Προφανώς δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφέρεται κανείς στο πρόβλημα των αμυντικών δαπανών, σε μία περίοδο που η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού. Το να θολώνει όμως κανείς την εικόνα, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις ή μάλλον προβάλλοντας τις δικές του για το αμυντικό πρόβλημα της χώρας, σίγουρα δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για την κατανόηση του, που είναι το πρώτο βήμα για την επίλυση του.
Στη συνέντευξη του στη NET την περασμένη Κυριακή, ο αναβαθμισμένος σε υπουργό Άμυνας Π. Μπεγλίτης προέβη στη διατύπωση θέσεων που αποκαλύπτουν μια αξιοπερίεργη εμμονή σε ψευδείς εντυπώσεις, όπως τα περί αμοιβαίας μειώσεως των εξοπλισμών Ελλάδας – Τουρκίας, η δικαιολόγηση με μετέωρα επιχειρήματα των συνεχών μειώσεων του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας, ακόμη και πέραν από τις υποχρεώσεις του μνημονίου, όπως τόνισε, και η προφανής άγνοια για τις ενέργειες των Τούρκων.
«Ακόμη και ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδράσει η Τουρκία, ο κ. Ερντογάν, παρά τις προσκλήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για ισόρροπη μείωση των εξοπλισμών, εμείς προχωρούμε αυτόνομα ακόμη και έξω από το μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, στον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών της χώρας», είπε ο κ. Μπεγλίτης, επιβεβαιώνοντας έτσι τις απόψεις πολλών ότι η χώρα ακολουθεί μία πολιτική εκούσιου και μονομερούς αφοπλισμού.
Η συνέχεια, ότι τούτο γίνεται «με βάση τους νέους επιχειρησιακούς στόχους που θέτουμε για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την εθνική άμυνα της χώρας στον 21ο αιώνα», είναι προφανές ότι δεν αντέχει ακόμη και σε έναν πρόχειρο σχολιασμό, από τη στιγμή που οι μειώσεις των αμυντικών δαπανών γίνονται χωρίς κανένα σχέδιο και εν απουσία κάθε μελέτης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται απορίες ως προς «τους νέους επιχειρησιακούς στόχους» που ετέθησαν, για να μην πούμε και γέλια, γιατί -κατά την άποψη της στήλης- τέτοιοι στόχοι απλώς δεν υπάρχουν.
Ιδεοληψίες
Η επόμενη άποψη που εξέφρασε ο κ. Π. Μπεγλίτης ήταν ακόμη πιο αξιοσημείωτη, διότι αποπνέει ιδεοληψίες και θυμίζει τις πρώιμες ανησυχίες των αθώων και ανώριμων φοιτητικών χρόνων πάλαι ποτέ στελεχών της Αριστεράς.
Θα έλεγα μάλιστα με μία δόση υπερβολής (σ.σ.: το ίδιο το έχει πει και χωρίς την αίρεση της «υπερβολής») «ότι θα έπρεπε, ακόμη και αν δεν υπήρχε να ανακαλύψουμε το μνημόνιο, για να βάλουμε μία τάξη, σε ένα νοικοκύρεμα τις αμυντικές δαπάνες, που γνωρίζουμε όλοι μας πόσο επιβάρυναν την ελληνική οικονομία τα τελευταία 40 χρόνια”. Αυτοσκοπός, με άλλα λόγια, ο περιορισμός των αμυντικών δαπανών, και όχι αποτέλεσμα μίας συγκεκριμένης αμυντικής πολιτικής που θα εξασφάλιζε την αμυντική επάρκεια της χώρας έναντι των όποιων απειλών.
Στην αντίπερα όχθη
Ας δούμε, όμως, καλύτερα τις αμυντικές και εξοπλιστικές δαπάνες των Τούρκων για το 2011, που ο κ. Μπεγλίτης θα έπρεπε να τις ξέρει, μιας και στο υπουργείο του υπάρχει και αρμόδια διεύθυνση, η οποία, εξ όσων γνωρίζουμε, παρακολουθεί και έχει γνώση κάθε εξελίξεως στη γείτονα.
Και αν είχε φροντίσει να ζητήσει μία ενημέρωση, δεν θα διετύπωνε τις παραπάνω ανεδαφικές απόψεις και περίεργα οράματα περί αμοιβαίας και ισόρροπης μειώσεως των εξοπλισμών Ελλάδας – Τουρκίας.
Η στήλη έχει αναφερθεί και άλλοτε στο θέμα αυτό, τονίζοντας ότι η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας είχε και έχει σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση του ΑΕΠ της χώρας, έχοντας έναν κύκλο εργασιών 2,773 δισ. δολ. το 2010, πραγματοποιώντας εξαγωγές ύψους 832 εκατ. δολ. το 2009 και οι οποίες το 2011 εκτιμώνται ότι θα φτάσουν το 1,5 δισ. δολ.
