Ο λαός μας δεν έδωσε και πολλή σημασία στις ραδιουργίες ξένων πρακτόρων
"Ετσι ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα".
«Για τα αίτια που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο και η γνώμη μας για το σταμάτημά του».
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
προς
Την Εξεταστική Επιτροπή του Ο.Η.Ε.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ
ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ - ΓΡΑΦΕΙΟ Πα Σ.Δ. Γενικού Αρχηγείου 14 Μαρτίου 1947
Ο Ελληνικός λαός από την πρώτη μέρα που άρχισε ο πόλεμος των Δημοκρατικών Λαών ενάντια στη φασιστική οπισθοδρόμηση και σκλαβιά, βρέθηκε στις επάλξεις του αγώνα αυτού και από τους πρώτους δέχτηκε τα χτυπήματα του Γερμανοϊταλικού φασισμού, με την τετράχρονη κατοχή της χώρας του κάτω από αφάνταστα βασανιστήρια. Πιστός ο Ελληνικός Λαός στη Συμμαχική υπόθεση της συντριβής του φασισμού και αποφασισμένος-ύστερα από πολύχρονη ζωή κάτω από φασιστικό καθεστώς και προ της κατοχής- να ζήσει ελεύθερος και ανεξάρτητος, απαλλαγμένος από κάθε είδους φασισμό, οργάνωσε με αφάνταστες στερήσεις και θυσίες μα και απαράμιλλο ηρωισμό, τον αγώνα της αντίστασης του ενάντια στους κατακτητές και τους κουΐσλιγκ όργανα τους.
Τον αγώνα αυτό οργάνωσε και καθοδήγησε - όπως ήταν φυσικό για τη χώρα μας- το Ε.Α.Μ. με συνέπεια μέχρι το τέλος και τη βοήθεια-ηθική κυρίως- των μεγάλων μας Συμμάχων. Ο Ελληνικός Λαός ενωμένος μέχρι τέλος έφερε σε νικηφόρο τέλος τον αιματηρό του αγώνα και με τη βοηθεία των Συμμάχων έδιωξε τους κατακτητές απ' τη χώρα του.
Δεν υποπτευόταν ο λαός μας και οι οργανώσεις του, που τον καθοδήγησαν στον αγώνα του, ότι το τέλος της σκλαβιάς του θα είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί σε μια άλλη, αυτή τη φορά συμμαχική και φιλική, μα πιο άγρια και εξοντωτική. Δεν υπτοπτευόταν ότι ήταν δυνατό ποτέ, να παραγνωριστούν οι τόσες μεγάλες θυσίες του, τα αμέτρητα θύματα, η ολοκληρωτική καταστροφή του. Δεν υποπτευόταν ότι ήταν δυνατό οι κουΐσλιγκ πράκτορες των κατακτητών, που βοήθησαν όσο μπορούσαν τους Γερμανοϊταλοβουλγάρους κατακτητές ληστές, που συμπολέμησαν χέρι με χέρι τους κατακτητές, ντύθηκαν τη γερμανική στολή και εξοπλίστηκαν, ότι οι λεγεωνάριοι και ταγματασφαλίτες κάθε χρώματος, θα έρχονταν εποχή που θα μπορούσαν ακόμη μια φορά να σηκώσουν το δολοφονικό τους χέρι ενάντια του, για να τον δολοφονήσουν, για να τον υποτάξουν σε νέους αφέντες με νέα πιο γερά δεσμά.
Ο λαός μας δεν έδωσε και πολλή σημασία στις ραδιουργίες ξένων πρακτόρων που βρίσκονταν στα ελεύθερα βουνά του, κοντά στο μαχόμενο λαό και στρατό της αντίστασης στα τέσσερα χρόνια της σκλαβιάς του. Τα απέδιδε σε κακή ερμηνεία, παρανόηση των αποφάσεων και διακηρύξεων των συμμάχων εθνών. Δεν πίστευε ποτέ ότι αυτές οι διαβολές μπορούσαν να είναι έκφραση μελλοντικής πολιτικής ενός από τους συμμάχους μας. Και στην προσπάθεια κατασυκοφάντησης του αγώνα του από τους ξένους και ντόπιους, από τους οποίους, άλλοι μεν τα δίπλωσαν μπροστά στον κατακτητή, κάνοντας ένα ατιμωτικό συμβιβασμό, άλλοι δε αντέδρασαν φανερά, περνώντας τυπικά και ουσιαστικά στο αντισυμμαχικό στρατόπεδο, ο λαός μας με την πανεθνική του οργάνωση, το Ε.Α.Μ., απάντησε με τη πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας, με το σχηματισμό αντιπροσωπευτικής Εθνικής Κυβέρνησης.
Και όταν απ' την χώρα μας διώχτηκαν οι κατακτητές, ο λαός μας με αφάνταστο ενθουσιασμό και ανυπόκριτη αγάπη δέχτηκε τα πρώτα στρατιωτικά τμήματα των Συμμάχων μας Αγγλων. Είχε πιστέψει ότι μπήκε τέλος στα βάσανα του, ότι ανεξάρτητος και λεύτερος και με τη βοήθεια των μεγάλων μας συμμάχων, θα τακτοποιούσε το νοικοκυριό του, όπως αυτός νόμιζε καλύτερα, θα ανοικοδομούσε θα γιάτρευε τις πληγές του.
Η διαδοχή από κατάσταση κατοχής σε κατάσταση απελευθέρωσης κα αποκατάστασης της Εθνικής και Λαϊκής κυριαρχίας έγινε με απόλυτη τάξη. Με την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας επικεφαλής, με τη συμβολή της Πανεθνικής οργάνωσης του Ε.Α.Μ., με τον Εθνικό Στρατό Ε.Λ.Α.Σ. και την Εθνική Πολιτοφυλακή του κάτω απ' τις οδηγίες της Κυβέρνησης, επί τρεις (3) ολόκληρους μήνες επικράτησε παραδειγματική τάξη και άρχισε το έργο της ανοικοδόμησης, με λαϊκό ενθουσιασμό πρωτοφανή, σε κάθε γωνία της χώρας μας.
Όμως όπως εξελίχθηκε η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας στο τρίμηνο αυτό διάστημα, τα δραματικά γεγονότα προτού Δεκέμβρη, ο Δεκέμβρης και η περίοδος μετά το Δεκέμβρη, έπεισαν το Δημοκρατικό Ελληνικό Λαό και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ποιες ήταν οι πραγματικές προθέσεις των συμμάχων Αγγλων και των ντόπιων πρακτόρων τους στην Ελλάδα. Σήμερα καμιά αμφιβολία δεν μένει στο Λαό μας και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ότι η σημερινή κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας, καλά και ψύχραιμα μελετήθηκε κι άρχισε να μπαίνει σ' εφαρμογή απ' την εποχή ακόμη της Γερμανοφασιστικής κατοχής, εποχή που ο Λαός μας, αδιαφορώντας για τις καταστροφές που πάθαινε, πολεμούσε αδιάκοπα.
Πιστεύουμε ότι τα ντοκουμέντα και οι αποδείξεις που παρουσίασε η ηγεσία του Λαϊκού Δημοκρατικού Κινήματος μπροστά στην παγκόσμια κοινή γνώμη, πως και από πού προκλήθηκε ο Δεκέμβρης, αλλά και οι ομολογίες των ντόπιων πρωταγωνιστών του Δεκέμβρη - όπως του τότε πρωθυπουργού Παπανδρέου -δείχνουν ολοκάθαρα ότι ο Δημοκρατικός Λαός και η ηγεσία του, όχι μονάχα δεν είχαν συμφέρον να προκαλέσουν τα Δεκεμβριανά γεγονότα, αλλ' αντίθετα είχαν κάθε συμφέρον να αποφευχθεί ο πόλεμος του Δεκέμβρη. Συμφέρον είχαν και τον προκάλεσαν σι σύμμαχοι Αγγλοι και οι πράκτορες τους μοναρχοφαοίστες, γιατί γι' αυτούς η Ελλάδα έπρεπε να μην ακολουθήσει το δρόμο της Δημοκρατίας, το δρόμο της Λαϊκής Κυριαρχίας, αλλά να αποτελέσει κράτος αποικιακό, εξαρτημένο, κράτος δοσίλογων, υποτακτικών, με σκοπούς και σχέδια αντίθετα από το πνεύμα του συμμαχικού αντιφασιστικού αγώνα. Μοναδικό όμως εμπόδιο στα σχεδία αυτά ήταν το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. και αυτό έπρεπε να αφανιστεί. Οι σφαγές του Αθηναϊκού Λάου με τα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα του στρατηγού Σκόμπυ, οι χιλιάδες αγωνιστές της Δημοκρατίας που στάλθηκαν στην Αφρική, είναι η πρώτη μαρτυρία.
Μα η ηγεσία του Δημοκρατικού Λαού, με την πατριωτική χειρονομία να υπογράψει τη συμφωνία της Βάρκιζας, απόδειξε ακόμα μια φορά, ότι χωρίς κομματικούς υπολογισμούς, θέλει να απόφυγε ι παραπέρα λαϊκές θυσίες και έδωσε τη δυνατότητα απ' τη δική της πλευρά να μπει η χώρα στον ομαλό πολιτικό βίο,
Το τι επακολούθησε μετά τη Βάρκιζα εις βάρος του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος, των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ιδιαίτερα, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής. Τα χιτλερικά μεσαιωνικά μέσα μαρτυρίων, ωχριούν μπροστά στα βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθησαν χιλιάδες αγωνιστών, απ' τα χεριά των πρώην ταγματασφαλιτών και πρακτόρων των Γερμανών κατακτητών, που βαπτίστηκαν με τ' όνομα του «εθνικόφρονα» και με λύσσα πέσαν ενάντια στον άοπλο και ανυπεράσπιστο λαό. Και σ' όλο αυτό το διάστημα των οργίων και του αίματος, κανένας δολοφόνος και βασανιστής όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε από τα δικαστήρια, αλλά όλοι αυτοί οι εγκληματίες απετέλεσαν εξέχοντα στελέχη του μοναρχοφασισμού, τιμήθηκαν με ανώτερα αξιώματα της πολιτείας. Οι σύμμαχοι Αγγλοι, που αυτοί πολέμησαν τον Ελληνικό Λαό το Δεκέμβρη μαζί με τους ταγματαοφαλίτεςτης κατοχής, σαν εγγυητές της συμφωνίας της Βάρκιζας όχι μόνο δεν υποχρέωσαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις να εφαρμόσουν τη συμφωνία αυτή, αλλά αντίθετα βοήθησαν με όλα τα μέσα το μοναρχοφασισμό στον εκτραχηλισμό.
