του Νίκου Χειλαδάκη – Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος - Με ένα πραγματικά καταπληκτικό άρθρο ο Τούρκος αρθογράφος της εφημερίδας Sabah, Hasan Bülent Kahraman, στο κυριακάτικο της φύλο της 6 Ιανουαρίου,
αφού κάνει μια μακρά περιγραφή της μεγάλης βυζαντινής κληρονομιάς της Κωνσταντινούπολης, ζητεί με ξεκάθαρο τρόπο την επαναφορά και αναβίωση αυτής της κληρονομιάς που σήμερα είναι καλυμμένη κάτω από τους μουσουλμανικούς σοβάδες που καλύπτουν τους τοίχους των εκκλησιών που έγιναν τζαμιά.
Ο Hasan Kahraman αρχίζει το άρθρο του κάνοντας εκτενή αναφορά στην μονή του Παντοκράτορος και στην εκκλησία της Παμμακάριστου που σήμερα είναι το Fethiye τζαμί. Ενώ το βυζαντινό αυτό περίτεχνο κτίσμα πριν από 20 χρόνια ανακηρύχτηκε από την UNESCO σαν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, ο Kahraman κατηγορεί τις τουρκικές πολιτιστικές αρχές ότι δεν έκαναν τίποτα από τότε για να αξιοποιήσουν αυτό το θαυμάσιο βυζαντινό μνημείο με τόσο μεγάλη παγκόσμια προβολή.
Σήμερα, όπως παραδέχεται Τούρκος αρθογράφος, ζούμε σε μια Κωνσταντινούπολη όπου κυριαρχούν τα ισλαμικά σύμβολα αλλά στο υπόβαθρο αυτής της προαιώνιας πόλης υπάρχει μια τεράστια βυζαντινή πολιτική κληρονομιά, την οποία σκεπάζουν τα σύγχρονα μνημεία και την οποία αγνοούμε. –Που είναι αυτός ο Βυζαντινός πολιτισμός ; αναρωτιέται με θλίψη, -Που είναι το Βυζάντιο ; το οποίο, όπως παραδέχεται, έχει γίνει το αντικείμενο μελέτης για την συμβολή του στον παγκόσμιο πολιτισμό από Ευρωπαίους και Αμερικανικούς, αλλά αγνοείτε σκόπιμα από τους σημερινούς κατοίκους της Πόλης.
Συνεχίζοντας ο Hasan Kahraman στο εκπληκτικό αυτό άρθρο που δείχνει για άλλη μια φορά την ψυχική αναζήτηση των σημερινών Τούρκων στο βυζαντινό παρελθόν πάνω στο οποίο ζουν και κινούνται, κάνει έκκληση στις τουρκικές αρχές να επέμβουν στις εκκλησίες της Παμμακάριστου που είναι Fethiye τζαμί, στο Fenari İsa Camisi και στο Kalenterhane Camisi που είναι η βυζαντινή εκκλησία της Θεοτόκου Κυριότητας και να τα μετατρέψουν από τζαμιά σε μουσεία. Σαν πρώτο σημαντικό βήμα στην ανάδειξη της βυζαντινής πολιτιστικής τους κληρονομιάς, προτείνει να βγάλουν τους σοβάδες που καλύπτουν τους τοίχους αυτών των τζαμιών για να αποκαλυφτούν τα υπέροχα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, βυζαντινά μωσαϊκά που κρύβονται εξ αιτίας της χρήσης αυτών των χωρών σαν τόπους ισλαμικής λατρείας.
Όπως γράφει με χαρακτηριστικό τρόπο, «ο Μωάμεθ ο Πορθητής κατέλαβε την πόλη και στην συνέχεια κάναμε τις βυζαντινές εκκλησίες τζαμιά, βγάλαμε τις εικόνες και σκεπάσαμε τα ψηφιδωτά καταργώντας έτσι την βυζαντινή πολιτιστική κληρονομιά που επί αιώνες άνθησε στην Κωνσταντινούπολη». Η αναβίωση του Βυζαντίου στην Κωνσταντινούπολη, συμπεραίνει ο Hasan Kahraman, δεν αντιτάσσεται στην ισλαμική παρουσία στην βασιλεύουσα και παράλληλα θα συμβάλλει στην πολιτιστική ανάδειξη και παγκόσμια προβολή της Πόλης.
