Να μεσολαβήσει υπέρ των Ελλήνων, οι οποίοι βρίσκονται "σε τραγική κοινωνική κατάσταση", καλεί τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ' ο πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος, σεβασμιότατος Φραγκίσκος Παπαμανώλης, σε σημερινή του συνέντευξη στην εφημερίδα Il Messaggero, ζητώντας επίσης τη βοήθεια των καθολικών εκκλησιών των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και του Βατικανού.
"Ελπίζω ότι η έκκλησή μου θα μπορέσει να φτάσει στον Πάπα. Χρειαζόμαστε βοήθεια για να συμπαρασταθούμε στους ανθρώπους. Η κοινωνική κατάσταση είναι τραγική" δηλώνει στη Messaggero ο σεβασμιότατος.
protothema.gr
Διαβάστε τώρα και το ιστορικό κείμενο, για να καταλάβουμε τον παραλληλισμό.
Υποταγή ζήτησε ο Πάπας…να τον προσκυνήσουν για να σωθεί η πόλη! Βρισκόταν μαζί με τους Τούρκους έξω από τα τείχη.
Συνοπτικά η κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη τις μέρες που την αφήνουν πίσω τους ο Αγιος Ραφαήλ και Νικόλαος
Η πτώση της Κωνσταντινούπολις και οι Αγιοι Ραφαήλ και Νικόλαος
Πρέπει να νοιώσει λίγο κανείς την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τα τελευταία αυτά δύο χρόνια στην χαμένη Αυτοκρατορία. Ο Παλαιολόγος απεγνωσμένα πάλευε να μαζέψει δυνάμεις και συμμάχους.
Στην προσπάθεια του αυτή, επέσπευσε την ένωση των Εκκλησιών ελπίζοντας σε Παπική βοήθεια. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί είχαν στεναχωρηθεί πολύ μέσα και έξω από την Πόλη και απανταχού στην Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Δική τους προτεραιότητα ήταν να διασωθεί η πίστη όπως την είχαν διατηρήσει δεκάδες αιώνες.
Ο Παλαιολόγος πάσχιζε να περισώσει την Πόλη κοιτίδα της Ορθοδοξίας από τον επερχόμενο καταστροφικό πόλεμο.
Οι Τούρκοι άλλωστε είχαν ήδη στρατοπεδεύσει απέναντι από τα τείχη εδώ και μήνες. Σίγουρα κάποιος σαν τον Γεώργιος Λασκαρίδη (Αγιο Ραφαήλ) θα πρέπει να είχε απογοητευτεί πολύ από τις εξελίξεις αυτές. Αναμφισβήτητα, το μέλλον ήταν εντελώς σκοτεινό αλλά πολλοί απλοί άνθρωποι και κληρικοί δεν μπόρεσαν τελικά να αποδεχθούν το τόλμημα του Κων.Παλαιολογου για άμεση ένωση των Εκκλησιών.
Μέσα στο γενικό πλαίσιο των συνθηκών που επικαρατούσαν τα χρόνια εκείνα στην Κωνσταντινούπολη, η Βασιλεύουσα θα έπεφτε κάποια στιγμή, ( είτε απο τον Τούρκο ,είτε απο τους ίδιους τους Ελληνες που τσακώνονταν μεταξύ τους ακόμα και την ώρα που έμπαιναν οι Τούρκοι στην Πόλη ) καθότι το σχέδιο των Τούρκων την περιελάμβανε σαν την νέα πρωτεύουσα τους, στον δρόμο τους για κατάκτηση του κόσμου.
Η Ευρωπαίοι ηγέτες ,όλοι φίλοι προσωπικοί του Παλαιολόγου, τελικά τον πρόδωσαν στέλνοντας γράμματα κατανόησης και θαυμασμού για τους Ελληνες αντί για βοήθεια.Ο Πάπας με τους Τούρκους στην εξώπορτα της Πόλης ζήτησε θρησκευτική υποταγή εδώ και τώρα. Μόλις την πήρε, αρκέστηκε να στείλει 200 τοξότες για βοήθεια υπογράφοντας και αυτός την καταδίκη της Κωνσταντινούπολης.
Για μήνες η σκηνή του Τούρκου ηγεμόνα ήταν 300 μόλις μέτρα απο την Χρυσή Πύλη της Κωνσταντινούπολης , που εκτός των άλλων πόθων του, ήθελε να αναβιώσει την αίγλη του Πατριαρχείου ώστε να λειτουργεί σαν μοχλός απέναντι στον Πάππα.Το όνειρο περιελάμβανε κατάληψη και έλεγχος, πάντων και πασών των θρησκειών.
Ολα αυτά βέβαια δεν μειώνουν στο ελάχιστο την αξία της θυσίας του Κων. Παλαιολόγου ( το αντίθετο μάλιστα )διότι και αυτός με την πράξη του αυτή οριοθέτησε μια άλλη αξία των Ελλήνων και της Ορθοδοξίας. Την θυσία για τα Ιερά και Όσια.
Σαν άλλος Λεωνίδας,είπε όχι στον εξευτελισμό και την δουλοπρέπεια.
Ο Παλαιολόγος θα μπορούσε να σωθεί μαζί και οι χιλιάδες ήρωες που έπεσαν μαχώμενοι. Αρκεί να είχε συνθηκολογήσει παραδίδοντας την πίστη και τα ιερά σύμβολα 11 αιώνων. Θα παραλάμβανε το δεσποτάτο της Μάνης που του έταζε ο Μωάμεθ και θα ζούσε σαν άρχοντας. Αυτό που δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει ο Τούρκος σφαγέας ήταν ο όρκος προς την πατρίδα και την πίστη που πήρε πρίν μερικά χρόνια ο Αυτοκράτορας. Αρκεί να του διάβαζε κάποιος τα λόγια.