Χωρίς να αναφερθούμε για την περίοδο που μεσολάβησε απ' την ανακωχή μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας, και η ευθύνη των Αγγλων είναι άμεση για ό,τι έγινε, αρχίζουμε παράθεση χαρακτηριστικών γεγονότων μετά τη Βάρκιζα. Βάσει των συμμαχικών διακηρύξεων για την τιμωρία των κουίσλιγκ, σε κάθε χώρα και υστέρα από απόφαση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, σι αναγνωρισμένες απ' την Κυβέρνηση αρχές κάναν συλλήψεις αποδεδειγμένων συνεργατών του κατακτητού, που είχαν διαπράξει πολλές δολοφονίες πατριωτών στο διάστημα της κατοχής και πολέμησαν μαζί του κατά του λαού και των συμμάχων. Όλοι αυτοί παραδόθηκαν στις αρχές που προήλθαν από τη συμφωνία της Βάρκιζας και τους Αγγλους. Δεν κρατήθηκαν ούτε μια ώρα στη φυλακή απ' τη στιγμή της παράδοσης τους και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι και εξοπλίστηκαν, (Δεν αναφερόμαστε στο γεγονός ότι το Δεκέμβρη όσοι πολέμησαν μαζί με τους Αγγλους το λαό μας, στην πλειοψηφία τους προέρχονταν από τα τάγματα ασφαλείας που οργάνωσε ο κουίσλιγκ Ράλλης και ο αρχιδολοφόνος Γονατάς).
Έτσι άνοιξαν οι φύλακες σ' όλη την Ελλάδα και όλα τα καθάρματα και οι εγκληματίες που βγήκαν απ' αυτές, εντάχθηκαν στα αστυνομικά τμήματα και στην Εθνοφυλακή. Αφέθηκαν εγκληματιές αρχηγοί γνωστότατοι για τη δράση τους, όπως οι:
1) Πιπιλιάγκας, νομάρχης Τρικάλων επί κατοχής, ντυμένος τη γερμανική στολή, καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας (ΕΑΣΑΛ) Θεσσαλίας, αποχωρήσας μετά των γερμανικών στρατευμάτων από τα Τρίκαλα. Πιάστηκε σε μάχη παρά του Ε.Λ.Α.Σ. στην περιοχή της Μακεδονίας. Ο μεγαλοδοσίλογος αυτός παραδόθηκε με δικογραφία - όπως και όλοι οι πράκτορες των κατακτητών - στις αρχές που προήλθαν από τη συμφωνία της Βάρκιζας και αφέθηκε ελεύθερος. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι τον Πιπιλιάγκα, το δικαστήριο που τον «δίκασε» τον απάλλαξε «λόγω βλακείας», δικαιολογία με την οποία απαλλάχθηκαν σχεδόν στο σύνολο τους όλα τα στελέχη των ταγμάτων ασφαλείας. Σήμερα ο Πιπιλιάγκας είναι βουλευτής!
2) Τσαντούλας, αρχηγός ενόπλου εκτελεστικού τμήματος στη Γερμανική κατοχή (Τρίκαλα). Για τα πολλά του εγκλήματα εις βάρος του αγωνιζόμενου επί κατοχής λαού, καταδικάστηκε τρεις φορές ερήμην σε θάνατο. Αυτός αμέσως μετά τη Βάρκιζα εμφανίστηκε σαν αρχηγός εξοπλισμένης συμμορίας στην περιοχή Τρικάλων και σε συνεργασία με τα όργανα της χωροφυλακής, δολοφόνησε πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, βίασε γυναίκες, άρπαξε περιουσίες κτλ.
3) Νικολής, οργανωτής και καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας (ΕΑΣΑΔ) στη Θεσσαλία. Όχι μόνο δε διώχθηκε, αλλά σήμερα υπηρετεί σαν καθηγητής στο Ι Γυμνάσιο Μουζακίου.
4) Μπόκαρης, διευθυντής Λυκείου στη Λάρισα. Επί κατοχής ήταν οργανωτής και καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας στη Λάρισα. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο και σήμερα γυρίζει ελεύθερος στην Αθήνα.
5) Καραγιώργος, δάσκαλος, διοικητής λόχου των ταγμάτων ασφαλείας στη Λάρισα. Αμέσως μετά τη Βάρκιζα εμφανίστηκε με εξοπλισμένη συμμορία στην ίδια περιοχή. Για τα εγκλήματα του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Σήμερα βρίσκεται ελεύθερος, είναι αρχηγός μοναρχοφασιστικής συμμορίας και συνεργάζεται επίσημα με τα κρατικά όργανα.
6) Κώστας Παπαδόπουλος, έφεδρος ανθυπολοχαγός από το Κιλκίς, που στην κατοχή οργάνωσε στρατιωτικά τμήματα σύμφωνα με το υπόδειγμα του συντα /ματάρχη Πούλου, που ακολούθησε τους Γερμανούς με τους 250 άνδρες του ντυμένους γερμανικά στην υποχώρηση τους. Ο Κώστας Παπαδόπουλος με τα ίδια του τα χέρια και την ομάδα εκτελεστών που είχε μαζί του, έσφαξε στην περιφέρεια Κιλκίς πάνω από 500 πατριώτες, σε επιδρομές που έκανε στα χωριά μαζί με Γερμανούς και Βούλγαρους. Έκαψε ολόκληρα χωριά, ατίμασε και πλιατσικολόγησε με τους εγκληματίες του ολόκληρη την περιφέρεια. Ο Παπαδόπουλος αυτός, για πολύ καιρό μετά τη Βάρκιζα, χρησιμοποιήθηκε στο Γραφείο Πληροφοριών της Στρατιωτικής Διοικήσεως Μακεδονίας σαν αξιωματικός πληροφοριών. Σήμερα είναι «λαοπρόβλητος» βουλευτής.
7) Παπάς, πρώην χωροφύλακας της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και πρώτος βοηθός του τρομοκράτη του λαού της Θεσσαλονίκης Δάγκουλα. Ο Παπάς αυτός, στο δρόμο σκότωνε στην κατοχή όποιον ήθελε και σε 84 φτάνουν τα θύματα που εκτέλεσε με τα ίδια του τα χεριά, χωριστά απ' τις εκατοντάδες θύματα του αρχηγού του, Δάγκουλα.
8) Μιχάλ-Λγάς (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) και Κολλάρας, σφαγείς του λάου της περιφερείας Κοζάνης-Γρεβενών. Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Πίνδου που έγιναν από τους Γερμανούς το 1944, αυτοί οι εγκληματίες μαζί με τους Γερμανούς, έκαψαν ζωντανούς στο χωριό Κηπουριό Γρεβενών, 17 γυναικόπαιδα, στο χωριό Κοσμάτι Γρεβενών εκτέλεσαν 29 πατριώτες, στο Ξερολίβαδο Βερμίου 280 γυναικόπαιδα, στο χωριό Κλε ισοΰρα 350 γυναικόπαιδα κτλ. Πλιατσικολΰγησαν απ' όλα τους τα υπάρχοντα ολόκληρα χωριά.
9) Καπετάν Γιώργης, υπαρχηγός του Κισά-Μπατζάκ (Κυριάκου Παπαδόπουλου), που κατάσφαξε το λαό της περιφερείας Κατερίνης. Όλοι αυτοί στην κατοχή πολέμησαν μαζί με τους Γερμανούς το λαό μας και τη συμμαχική υπόθεση και σαν αρχηγοί του «Ελληνικού» Γερμανικού στρατού, πήγαν στη Γερμανία για επίσκεψη στον Φύρερ τους, Χίτλερ. Οι φωτογραφίες τους κοσμούν τις σελίδες των γερμανικών περιοδικών της εποχής.
10) Βρετάκος, διοικητής των ταγμάτων ασφαλείας στην Πελοπόννησο υπό του Παπαδόγκωνα. Τα θύματα του στην κατοχή ανέρχονται σε 7.000. Σήμερα είναι βουλευτής!
11) Λιαράκος, στέλεχος των ταγμάτων ασφαλείας Πελοποννήσου στην περίοδο της κατοχής. Σήμερα υπηρετεί στο στρατό με το βαθμό του λοχαγού και διέπραξε σωρεία από καινούρια εγκλήματα σε βάρος του λαού της περιοχής Κισσάβου. (Με τα ίδια του τα χέρια εξετέλεσε τους πολίτες Κ. Κέρκυρα, Κ. Ναοίκα και Ν. Τσαλαντά του χωριού Ανατολή, υποβάλλοντας τους σε φρικτά βασανιστήρια).
12) Μπουντουβάκης, Νερατζής, Παπούλιας, συνεργάτες των Γερμανών, οργανωτές ταγμάτων ασφαλείας, που σε εκατοντάδες ανέρχονται τα θύματα τους στην περιοχή της Νιγρίτας.
13) Βόιδαρος, στην Ήπειρο.
Όλοι αυτοί, από την πρώτη στιγμή αφέθηκαν ελεύθεροι και άρχισαν τη δράση τους όπως και πριν, αυτή τη φορά με την προστασία των Αγγλων και της δοσίλογης αστυνομίας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αρχιδολοφόνου Κολλάρα, υπαρχηγού του Μιχάλ-Αγά που έδρασε στην περιοχή Καιλαρίων Κοζάνης. Ο Κολλάρας αυτός πολλές φορές εθεάθηκε να γυρίζει με αυτοκίνητο τζιπ (το 1945 μετά τη Βάρκιζα) μαζί με τον Αγγλο λοχαγό "Έβανς, που ήταν αντιπρόσωπος της αγγλικής αποστολής κοντά στους αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ., στην περιοχή του όρους Βίτσι. Ο Κολλάρας αυτός, δυο μέθοδες χρησιμοποιούσε για να δολοφονεί τους αγωνιστές που πέφταν στα χέρια του στην περίοδο της γερμανικής κατοχής: α) τους έσφαζε με τη δίκοπη λάμα του, λέγοντας στο θύμα του: «Μη φοβάσαι, δε θα πονέσεις καθόλου. Το μαχαίρι μου κόβει σαν ξυράφι. Κανένας δεν είπε λέξη ούτε έβγαλε αχ...κτλ», β) Με καρφιά καρφωμένα στην άκρη μιας σανίδας, χτυπούσε το θύμα του στο κεφάλι ώσπου να ξεψυχήσει.
Μερικές εκατοντάδες από τέτοια φασιστικά κτήνη, πλαισιωμένα με άλλους εγκληματίες καθάρματα, συνέχισαν μετά τη Βάρκιζα το όργιο των δολοφονιών των λαϊκών αγωνιστών, σαν όργανα του μοναρχοφασισμοΰ με την ανοχή και καθοδήγηση των Άγγλων. Διατήρησαν ένοπλες τις συμμορίες τους σ' όλο το διάστημα μετά τη Βάρκιζα. Οι ανακριτικές αρχές υστέρα απ' την πίεση του λαού και. των οργανώσεων του, αναγκάστηκαν να βγάλουν εντάλματα. Κανένας όμως δεν πιάστηκε απ' την αστυνομία, παρόλο που πολλές φορές υποδείχτηκαν σε αστυνομικά όργανα, σε ποια ξενοδοχεία μένουν, σε ποια σπίτια κάθονται ή όταν πήγαιναν επιδρομές στα χωριά. Ένα μήνα μετά τη Βάρκιζα, ο ταγματασφαλίτης Παπούλιας, δολοφόνησε μέρα μεσημέρι στην αγορά Νιγρίτας, 5 πολίτες, χωρίς να ενοχληθεί και μπρος στα μάτια της δοσίλογης αστυνομίας. Η δολοφονία έγινε χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να τρομοκρατηθεί ο λαός της Νιγρίτας που είναι δημοκρατικός στην παμψηφία του.
