Για την αποκατάσταση της αλήθειας θα αναφερθούν μερικά μόνο από τα στοιχεία πού βροντοφωνούν ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας, όπως είναι και εκατοντάδες άλλα νησάκια και βραχονησίδες στο Αιγαίο, για τα όποια οι Τούρκοι, από το 1996, κατασκεύασαν τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών».
1. Με τη συνθήκη της Λωζάνης (1923) η Τουρκία παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία (άρθρο 15). Η περιοχή πού βρίσκονται τα Ίμια αναφέρεται ρητά και ειδικά στην Ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 και το Ελληνοτουρκικό πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932 πού ακολούθησε για την οροθέτηση της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των Μικρασιατικών ακτών και της Δωδεκανήσου.
Στη συμφωνία διαλαμβάνονται 37 σημεία. Στο σημείο 30 αναφέρεται ρητά ότι η συνοριακή γραμμή περνά από το μέσο της απόστασης μεταξύ των βραχονησίδων Kardak (Ίμια) και Kato (Ανατολία).
Με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) μεταξύ Συμμαχικών Δυνάμεων και της Ιταλίας, η Ελλάδα διαδέχτηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα (άρθρο 14).
2. Σε επιστολή του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Τεφίκ Ρουστού Αράς προς τους Ιταλούς (1932) αναφέρεται σαφώς ότι οι βραχονησίδες Ίμια ανήκουν στα Δωδεκάνησα.
Την περίοδο της κρίσης των Ιμίων (1996) ενημερώθηκε σχετικά το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, από την Πρεσβεία της Τουρκίας στη Ρώμη με κρυπτογράφημα το όποιο το αγνόησαν, το απέρριψαν και το κατέστρεψαν συνεργάτες της Τανσού Τσιλέρ μαζί με τον Τούρκο Υφυπουργό Εξωτερικών Ουνούρ Οϋμέν.
3. Κατά την προσάραξη του φορτηγού τουρκικού πλοίου «Φιγκέν Ακάτ» στα Ίμια το βράδυ της 25.12.95, ο Τούρκος πλοίαρχος «οικονομικά σκεπτόμενος» προφασίστηκε ότι βρισκόταν σε τουρκικά χωρικά ύδατα για να ρυμουλκηθεί από τουρκικό ρυμουλκό (μικρή απόσταση-μικρό κόστος) και όχι από ελληνικό ρυμουλκό (μεγάλη απόσταση-μεγάλο κόστος).
Ο Τούρκος πλοίαρχος γνώριζε πού είχε προσαράξει, αλλά η αποκόλληση του σκάφους του και η σωτηρία του τον ενδιέφερε να γίνει με τον προσφορότερο και οικονομικότερο τρόπο, γι' αυτό προφασίσθηκε ότι βρίσκεται στα Τουρκικά χωρικά ύδατα.
Τελικά, την 28.12.95, ρυμουλκήθηκε στο λιμάνι Kiuluk της Τουρκίας από ελληνικά ρυμουλκά της εταιρείας «ΜΑΤΣΑ» πού κατέπλευσαν στην περιοχή των Ιμίων από τον Πειραιά. Η πράξη αυτή - πού είναι πράξη κυριαρχίας - αποδεικνύει ότι το σύμπλεγμα των βραχονησίδων Ίμια βρίσκεται σε περιοχή Ελληνικής κυριαρχίας.
4. Στο ανατολικό άκρο της νησίδας Καλόλιμνος βρίσκεται εγκατεστημένος φάρος από την Υπηρεσία Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού, καταχωρημένος στις ναυτιλιακές οδηγίες ως ελληνικός φάρος με αριθμό 9230 και διεθνή αριθμό 4708 στο φαροδείκτη του Βρετανικού Ναυαρχείου. Δυο περίπου μίλια ανατολικά, νοτιοανατολικά του φάρου βρίσκονται οι βράχοι Ίμια, δύο τον αριθμό με βάθη μεγαλύτερα από 30 μ. στον άξονα του στενού πού σχηματίζεται μεταξύ τους.
Περίπου 2,4 μίλια ανατολικά των βράχων Ίμια βρίσκεται η τουρκική βραχονησίδα Cavus Adasi. Ο ναυτικός χάρτης αριθμ. 4511, ο όποιος εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1992 από την Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού και πηγή υδρογράφησης το χάρτη του Βρετανικού Ναυαρχείου, είναι αδιάψευστος μάρτυς.
5. Ο Νόμος 518/1948 «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα» (ΦΕΚ 7 Α / 9.1.1948) αποτελεί ένα διαχρονικό κείμενο -τρανταχτό επιχείρημα για τη σωστή ενημέρωση γύρω από τα Ίμια. Η γραμμή των συνόρων μεταξύ της Δωδεκανήσου και της Τουρκίας διέρχεται από 51 συγκεκριμένα αριθμημένα σημεία. Το σημείο 45 στο μέσον της γραμμής πού ενώνει το φάρο της νήσου Καλόλιμνος (Ελλάς) με την Νότια άκρα της νήσου Pontieusa Buyukiremit(Τουρκία).
Μία απλή ματιά στο χάρτη αρκεί για να διαπιστωθεί ότι τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια.