Η Ορθόδοξη πίστη και η Ιστορία 1000 ετών όμως δεν μπορεί να παραδοθεί στον εξευτελισμό. Δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο ανταλλαγής η συναλλαγής. Η Ορθοδοξία χάνει ένδοξα μάχες αλλά κερδίζει τους πολέμους μέσα στο πέρασμα του Χρόνου.
Η οδηγία των δύο τελευταίων Παλαιολόγων μέχρι που ήρθε ο Τούρκος απέξω απο την πόρτα τους ήταν "μιλάτε για ένωση αλλά μην υπογράφετε τίποτα" . Μ ε αυτό το σκεπτικό δεν ειχε επέλθει ο διχασμός των Ελλήνων της Πόλης. Ο διχασμός ήρθε μόλις δόθηκε διαταγή για άμεση ένωση και συν- λειτουργία. Τότε χωρίστηκε η Πόλη στα δύο . Τότε έφυγαν αρκετοί ιερωμένοι απο την Πόλη.
Την χρονιά της πολιορκίας δεν υπήρχε Πατριάρχης στην Πόλη και οι συζητήσεις με τους Παπικούς ήταν συνεχείς και εξειδικευμένες σε θρησκευτικά θέματα,οπότε άνθρωποι με τον ιερατικό βαθμό και τις γνώσεις του Αγίου Ραφαήλ θα ήταν το δεξί χέρι του αυτοκράτορα.
Αν αναλογιστούμε το πόσο ελάχιστοι ήταν οι Ελληνες μορφωμένοι κληρικοί την χρονία εκείνη μέσα στην Πόλη , καταλαβαίνουμε πόσο θα μετρούσε η παρουσία Του για τον Παλαιολόγο. Η θέση που κατείχε στο Πατριαρχείο ήταν πολύ σημαντική. Ο αγιος Ραφαήλ και Νικόλαος δεν ήταν μαζί με τον Αυτοκράτορα εκείνο τον καιρό.
Αρκεί να κατανοήσουμε οτι το 1452 δεν έβρισκε ο Αυτοκράτορας κληρικούς με πολύπλευρη μόρφωση για να αντιπροσωπεύσουν τα Πατριαρχεία και τς Μητροπόλεις του στην σύνοδο της Φεράρρας. Κληρικοί βέβαια υπήρχαν αλλά δεν δέχθηκαν να παραστούν στην σύνοδο. Η τελική λειτουργία που έγινε στην Αγία Σοφία το 1453 ,για την ένωση των εκκλησιών παρουσία του απεσταλμένου του Πάπα όπου θα ακούγονταν η παραδοχή της πρωτοκαθεδρίας του Πάπα ήταν αυτό που έδιωξε απο την Πόλη πολλούς ορθόδοξους μοναχούς και ασκητές καθώς και σημαντικές προσωπικότητες της εποχής.
Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητό το πόσο μόνος ήταν πια ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στον αγώνα διάσωσης της Πόλης αλλά και στην τελική φάση της πολιορκίας. Δυστυχώς πολλές ηγετικές προσωπικότητες είχαν περάσει στην Ευρώπη. Πολλοί απο αυτούς δε τους μορφωμένους,πλούσιος και δυνατούς που παρέμειναν στην Πόλη, πίστευσαν ότι αφού μπει ο Μωάμεθ μέσα θα αγοράσουν την ελευθερία τους με τα χρήματα που έκρυβαν η θα αποκτούσαν υψηλές θέσεις στην νέα διοίκηση της Πόλης υπό τον Μωάμεθ.
Αυτά διέδιδαν εκείνη την εποχή οι προπαγανδιστές των Τούρκων για να αδυνατίσουν την θέση του Παλαιολόγου. Διαψεύστηκαν άπαντες διότι ο κατακτητής δεν τίμησε τελικά τους δειλούς και άνανδρους. Τίμησε όμως τον Ηρωα Παλαιολόγο (μετά 3 ημέρες αναζήτησης ανάμεσα στους νεκρούς) με βασιλική ταφή.
Ο ήρωας και μάρτυρας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αργότερα κατάλαβε το λάθος που είχε γίνει και την τελευταία νύχτα πριν την καταστροφή στην τελευταία λειτουργία,λίγες ώρες πρίν την σφαγή, ζήτησε συγγνώμη από τον θεό και τους ανθρώπους. Οι Δυτικοί ( εκτός 2.000 περίπου ηρώων απο την Δύση ) όπως πάντα έτσι και τώρα, πρόδωσαν την Κωνσταντινούπολη και ποτέ δεν έστειλαν την αναμενόμενη βοήθεια . Πολλοί Δυτικοί πολεμιστές εγκαταλείπουν την Πόλη την κρίσιμη ώρα της τελικής εισβολής και σιγουρεύουν την πτώση.
Μέσα στην Πόλη την ώρα που έπεφτε υπήρχαν ,Ενετοί ,Γενουάτες,Ισπανοί,Γερμανοί,Κρήτες,και κάθε λογής άνθρωποι. Ηταν λίγοι αλλά βρίσκονταν εκεί απο δική τους πρωτοβουλία και οχι των κυβερνήσεων τους. Η Πόλη πέφτει μαζί με τον Αυτοκράτορα,ήρωα και Εθνομάρτυρα πια Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Ο Αγιος Ραφαήλ βρίσκονταν εκείνες τις μαύρες ημέρες στην Θράκη. Εφυγαν δε, τον επόμενο χρόνο μέσω Αλεξανδρούπολης με καΐκι για την Λέσβο που την εποχή αυτή ήταν εκτός Τουρκικής κυριαρχίας.