Όλοι αυτοί μαζί με την αστυνομία ξεφάντωσαν στα δυο χρόνια μετά τη Βάρκιζα. Ποτέ δε διέλυσαν τις συμμορίες τους, που έδρασαν συστηματικά για την εξόντωση του λάου. Και σήμερα πια, επίσημα, καθοδηγούν τις συμμορίες που εξοπλίστηκαν με όλα τα μέσα, ντύθηκαν τη στολή του χωροφύλακα και τροφοδοτούνται από τον εφοδιασμό του στρατού που τον παραχωρούν οι Άγγλοι.
Η συμμοριακή δράση της δεξιάς δεν περιορίστηκε μόνο σ' αυτούς. Ο περιβόητος Σούρλας και Καλαμπαλίκης στη Θεσσαλία, οι Βουρλάκης, Κρανιάς, Μπούρος στη Ρούμελη, ο Μαγγανάς και ο Κατσαρέας στην Πελοπόννησο, συγκρότησαν συμμορίες αμέσως μετά τη Βάρκιζα και είναι άπειρες οι επιδρομές που κάναν και κάνουν στα χωριά και τις πόλεις, μαζί με την αστυνομία και το στρατό. Οι δολοφονίες, ατιμώσεις γυναικών, συλλήψεις και πλιατσικολογήματα είναι αμέτρητα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την περίπτωση του λήσταρχου Σούρλα, που εγκαταστάθηκε επίσημα στη Λάρισα, μπροστά στα μάτια ολόκληρου Σ. Στρατού και των Άγγλων και του Μάγγανα που κατάσφαξε το λαό των Καλαμών σε συνεργασία με την αστυνομία. Αναφερόμαστε σε περίοδο που ούτε ένας αντάρτης της αριστεράς δεν υπήρχε έξω στο βουνό και είναι φανερό γιατί ο μοναρχοφασιομός άφησε ελεύθερους ανθρώπους εξασκημένους στο έγκλημα και με τόση λύσσα στράφηκε ενάντια στο λαό.
Αμέσως μετά τη Βάρκιζα και παράδοση των όπλων απ' τον Ε.Λ.Α.Σ., άρχισε η αποκατάσταση των νέων αρχών. Άρχισαν να στέλνονται αστυνομικές δυνάμεις και τμήματα εθνοφυλακής στις διάφορες πόλεις της υπαίθρου και στην ύπαιθρο. Ο μοναρχοφασισμός και οι Άγγλοι, στην αποστολή αυτών των δυνάμεων έδωσαν χαρακτήρα εκκαθαριστικών επιχειρήσεων. Είχαν διαλυθεί τα τμήματα του ΕΛΑΣ. και οι μόνες ένοπλες δυνάμεις που είχαν μείνει κατόπιν συμφωνίας για να παραδώσουν στις νέες αρχές, ήταν 5-6 πολιτοφύλακες και η τάξη που επικρατούσε ήταν παραδειγματική. Απ' τη στιγμή όμως που φτάσαν η χωροφυλακή και η εθνοφυλακή, άρχισε το έργο της δολοφονίας του λαού και οι επιδρομές στα γραφεία των οργανώσεων.
Έτσι στη Λιβαδειά πυροβόλησαν αθώα συγκέντρωση πολιτών και σκότωσαν έναν πολίτη. Σπάσανε όλα τα γραφεία των οργανώσεων και συνέλαβαν όλα τα στελέχη των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων. Στη Βέροια σκότωσαν 8 πολίτες, σπάσανε όλα τα γραφεία και τα κατέλαβαν. Στη Θεσσαλονίκη σκότωσαν 1 πολίτη και κατέλαβαν τα γραφεία του Ε.Α.Μ. της περιοχής και του Κ.Κ.Ε. Στην Έδεσσα σκότωσαν 3 πολίτες και κάψαν τα γραφεία των οργανώσεων. Στην Αλεξανδρούπολη σκότωσαν 3 πολίτες και σπάσαν τα γραφεία των οργανώσεων. Στην Κατερίνη σκότωσαν τον ταγματάρχη του Ε.Λ.Α.Σ. Νικήτα (Κώστα Συννεφάκη). Στη Λάρισα σκότωσαν τον επονίτη Δενδραμή, τραυμάτισαν 7 πολίτες σε αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση και κατέλαβαν όλα τα γραφεία των οργανώσεων και συνέλαβαν τους ηγέτες τους. Από την Εθνοφυλακή και την αστυνομία άρχισε σωστό πογκρόμ ενάντια στο λαό και τις οργανώσεις του. Στη Θεσσαλονίκη σπάσανε τα τυπογραφεία των δημοκρατικών εφημερίδων. Σ' όλες τις πόλεις της χώρας, δεκάδες φορές, καταστράφηκαν τα γραφεία όλων των οργανώσεων. Κάθε μέρα, κατά εκατοντάδες άρχισαν οι συλλήψεις και κλείστηκαν αγωνιστές της αντίστασης στις φυλακές, με μάρτυρες κατηγορίας τους ταγματασφαλίτες.
Μα εκεί που πήρε μορφή σωστής τραγωδίας ο διωγμός, είναι οι περιοχές που κατοικούνται από Σλαβομακεδόνες. Ενεργήθηκαν επιδρομές και πλιατσικολογήθηκαν όλα σχεδόν τα χωριά που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
...................................................
Έτσι ξεκίνησε ο εμφύλιος...
«Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ο Ε.Λ.Α.Σ. παρέδωσε τον οπλισμό του με πρωτόκολλο στους Άγγλους αξιωματικούς που ορίστηκαν για το σκοπό αυτό. Λογικό ήταν τα όπλα αυτά να διαφυλαχτούν και να διατηρηθούν για τις ανάγκες του στρατού ή ν' αχρηστευθούν. Έγινε όμως το αντίθετο. Δόθηκαν όλα σε χεριά δοκιμασμένων πρακτόρων τους από τον καιρό της κατοχής. Εξοπλίστηκαν οι λεγόμενες «εθνικόφρονες» οργανώσεις χιτών, βενιτών κτλ. Λειτούργησαν και λειτουργούν σε στρατιωτικούς σχηματισμούς με εσωτερικό στρατιωτικό οργανισμό. Δεν χρειάζεται περισσότερο από το να ελέγξει κανείς τα αρχεία τους και τις διαταγές τους. Οι οργανώσεις αυτές μαζί με την αστυνομία ή τη βοήθεια και ανοχή της, έβαλαν σα σκοπό τους να διαλύσουν με την τρομοκρατία κάθε μορφής, τις δημοκρατικές οργανώσεις. Στο Βόλο κάψαν τα γραφεία της Ε.Π.Ο.Ν., σπάσαν πολλές φορές τα τυπογραφεία της «Αναγέννησης» και τραυμάτισαν το προσωπικό. Στη Λάρισα ρίξανε χειροβομβίδα και βάλανε φωτιά με βενζίνη στα γραφεία του Κ.Κ.Ε., σπάσανε τα τυπογραφεία της εφημερίδας «Αλήθεια» πολλές φορές.
Στη Θεσ/νικη έκαψαν τα γραφεία και λέσχη του εκπολιτιστικού συλλόγου Μ.Ε.Ν.Τ. με 25 χρόνια προοδευτική δράση, που τα σεβάστηκε ακόμα και η κατοχή. Στην Κοζάνη έριξαν χειροβομβίδα στη λέσχη της Ε.Π.Ο.Ν. σε ώρα που 100 και πάνω νέοι βρισκόταν συγκεντρωμένοι με άδεια της αστυνομίας. Στην Έδεσσα κάψανε τα γραφεία του ΕΑΜ και Κ.Κ.Ε. και επακολούθησαν εκατοντάδες συλλήψεις δημοκρατικών με τη δικαιολογία ότι αυτοί βάλανε τη φωτιά. Στα χωριά δόθηκαν όπλα σε όλους όσους είχαν εξοπλιστεί στην κατοχή με όπλα των κατακτητών και είχαν αφοπλιστεί από τον Ε.Λ.Α.Σ. Υπάρχει διαταγή του στρατηγού Μελίσσινου, στρατιωτικού διοικητού Καβάλας, που δημοσιεύτηκε και στις εφημερίδες, «να δοθούν όπλα σε κάθε χωριό στους δοκιμασμένους εθνικόφρονες». Έτσι εξοπλίστηκαν και τα χωριά. Τα όπλα δόθηκαν στα χωριά με τη δικαιολογία της ατομικής τους ασφάλειας και σαν επικουρία της αστυνομίας. Μα στην περίοδο αυτή και μέχρι το Μάρτη του 1946, δεν υπήρχε ούτε σε βουνό ούτε και σε κανένα χωριό ή πόλη ούτε ένας ένοπλος της αριστεράς. Όσοι ΕΛΑΣίτες και στελέχη των οργανώσεων ΕΑΜ-ΑΚΕ-ΚΚΕ-ΕΠΟΝ-ΕΑ μπόρεσαν να διαφύγουν τη σύλληψη ή δολοφονία κατέφυγαν στις μεγάλες πόλεις κατά 90%. Μικρός αριθμός απ' αυτούς κρύβονταν στα δάση κοντά στα σπίτια τους χωρίς να έχουν οπλισμό. Στο χρόνο του 1945 και στο μισό του 1946, είχαν τελείως κλείσει όλα τα γραφεία των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων στις μικρές πόλεις και τα χωριά, ύστερα από αλλεπάλληλες καταστροφές των γραφείων τους, δολοφονία ή σύλληψη, ξυλοδαρμό και φυλάκιση των καθοδηγητών τους.
Το έργο της αστυνομίας στην ύπαιθρο με ενίσχυση και των εξοπλισμένων συμμοριών του μοναρχοφασισμού ήταν η εξοντωτική δίωξη, όχι μόνο του ΕΛΑΣίτη και ΕΑΜίτη, αλλά και κάθε πολίτη που τολμούσε να εξωτερικεύσει τα δημοκρατικά του φρονήματα. Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορούσε να διαπράξει Έλληνας πολίτης ήταν να μιλήσει για δημοκρατία και αυτό και μόνο ήταν αρκετό να τον στείλει στην φυλακή και να καταδικαστεί σαν «εκτελεστής» με ψευδομάρτυρες. Αποσπάσματα με ληστοσυμμορίες διέτρεχαν την ύπαιθρο ακατάπαυστα και μοναδική τους απασχόληση ήταν να μπλοκάρουν τα χωριά, να ξυλοκοπούν μαζικά το λαό, να συλλαμβάνουν εκατοντάδες και να τους οδηγούν στις έδρες των αστυνομικών διοικήσεων, για να αφήνονται οι περισσότεροι ελεύθεροι ύστερα από ταλαιπωρία ολόκληρων ημερών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι απ' όσα αρχεία έχουμε κατασχέσει από αστυνομικούς σταθμούς και υποδιοικήσεις που καταργήσαμε, εκείνο που φαίνεται είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μια διαταγή που να ασχολείται με ζητήματα άλλα εκτός από διαταγές και οδηγίες που αφορούν την εξόντωση του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος ιδιαίτερα.
Έχει ξεχωριστή σημασία-όπως φαίνεται και πιο πάνω- ότι το 1945 τα μπλόκα και οι επιδρομές γίνανε από αγγλικά και ελληνικά στρατεύματα από κοινού και υπάρχουν περιπτώσεις που γίνανε μόνο από αγγλικά στρατεύματα.
