O αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας είναι πέρα από τα ανθρώπινα όρια και είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στην ουσία έχουν καταδικάσει αμάχους σε θάνατο, αλλά κανείς δεν τολμάει να τους παραπέμψει στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας, όπως έκαναν με τους Σέρβους ή για την στάχτη στα μάτια με έναν αξιωματικό του ΟΥΤΣΕΚΑ και έναν στρατηγό Κροάτη. Αφήνουν στο απυρόβλητο τους Ισραηλινούς, ατιμώρητους, κι ας είναι χειρότερα τα εγκλήματά τους. Το ίδιο ατιμώρητους έχουν αφήσει και τους υπαίτιους των παράπλευρων απωλειών εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων (ίσως και πάνω από εκατομμύριο) σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Πακιστάν.
Η ίδια τακτική ανοχής ακολουθείται και με τα τελευταία «ανδραγαθήματα» των Ισραηλινών να επιτεθούν στα διεθνή ύδατα εναντίον εμπορικών πλοίων, να τα καταλάβουν (αυτός είναι ο ορισμός της πειρατείας) και να τα οδηγήσουν σε ισραηλινά λιμάνια.
Η διεθνής κοινότητα, ή στην πραγματικότητα η διεθνής καμαριέρα του διεθνούς εξουσιασμού, που ακούει στο όνομα ΟΗΕ, αντί να ζητήσει την καταδίκη και την λήψη μέτρων για την ξεκάθαρη παραβίαση του Διεθνούς Ναυτικού Δικαίου και να επιβάλλει κυρώσεις στο Ισραήλ, πρότεινε να συσταθεί διεθνής επιτροπή, για να εξετάσει τα επεισόδια κατά την πειρατική κατάληψη του τουρκικού πλοίου «Mavi Marmara».
Δηλαδή ένα δευτερεύον θέμα, εξ ίσου τραγικό, αφού είχαμε νεκρούς, αλλά δευτερεύον. Δεν έχει ιδρώσει το αφτί της διεθνούς κοινότητας για το αστήρικτο των απελάσεων χωρίς ουσιαστική κατηγορία.
Αφήσαμε κενό
Ο ΓΓ του ΟΗΕ πρότεινε την σύσταση διεθνούς επιτροπής που θα την αποτελούσαν αντιπρόσωποι από την Τουρκία, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Νεοζηλανδό πρωθυπουργό. Η απάντηση ήταν μια πατσαβούρα στα μούτρα του ΓΓ Μπα ν Γκι Μουν. Το Ισραήλ δεν ανέχεται ούτε μια επιτροπή, που τουλάχιστον σε ίση μοίρα θα την αποτελούσαν οι δικοί του αντιπρόσωποι και οι αντιπρόσωποι των υποτακτικών τους Αμερικανών. Αποτελεί πρόκληση η πολιτική καταδίκης και επιβολής κυρώσεων στο Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμά του, ενώ ο ΟΗΕ είχε κωφεύσει στις καταγγελίες για την απόκτηση ατομικών όπλων από το Ισραήλ. Αυτό όμως που πρέπει να μας ανησυχεί εξόχως είναι η ανάληψη των πρωτοβουλιών να οργανώσουν θαλάσσια διαμαρτυρία έξω από τα Κατεχόμενα, καταδικάζοντας την τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου.
Η πολιτική των Ισραηλινών ήταν πάντοτε αντίθετη προς τα ελληνικά συμφέροντα και τους έπιασε τώρα ο πόνος που ήλθαν σε σύγκρουση με την Τουρκία. Δεν αποτελεί μια πάγια διπλωματική θέση του Ισραήλ η διαμαρτυρία έξω από τα Κατεχόμενα. Αντίθετα η ελληνική διπλωματία με την επαμφοτερίζουσα πολιτική της, έχει κατορθώσει να χάσει τα ερείσματά της τόσο στον αραβικό κόσμο όσο και στον κόσμο των εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ χωρών (Ρωσία, Κίνα). Έτσι αφήσαμε ένα κενό το οποίο η Τουρκία, τουλάχιστον ως προς την Ρωσία, εγέμισε. Στην ουσία χάσαμε και την προοπτική να γίνουμε ενεργειακός κόμβος ροής φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη.
Εμείς σήμερα αρκούμαστε στην υποδοχή τηλεφωνικών εντολών. Πολύ κομψά ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι η υπουργός Χίλαρι Κλίντον είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Έλληνα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, στην διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν η κατάσταση στην Γάζα, το ζήτημα του Ιράν και άλλα περιφερειακά θέματα. Θα πρέπει να μας τρομάζουν αυτά τα αόριστα διατυπωμένα περιφερειακά θέματα. Ασφαλώς θα πρέπει να περιλαμβάνονται και το Σκοπιανό και η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Ο κίνδυνος να γεμίσει το καλάθι μας με καινούργιες εθνικές πίκρες είναι άμεσος.