Ως εκ τούτου, είχαμε σημειώσει παλαιότερα, το να περιμένει κανείς ότι οι Τούρκοι θα εγκατέλειπαν αυτή τη σημαντική οικονομική δραστηριότητα των δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να έλθουν οε μία τέτοια συμφωνία με την Ελλάδα, θα αποτελούσε ασυγχώρητη αφέλεια. Στον ίδιο τομέα, οι Τούρκοι επένδυσαν στην έρευνα και στην ανάπτυξη αμυντικών συστημάτων 666 εκατ. δολ. (σατανικοί αυτοί οι Τούρκοι!) το 2010, ένα ποσό ανώτερο κατά 32% από το αντίστοιχο του 2009 και αιτία της κάθετης αναπτύξεως της αμυντικής τους βιομηχανίας.
Χαρακτηριστικό της εμφάσεως που δίνουν οι Τούρκοι στην ανάπτυξη της αμυντικής τους βιομηχανίας είναι το γεγονός ότι το θέμα αυτό, υπό την έννοια της περαιτέρω αναπτύξεως της, εκτός του ότι τεκμηριώθηκε πλήρως από τον Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό βάθος» του, συμπεριελήφθη και στο πρόσφατο προεκλογικό μανιφέστο του Ερντογάν!
Αν πάμε στις αμυντικές και εξοπλιστικές δαπάνες των Τούρκων για το τρέχον έτος, η ιδέα για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών που οραματίζεται ο κ. Μπεγλίτης είναι ακόμη πιο εξωπραγματική. Κατ’ αρχάς, μιλάμε για τελείως ασύμμετρα μεγέθη. Το σύνολο των αμυντικών δαπανών (μαζί με εξοπλισμούς) της Ελλάδας για το 2011 (σ.σ.: όπως έχουν αναγγελθεί, αλλά όχι και πώς θα υλοποιηθούν) ανέρχεται σε μόλις 4,87 δισ, ευρώ, ενώ της Τουρκίας είναι σχεδόν τριπλάσιες.
Ο αμυντικός προϋπολογισμός των Τούρκων για το 2011 είναι 11,3 δισ. δολ., παρουσιάζοντας μία αύξηση της τάξεως του 1,1 δισ. έναντι του αντίστοιχου προϋπολογισμού του 2010 (10.5 δισ. δολ.), ήτοι μία ποσοστιαία αύξηση 8,2%. Στον προϋπολογισμό αυτό προστίθενται ακόμη 3 δισ. δολ. για τη Στρατοχωροφυλακή (σ.σ.: σε όλα τα σχέδια των Τούρκων οι δυνάμεις της Στρατοχωροφυλακής, που είναι διπλάσιες από το σύνολο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, έχουν ουσιαστικό ρόλο), καθώς και 210 εκατ. για την τουρκική ακτοφυλακή. Στα ποσά αυτά προστίθενται άλλα 1,5 και πλέον δισ. δολ. για αγορές εξοπλισμών που αντλούνται από το Ταμείο Ενισχύσεως της Αμυντικής Βιομηχανίας, με αποτέλεσμα το σύνολο των τουρκικών αμυντικών δαπανών να ανέρχεται σε άνω των 16 δισ. δολ. (σ.σ.: άλλες πηγές εκτιμούν σε 17 δισ. δολ.).
Αύξηση εσόδων
Από τα ποσά αυτά, ένα κονδύλι 2,5 δισ. από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Άμυνας είναι για εξοπλισμούς, μαζί με άλλο 1,5 δισ. δολ. που προορίζονται για τον ίδιο σκοπό από το Ταμείο Ενισχύσεως της Αμυντικής Βιομηχανίας. Με δεδομένα ότι το κονδύλιο του 1,5 δισ. (σ.σ.: τόσο ήταν το 2010) προέρχεται από διάφορους φόρους και κρατήσεις και ότι η ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας το τρέχον έτος αποδίδει περισσότερα έσοδα για το ταμείο αυτό, οι εξοπλιστικές δαπάνες των Τούρκων μόνο για το 2011 μόνο θα ξεπερνούν τα 4 δισ. δολ.
Έναντι αυτών, η Ελλάδα υπολογίζεται να δαπανά για εξοπλισμούς, για τα επόμενα 15 χρόνια, μόλις 800 εκατ. ευρώ ετησίως (πριν από τις νέες περικοπές του «Μεσοπρόθεσμου»), με αποτέλεσμα κάθε αναφορά στην περίφημη ισόρροπη μείωση των εξοπλισμών Ελλάδας – Τουρκίας να προκαλεί τον γέλωτα. Επιτρέπεται, όμως, να προκαλούν γέλωτα οι δηλώσεις του αναπληρωτού υπουργού Εθνικής Άμυνας μίας χώρας που, κατά κοινή παραδοχή, αντιμετωπίζει μία τέτοια απειλή, όπως αυτή που θέτει η Τουρκία;
Μάνος Ηλιάδης
strategyreport.gr
.jpg)