Έτσι με τις εκλογές στις 31 Μάρτη του 1946 υπήρχαν στη χώρα μας πάνω από 100.000 καταδιοκώμενοι από τον κρατικό μηχανισμό του μοναρχοφασισμού και τις συμμορίες του. Ο μοναρχοφασισμός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ό,τι έγινε, έγινε από αγανακτισμένους και ανεύθυνους πολίτες χωρίς τη συμμετοχή των κρατικών οργάνων. Ίσα-ίσα, χωρίς τη συνεργασία, καθοδήγηση και ανοχή των κρατικών οργάνων και των Αγγλων ήταν αδύνατο στους συμμορίτες του μοναρχοφασισμού να κάνουν έστω και την παραμικρή δράση και ζημία στο λαό και τις οργανώσεις του.
Αποκλειστικός σκοπός των διώξεων, δολοφονιών και φυλακίσεων, εμπρησμών και ατιμώσεων ήταν και παραμένει η χωρίς όρους υποταγή του λαού μας στην αντεθνική πολιτική του μοναρχοφασισμού. Οι εκλογές στις 31 Μάρτη που γίνανε κάτω από καθεστώς αιματηρής τρομοκρατίας και το δημοψήφισμα της 1η; Σεπτέμβρη, δεν άφησαν καμία αμφιβολία σε μας ότι ο μοναρχοφασισμός απογυμνωμένος από κάθε λαϊκό έρεισμα, προσπαθεί να μονιμοποιήσει την εξουσία του για να ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής που άρχισε στη χώρα και στα δυο χρόνια που διοικεί κάτω απ' την ξενική καθοδήγηση.
Το καθεστώς του μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου που καθιέρωσε σ' όλο αυτό το διάστημα, αυτό το σκοπό είχε. Καθεστώς ομαλού πολιτικού βίου για το μοναρχοφασισμό αποδείχθηκε ότι είναι ο πιο σίγουρος θάνατος και αυτόν προσπαθεί να αποφύγει με όλα τα άτιμα χιτλερικά τερτίπια και χαφιεδοκρατία που καθιέρωσε στη χώρα».
«Η ηγεσία του δημοκρατικού λαού μας, το Ε.Α.Μ., στο διάστημα αυτό των δύο χρόνων ακολούθησε σταθερά το δρόμο της ομαλής λύσης του εσωτερικού μας προβλήματος. Όλη της η πολιτική ήταν και είναι μια ηρωική προσπάθεια να σταματήσει το μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο που κήρυξαν οι Άγγλοι και ο μοναρχοφασισμος ενάντια στο λαό μας, να αποτρέψει την ολοκλήρωση του εμφύλιου πολέμου που γίνεται σήμερα στη χώρα μας. Για το σκοπό αυτό έκανε κάθε υποχώρηση και στις άγριες καταδιώξεις χιλιάδων αγωνιστών του λαού, στα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, στις δολοφονικές επιθέσεις, στις συγκεντρώσεις του, στους εμπρησμούς των γραφείων των οργανώσεων, στις φυλακίσεις και δολοφονίες, απάντησε με την εθνοσωτήρια συμφιλίωση.
Μα η ψύχραιμη αυτή στάση του είχε σαν αποτέλεσμα ν' αποθρασύνει ακόμη πιο πολύ τον μοναρχοφασισμό, τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες. Επίσημες κρατικές αρχές, παρακρατικές οργανώσεις και συμμορίες πολλαπλασίασαν τις διώξεις ενάντια στο λαό μας. Και αυτή ακόμα η ηγεσία του δημοκρατικού μας λαού δεν απέφυγε τις δολοφονικές επιθέσεις και τραυματισμούς οργανωμένους από τους Άγγλους και μοναρχοφασίστες ταγματασφαλίτες. Και το πογκρόμ αυτό ενάντια στο λαό μας μετατράπηκε σε σωστή κόλαση στις παραμονές των εκλογών της 31η; Μάρτη, που έγιναν κατ' επιταγήν των Άγγλων κατακτητών και μετά τις εκλογές και το δημοψήφισμα της 1ης του Σεπτέμβρη. Όλοι οι δρόμοι ειρηνικής διαβίωσης κλείσαν για το λαό μας.
Ήταν αδύνατο να εξακολουθεί να ανέχεται τις δολοφονίες και ατιμώσεις χωρίς απάντηση και υποχρεώθηκε να κάνει χρήση ενός δικαιώματος που έχουν όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι, αυτοαμύνθηκε. Απάντησε με τα ίδια μέσα. Προτείνοντας πάντοτε στις παράνομες μοναρχοφασιστικές αρχές και τον πολιτικό κόσμο, το δρόμο της συμφιλίωσης και της ειρηνικής λύσης του εσωτερικού προβλήματος. Αλλά τη συμφιλίωση όχι μόνο δε, τη δέχεται ο μοναρχοφασισμός, αλλά και επίσημα την καταπολεμά. Κρατάμε στα χέρια μας έγγραφο του ίδιου του πρώην Υπουργού της Δημόσιας Τάξης, Θεοτόκη, που συνιστά στα κρατικά όργανα να πολεμήσουν κάθε άνθρωπο που κηρύσσει το σύνθημα της συμφιλίωσης.
Δεν ήταν στο βουνό ούτε 100 αντάρτες ακόμη και ο μοναρχοφασισμός άρχισε τις περίφημες εκκαθαριστικές του επιχειρήσεις, με τα αποσπάσματα της χωροφυλακής, τους συμμορίτες που πάντα τους είχε ένοπλους και τα τμήματα στρατού. Έργο μοναδικό των αποσπασμάτων ήταν να συλλαμβάνουν όλο τον πληθυσμό των χωριών, να τους βασανίζουν να τους πλιατσικολογούν και να τους κουβαλούν στις φυλακές. Καθιέρωσε τα δολοφονικά στρατοδικεία, που καταδίκαζαν με ψεύτικες κατηγορίες και εκτελούσαν πατριώτες που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους ένοπλους του βουνού.
Στις μεγάλες πόλεις κάθε υπόλειμμα ελευθερίας που είχε παραμείνει μετά τη Βάρκιζα καταργήθηκε και άρχισε άγριο το κυνηγητό των στελεχών και αγωνιστών της αντίστασης και των οργανώσεων. Η τακτική αυτή της δολοφονίας και, λαϊκής εξόντωσης έσπρωξε κι άλλες εκατοντάδες στην αρχή και χιλιάδες αργότερα ανθρώπους στο βουνό. Και ο εμφύλιος πόλεμος άναψε σ' όλη τη χώρα με τις καταστροφικές συνέπειές του. "Ετσι κάθε απόπειρα του μοναρχοφασισμού να ρίξει αλλού τις ευθύνες του εμφύλιου πολέμου, να κατηγορήσει τις γειτονικές μας δημοκρατικές χώρες, ότι αυτές οργανώνουν και ενισχύουν το Δημοκρατικό Στρατό μας, γιατί επιβουλεύονται τάχα την ανεξαρτησία και, ακεραιότητα της χο3ρας μας, θα συντριβεί κάτω από την ωμή πραγματικότητα. Γιατί ο Δημοκρατικός Στρατός που οπλίζεται και τροφοδοτείται αποκλειστικά και μόνο από τις δυνάμεις που αντιπαρατάσσει ο μοναρχοφασισμός για να μας «εξοντώσει», έχει πλήρη επίγνωση της αποστολής του και η δύναμη του έγκειται στην αμέριστη υποστήριξη των πλατιών λαϊκών μαζών, που επί δυο χρόνια δοκιμάζουν τα «αγαθά της αγγλικής κατοχής» και των μισητών πρακτόρων της.
Και δεύτερο, γιατί ο Δημοκρατικός Στρατός μας, είναι στρατός της ελευθερίας, της προόδου και της ειρήνης. Και την πρόοδο δεν υπάρχει καμία δύναμη στον κόσμο που να μπορεί να τη δαμάσει. Ο Δημοκρατικός Στρατός είναι σταθερά προσηλωμένος στο δίκαιο και την ηθική, για την οποία αγωνίζεται ο ελληνικός λαός με τη δημοκρατική του ηγεσία επικεφαλής. Ο Δημοκρατικός Στρατός μας ενσαρκώνει ολόψυχα τα ιδανικά του αντιφασιστικού αγώνα που έκαναν οι φιλελεύθεροι και δημοκρατικού λαοί στον μεγάλο αυτόν πόλεμο, με ανυπολόγιστες θυσίες, ενάντια στο φασιστικό σκοτάδι και τη βαρβαρότητα. Οι μαχητές του αποτελούν μια ατέλειωτη φάλαγγα ανθρώπων που θυσίασαν τα πάντα για την υπόθεση της ελευθερίας και της ειρήνης, της ομαλότητας και ανοικοδόμησης. Έχουν σταθερή την απόφαση τους να συνεχίσουν τον αγώνα, με όσες Ουσίες κι αν χρειασθούν, μέχρι την πλήρη δικαίωση τους».
«Ο Δημοκρατικός Στρατός εμπνεόμενος από το πνεύμα της συμφιλίωσης και της ομαλής δημοκρατικής λύσης του εσωτερικού προβλήματος που απασχολεί το λαό μας, δεν παρέλειψε μέχρι σήμερα καμιά ευκαιρία. Πρότεινε τα μέτρα εκείνα που θα ανοίξουν το δρόμο στην ομαλή δημοκρατική λύση του, σε απόλυτη σύμπτωση γνωμών με την έγκυρη δημοκρατική ηγεσία του Λαϊκοδημοκρατικού μας κινήματος, που εκπροσωπεί τη θέληση του δημοκρατικού λαού μας, ως προς τα αίτια που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα μας και το τέρμα του. Επιμένουμε και επαναλαμβάνουμε ότι χωρίς:
1. την αποχώρηση των Αγγλικών στρατευμάτων από τη χώρα μας
2. τη συμμετοχή του ΕΑΜ σε Κυβέρνηση
3. τη Γενική Αμνηστία
4. το ξεκαθάρισμα του κρατικού μηχανισμού από τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες
5. την αποκατάσταση της δημοκρατίας και ελευθερίας στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας
6. τη διενέργεια λεύτερων εκλογών,
δεν είναι δυνατό να ησυχάσει η χώρα μας, να εξασφαλιστεί η ομαλότητα και οι λαϊκές ελευθερίες. Δημοκρατικός Στρατος και λαός θα συνεχίσουν την πάλη τους μέχρι την ολοκληρωτική πραγματοποίηση των δικαίων και ποθούν τους, βέβαιοι ότι όλοι οι δημοκρατικοί λαοί θα συντρέξουν στο έργο τους αυτό.
