Γράφει ο Θ. Γκουρνέλος
Λέξεις και φράσεις χιλιοειπωμένες ''ανείπωτη τραγωδία'', ''νεκροταφείο η μεσόγειος'' και οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για να περιγράψουν τα περιστατικά με τους πνιγμένους λαθρομετανάστες που προσπαθούν να έρθουν στην ''γη της επαγγελίας'', σαφώς και δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν την πραγματικότητα.
Από την μια μεριά υπάρχει ένα ‘baby boom’, ένας αριθμητικά ακμάζων πληθυσμός ανθρώπων της Αφρικανικής ηπείρου (αλλά και της Ασίας) και ειδικά των πιστών του Ισλάμ, πάμφτωχοι, με ελάχιστη παιδεία και μάθηση ,σχεδόν ανύπαρκτο μέλλον στους οποίους οι φήμες από χωριό σε χωριό, τα κηρύγματα ορισμένων ιερέων, οι φρούδες ελπίδες των κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων και τα θετικά μηνύματα που στέλνουν όσοι συγγενείς κατάφεραν να βρουν μια δουλειά στην Ευρώπη, έκαναν την Ήπειρο μας και τα κράτη της να μοιάζουν με την λύση στα προβλήματα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που έρχονται, εκεί πατάνε και τα κυκλώματα που τους διακινούν, είτε για να κερδίσουν χρήματα, είτε για να ικανοποιήσουν περισσότερο συνωμοσιολογικά σενάρια και υποθέσεις.
Από την άλλη όμως η αποδοχή των ανθρώπινων αυτών κυμάτων δεν είναι λειτουργική, δεν είναι αποδοτική και λειτουργεί προβληματικά, αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν οι έρευνες και οι δημοσκοπήσεις που εξετάζουν την άποψη των Ευρωπαίων σχετικά με τους μετανάστες, η δε αντίδραση των κατοίκων αντικατοπτρίζεται στις εκλογικές διαδικασίες και την άνοδο των αντιμεταναστευτικών κομμάτων, των λεγόμενων «ακροδεξιών» κομμάτων. Δυστυχώς ολόκληροι πολιτικοί χώροι και οργανισμοί είτε της αριστεράς ,είτε της δεξιάς, είτε για ιδεολογικούς, εκλογικούς ή οικονομικούς λόγους, καλλιεργούν την είσοδο των μεταναστών, την αποτυχημένη μέχρι τώρα, ενσωμάτωση τους και ισχυρίζονται πως ο τρόπος με τον οποίο θα αποφύγουμε τέτοιες τραγωδίες είναι τα "ανοικτά σύνορα" (‘opened borders project’), η εαυτοφοβία των Ευρωπαίων και η πάταξη των "ρατσιστικών" αντιλήψεων που διακατέχει τον πληθυσμό όλων των κρατών της ηπείρου! Όλο αυτό συνεχίζεται σε έναν ιδεολογικό και πολιτιστικό αγώνα όπου έννοιες όπως η πατρίδα, η ταυτότητα και ο πολιτισμός, βρίσκονται υπό συχνό πυρ διότι δεν ενάγουν με την ομόνοια, την ισότητα, τον εξισωτισμό, την εύρυθμη διαβίωση γηγενών και ξένων στην Ελλάδα, την Γαλλία, την Ιταλία κλπ. Όμως οι ίδιοι αυτοί υπερασπιστές αυτών των θέσεων, πέφτουν στο τραγικό για αυτούς λάθος της αφελούς, εκούσιας ή ακούσιας παράληψης των χαρακτηριστικών της ταυτότητας των ίδιων των μεταναστών. Οι μετανάστες δεν έρχονται στην Ευρώπη γιατί έχει χαβαλέ η Ευρωπαϊκή κουλτούρα, δεν πνίγονται σε καρυδότσουφλα επειδή θέλουν να πίνουν καφέ στον Πύργο του Άιφελ, το Κολοσσαίο ή την Ακρόπολη των Αθηνών, ούτε είναι έτοιμοι να ξεχάσουν την ταυτότητα τους να ντύσουν τις γυναίκες τους με 12ποντα τακούνια και τους άντρες τους να τους κάνουν hipsters. Έρχονται γιατί έχουν ανάγκη από φαγητό και χρήματα, κατ' επέκταση και σωστά από μέρους τους, διατηρούν την δικιά τους κουλτούρα και προσπαθούν να την επιβάλουν ενώ παράλληλα προσπαθούν να φτιάξουν την ζωή τους. Έρχονται σε σύγκρουση με τις άλλες ταυτότητες, δηλαδή τις Ευρωπαϊκές, αλλά και τις μη Ευρωπαϊκές (να θυμίσω πως Κούρδοι και Τούρκοι έχουν πολλές φορές σφαχτεί στο Λονδίνο, Μπαγκλαντεσιανοί και Πακιστανοί στην Αθήνα κλπ) άρα δημιουργούν ένταση που στην συνέχεια αυτό εξελίσσεται σε σύγκρουση από την οποίο πάντα προκύπτει ένας νικητής και ένας ηττημένος. Σαφώς είναι αφέλεια να νομίζει κανείς πως ο μέσος μετανάστης από την Ασία ή την Αφρική θα υιοθετήσει άμεσα τον υλιστικό μαρξισμό, τον διεθνισμό ή θα απαρνηθεί την πίστη του για να τρέξει να στηρίξει την ''ανοικτά σύνορα'' αριστερά ή την φιλελεύθερη οικονομικά δεξιά. Μόλις κάποιος από αυτούς ανεβάσει το βιοτικό του επίπεδο δεν σημαίνει πως αυτόματα θα γίνει φιλελεύθερος υποστηρικτής της πολυπολιτισμικότητας και της αριστεράς και της ''προόδου'', ούτε όνειρο τους είχανε να τους εξηγήσει ο τάδε διεθνιστής το μανιφέστο του, ούτε φυσικά να τους διώξουν γιατί ανήκουν σε άλλη εθνική, θρησκευτική και φυλετική ομάδα. Άρα θα αγωνισθούν για να διατηρήσουν αυτό που είναι και που θέλουν να είναι.