Ο Hasan Kahraman αρχίζει το άρθρο του κάνοντας εκτενή αναφορά στην μονή του Παντοκράτορος και στην εκκλησία της Παμμακάριστου που σήμερα είναι το Fethiye τζαμί. Ενώ το βυζαντινό αυτό περίτεχνο κτίσμα πριν από 20 χρόνια ανακηρύχτηκε από την UNESCO σαν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, ο Kahraman κατηγορεί τις τουρκικές πολιτιστικές αρχές ότι δεν έκαναν τίποτα από τότε για να αξιοποιήσουν αυτό το θαυμάσιο βυζαντινό μνημείο με τόσο μεγάλη παγκόσμια προβολή.
Σήμερα, όπως παραδέχεται Τούρκος αρθογράφος, ζούμε σε μια Κωνσταντινούπολη όπου κυριαρχούν τα ισλαμικά σύμβολα αλλά στο υπόβαθρο αυτής της προαιώνιας πόλης υπάρχει μια τεράστια βυζαντινή πολιτική κληρονομιά, την οποία σκεπάζουν τα σύγχρονα μνημεία και την οποία αγνοούμε. –Που είναι αυτός ο Βυζαντινός πολιτισμός ; αναρωτιέται με θλίψη, -Που είναι το Βυζάντιο ; το οποίο, όπως παραδέχεται, έχει γίνει το αντικείμενο μελέτης για την συμβολή του στον παγκόσμιο πολιτισμό από Ευρωπαίους και Αμερικανικούς, αλλά αγνοείτε σκόπιμα από τους σημερινούς κατοίκους της Πόλης.
Συνεχίζοντας ο Hasan Kahraman στο εκπληκτικό αυτό άρθρο που δείχνει για άλλη μια φορά την ψυχική αναζήτηση των σημερινών Τούρκων στο βυζαντινό παρελθόν πάνω στο οποίο ζουν και κινούνται, κάνει έκκληση στις τουρκικές αρχές να επέμβουν στις εκκλησίες της Παμμακάριστου που είναι Fethiye τζαμί, στο Fenari İsa Camisi και στο Kalenterhane Camisi που είναι η βυζαντινή εκκλησία της Θεοτόκου Κυριότητας και να τα μετατρέψουν από τζαμιά σε μουσεία. Σαν πρώτο σημαντικό βήμα στην ανάδειξη της βυζαντινής πολιτιστικής τους κληρονομιάς, προτείνει να βγάλουν τους σοβάδες που καλύπτουν τους τοίχους αυτών των τζαμιών για να αποκαλυφτούν τα υπέροχα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, βυζαντινά μωσαϊκά που κρύβονται εξ αιτίας της χρήσης αυτών των χωρών σαν τόπους ισλαμικής λατρείας.
Όπως γράφει με χαρακτηριστικό τρόπο, «ο Μωάμεθ ο Πορθητής κατέλαβε την πόλη και στην συνέχεια κάναμε τις βυζαντινές εκκλησίες τζαμιά, βγάλαμε τις εικόνες και σκεπάσαμε τα ψηφιδωτά καταργώντας έτσι την βυζαντινή πολιτιστική κληρονομιά που επί αιώνες άνθησε στην Κωνσταντινούπολη». Η αναβίωση του Βυζαντίου στην Κωνσταντινούπολη, συμπεραίνει ο Hasan Kahraman, δεν αντιτάσσεται στην ισλαμική παρουσία στην βασιλεύουσα και παράλληλα θα συμβάλλει στην πολιτιστική ανάδειξη και παγκόσμια προβολή της Πόλης.