Ο Δημοκρατικός Στρατός πιστεύει ότι η Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ που αντιπροσωπεύει όλους τους δημοκρατικούς και φιλελεύθερους λαούς που πολέμησαν με αφάνταστες θυσίες για την ήττα του φασισμού, ακολουθώντας το δρόμο της αντικειμενικής έρευνας της κατάστασης που υπάρχει στη χώρα μας, θα βρει τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο και θα βοηθήσει στην εκπλήρωση των πόθων του λαού μας, που δεν είναι άλλος απ' αυτούς που πολέμησαν όλοι οι δημοκρατικοί και αντιφασίστες λαοί: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
προς
Την Εξεταστική Επιτροπή του Ο.Η.Ε.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ
ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ - ΓΡΑΦΕΙΟ Πα Σ.Δ. Γενικού Αρχηγείου 14 Μαρτίου 1947
Ο Ελληνικός λαός από την πρώτη μέρα που άρχισε ο πόλεμος των Δημοκρατικών Λαών ενάντια στη φασιστική οπισθοδρόμηση και σκλαβιά, βρέθηκε στις επάλξεις του αγώνα αυτού και από τους πρώτους δέχτηκε τα χτυπήματα του Γερμανοϊταλικού φασισμού, με την τετράχρονη κατοχή της χώρας του κάτω από αφάνταστα βασανιστήρια. Πιστός ο Ελληνικός Λαός στη Συμμαχική υπόθεση της συντριβής του φασισμού και αποφασισμένος-ύστερα από πολύχρονη ζωή κάτω από φασιστικό καθεστώς και προ της κατοχής- να ζήσει ελεύθερος και ανεξάρτητος, απαλλαγμένος από κάθε είδους φασισμό, οργάνωσε με αφάνταστες στερήσεις και θυσίες μα και απαράμιλλο ηρωισμό, τον αγώνα της αντίστασης του ενάντια στους κατακτητές και τους κουΐσλιγκ όργανα τους.
Τον αγώνα αυτό οργάνωσε και καθοδήγησε - όπως ήταν φυσικό για τη χώρα μας- το Ε.Α.Μ. με συνέπεια μέχρι το τέλος και τη βοήθεια-ηθική κυρίως- των μεγάλων μας Συμμάχων. Ο Ελληνικός Λαός ενωμένος μέχρι τέλος έφερε σε νικηφόρο τέλος τον αιματηρό του αγώνα και με τη βοηθεία των Συμμάχων έδιωξε τους κατακτητές απ' τη χώρα του.
Δεν υποπτευόταν ο λαός μας και οι οργανώσεις του, που τον καθοδήγησαν στον αγώνα του, ότι το τέλος της σκλαβιάς του θα είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί σε μια άλλη, αυτή τη φορά συμμαχική και φιλική, μα πιο άγρια και εξοντωτική. Δεν υπτοπτευόταν ότι ήταν δυνατό ποτέ, να παραγνωριστούν οι τόσες μεγάλες θυσίες του, τα αμέτρητα θύματα, η ολοκληρωτική καταστροφή του. Δεν υποπτευόταν ότι ήταν δυνατό οι κουΐσλιγκ πράκτορες των κατακτητών, που βοήθησαν όσο μπορούσαν τους Γερμανοϊταλοβουλγάρους κατακτητές ληστές, που συμπολέμησαν χέρι με χέρι τους κατακτητές, ντύθηκαν τη γερμανική στολή και εξοπλίστηκαν, ότι οι λεγεωνάριοι και ταγματασφαλίτες κάθε χρώματος, θα έρχονταν εποχή που θα μπορούσαν ακόμη μια φορά να σηκώσουν το δολοφονικό τους χέρι ενάντια του, για να τον δολοφονήσουν, για να τον υποτάξουν σε νέους αφέντες με νέα πιο γερά δεσμά.
Ο λαός μας δεν έδωσε και πολλή σημασία στις ραδιουργίες ξένων πρακτόρων που βρίσκονταν στα ελεύθερα βουνά του, κοντά στο μαχόμενο λαό και στρατό της αντίστασης στα τέσσερα χρόνια της σκλαβιάς του. Τα απέδιδε σε κακή ερμηνεία, παρανόηση των αποφάσεων και διακηρύξεων των συμμάχων εθνών. Δεν πίστευε ποτέ ότι αυτές οι διαβολές μπορούσαν να είναι έκφραση μελλοντικής πολιτικής ενός από τους συμμάχους μας. Και στην προσπάθεια κατασυκοφάντησης του αγώνα του από τους ξένους και ντόπιους, από τους οποίους, άλλοι μεν τα δίπλωσαν μπροστά στον κατακτητή, κάνοντας ένα ατιμωτικό συμβιβασμό, άλλοι δε αντέδρασαν φανερά, περνώντας τυπικά και ουσιαστικά στο αντισυμμαχικό στρατόπεδο, ο λαός μας με την πανεθνική του οργάνωση, το Ε.Α.Μ., απάντησε με τη πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας, με το σχηματισμό αντιπροσωπευτικής Εθνικής Κυβέρνησης.
Και όταν απ' την χώρα μας διώχτηκαν οι κατακτητές, ο λαός μας με αφάνταστο ενθουσιασμό και ανυπόκριτη αγάπη δέχτηκε τα πρώτα στρατιωτικά τμήματα των Συμμάχων μας Αγγλων. Είχε πιστέψει ότι μπήκε τέλος στα βάσανα του, ότι ανεξάρτητος και λεύτερος και με τη βοήθεια των μεγάλων μας συμμάχων, θα τακτοποιούσε το νοικοκυριό του, όπως αυτός νόμιζε καλύτερα, θα ανοικοδομούσε θα γιάτρευε τις πληγές του.
Η διαδοχή από κατάσταση κατοχής σε κατάσταση απελευθέρωσης κα αποκατάστασης της Εθνικής και Λαϊκής κυριαρχίας έγινε με απόλυτη τάξη. Με την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας επικεφαλής, με τη συμβολή της Πανεθνικής οργάνωσης του Ε.Α.Μ., με τον Εθνικό Στρατό Ε.Λ.Α.Σ. και την Εθνική Πολιτοφυλακή του κάτω απ' τις οδηγίες της Κυβέρνησης, επί τρεις (3) ολόκληρους μήνες επικράτησε παραδειγματική τάξη και άρχισε το έργο της ανοικοδόμησης, με λαϊκό ενθουσιασμό πρωτοφανή, σε κάθε γωνία της χώρας μας.
Όμως όπως εξελίχθηκε η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας στο τρίμηνο αυτό διάστημα, τα δραματικά γεγονότα προτού Δεκέμβρη, ο Δεκέμβρης και η περίοδος μετά το Δεκέμβρη, έπεισαν το Δημοκρατικό Ελληνικό Λαό και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ποιες ήταν οι πραγματικές προθέσεις των συμμάχων Αγγλων και των ντόπιων πρακτόρων τους στην Ελλάδα. Σήμερα καμιά αμφιβολία δεν μένει στο Λαό μας και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ότι η σημερινή κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας, καλά και ψύχραιμα μελετήθηκε κι άρχισε να μπαίνει σ' εφαρμογή απ' την εποχή ακόμη της Γερμανοφασιστικής κατοχής, εποχή που ο Λαός μας, αδιαφορώντας για τις καταστροφές που πάθαινε, πολεμούσε αδιάκοπα.
Πιστεύουμε ότι τα ντοκουμέντα και οι αποδείξεις που παρουσίασε η ηγεσία του Λαϊκού Δημοκρατικού Κινήματος μπροστά στην παγκόσμια κοινή γνώμη, πως και από πού προκλήθηκε ο Δεκέμβρης, αλλά και οι ομολογίες των ντόπιων πρωταγωνιστών του Δεκέμβρη - όπως του τότε πρωθυπουργού Παπανδρέου -δείχνουν ολοκάθαρα ότι ο Δημοκρατικός Λαός και η ηγεσία του, όχι μονάχα δεν είχαν συμφέρον να προκαλέσουν τα Δεκεμβριανά γεγονότα, αλλ' αντίθετα είχαν κάθε συμφέρον να αποφευχθεί ο πόλεμος του Δεκέμβρη. Συμφέρον είχαν και τον προκάλεσαν σι σύμμαχοι Αγγλοι και οι πράκτορες τους μοναρχοφαοίστες, γιατί γι' αυτούς η Ελλάδα έπρεπε να μην ακολουθήσει το δρόμο της Δημοκρατίας, το δρόμο της Λαϊκής Κυριαρχίας, αλλά να αποτελέσει κράτος αποικιακό, εξαρτημένο, κράτος δοσίλογων, υποτακτικών, με σκοπούς και σχέδια αντίθετα από το πνεύμα του συμμαχικού αντιφασιστικού αγώνα. Μοναδικό όμως εμπόδιο στα σχεδία αυτά ήταν το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. και αυτό έπρεπε να αφανιστεί. Οι σφαγές του Αθηναϊκού Λάου με τα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα του στρατηγού Σκόμπυ, οι χιλιάδες αγωνιστές της Δημοκρατίας που στάλθηκαν στην Αφρική, είναι η πρώτη μαρτυρία.
Μα η ηγεσία του Δημοκρατικού Λαού, με την πατριωτική χειρονομία να υπογράψει τη συμφωνία της Βάρκιζας, απόδειξε ακόμα μια φορά, ότι χωρίς κομματικούς υπολογισμούς, θέλει να απόφυγε ι παραπέρα λαϊκές θυσίες και έδωσε τη δυνατότητα απ' τη δική της πλευρά να μπει η χώρα στον ομαλό πολιτικό βίο,
Το τι επακολούθησε μετά τη Βάρκιζα εις βάρος του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος, των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ιδιαίτερα, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής. Τα χιτλερικά μεσαιωνικά μέσα μαρτυρίων, ωχριούν μπροστά στα βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθησαν χιλιάδες αγωνιστών, απ' τα χεριά των πρώην ταγματασφαλιτών και πρακτόρων των Γερμανών κατακτητών, που βαπτίστηκαν με τ' όνομα του «εθνικόφρονα» και με λύσσα πέσαν ενάντια στον άοπλο και ανυπεράσπιστο λαό. Και σ' όλο αυτό το διάστημα των οργίων και του αίματος, κανένας δολοφόνος και βασανιστής όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε από τα δικαστήρια, αλλά όλοι αυτοί οι εγκληματίες απετέλεσαν εξέχοντα στελέχη του μοναρχοφασισμού, τιμήθηκαν με ανώτερα αξιώματα της πολιτείας. Οι σύμμαχοι Αγγλοι, που αυτοί πολέμησαν τον Ελληνικό Λαό το Δεκέμβρη μαζί με τους ταγματαοφαλίτεςτης κατοχής, σαν εγγυητές της συμφωνίας της Βάρκιζας όχι μόνο δεν υποχρέωσαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις να εφαρμόσουν τη συμφωνία αυτή, αλλά αντίθετα βοήθησαν με όλα τα μέσα το μοναρχοφασισμό στον εκτραχηλισμό.
Χωρίς να αναφερθούμε για την περίοδο που μεσολάβησε απ' την ανακωχή μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας, και η ευθύνη των Αγγλων είναι άμεση για ό,τι έγινε, αρχίζουμε παράθεση χαρακτηριστικών γεγονότων μετά τη Βάρκιζα. Βάσει των συμμαχικών διακηρύξεων για την τιμωρία των κουίσλιγκ, σε κάθε χώρα και υστέρα από απόφαση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, σι αναγνωρισμένες απ' την Κυβέρνηση αρχές κάναν συλλήψεις αποδεδειγμένων συνεργατών του κατακτητού, που είχαν διαπράξει πολλές δολοφονίες πατριωτών στο διάστημα της κατοχής και πολέμησαν μαζί του κατά του λαού και των συμμάχων. Όλοι αυτοί παραδόθηκαν στις αρχές που προήλθαν από τη συμφωνία της Βάρκιζας και τους Αγγλους. Δεν κρατήθηκαν ούτε μια ώρα στη φυλακή απ' τη στιγμή της παράδοσης τους και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι και εξοπλίστηκαν, (Δεν αναφερόμαστε στο γεγονός ότι το Δεκέμβρη όσοι πολέμησαν μαζί με τους Αγγλους το λαό μας, στην πλειοψηφία τους προέρχονταν από τα τάγματα ασφαλείας που οργάνωσε ο κουίσλιγκ Ράλλης και ο αρχιδολοφόνος Γονατάς).