Το ζήτημα που προκύπτει λοιπόν αφορά τόσο τις πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό των κρατών που καλλιεργούν την λαθραία μετανάστευση ακόμα και με Μ.Κ.Ο ή εθελοντικές οργανώσεις, όσο και η αδυναμία των κρατών της Ευρώπης να υιοθετήσουν μια ενιαία μεταναστευτική ατζέντα. Αν στην Ελλάδα, για παράδειγμα, η Ν.Δ θεωρεί πως μια νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών θα τους οδηγήσει εκτός χώρας μιας και θα πάνε σε βορειότερες, άλλο τόσο λάθος είναι η λογική των βόρειων κρατών που βλέπουν τα μεσογειακά κράτη σαν αποθήκες ψυχών. Το αποτέλεσμα αυτής της σκέψης είναι πως σήμερα, κάπου σε κάποιο χωρίο της ερήμου ή των Αφρικανικών δασών ή των ορεινών όγκων της Ασίας, να υπάρχουν κάποιοι φτωχοί και δύσμοιροι άνθρωποι, μιας εντελώς άλλης κουλτούρας, οι οποίοι φαντάζονται πως θα ευτυχίσουν, θα λυτρωθούν και θα ζήσουν άνετη ζωή εάν καταφέρουν να φτάσουν στην Ευρώπη. Ακριβώς για αυτό αναλαμβάνουν τα ακραία ρίσκα και πέφτουν με προθυμία στα χέρια των διακινητών (μιας και το έφερε η κουβέντα δεν είδα την αριστερά να ζητάει την ισόβια ποινή κάθειρξης για αυτούς ή ακόμα καλύτερα την θανατική τους καταδίκη) οι οποίοι δίχως στάλα ανθρωπιάς τους βάζουν να βουλιάξουν στα νερά της μεσογείου. Όταν έρθουν εδώ θα αντιληφθούν πως σαφώς και δεν είναι ρόδινα τα πράματα και πως όπως είχαν την κουλτούρα τους στο δικό τους χωριό, έτσι και οι ντόπιοι, έχουν την κουλτούρα τους στο δικό τους ''χωριό''.
Η αντιμετώπιση του ζητήματος δεν μπορεί να γίνει ούτε ιδεοληπτικά, ούτε με μοναδικό μέτρο την οικονομική ανάπτυξη και το τι έδειξαν οι δείκτες των χρηματιστηρίων. Η πολιτιστική σύγκρουση είναι εκείνη η οποία εις βάθος καθορίζει την από κοινού διαβίωση γηγενών και ξένων άρα και την οικονομική ανάπτυξη και ου τω κάθε εξής. Όσο η Ευρώπη, είτε ως Ε.Ε, είτε απλά ως σύνολο διακατέχεται πολιτιστικά από σύνδρομα ''μεταναστολαγνείας'' και όσο αρνείται να σε θεσμικό και διακρατικό επίπεδο να υιοθετήσει μια ενιαία ατζέντα, τόσο θα βλέπει φουρνιές δύσμοιρων ανθρώπων να ξεβράζονται στις παραλίες της νεκροί. Αυτή η ιδεολογική προσέγγιση και η πολιτική στάση φέρνει περισσότερους μετανάστες, άρα στην διαδικασία αυτή έχει και περισσότερους νεκρούς, αν η Ευρώπη είχε πάγια και ενιαία θέση ενάντια στην μετανάστευση προφανώς και αυτοί οι άνθρωποι θα έμεναν εκεί που ανήκουν και θα έβρισκαν άλλους τρόπους να λύσουν τα προβλήματα τους. Η ίδια η κουλτούρα και η ιδέα της ''ενίσχυσης'' της Ευρώπης με φτηνά εργατικά χέρια, είναι που μετατρέπει την Μεσόγειο σε νεκροταφείο και δίνει ζωντάνια σε ένα τεράστιο κύκλωμα εκμετάλλευσης ανθρώπων που δεν αφορά μόνο τους διακινητές και τα δίκτυα των εξτρεμιστών, αλλά και τις Μ.Κ.Ο ,τους πολιτικούς χώρους και τις πολιτικές ομάδες που τους τάζουν ίσα δικαιώματα και καλύτερο βιοτικό επίπεδο και τους βάζουν να κουνάνε τα πλαστικά σημαιάκια και τα πλακάτ στις προεκλογικές εκδηλώσεις.
.jpg)