6. Η διερεύνηση ιστορικών πηγών αποκαλύπτει ότι η ρητή αποδοχή, στις 6 Απριλίου 1953, από τον επίσημο εκπρόσωπο του Τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών, διαχωριστικού ορίου κυριαρχίας στη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Δωδεκανήσων και Μικράς Ασίας ήταν το αποτέλεσμα εξάμηνης κυοφορίας, στην οποία είχε ενεργά συμμετάσχει και το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.
Αυτά προκύπτουν, από τη σχετική διπλωματική αλληλογραφία: Foreign Office προς Πρεσβεία Άγκυρας (27.05.1952), Πρεσβεία Άγκυρας προς F.O.(26.11.1952) και F.O. προς Πρεσβεία Άγκυρας (14.01.1953).
7. Σε επιτελικούς χάρτες του Ιταλικού Στρατιωτικού Γεωγραφικού Ινστιτούτου (Ίδρυμα Γκουερνί Σταμπόλια, Βενετία 1928), του Βρετανικού Ναυαρχείου (1931) και του Γερμανικού Επιτελείου (Militargeschichtliches Forshungsant 1944), τα Ίμια αναφέρονται ως Ιταλικά εδάφη.
Η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα (Άρθρο 14 Συνθήκης των Παρισίων -1947).
8. Σύμφωνα με την ισχύουσα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montengo Bay - 1982), την οποία η Ελλάδα έχει επικυρώσει με το Νόμο 2321/1995, και οι βραχονησίδες έχουν δική τους αιγιαλίτιδα ζώνη (άρθρο 121).
Έξαλλου ο ορισμός της βραχονησίδας είναι ανοιχτός, διότι αν αποδειχτεί ότι οι βραχονησίδες έχουν πόρους πού δεν χρησιμοποιούνται προς το παρόν και άρα έχουν οικονομική αξία λόγω υπάρξεως π. χ. κοιτασμάτων πετρελαίου, τότε μπορούν να στηρίζουν οικονομικά ζωή και να θεωρηθούν ότι υπάγονται στο καθεστώς των νησιών.
Επομένως, οποιαδήποτε απειλή η παραβίαση κατά των βραχονησίδων Ίμια και της αιγιαλίτιδας ζώνης τους αποτελεί απειλή η παραβίαση εθνικού εδάφους, πού δίνει στην Ελλάδα το δικαίωμα προσφυγής στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο. Η. Ε. ή να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, όπως αυτό κατοχυρώνεται από τον Καταστατικό Χάρτη του Ο. Η. Ε. (άρθρο 51).
9. Ο Βρετανός καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας και πρώην διπλωμάτης Δρ Γουίλιαμ Μάλιν-σον αναφέρει: «Την περίοδο μετά τα γεγονότα των Ιμίων, ο τότε Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα κ. Νικόλας Μπέρνς σε ειδική εκδήλωση στο Αμερικανικό Κολέγιο στην Αθήνα, ρωτήθηκε από σπουδαστή ποια είναι η Αμερικανική θέση στο θέμα των Ιμίων και απάντησε ότι ανήκουν στην Ελλάδα και τόνισε ότι αυτό φαίνεται και στον επιχειρησιακό χάρτη του Αμερικάνικου Ναυτικού».
του Νικολάου Παπανικολόπουλου
Υποναύαρχου Λ.Σ. (ε.α.)
Από το περιοδικό «Η Δράσις μας», τεύχος 485, Ιανουάριος 2011
Βιβλιογραφία
· Γιαλουρίδης Χριστόδουλος. Η Ελληνοτουρκική σύγκρουση από την Κύπρο έως τα Ίμια. 1955-1996. Η απτική του τύπου. Εκδ. Ί. Σιδέρη, Αθήνα 1997.
· Κούρκουλας Άλκης ΙΜΙΑ. Κριτική προσέγγιση του τούρκικου παράγοντα. Εκδ. Ί. Σιδέρη, Αθήνα Μάρτιος 1997.
· Λυμπέρης Χρήστος. Εθνική Στρατηγική και χειρισμός κρίσεων. Αθήνα, Μάρτιος 1997. Εκδ. Βιβλιοπωλείο ΠΟΙΟΤΗΤΑ.
· Πλοηγός. Ναυτιλιακές οδηγίες των Ελληνικών ακτών. Τόμος Δ', Εκδ. Γ' Υδρογραφικής Υπηρεσίας Πολεμικού Ναυτικού, Αθήνα 1986.
· Φαροδείκτης Ελληνικών Ακτών, Εκδ. Υ.Υ— Υ.Φ. Αθήνα 1996.
· Χάρτης Υδρογραφικής Υπηρεσίας αριθ. 4511. Εκδ. 09/1992
· Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 15 Ιουλίου 2001 σελ. 10.
· Κ. Σβολόπουλου - Ε. Χατζή βασιλείου. Νέα ντοκουμέντα για τα Δωδεκάνησα.
· Εφημερίδα «ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», 10 Αυγούστου 2003, σελ. 18.
· Περιοδικό «ΝΕΜΕΣΙΣ», Αθήνα, Τεύχ. 52, Μάρτιος 2005.
· Περιοδικό «Άμυνα και Διπλωματία» Αθήνα, Τεύχ. 166, Φεβρουάριος 2005.
ΠΗΓΗ