Έτσι άνοιξαν οι φύλακες σ' όλη την Ελλάδα και όλα τα καθάρματα και οι εγκληματίες που βγήκαν απ' αυτές, εντάχθηκαν στα αστυνομικά τμήματα και στην Εθνοφυλακή. Αφέθηκαν εγκληματιές αρχηγοί γνωστότατοι για τη δράση τους, όπως οι:
1) Πιπιλιάγκας, νομάρχης Τρικάλων επί κατοχής, ντυμένος τη γερμανική στολή, καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας (ΕΑΣΑΛ) Θεσσαλίας, αποχωρήσας μετά των γερμανικών στρατευμάτων από τα Τρίκαλα. Πιάστηκε σε μάχη παρά του Ε.Λ.Α.Σ. στην περιοχή της Μακεδονίας. Ο μεγαλοδοσίλογος αυτός παραδόθηκε με δικογραφία - όπως και όλοι οι πράκτορες των κατακτητών - στις αρχές που προήλθαν από τη συμφωνία της Βάρκιζας και αφέθηκε ελεύθερος. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι τον Πιπιλιάγκα, το δικαστήριο που τον «δίκασε» τον απάλλαξε «λόγω βλακείας», δικαιολογία με την οποία απαλλάχθηκαν σχεδόν στο σύνολο τους όλα τα στελέχη των ταγμάτων ασφαλείας. Σήμερα ο Πιπιλιάγκας είναι βουλευτής!
2) Τσαντούλας, αρχηγός ενόπλου εκτελεστικού τμήματος στη Γερμανική κατοχή (Τρίκαλα). Για τα πολλά του εγκλήματα εις βάρος του αγωνιζόμενου επί κατοχής λαού, καταδικάστηκε τρεις φορές ερήμην σε θάνατο. Αυτός αμέσως μετά τη Βάρκιζα εμφανίστηκε σαν αρχηγός εξοπλισμένης συμμορίας στην περιοχή Τρικάλων και σε συνεργασία με τα όργανα της χωροφυλακής, δολοφόνησε πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, βίασε γυναίκες, άρπαξε περιουσίες κτλ.
3) Νικολής, οργανωτής και καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας (ΕΑΣΑΔ) στη Θεσσαλία. Όχι μόνο δε διώχθηκε, αλλά σήμερα υπηρετεί σαν καθηγητής στο Ι Γυμνάσιο Μουζακίου.
4) Μπόκαρης, διευθυντής Λυκείου στη Λάρισα. Επί κατοχής ήταν οργανωτής και καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας στη Λάρισα. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο και σήμερα γυρίζει ελεύθερος στην Αθήνα.
5) Καραγιώργος, δάσκαλος, διοικητής λόχου των ταγμάτων ασφαλείας στη Λάρισα. Αμέσως μετά τη Βάρκιζα εμφανίστηκε με εξοπλισμένη συμμορία στην ίδια περιοχή. Για τα εγκλήματα του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Σήμερα βρίσκεται ελεύθερος, είναι αρχηγός μοναρχοφασιστικής συμμορίας και συνεργάζεται επίσημα με τα κρατικά όργανα.
6) Κώστας Παπαδόπουλος, έφεδρος ανθυπολοχαγός από το Κιλκίς, που στην κατοχή οργάνωσε στρατιωτικά τμήματα σύμφωνα με το υπόδειγμα του συντα /ματάρχη Πούλου, που ακολούθησε τους Γερμανούς με τους 250 άνδρες του ντυμένους γερμανικά στην υποχώρηση τους. Ο Κώστας Παπαδόπουλος με τα ίδια του τα χέρια και την ομάδα εκτελεστών που είχε μαζί του, έσφαξε στην περιφέρεια Κιλκίς πάνω από 500 πατριώτες, σε επιδρομές που έκανε στα χωριά μαζί με Γερμανούς και Βούλγαρους. Έκαψε ολόκληρα χωριά, ατίμασε και πλιατσικολόγησε με τους εγκληματίες του ολόκληρη την περιφέρεια. Ο Παπαδόπουλος αυτός, για πολύ καιρό μετά τη Βάρκιζα, χρησιμοποιήθηκε στο Γραφείο Πληροφοριών της Στρατιωτικής Διοικήσεως Μακεδονίας σαν αξιωματικός πληροφοριών. Σήμερα είναι «λαοπρόβλητος» βουλευτής.
7) Παπάς, πρώην χωροφύλακας της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και πρώτος βοηθός του τρομοκράτη του λαού της Θεσσαλονίκης Δάγκουλα. Ο Παπάς αυτός, στο δρόμο σκότωνε στην κατοχή όποιον ήθελε και σε 84 φτάνουν τα θύματα που εκτέλεσε με τα ίδια του τα χεριά, χωριστά απ' τις εκατοντάδες θύματα του αρχηγού του, Δάγκουλα.
8) Μιχάλ-Λγάς (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) και Κολλάρας, σφαγείς του λάου της περιφερείας Κοζάνης-Γρεβενών. Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Πίνδου που έγιναν από τους Γερμανούς το 1944, αυτοί οι εγκληματίες μαζί με τους Γερμανούς, έκαψαν ζωντανούς στο χωριό Κηπουριό Γρεβενών, 17 γυναικόπαιδα, στο χωριό Κοσμάτι Γρεβενών εκτέλεσαν 29 πατριώτες, στο Ξερολίβαδο Βερμίου 280 γυναικόπαιδα, στο χωριό Κλε ισοΰρα 350 γυναικόπαιδα κτλ. Πλιατσικολΰγησαν απ' όλα τους τα υπάρχοντα ολόκληρα χωριά.
9) Καπετάν Γιώργης, υπαρχηγός του Κισά-Μπατζάκ (Κυριάκου Παπαδόπουλου), που κατάσφαξε το λαό της περιφερείας Κατερίνης. Όλοι αυτοί στην κατοχή πολέμησαν μαζί με τους Γερμανούς το λαό μας και τη συμμαχική υπόθεση και σαν αρχηγοί του «Ελληνικού» Γερμανικού στρατού, πήγαν στη Γερμανία για επίσκεψη στον Φύρερ τους, Χίτλερ. Οι φωτογραφίες τους κοσμούν τις σελίδες των γερμανικών περιοδικών της εποχής.
10) Βρετάκος, διοικητής των ταγμάτων ασφαλείας στην Πελοπόννησο υπό του Παπαδόγκωνα. Τα θύματα του στην κατοχή ανέρχονται σε 7.000. Σήμερα είναι βουλευτής!
11) Λιαράκος, στέλεχος των ταγμάτων ασφαλείας Πελοποννήσου στην περίοδο της κατοχής. Σήμερα υπηρετεί στο στρατό με το βαθμό του λοχαγού και διέπραξε σωρεία από καινούρια εγκλήματα σε βάρος του λαού της περιοχής Κισσάβου. (Με τα ίδια του τα χέρια εξετέλεσε τους πολίτες Κ. Κέρκυρα, Κ. Ναοίκα και Ν. Τσαλαντά του χωριού Ανατολή, υποβάλλοντας τους σε φρικτά βασανιστήρια).
12) Μπουντουβάκης, Νερατζής, Παπούλιας, συνεργάτες των Γερμανών, οργανωτές ταγμάτων ασφαλείας, που σε εκατοντάδες ανέρχονται τα θύματα τους στην περιοχή της Νιγρίτας.
13) Βόιδαρος, στην Ήπειρο.
Όλοι αυτοί, από την πρώτη στιγμή αφέθηκαν ελεύθεροι και άρχισαν τη δράση τους όπως και πριν, αυτή τη φορά με την προστασία των Αγγλων και της δοσίλογης αστυνομίας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αρχιδολοφόνου Κολλάρα, υπαρχηγού του Μιχάλ-Αγά που έδρασε στην περιοχή Καιλαρίων Κοζάνης. Ο Κολλάρας αυτός πολλές φορές εθεάθηκε να γυρίζει με αυτοκίνητο τζιπ (το 1945 μετά τη Βάρκιζα) μαζί με τον Αγγλο λοχαγό "Έβανς, που ήταν αντιπρόσωπος της αγγλικής αποστολής κοντά στους αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ., στην περιοχή του όρους Βίτσι. Ο Κολλάρας αυτός, δυο μέθοδες χρησιμοποιούσε για να δολοφονεί τους αγωνιστές που πέφταν στα χέρια του στην περίοδο της γερμανικής κατοχής: α) τους έσφαζε με τη δίκοπη λάμα του, λέγοντας στο θύμα του: «Μη φοβάσαι, δε θα πονέσεις καθόλου. Το μαχαίρι μου κόβει σαν ξυράφι. Κανένας δεν είπε λέξη ούτε έβγαλε αχ...κτλ», β) Με καρφιά καρφωμένα στην άκρη μιας σανίδας, χτυπούσε το θύμα του στο κεφάλι ώσπου να ξεψυχήσει.
Μερικές εκατοντάδες από τέτοια φασιστικά κτήνη, πλαισιωμένα με άλλους εγκληματίες καθάρματα, συνέχισαν μετά τη Βάρκιζα το όργιο των δολοφονιών των λαϊκών αγωνιστών, σαν όργανα του μοναρχοφασισμοΰ με την ανοχή και καθοδήγηση των Άγγλων. Διατήρησαν ένοπλες τις συμμορίες τους σ' όλο το διάστημα μετά τη Βάρκιζα. Οι ανακριτικές αρχές υστέρα απ' την πίεση του λαού και. των οργανώσεων του, αναγκάστηκαν να βγάλουν εντάλματα. Κανένας όμως δεν πιάστηκε απ' την αστυνομία, παρόλο που πολλές φορές υποδείχτηκαν σε αστυνομικά όργανα, σε ποια ξενοδοχεία μένουν, σε ποια σπίτια κάθονται ή όταν πήγαιναν επιδρομές στα χωριά. Ένα μήνα μετά τη Βάρκιζα, ο ταγματασφαλίτης Παπούλιας, δολοφόνησε μέρα μεσημέρι στην αγορά Νιγρίτας, 5 πολίτες, χωρίς να ενοχληθεί και μπρος στα μάτια της δοσίλογης αστυνομίας. Η δολοφονία έγινε χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να τρομοκρατηθεί ο λαός της Νιγρίτας που είναι δημοκρατικός στην παμψηφία του.
