλία, τα οποία έγραψαν οι ίδιοι οι συνεργάτες τους, επειδή είχαν μέσα δυο πομακικές λέξεις, όταν το απαίτησαν κύκλοι της ηγεσίας της μειονότητας –προφανώς για να μη χαλάσουν τις τόσο χρήσιμες για τη διαιώνιση των προγραμμάτων τους… ισορροπίες με τα κέντρα άσκησης επιρροών, και μαζί με αυτές τη «σούπα» του «Προγράμματος Μουσουλμανοπαίδων»– έχουν τώρα το θράσος να απευθύνονται στον εκπαιδευτικό κόσμο της Θράκης και να προτείνουν λύσεις στο ζήτημα της ΕΠΑΘ. Ποιος μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά; Οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι δεν είναι αξιόπιστοι συνομιλητές; Και καλά, αυτοί μπορεί να μην έχουν πρόβλημα με τη δόση του κυνισμού τους, αλλά η κυβέρνηση; Δεν φοβάται μήπως με τις πρωτοβουλίες τέτοιων αξιωματούχων χάσει και αυτή –για να μην πούμε ότι αυτό έχει ήδη συμβεί– την αξιοπιστία της σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς σε τόσο ευαίσθητα θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής;
Οι άνθρωποι δεν είναι απλώς ερασιτέχνες, είναι επικίνδυνοι ερασιτέχνες!
http://www.paron.gr/
.jpg)