Όλοι αυτοί μαζί με την αστυνομία ξεφάντωσαν στα δυο χρόνια μετά τη Βάρκιζα. Ποτέ δε διέλυσαν τις συμμορίες τους, που έδρασαν συστηματικά για την εξόντωση του λάου. Και σήμερα πια, επίσημα, καθοδηγούν τις συμμορίες που εξοπλίστηκαν με όλα τα μέσα, ντύθηκαν τη στολή του χωροφύλακα και τροφοδοτούνται από τον εφοδιασμό του στρατού που τον παραχωρούν οι Άγγλοι.
Η συμμοριακή δράση της δεξιάς δεν περιορίστηκε μόνο σ' αυτούς. Ο περιβόητος Σούρλας και Καλαμπαλίκης στη Θεσσαλία, οι Βουρλάκης, Κρανιάς, Μπούρος στη Ρούμελη, ο Μαγγανάς και ο Κατσαρέας στην Πελοπόννησο, συγκρότησαν συμμορίες αμέσως μετά τη Βάρκιζα και είναι άπειρες οι επιδρομές που κάναν και κάνουν στα χωριά και τις πόλεις, μαζί με την αστυνομία και το στρατό. Οι δολοφονίες, ατιμώσεις γυναικών, συλλήψεις και πλιατσικολογήματα είναι αμέτρητα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την περίπτωση του λήσταρχου Σούρλα, που εγκαταστάθηκε επίσημα στη Λάρισα, μπροστά στα μάτια ολόκληρου Σ. Στρατού και των Άγγλων και του Μάγγανα που κατάσφαξε το λαό των Καλαμών σε συνεργασία με την αστυνομία. Αναφερόμαστε σε περίοδο που ούτε ένας αντάρτης της αριστεράς δεν υπήρχε έξω στο βουνό και είναι φανερό γιατί ο μοναρχοφασιομός άφησε ελεύθερους ανθρώπους εξασκημένους στο έγκλημα και με τόση λύσσα στράφηκε ενάντια στο λαό.
Αμέσως μετά τη Βάρκιζα και παράδοση των όπλων απ' τον Ε.Λ.Α.Σ., άρχισε η αποκατάσταση των νέων αρχών. Άρχισαν να στέλνονται αστυνομικές δυνάμεις και τμήματα εθνοφυλακής στις διάφορες πόλεις της υπαίθρου και στην ύπαιθρο. Ο μοναρχοφασισμός και οι Άγγλοι, στην αποστολή αυτών των δυνάμεων έδωσαν χαρακτήρα εκκαθαριστικών επιχειρήσεων. Είχαν διαλυθεί τα τμήματα του ΕΛΑΣ. και οι μόνες ένοπλες δυνάμεις που είχαν μείνει κατόπιν συμφωνίας για να παραδώσουν στις νέες αρχές, ήταν 5-6 πολιτοφύλακες και η τάξη που επικρατούσε ήταν παραδειγματική. Απ' τη στιγμή όμως που φτάσαν η χωροφυλακή και η εθνοφυλακή, άρχισε το έργο της δολοφονίας του λαού και οι επιδρομές στα γραφεία των οργανώσεων.
Έτσι στη Λιβαδειά πυροβόλησαν αθώα συγκέντρωση πολιτών και σκότωσαν έναν πολίτη. Σπάσανε όλα τα γραφεία των οργανώσεων και συνέλαβαν όλα τα στελέχη των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων. Στη Βέροια σκότωσαν 8 πολίτες, σπάσανε όλα τα γραφεία και τα κατέλαβαν. Στη Θεσσαλονίκη σκότωσαν 1 πολίτη και κατέλαβαν τα γραφεία του Ε.Α.Μ. της περιοχής και του Κ.Κ.Ε. Στην Έδεσσα σκότωσαν 3 πολίτες και κάψαν τα γραφεία των οργανώσεων. Στην Αλεξανδρούπολη σκότωσαν 3 πολίτες και σπάσαν τα γραφεία των οργανώσεων. Στην Κατερίνη σκότωσαν τον ταγματάρχη του Ε.Λ.Α.Σ. Νικήτα (Κώστα Συννεφάκη). Στη Λάρισα σκότωσαν τον επονίτη Δενδραμή, τραυμάτισαν 7 πολίτες σε αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση και κατέλαβαν όλα τα γραφεία των οργανώσεων και συνέλαβαν τους ηγέτες τους. Από την Εθνοφυλακή και την αστυνομία άρχισε σωστό πογκρόμ ενάντια στο λαό και τις οργανώσεις του. Στη Θεσσαλονίκη σπάσανε τα τυπογραφεία των δημοκρατικών εφημερίδων. Σ' όλες τις πόλεις της χώρας, δεκάδες φορές, καταστράφηκαν τα γραφεία όλων των οργανώσεων. Κάθε μέρα, κατά εκατοντάδες άρχισαν οι συλλήψεις και κλείστηκαν αγωνιστές της αντίστασης στις φυλακές, με μάρτυρες κατηγορίας τους ταγματασφαλίτες.
Μα εκεί που πήρε μορφή σωστής τραγωδίας ο διωγμός, είναι οι περιοχές που κατοικούνται από Σλαβομακεδόνες. Ενεργήθηκαν επιδρομές και πλιατσικολογήθηκαν όλα σχεδόν τα χωριά που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
...................................................
Έτσι ξεκίνησε ο εμφύλιος...
«Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ο Ε.Λ.Α.Σ. παρέδωσε τον οπλισμό του με πρωτόκολλο στους Άγγλους αξιωματικούς που ορίστηκαν για το σκοπό αυτό. Λογικό ήταν τα όπλα αυτά να διαφυλαχτούν και να διατηρηθούν για τις ανάγκες του στρατού ή ν' αχρηστευθούν. Έγινε όμως το αντίθετο. Δόθηκαν όλα σε χεριά δοκιμασμένων πρακτόρων τους από τον καιρό της κατοχής. Εξοπλίστηκαν οι λεγόμενες «εθνικόφρονες» οργανώσεις χιτών, βενιτών κτλ. Λειτούργησαν και λειτουργούν σε στρατιωτικούς σχηματισμούς με εσωτερικό στρατιωτικό οργανισμό. Δεν χρειάζεται περισσότερο από το να ελέγξει κανείς τα αρχεία τους και τις διαταγές τους. Οι οργανώσεις αυτές μαζί με την αστυνομία ή τη βοήθεια και ανοχή της, έβαλαν σα σκοπό τους να διαλύσουν με την τρομοκρατία κάθε μορφής, τις δημοκρατικές οργανώσεις. Στο Βόλο κάψαν τα γραφεία της Ε.Π.Ο.Ν., σπάσαν πολλές φορές τα τυπογραφεία της «Αναγέννησης» και τραυμάτισαν το προσωπικό. Στη Λάρισα ρίξανε χειροβομβίδα και βάλανε φωτιά με βενζίνη στα γραφεία του Κ.Κ.Ε., σπάσανε τα τυπογραφεία της εφημερίδας «Αλήθεια» πολλές φορές.
Στη Θεσ/νικη έκαψαν τα γραφεία και λέσχη του εκπολιτιστικού συλλόγου Μ.Ε.Ν.Τ. με 25 χρόνια προοδευτική δράση, που τα σεβάστηκε ακόμα και η κατοχή. Στην Κοζάνη έριξαν χειροβομβίδα στη λέσχη της Ε.Π.Ο.Ν. σε ώρα που 100 και πάνω νέοι βρισκόταν συγκεντρωμένοι με άδεια της αστυνομίας. Στην Έδεσσα κάψανε τα γραφεία του ΕΑΜ και Κ.Κ.Ε. και επακολούθησαν εκατοντάδες συλλήψεις δημοκρατικών με τη δικαιολογία ότι αυτοί βάλανε τη φωτιά. Στα χωριά δόθηκαν όπλα σε όλους όσους είχαν εξοπλιστεί στην κατοχή με όπλα των κατακτητών και είχαν αφοπλιστεί από τον Ε.Λ.Α.Σ. Υπάρχει διαταγή του στρατηγού Μελίσσινου, στρατιωτικού διοικητού Καβάλας, που δημοσιεύτηκε και στις εφημερίδες, «να δοθούν όπλα σε κάθε χωριό στους δοκιμασμένους εθνικόφρονες». Έτσι εξοπλίστηκαν και τα χωριά. Τα όπλα δόθηκαν στα χωριά με τη δικαιολογία της ατομικής τους ασφάλειας και σαν επικουρία της αστυνομίας. Μα στην περίοδο αυτή και μέχρι το Μάρτη του 1946, δεν υπήρχε ούτε σε βουνό ούτε και σε κανένα χωριό ή πόλη ούτε ένας ένοπλος της αριστεράς. Όσοι ΕΛΑΣίτες και στελέχη των οργανώσεων ΕΑΜ-ΑΚΕ-ΚΚΕ-ΕΠΟΝ-ΕΑ μπόρεσαν να διαφύγουν τη σύλληψη ή δολοφονία κατέφυγαν στις μεγάλες πόλεις κατά 90%. Μικρός αριθμός απ' αυτούς κρύβονταν στα δάση κοντά στα σπίτια τους χωρίς να έχουν οπλισμό. Στο χρόνο του 1945 και στο μισό του 1946, είχαν τελείως κλείσει όλα τα γραφεία των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων στις μικρές πόλεις και τα χωριά, ύστερα από αλλεπάλληλες καταστροφές των γραφείων τους, δολοφονία ή σύλληψη, ξυλοδαρμό και φυλάκιση των καθοδηγητών τους.
Το έργο της αστυνομίας στην ύπαιθρο με ενίσχυση και των εξοπλισμένων συμμοριών του μοναρχοφασισμού ήταν η εξοντωτική δίωξη, όχι μόνο του ΕΛΑΣίτη και ΕΑΜίτη, αλλά και κάθε πολίτη που τολμούσε να εξωτερικεύσει τα δημοκρατικά του φρονήματα. Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορούσε να διαπράξει Έλληνας πολίτης ήταν να μιλήσει για δημοκρατία και αυτό και μόνο ήταν αρκετό να τον στείλει στην φυλακή και να καταδικαστεί σαν «εκτελεστής» με ψευδομάρτυρες. Αποσπάσματα με ληστοσυμμορίες διέτρεχαν την ύπαιθρο ακατάπαυστα και μοναδική τους απασχόληση ήταν να μπλοκάρουν τα χωριά, να ξυλοκοπούν μαζικά το λαό, να συλλαμβάνουν εκατοντάδες και να τους οδηγούν στις έδρες των αστυνομικών διοικήσεων, για να αφήνονται οι περισσότεροι ελεύθεροι ύστερα από ταλαιπωρία ολόκληρων ημερών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι απ' όσα αρχεία έχουμε κατασχέσει από αστυνομικούς σταθμούς και υποδιοικήσεις που καταργήσαμε, εκείνο που φαίνεται είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μια διαταγή που να ασχολείται με ζητήματα άλλα εκτός από διαταγές και οδηγίες που αφορούν την εξόντωση του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος ιδιαίτερα.
Έχει ξεχωριστή σημασία-όπως φαίνεται και πιο πάνω- ότι το 1945 τα μπλόκα και οι επιδρομές γίνανε από αγγλικά και ελληνικά στρατεύματα από κοινού και υπάρχουν περιπτώσεις που γίνανε μόνο από αγγλικά στρατεύματα.
Έτσι με τις εκλογές στις 31 Μάρτη του 1946 υπήρχαν στη χώρα μας πάνω από 100.000 καταδιοκώμενοι από τον κρατικό μηχανισμό του μοναρχοφασισμού και τις συμμορίες του. Ο μοναρχοφασισμός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ό,τι έγινε, έγινε από αγανακτισμένους και ανεύθυνους πολίτες χωρίς τη συμμετοχή των κρατικών οργάνων. Ίσα-ίσα, χωρίς τη συνεργασία, καθοδήγηση και ανοχή των κρατικών οργάνων και των Αγγλων ήταν αδύνατο στους συμμορίτες του μοναρχοφασισμού να κάνουν έστω και την παραμικρή δράση και ζημία στο λαό και τις οργανώσεις του.
Αποκλειστικός σκοπός των διώξεων, δολοφονιών και φυλακίσεων, εμπρησμών και ατιμώσεων ήταν και παραμένει η χωρίς όρους υποταγή του λαού μας στην αντεθνική πολιτική του μοναρχοφασισμού. Οι εκλογές στις 31 Μάρτη που γίνανε κάτω από καθεστώς αιματηρής τρομοκρατίας και το δημοψήφισμα της 1η; Σεπτέμβρη, δεν άφησαν καμία αμφιβολία σε μας ότι ο μοναρχοφασισμός απογυμνωμένος από κάθε λαϊκό έρεισμα, προσπαθεί να μονιμοποιήσει την εξουσία του για να ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής που άρχισε στη χώρα και στα δυο χρόνια που διοικεί κάτω απ' την ξενική καθοδήγηση.
Το καθεστώς του μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου που καθιέρωσε σ' όλο αυτό το διάστημα, αυτό το σκοπό είχε. Καθεστώς ομαλού πολιτικού βίου για το μοναρχοφασισμό αποδείχθηκε ότι είναι ο πιο σίγουρος θάνατος και αυτόν προσπαθεί να αποφύγει με όλα τα άτιμα χιτλερικά τερτίπια και χαφιεδοκρατία που καθιέρωσε στη χώρα».
«Η ηγεσία του δημοκρατικού λαού μας, το Ε.Α.Μ., στο διάστημα αυτό των δύο χρόνων ακολούθησε σταθερά το δρόμο της ομαλής λύσης του εσωτερικού μας προβλήματος. Όλη της η πολιτική ήταν και είναι μια ηρωική προσπάθεια να σταματήσει το μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο που κήρυξαν οι Άγγλοι και ο μοναρχοφασισμος ενάντια στο λαό μας, να αποτρέψει την ολοκλήρωση του εμφύλιου πολέμου που γίνεται σήμερα στη χώρα μας. Για το σκοπό αυτό έκανε κάθε υποχώρηση και στις άγριες καταδιώξεις χιλιάδων αγωνιστών του λαού, στα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, στις δολοφονικές επιθέσεις, στις συγκεντρώσεις του, στους εμπρησμούς των γραφείων των οργανώσεων, στις φυλακίσεις και δολοφονίες, απάντησε με την εθνοσωτήρια συμφιλίωση.
Μα η ψύχραιμη αυτή στάση του είχε σαν αποτέλεσμα ν' αποθρασύνει ακόμη πιο πολύ τον μοναρχοφασισμό, τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες. Επίσημες κρατικές αρχές, παρακρατικές οργανώσεις και συμμορίες πολλαπλασίασαν τις διώξεις ενάντια στο λαό μας. Και αυτή ακόμα η ηγεσία του δημοκρατικού μας λαού δεν απέφυγε τις δολοφονικές επιθέσεις και τραυματισμούς οργανωμένους από τους Άγγλους και μοναρχοφασίστες ταγματασφαλίτες. Και το πογκρόμ αυτό ενάντια στο λαό μας μετατράπηκε σε σωστή κόλαση στις παραμονές των εκλογών της 31η; Μάρτη, που έγιναν κατ' επιταγήν των Άγγλων κατακτητών και μετά τις εκλογές και το δημοψήφισμα της 1ης του Σεπτέμβρη. Όλοι οι δρόμοι ειρηνικής διαβίωσης κλείσαν για το λαό μας.
Ήταν αδύνατο να εξακολουθεί να ανέχεται τις δολοφονίες και ατιμώσεις χωρίς απάντηση και υποχρεώθηκε να κάνει χρήση ενός δικαιώματος που έχουν όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι, αυτοαμύνθηκε. Απάντησε με τα ίδια μέσα. Προτείνοντας πάντοτε στις παράνομες μοναρχοφασιστικές αρχές και τον πολιτικό κόσμο, το δρόμο της συμφιλίωσης και της ειρηνικής λύσης του εσωτερικού προβλήματος. Αλλά τη συμφιλίωση όχι μόνο δε, τη δέχεται ο μοναρχοφασισμός, αλλά και επίσημα την καταπολεμά. Κρατάμε στα χέρια μας έγγραφο του ίδιου του πρώην Υπουργού της Δημόσιας Τάξης, Θεοτόκη, που συνιστά στα κρατικά όργανα να πολεμήσουν κάθε άνθρωπο που κηρύσσει το σύνθημα της συμφιλίωσης.
Δεν ήταν στο βουνό ούτε 100 αντάρτες ακόμη και ο μοναρχοφασισμός άρχισε τις περίφημες εκκαθαριστικές του επιχειρήσεις, με τα αποσπάσματα της χωροφυλακής, τους συμμορίτες που πάντα τους είχε ένοπλους και τα τμήματα στρατού. Έργο μοναδικό των αποσπασμάτων ήταν να συλλαμβάνουν όλο τον πληθυσμό των χωριών, να τους βασανίζουν να τους πλιατσικολογούν και να τους κουβαλούν στις φυλακές. Καθιέρωσε τα δολοφονικά στρατοδικεία, που καταδίκαζαν με ψεύτικες κατηγορίες και εκτελούσαν πατριώτες που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους ένοπλους του βουνού.
Στις μεγάλες πόλεις κάθε υπόλειμμα ελευθερίας που είχε παραμείνει μετά τη Βάρκιζα καταργήθηκε και άρχισε άγριο το κυνηγητό των στελεχών και αγωνιστών της αντίστασης και των οργανώσεων. Η τακτική αυτή της δολοφονίας και, λαϊκής εξόντωσης έσπρωξε κι άλλες εκατοντάδες στην αρχή και χιλιάδες αργότερα ανθρώπους στο βουνό. Και ο εμφύλιος πόλεμος άναψε σ' όλη τη χώρα με τις καταστροφικές συνέπειές του. "Ετσι κάθε απόπειρα του μοναρχοφασισμού να ρίξει αλλού τις ευθύνες του εμφύλιου πολέμου, να κατηγορήσει τις γειτονικές μας δημοκρατικές χώρες, ότι αυτές οργανώνουν και ενισχύουν το Δημοκρατικό Στρατό μας, γιατί επιβουλεύονται τάχα την ανεξαρτησία και, ακεραιότητα της χο3ρας μας, θα συντριβεί κάτω από την ωμή πραγματικότητα. Γιατί ο Δημοκρατικός Στρατός που οπλίζεται και τροφοδοτείται αποκλειστικά και μόνο από τις δυνάμεις που αντιπαρατάσσει ο μοναρχοφασισμός για να μας «εξοντώσει», έχει πλήρη επίγνωση της αποστολής του και η δύναμη του έγκειται στην αμέριστη υποστήριξη των πλατιών λαϊκών μαζών, που επί δυο χρόνια δοκιμάζουν τα «αγαθά της αγγλικής κατοχής» και των μισητών πρακτόρων της.
Και δεύτερο, γιατί ο Δημοκρατικός Στρατός μας, είναι στρατός της ελευθερίας, της προόδου και της ειρήνης. Και την πρόοδο δεν υπάρχει καμία δύναμη στον κόσμο που να μπορεί να τη δαμάσει. Ο Δημοκρατικός Στρατός είναι σταθερά προσηλωμένος στο δίκαιο και την ηθική, για την οποία αγωνίζεται ο ελληνικός λαός με τη δημοκρατική του ηγεσία επικεφαλής. Ο Δημοκρατικός Στρατός μας ενσαρκώνει ολόψυχα τα ιδανικά του αντιφασιστικού αγώνα που έκαναν οι φιλελεύθεροι και δημοκρατικού λαοί στον μεγάλο αυτόν πόλεμο, με ανυπολόγιστες θυσίες, ενάντια στο φασιστικό σκοτάδι και τη βαρβαρότητα. Οι μαχητές του αποτελούν μια ατέλειωτη φάλαγγα ανθρώπων που θυσίασαν τα πάντα για την υπόθεση της ελευθερίας και της ειρήνης, της ομαλότητας και ανοικοδόμησης. Έχουν σταθερή την απόφαση τους να συνεχίσουν τον αγώνα, με όσες Ουσίες κι αν χρειασθούν, μέχρι την πλήρη δικαίωση τους».
«Ο Δημοκρατικός Στρατός εμπνεόμενος από το πνεύμα της συμφιλίωσης και της ομαλής δημοκρατικής λύσης του εσωτερικού προβλήματος που απασχολεί το λαό μας, δεν παρέλειψε μέχρι σήμερα καμιά ευκαιρία. Πρότεινε τα μέτρα εκείνα που θα ανοίξουν το δρόμο στην ομαλή δημοκρατική λύση του, σε απόλυτη σύμπτωση γνωμών με την έγκυρη δημοκρατική ηγεσία του Λαϊκοδημοκρατικού μας κινήματος, που εκπροσωπεί τη θέληση του δημοκρατικού λαού μας, ως προς τα αίτια που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα μας και το τέρμα του. Επιμένουμε και επαναλαμβάνουμε ότι χωρίς:
1. την αποχώρηση των Αγγλικών στρατευμάτων από τη χώρα μας
2. τη συμμετοχή του ΕΑΜ σε Κυβέρνηση
3. τη Γενική Αμνηστία
4. το ξεκαθάρισμα του κρατικού μηχανισμού από τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες
5. την αποκατάσταση της δημοκρατίας και ελευθερίας στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας
6. τη διενέργεια λεύτερων εκλογών,
δεν είναι δυνατό να ησυχάσει η χώρα μας, να εξασφαλιστεί η ομαλότητα και οι λαϊκές ελευθερίες. Δημοκρατικός Στρατος και λαός θα συνεχίσουν την πάλη τους μέχρι την ολοκληρωτική πραγματοποίηση των δικαίων και ποθούν τους, βέβαιοι ότι όλοι οι δημοκρατικοί λαοί θα συντρέξουν στο έργο τους αυτό.
Ο Δημοκρατικός Στρατός πιστεύει ότι η Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ που αντιπροσωπεύει όλους τους δημοκρατικούς και φιλελεύθερους λαούς που πολέμησαν με αφάνταστες θυσίες για την ήττα του φασισμού, ακολουθώντας το δρόμο της αντικειμενικής έρευνας της κατάστασης που υπάρχει στη χώρα μας, θα βρει τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο και θα βοηθήσει στην εκπλήρωση των πόθων του λαού μας, που δεν είναι άλλος απ' αυτούς που πολέμησαν όλοι οι δημοκρατικοί και αντιφασίστες λαοί: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΤΟ
ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΤΟΥ Δ.Σ ΕΛΛΑΔΟΣ
